ตอนที่ 72: การสังเกต
‘อย่างที่ฉันคิดสินะ มันมีแรงดึงดูดจริงๆ’ กุสตาฟวิเคราะห์ ขณะที่เขาขยับไปที่หลังของชาร์ลและพยายามที่จะสัมผัสเขา
เนื่องจากการใช้โหมดความเร็ว ชาร์ลยังคงเคลื่อนไหวแบบสโลว์โมชั่น แต่สายตาของเขาสามารถติดตามกุสตาฟได้
ชาร์ลต้องการเปลี่ยนทิศทางการโจมตีของเขาไปยังตำแหน่งใหม่ของกุสตาฟ แต่แม้ว่าสายตาของเขาจะสามารถติดตามได้ แต่การเคลื่อนไหวร่างกายของเขาก็ยังช้าลง
กุสตาฟเข้ามาข้างหลังเขาและผลักฝ่ามือออกไปแตะหลังของชาร์ล
จู้นนนนน!
เมื่อฝ่ามือของกุสตาฟอยู่ห่างจากสัมผัสกับชาร์ลเพียง 3 นิ้ว มันก็หยุดลงก่อนถึงตัวชาร์ลและไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีก
กุสตาฟรู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่แปลกใจเพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังรอบตัวของชาร์ลที่ขับไล่การสัมผัวทุกรูปแบบ
ชาร์ลหันไปรอบ ๆ และเหวี่ยงหมัดของเขาที่เคลือบด้วยงูไฟฟ้าไปที่หน้าอกของกุสตาฟ
กุสตาฟหลบได้และพุ่งไปข้างหลัง
‘เขาจะเคลื่อนไหวแบบนั้นได้อย่างไร?’ ชาร์ลตกใจกับการเคลื่อนไหวของกุสตาฟ
นักเรียนคนอื่น ๆ ที่ดูก็ตกใจเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมกุสตาฟถึงได้เคลื่อนไหวแบบนั้น
‘ตอนนี้ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมสายเลือดของเขาถึงเทียบกับเกรด B ได้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเกรด C ก็ตาม … มันทรงพลังมากทีเดียว’ กุสตาฟวิเคราะห์จากอีกด้านหนึ่ง ขณะที่ทั้งคู่จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาระแวดระวัง
ชาร์ลก็ติดอันดับซูลูเช่นกัน แต่กุสตาฟสังเกตเห็นความแข็งแกร่งของเขาดีกว่าเลือดผสมอันดับซูลูส่วนใหญ่ ที่เขาเผชิญเมื่อไม่นานมานี้
ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากความสามารถทางสายเลือดของเขาที่มีแรงโน้มถ่วงผสมอยู่
“เพียงเพราะแกเคลื่อนไหวได้เร็วขนาดนั้น ไม่ได้หมายความว่าแกจะเอาชนะฉันได้ แก .. ” ก่อนที่ชาร์ลจะพูดจบกุสตาฟก็ก้มหัวต่ำและพูด
“ขอบคุณสำหรับการซ้อม” หลังจากพูดจบเขาก็เดินออกจากวง
“เดี๋ยวก่อนไอ้ถังขยะ … ฉันต้องเหยียบย่ำแกไว้ใต้เท้าก่อนที่แกจะจากไป!” ชาร์ลตะโกนออกไป แต่กุสตาฟไม่ตอบกลับ
เขาเดินไปเรื่อย ๆ จนออกจากบริเวณที่มีการจับคู่
ชาร์ลดูปวดร้าวเมื่อเห็นกุสตาฟไม่สนใจเขา
แซด! แซด! แซด! แซด!
ห้องโถงมีเสียงดังขึ้นหลังจากเห็นการจับคู่สั้น ๆ นั้น
– “เขาควรจะอ่อนแอไม่ใช่เหรอ?”
– “ทำไมเขาถึงเคลื่อนไหวได้เร็วขนาดนั้น”
แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินข่าวว่ากุสตาฟใช้ยาเพิ่มประสิทธิภาพ แต่พวกเขาก็ไม่ได้โง่ ถึงขนาดที่ไม่เห็นว่ามีบางอย่างที่แตกต่างกับเขาไป
พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขารู้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ยาดังกล่าวทุกครั้ง ซึ่งทำให้พวกเขาสับสนเกี่ยวกับที่มาของการเปลี่ยนแปลงไปของกุสตาฟ
เมื่อเห็นการจ้องมองของทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา ชาร์ลก็โกรธและเริ่มตะโกนให้กุสตาฟกลับเข้ามาในวงเพื่อที่พวกเขาจะได้ต่อสู้ต่อไป แต่เสียงเรียกของเขาก็ดังขึ้นจนแทบจะหูหนวก
“เฮ้ ครูผู้สอน ผมอยากจะออกไป” กุสตาฟโบกมือให้อาจารย์ ขณะที่เขามุ่งหน้าออกไป
อาจารย์ชายวัยกลางคนจ้องมองกุสตาฟด้วยความสับสน
“ชั้นเรียนของคุณจะเป็นตัวแทนของโรงเรียนในงานแลกเปลี่ยน … การฝึกอบรมเป็นสิ่งที่จำเป็น” เขาเปล่งเสียงออกมา
“ไม่ ฉันไม่สนใจ … นอกจากนั้นขยะแบบฉันจะทำอะไรในเหตุการณ์เช่นนี้ได้ ยังดีกว่าที่จะทิ้งความล้มเหลวเหล่านี้ให้อยู่ที่ฉันแทน!” กุสตาฟพูดและเดินออกไปพร้อมกับยิ้มเยาะ
“ เอ๊ะ?”
ห้องโถงทั้งห้องปะทุขึ้นด้วยความโกลาหล หลังจากได้ยินคำสั่งของกุสตาฟ แต่เขาก็ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน
เขาล้วงมือลงในกระเป๋าและเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง
ความห่างเหินบนใบหน้าของเขาตลอดเส้นทางที่เขาเดิน ทำให้ทุกคนจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจจากด้านหลัง
แม้แต่อาจารย์ก็ตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาได้ยินเกี่ยวกับครูเอมมี่ ที่ฝึกอบรมกุสตาฟให้ และสงสัยว่าการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบันของเขา ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งนั้น
นอกจากนี้เขาไม่สามารถบังคับให้กุสตาฟกลับมาได้ เนื่องจากเขาตัดสินใจว่าจะไม่เข้าร่วมงานนี้แล้ว
กุสตาฟเดินไปที่ห้องฝึกส่วนตัวของเขาภายในห้องโถง
‘ด่านแรกเสร็จสิ้นแล้ว’ กุสตาฟกล่าวภายในด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขายืนอยู่ในห้องฝึกของเขา
—
วันนั้นมาถึงจุดจบอีกครั้ง อย่างไม่น่าเป็นไปได้ หากการกระทำของกุสตาฟถูกตัดออกไป
หลังจากการฝึกกับครูเอมมี่ ในวันนี้เธอบอกเขาว่าวันฝึกของเขาจะสั้นลงเหลือ 3 วันต่อสัปดาห์
กุสตาฟบอกได้ว่าเธอดูยุ่ง เธอไม่ได้อยู่ในโรงเรียนตลอดทั้งวัน
แม้ว่าเขาจะยังคงกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะวางมันไว้ข้างหลังความคิดอื่นๆของเขาและมุ่งเน้นไปที่งานที่อยู่ในมือ
กุสตาฟมาถึงอพาร์ตเมนต์ของเขาและพบกับแองจี้ที่รออยู่หน้าประตู
“เฮ้ แองจี้” กุสตาฟทักทายหลังจากเห็นเธอ
“เฮ้กุสตาฟ” แองจี้ตอบด้วยรอยยิ้มหวาน
“หืม มีปัญหาเหรอ ทำไมเธอมายืนที่ประตูฉันล่ะ” กุสตาฟถามด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็น
เขาเริ่มสงสัยว่านี่จะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเธอหรือเปล่า
“ใช่ … ฉันหมายความว่าไม่ … ฉันหมายความว่าเราต้องคุยกัน” แองจี้พูดติดอ่างซ้ำ ๆ ก่อนจะพูดจบประโยคของเธอ
คิ้วซ้ายของกุสตาฟเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตอบ
“ฉันรู้แล้วว่าเธอต้องการพูดถึงอะไร … คำตอบคือไม่ กลับบ้านไปเถอะ!” กุสตาฟพูดและเปิดประตูของเขา
แองจี้คว้าตัวเขาจากด้านหลัง
“ ถ้านายถูกลักพาตัวไปอีกล่ะ?” แองจี้กล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล
“ นั่นจะไม่เกิดขึ้นอีก … และแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น เธอจะไม่สามารถทำอะไรกับมันได้” กุสตาฟพูดและเปิดประตูของเขา
“ฉันแน่ใจว่าฉันช่วยได้ ฉันอยู่ในอันดับซูลูแล้ว” แองจี้ยังคงยืนกราน
“คำตอบคือไม่ แองจี้!” กุสตาฟเดินไปข้างหน้าทำให้ผ้าของเขาหลุดจากการจับของเธอ
ปึ้ง!
ประตูเลื่อนเปิดและปิดกลับหลังจากที่กุสตาฟเดินเข้าไป
กุสตาฟขมวดคิ้ว หลังจากเข้ามาในห้องนั่งเล่นของเขา
‘ทำไมเธอถึงดื้อจังนะ?’ เขาไตร่ตรองภายในใจ
หลังจากคิดไม่กี่วินาทีกุสตาฟก็ถอนหายใจ
‘เธอฉลาดพอที่จะรู้ว่า ฉันถูกลักพาตัวไปและแจ้งครูเอมมี่ได้ ดังนั้นฉันจึงต้องให้เธอได้รับผลจากข้อสงสัยนั่นอย่างน้อยที่สุด’ กุสตาฟพูดภายในใจและหันกลับไปเพื่อเปิดประตูของเขา
เขาเดินออกมาและมาถึงทางเดิน
“หืม? เธอยังอยู่ที่นี่?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ
แองจี้ยังคงยืนอยู่ข้างประตูของเขา
“ ฉันจะไปแล้ว” แองจี้ทำหน้ามุ่ย ขณะที่เธอพูด แต่เธอก็ยังคงยืนอยู่ในท่าเดิม
