ตอนที่ 2075 ขนมม้วนไส้ถั่วแดงไม่ใส่ผงถั่วเหลือง
พอเหมยเหมยได้ยินว่าเป็นลี่เมิ่งเฉิน เธอจึงอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ทำไมเขาถึงจะพักบ้านเราล่ะ? แล้วยังไม่ใส่เสื้อผ้าวิ่งพล่านไปทั่วอีก…”
คาดไม่ถึงว่าลี่เมิ่งเฉินจะมีงานอดิเรกชอบเปลือยกายโชว์ น่ารังเกียจจริง ๆ!
ลี่เมิ่งเฉินใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เส้นผมเปียกชุ่ม เขานวดก้นเดินมาด้วยความโกรธกล่าวอย่างไม่ชอบใจว่า “นายมาขอความช่วยเหลือจากฉัน ฉันพักอยู่ที่บ้านนายสองสามวันจะเป็นไรไป? แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้โป๊สักหน่อย ฉันคลุมผ้าขนหนูอยู่ไม่ใช่หรือไง? สิ่งที่ควรปิดก็ปิดไว้อยู่…แล้วการไม่ใส่เสื้อผ้าก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เนื้อหนังมังสาของคนเรา ไม่ว่าจะสวยงามหรืออัปลักษณ์ ในสายตาของพระพุทธเจ้าก็เป็นเพียงเปลือกนอก และในสายตาของฉันมันก็เป็นแค่โปรตีน ไขมันและน้ำ เธอจะโวยวายตื่นตูมอะไรกันเล่า!”
เมื่อครู่แรงเตะของเหยียนหมิงซุ่นหนักไม่เบาเลย ลี่เมิ่งเฉินเต็มไปด้วยความเคียดแค้น รูปร่างของเขาดีจะตายไป!
มีทั้งวีเชฟ กล้ามหน้าอก กล้ามหน้าท้อง…
ที่ควรมีก็มีทุกอย่างและมีไม่แพ้เหยียนหมิงซุ่นเลย แต่ทำไมถึงไม่เข้าตาเลยล่ะ?
เหมยเหมยโมโหจนก่นด่าออกมา “ในสายตาของฉัน นายคือพวกโรคจิตชอบโชว์ของ!”
“เหอะ ฉันว่านะบนโลกใบนี้ทุกคนก็โรคจิตทุกคนนั้นแหละ เธอกล้ารับประกันไหมละว่าตัวเองไม่โรคจิต?” สีหน้าของลี่เมิ่งเฉินมีความเหน็บแนมอยู่บ้าง
“นายสิโรคจิต!” เหมยเหมยด่ากลับ เธอเป็นคนจิตใจดี เป็นนางฟ้าตัวน้อยที่น่ารักและใจดี แล้วจะโรคจิตได้อย่างไรกันพูดจาไร้สาระ!
ลี่เมิ่งเฉินก็ไม่ได้โกรธอะไร พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “เอางี้แล้วกัน ฉันจะถามเธอหนึ่งคำถาม!”
เหมยเหมยส่งเสียงฮึเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป
ลี่เมิ่งเฉินไอสองสามทีก่อนพูดว่า “มีเจ้าหญิงที่งดงามองค์หนึ่ง เพราะว่าโดนคำสาปจึงนอนหลับใหลอยู่ในปราสาทเก่าแก่แห่งหนึ่ง เจ้าชายต้องจุมพิตเธอเพื่อปลุกเธอให้ฟื้น ผ่านไปหลายปีก็มีเจ้าชายรูปหล่อองค์หนึ่งมาจุมพิตและปลุกเจ้าหญิงให้ฟื้นขึ้นมา แต่หลังจากเจ้าหญิงตื่นขึ้นมาแล้วกลับฆ่าเจ้าชายทิ้ง…”
ลี่เมิ่งเฉินยังถามยังไม่ทันจบเหมยเหมยก็รีบตอบกลับไปว่า “เพราะเจ้าหญิงอายุมากแล้ว เธอเห็นว่าเจ้าชายยังเด็กอยู่ กลัวเขาจะเปลี่ยนใจดังนั้นจึงฆ่าเจ้าชายทิ้งไงล่ะ”
ลี่เมิ่งเฉินสำลัก มองเหมยเหมยอย่างเหลือเชื่อ
ทั้ง ๆที่เป็นแค่คนสวยที่ไร้สมอง คาดไม่ถึงว่าจะสามารถตอบคำถามแบบนี้ได้?
หรือว่าจ้าวเหมยคนนี้จะโรคจิตอย่างที่เขาเล่าลือกันจริง ๆ?
ลี่เมิ่งเฉินไม่ยอมแพ้ กระแอ้มเสียงในลำคอแล้วพูดขึ้นว่า “ลองข้ออื่นบ้าง สองพี่น้องจัดงานศพให้พ่อ…”
เขากำลังพูดถึงโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ว่ากันว่าคนที่ตอบคำถามนี้ได้จะต้องเป็นโรคจิตขั้นรุนแรงแน่นอน เหมยเหมยหัวเราะเยาะเย้ย “คำถามง่าย ๆแบบนี้ยังจะเอามาถามอีก เพราะน้องสาวอยากจะเจอผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ดังนั้นจึงต้องจัดงานศพขึ้นอีกครั้ง”
“ไม่ได้การแล้ว…เหยียนหมิงซุ่น นายควรจะระวังตัวไว้บ้างนะ ระวังจะโดนฆ่าทิ้งเอาสักวัน!” ลี่เมิ่งเฉินพูดเกินจริง
แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดว่าเหมยเหมยเป็นโรคจิตเพราะเขาก็สามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้เหมือนกัน ถ้าเหมยเหมยเป็นโรคจิต งั้นเขาก็เป็นโรคจิตไปด้วยไม่ใช่หรือไง?
ในสายตาของเหยียนหมิงซุ่นเต็มไปด้วยความตกใจ พฤติกรรมของเหมยเหมยอยู่เหนือความคาดหมายของเขาจริง ๆ
พอเหมยเหมยเห็นท่าทีตกใจของทั้งคู่ก็รู้สึกลำพองใจเป็นอย่างมาก
“ก็เป็นแค่แบบทดสอบวัดว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่าเองไม่ใช่เหรอ? ฉันรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ 800 ปีก่อนแล้วย่ะ เชอะ!”
ลี่เมิ่งเฉินยิ่งตกใจยกใหญ่ จ้าวเหมยเคยเห็นแบบทดสอบนี้มาจากไหน?
เหยียนหมิงซุ่นขัดจังหวะเอ่ยถามขึ้นว่า “ทำไมนายถึงโพสต์คำถามแปลก ๆเหล่านี้ในกระทู้ของโรงเรียนล่ะ?”
ท่าทางการแสดงออกของลี่เมิ่งเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยักไหล่แล้วพูดว่า “ก็แค่สนุกดี…ใช่แล้ว รีบทำมื้อดึกของฉันด้วยล่ะ ขนมม้วนไส้ถั่วแดงไม่ใส่ผงถั่วเหลืองของฉันต้องได้กินก่อนสี่ทุ่มครึ่งนะ!”
เหมยเหมยมุมปากกระตุก ขนมม้วนไส้ถั่วแดงไม่ใส่ผงถั่วเหลือง นี่ยังเรียกว่าขนมม้วนไส้ถั่วแดงได้อีกเหรอ?
“ทำไมถึงไม่ใส่ผงถั่วเหลืองล่ะ?” เธออดถามไม่ได้
ลี่เมิ่งเฉินกลับห้องไปแล้ว เขาหันกลับมาพูดเสียงนิ่งว่า “เพราะว่า…สีมันเหมือนขี้ไง…”
เหมยเหมย ‘…เธออยากจะขี้เหลือเกิน!’
…………………………………………..
ตอนที่ 2076 ไม่ใส่ผงถั่วเหลืองและถั่วแดงกวน
ป้าฟางมีฝีมือทำอาหารที่ยอดเยี่ยมมาก ในไม่ช้าขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ลี่เมิ่งเฉินร้องขอก็เสร็จสมบูรณ์ ไส้ถั่วแดงสีแดงเข้มห่อด้วยแป้งข้าวเหนียวสีขาวม้วนเป็นกลม ๆถูกหั่นแบ่งอย่างสวยงาม สีแดงขาวแบ่งชั้นกันอย่างสวยงาม ดูน่าอร่อยเหลือเกิน
เดิมทีควรจะโรยหน้าด้วยผงถั่วเหลืองที่หอมกรุ่นด้วย แต่เนื่องจากลี่เมิ่งเฉินพูดทำนองว่าเหมือน…ขี้…
งั้นก็ไม่โรยแล้วกัน!
เรื่องมากจริง ๆ!
ป้าฟางรีดแผ่นแป้งขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ขึ้นรูปสวยงามวางลงในจานกระเบื้องสีขาวรูปทรงสวยงาม สีและกลิ่นหอมน่ารับประทานมาก เพียงแต่ขั้นตอนสุดท้ายขาดหายไปจึงดูไม่เหมือนขนมม้วนไส้ถั่วแดงเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับดูเหมือนขนมข้าวเหนียวปั้นธรรมดา ๆมากกว่า
“ไม่เลวเลยทีเดียว รสชาติใช้ได้ ความเร็วก็ใช้ได้…อืม…ไส้ถั่วแดงแบบดั้งเดิม ทั้งหอมทั้งมีเนื้อให้เคี้ยว อร่อย!”
ลี่เมิ่งเฉินกินไปแล้วสองชิ้นก็ชมไม่ขาดปาก ดูท่าทางแล้วเขาน่าจะชอบกินขนมม้วนไส้ถั่วแดงมากจริง ๆ เพียงแต่รสนิยมก็แปลกมากจริง ๆ!
ขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ไร้ผงถั่วเหลือง มันก็เหมือนกับผลมะกอกที่ไร้ใบอ้ายเย่[1] ไม่มีมาตรฐานอย่างแท้จริง!
เหมยเหมยยังแค้นฝังใจเรื่องที่เจ้าหมอนี่ไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนหน้านี้ พอเห็นลี่เมิ่งเฉินกัดขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ป้าฟางตั้งใจใส่ไส้ถั่วแดงมาหนา ๆจนไส้ไหลเปื้อนมุมปากของเขา…
เธอก็ใจเต้นนึกอะไรขึ้นมาได้จึงจงใจหยิบกระจกอันเล็กออกมาวางไว้ตรงหน้าเขา พูดจากวนประสาทเขาว่า “ลี่เมิ่งเฉิน นี่มันเหมือนกับ…ขี้ไหม…สีและลักษณะเหมือนอย่าบอกใครเชียว!”
ลี่เมิ่งเฉินอดมองกระจกไม่ได้ ขนมม้วนไส้ถั่วแดงในมือของเขาที่กัดไปครึ่งหนึ่งมีไส้ถั่วแดงเปื้อนอยู่ที่มุมปาก และไส้ถั่วแดงในมือของเขาอีกครึ่งหนึ่งก็ไหลเยิ้มออกมาเรื่อย ๆ…
สีและลักษณะเหมือนอย่าบอกใครเลยจริง ๆ!
ลี่เมิ่งเฉินจุกอยู่ในอกและมองขนมม้วนไส้ถั่วแดงตรงหน้าไม่ได้อีกต่อไป สองชิ้นที่กินไปก่อนหน้านี้กำลังปั่นป่วนอยู่ในท้องและพร้อมขย้อนออกมาได้ทุกเมื่อ
มีเพียงผู้หญิงและคนต่ำทรามนี่แหละที่เลี้ยงไม่เชื่อง!
เขาเหลือบมองเหมยเหมยที่ทำหน้าลำพองใจก็รู้ว่าเธอจงใจแก้แค้น แต่สิ่งที่เขาทนไม่ได้มากที่สุดก็คือเวลาทานข้าว ต้องมาเห็นหรือได้ยินสิ่งที่ทำให้คิดได้หลายแง่เช่นนี้
อย่างเช่นขี้…ที่พูดขึ้นเมื่อครู่นี้!
เขาไม่สามารถกินขนมม้วนไส้ถั่วแดงอย่างมีความสุขได้อีกต่อไป!
“กินอิ่มแล้ว…”
อาการคลื่นไส้ของลี่เมิ่งเฉินแย่ลงเรื่อย ๆ เขาเอาขนมม้วนไส้ถั่วแดงอีกครึ่งที่เหลือในมือโยนทิ้งไป แล้วเตรียมตัวกลับห้องไปนอนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
เหมยเหมยคาดไม่ถึงว่าเจ้าหมอนี่จะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ พูดแค่นี้ก็กินไม่ลงแล้ว ทั้ง ๆที่เมื่อครู่เขาเป็นคนพูดเอง!
“ลี่เมิ่งเฉิน พรุ่งนี้ยังอยากจะกินขนมม้วนไส้ถั่วแดงไหม?” เหมยเหมยจงใจถาม
“แน่นอนว่าต้องกินอยู่แล้ว…ไม่ใส่ผงถั่วเหลืองและถั่วแดงกวนนะ!” ลี่เมิ่งเฉินตอบกลับเสียงดัง
คิดจะหยุดเขาเหรอ?
เขาหาวิธีรับมือได้อยู่แล้ว!
เหมยเหมยเบิกตาโต ขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ไม่ใส่ผงถั่วเหลืองและถั่วแดงกวนแบบนี้มันคือขนมอี๋แล้วไม่ใช่เหรอ?
พรุ่งนี้ถ้าเธอบอกว่าขนมอี๋หน้าตาเหมือนของน่ารังเกียจอื่น ๆ ลี่เมิ่งเฉินจะกินขนมม้วนไส้ถั่วแดงได้อีกไหมนะ?
หรือจะกินแป้งข้าวเหนียวเปล่า ๆไปเลย?
เหมยเหมยกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ เหยียนหมิงซุ่นมองเธออย่างแปลกใจเพราะจู่ ๆก็หัวเราะขึ้นมาอย่างไร้ต้นสายปลายเหตุ ช่างเป็นเด็กที่ซื่อบื้อจริง ๆ!
“โจทย์พวกนั้นเธอไปได้ยินมาจากไหน?”
ก่อนนอนเหยียนหมิงซุ่นอดถามไม่ได้ เขารู้สึกแปลกใจมากจริง ๆ
“ก็ในฝันของฉันไง ในฝันคนบนโลกอินเทอร์เน็ตชอบถกเถียงกันเรื่องโจทย์พวกนี้ ฉันเห็นเยอะเลยจำได้” เหมยเหมยอธิบาย
เหยียนหมิงซุ่นถึงนึกขึ้นได้ ดูเหมือนว่าความฝันของเหมยเหมยน่าจะเป็นสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต แต่ในความฝันเหมยเหมยกลับมีชีวิตที่ไม่ดีนัก อยู่ดี ๆหัวใจของเหยียนหมิงซุ่นก็กระตุกวูบ
แต่เขาก็สงบนิ่งลงมาอย่างรวดเร็ว ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังมีเขาอยู่ เขาจะไม่ให้เรื่องเลวร้ายพวกนั้นเกิดขึ้นแน่นอน!
ไม่มีทาง!
…………………………………………..
[1] เป็นชื่อสมุนไพรจีนชนิดหนึ่ง มีชื่อภาษาไทยว่าโกฐจุฬาลัมพา
