ตอนที่ 156: ลักษณะที่น่าประหลาดใจ
“ผมชักจะสงสัยว่า จะมีใครนอกจากผมที่สามารถรับการกลั่นแกล้งของคุณขนาดนี้ได้เช่นกัน” กุสตาฟตอบพร้อมแสร้งทำเป็นรำคาญ
“ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ”
ทั้งคู่ระเบิดเสียงหัวเราะหลังจากนั้นแลกเปลี่ยนกันหลายวินาทีก่อนจะหยุด
ความเงียบเข้าครอบงำเป็นเวลาหลายวินาที ขณะที่พวกเขาไม่ได้จ้องมองอะไรด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขณะระลึกถึง
“กุสตาฟ ฉันจะลาออกจากการสอน…” ในที่สุด ครูเอมมี่ก็ทำลายความเงียบ
กุสตาฟไม่แปลกใจกับคำประกาศของเธอ แต่เขายังคงถามต่อไปว่า “ทำไมล่ะครับ”
“เนื่องจากการค้นพบของเธอภายในชายแดน… ฉันต้องตรวจสอบปัญหานั้นให้เสร็จ ดังนั้นฉันจะเดินทางไปยังเมืองอื่น อีก 2 สัปดาห์จากนี้” ครูเอมมี่กล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม
กุสตาฟจ้องมองเธอด้วยสีหน้าครุ่นคิด เขาค่อนข้างพูดไม่ออกและไม่รู้จะตอบอย่างไร
“ไม่ต้องห่วง ไว้เจอกันใหม่คราวหน้านะ… อย่าลืมว่าฉันยังต้องได้รับค่าชดเชยอยู่นะ ฮิฮิ” ครูเอมมี่หัวเราะเบา ๆ หลังจากพูด
กุสตาฟอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นครูเอมมี่แสดงอารมณ์มากมายใน 1 ชั่วโมง
สิ่งที่กุสตาฟไม่รู้คือ ครูเอมมี่นั้นยิ้มมากขึ้นในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมามากกว่าที่เธอเคยทำในช่วง 6 ปีที่ผ่านมา
เธอไม่เคยฉายแววเช่นนี้ในชั้นเรียนหรือรอบ ๆ คนอื่น ๆ ที่เขารู้จักนอกจากเขา ดังนั้นแม้ว่าเธอยังคงพูดถึงการชดเชย กุสตาฟรู้ว่าเธอห่วงใยเขาจริงๆ และเขาก็รู้สึกขอบคุณมากสำหรับเรื่องนั้น
“ครูเอมมี่ ครูจะไปเมืองไหนครับ” กุสตาฟถามด้วยสายตาสงสัย
—
1 ชั่วโมงต่อมา กุสตาฟก็มาถึงอพาร์ตเมนต์ของเขา เหตุการณ์วันนี้เกิดขึ้นในใจของเขา และเขาอดไม่ได้ที่จะดูมีสมาธิมากในขณะนี้
“โอ้ ครูเอมมี่พูดถึงป้ายนั้น” กุสตาฟจำสิ่งนี้ได้และลุกขึ้นจากเตียงของเขา ก่อนที่เขาจะเริ่มตรวจดูรอบๆ อพาร์ตเมนต์ของเขาเพื่อหาตราสัญลักษณ์
ครูอธิบายลักษณะที่ปรากฏให้เขาฟังแล้ว และรับรองกับเขาว่าระเบียบการรักษาความปลอดภัยอพาร์ตเมนต์ของเขาไม่สามารถหยุดลูกบาศก์จากการหาทางได้ตราบเท่าที่มันถูกส่งมาจาก MBO
กุสตาฟมองไปรอบ ๆ นานกว่า 30 นาที แต่เขาไม่พบสิ่งที่เหมือนกับที่ครูเอมมี่อธิบายให้เขาฟัง
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาได้ตรวจสอบอย่างถูกต้องแล้ว ในขณะที่ใช้ความสามารถของเขา กุสตาฟก็ยังตัดสินใจค้นหาทั่วทั้งอพาร์ตเมนต์อีกครั้ง และครั้งนี้เขาใช้เวลา 30 นาที
หลังจากที่เขาทำอย่างนั้นเสร็จ เขาก็นั่งบนเตียงด้วยท่าทางที่ตกตะลึงและพ่ายแพ้
” MBO ทำผิดพลาดหรืออะไรกัน? ป้ายการมีส่วนร่วมที่ฉันควรได้รับอยู่ที่ไหน… หรือฉันเป็นหนึ่งในผู้ที่ไม่ได้รับ” กุสตาฟพิจารณาถึงความเป็นไปได้เหล่านี้ แต่เมื่อเขานึกถึงความมั่นใจของครูเอมมี่ เมื่อเธอบอกว่าเขาจะได้รับมัน เขาก็เลิกสงสัย
จิตใจของกุสตาฟล่องลอยไปในสิ่งต่างๆ และเหตุผลที่เป็นไปได้ว่าทำไมเขาถึงหามันไม่เจอในอพาร์ตเมนต์ของเขา
——————————
“กรอกชื่อ ที่อยู่ และรายละเอียดอื่นๆ ของคุณในแบบฟอร์มรวบรวม หากคุณสนใจที่จะเข้าร่วมการทดสอบ!”
“จำไว้ว่า คุณไม่สามารถเข้าร่วมได้ ถ้าคุณไม่ใช่ซูลูอันดับเลือดผสมในตอนนั้น”
——————————
ความคิดของกุสตาฟย้อนกลับไปในสมัยที่ผู้ตรวจการ MBO มาเยี่ยมโรงเรียนของพวกเขา
“นั่นสินะ” เขาพูดออกมาอย่างสำนึกผิด
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปที่นั่น” กุสตาฟพูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
เมื่อเขากรอกข้อมูลลงในแบบฟอร์มการรวบรวมเมื่อ 6 เดือนก่อน เขายังไม่ได้เช่าอพาร์ตเมนต์นี้ ดังนั้นเขาจึงกรอกที่อยู่ของบ้านพ่อแม่ของเขา
กุสตาฟเดาว่าน่าจะส่งลูกบาศก์นี้ไปที่บ้านเก่าของเขาแล้ว
“ถ้าฉันจะไปเยี่ยมพวกเขา ฉันอาจจะทำให้เสร็จก่อนค่ำได้” กุสตาฟพึมพำและลุกขึ้นเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
ผ่านไปไม่กี่นาที กุสตาฟก็ออกจากอพาร์ตเมนต์ของเขาและมุ่งหน้าไปยังสถานีขนส่งที่ใกล้ที่สุด
ขณะที่เขาออกจากอาคาร แองจี้ก็ออกมาจากอพาร์ตเมนต์ของเธอและมุ่งหน้าไปหาเขา
ก๊อก! ก๊อก!
“เฮ้ กุสตาฟ นายอยู่ที่นั่นหรือเปล่า” เธอขึ้นเสียงของเธอ ในขณะที่เคาะประตูของเขา
—
10 นาทีต่อมา กุสตาฟก็มาถึงย่านเก่าของเขา
เขาจ้องมองบ้านแบบบังกะโลที่คุ้นเคยในบริเวณใกล้เคียง เขายังคงเดินอยู่ริมถนนขณะมองไปรอบ ๆ เพื่อตรวจสอบความแตกต่าง แต่ไม่นานเขาก็หมดความสนใจเมื่อไม่ได้สังเกตอะไรเลย
รูปลักษณ์ของเขาไม่ได้ทำให้คนมองดูเย้ยหยันเหมือนเมื่อก่อนเพราะผู้คนที่เดินไปรอบๆ ละแวกนั้นจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ เขาเปลี่ยนไปมากในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา ตอนนี้เขาเกือบจะสูงเกือบ 6 ฟุตแล้วด้วยรูปร่างที่อ่อนหวาน หน้าตาที่มีเสน่ห์ และผมสีบลอนด์เรียบๆ
แม้แต่ท่าทางการเดินของเขาก็ยังมีความสง่างามผสมอยู่ เขามีรูปลักษณ์ที่ตรงไปตรงมาและมั่นใจมากไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เขาดูขี้อายอยู่เสมอ
กุสตาฟมาถึงหน้าอาคารบังกะโลสีเนยที่เขาอาศัยอยู่เป็นเวลา 17 ปีติดต่อกัน และความทรงจำก็เริ่มท่วมท้นอีกครั้ง
เขามีท่าทางไร้อารมณ์เมื่อเขามาถึงหน้าประตูและเคาะเบา ๆ
ก๊อก! ก๊อก!
“ที่รัก เปิดประตูหน่อย ฉันยังยุ่งอยู่”
เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหูของกุสตาฟจากข้างใน
‘อืมที่รัก?’ กุสตาฟจำได้ว่าแม่ของเขาพูดคำนั้นเมื่อมีคนใกล้ชิดเขาอยู่ด้วยเท่านั้น
คลิก!
ประตูมีเสียงคลิกและขยับไปด้านข้าง
“ฮะ?”
“โอ้?”
กุสตาฟจ้องไปที่ร่างที่คุ้นเคย ซึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเขาด้วยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย ขณะที่ร่างนั้นก็จ้องกลับมาที่เขาด้วยสีหน้าตกตะลึง
“คุณคือใคร?” คนที่เปิดประตูถามพร้อมกับเลิกคิ้วซ้ายขึ้นเล็กน้อย
เป็นชายวัยกลางคนที่มีใบหน้ารูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีผมสีบลอนด์สกปรก
แม้ว่ากุสตาฟจะมีผมสีบลอนด์สกปรก แต่ก็ยังดูประณีตและสวยงามกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับชายวัยกลางคน
‘เขาจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ’ กุสตาฟยิ้ม เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของเขา ‘ฉันเดาว่าทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว… ฉันไม่ต้องการการล้อเล่นที่ไร้สติของคนพวกนี้’
กุสตาฟเปลี่ยนน้ำเสียงให้เข้มขึ้นก่อนจะพูด
“เอ่อ ฉันกำลังเข้าร่วมการทดสอบเข้า MBO… ฉันดูเหมือนจะส่งที่อยู่ผิดไปที่ MBO ดังนั้นป้ายการเข้าร่วมของฉันจึงลงเอยมาอยู่ที่นี่… ฉันจะไปเอามัน” กุสตาฟกล่าวด้วยท่าทางสุภาพ .
“อ้าว หมายความว่าไง” ชายคนนั้นถาม ขณะชี้ไปที่ชั้นวางของในอพาร์ตเมนต์
สายตาของกุสตาฟตามนิ้วของเขาชี้ไปที่ภายในอพาร์ตเมนต์จากตำแหน่งของเขาที่ทางเข้า เขาเห็นลูกบาศก์สีดำลอยอยู่เหนือหิ้งที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้องนั่งเล่น
