ตอนที่ 2821 คุณอาแก่จัง
พวกสยงมู่มู่ต่างก็รีบเดินทางมา พอเห็นเหมยเหมยถูกคนโจมตีสยงมู่มู่ก็ถอดผ้าปิดปากออกทันทีหมายจะแสดงสถานะของตนแต่ถูกอู่เชารั้งเอาไว้
“นายจะสร้างความวุ่นวายเพิ่มหรือไง อย่าเพิ่งพูดอะไร รอตอนถ่ายรายการค่อยพูด”
อู่เชาลากสยงมู่มู่ให้ถอยออกไป ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่มีน้ำใจแต่ตอนนี้ไม่ควรออกหน้า ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ยังไม่ทันได้กระจ่างดีก็จะยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่
“เอ่อ…เธอเข้าไปพาเหมยเหมยออกมาหน่อย อย่าไปเปลืองน้ำลายกับยายบ้านั่น บอกไปว่าจะเรียกทนายพอ” อู่เชาเห็นฉีฉีเก๋อที่เดินเข้ามาก็ดึงแขนเธอไว้
ฉีฉีเก๋อจำอู่เชาได้ตั้งแต่แวบแรก อย่างแรกเพราะหุ่นที่คล้ายหมีเล่อฝอ[1]ของหมอนี่มีเอกลักษณ์ที่น่าจดจำ อย่างที่สองฉีฉีเก๋อดูรายการของอู่เชาประจำ สัปดาห์ละตอนที่แทบไม่เคยพลาดสักตอนด้วย
อีกอย่างเมื่อก่อนเคยทานข้าวร่วมโต๊ะกันมาสองสามมื้อเลยพอจำได้อยู่บ้าง
“วางใจเถอะ ไว้ฉันจะเข้าไปพาเหมยเหมยออกมาเอง พวกนายช่วยดูลูกให้ฉันก่อน”
ฉีฉีเก๋อบอกให้พวกเขาวางใจ ทั้งยังฝากเป่ารื่อน่าไว้กับอู่เชาก่อนเธอจะรีบสาวเท้าเข้าไป
เป่ารื่อน่ายังสวมกระโปรงเจ้าหญิงสโนวไวท์เหมือนเดิม ถึงแม้ผู้หญิงที่ทำตัวเป็นผู้มากรากดีคนนี้จะไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่แต่งานที่เธอรับทำก็ดีไม่หยอก ชุดการแสดงทุกชุดถูกทำขึ้นอย่างประณีตไม่แพ้แบรนด์ดังอย่างดิสนีย์เลย เป่ารื่อน่าที่น่ารักอ่อนหวานเป็นทุนเดิมอยู่แล้วพอสวมกระโปรงเจ้าหญิงสไตล์น่ารักก็เหมือนตัวเอลฟ์น้อยผู้น่ารักเข้าไปใหญ่ ใครเห็นต่างก็รู้สึกเอ็นดูเหมือนความรักของพ่อที่ล้นปรี่ออกมา
อู่เชากับสยงมู่มู่ในตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นนี้ พวกเขาพาเป่ารื่อน่าออกไปข้างนอกแล้วขึ้นรถ สยงมู่มู่ถึงถอดผ้าปิดปากออกพร้อมพรูลมหายใจออกยาว
“จะกินอมยิ้มไหม?”
อู่เชาล้วงหยิบอมยิ้มหมูเปปป้า พิกแท่งหนึ่งจากกระเป๋าแล้วส่ายไปมาตรงหน้าเป่ารื่อน่า เป่ารื่อน่ากะพริบดวงตาที่ทอแสงระยิบระยับพลางพยักหน้าแรง ๆ
“ขอบคุณค่ะคุณอา”
เสียงเป่ารื่อน่าอ่อนหวานนุ่มนวลดั่งภาพลักษณ์ภายนอกของเธอ อู่เชาอมยิ้มเมตตาออกมาอย่างไม่รู้ตัวทั้งยังช่วยแกะเปลือกที่ห่อหุ้มอมยิ้มให้ด้วย จากนั้นก็ได้รับรอยยิ้มหวานหยดย้อยจากเจ้าหนูน้อยอีกครั้ง
ความสุขแทบพุ่งทะลุฟ้าอยู่แล้ว!
มิน่าถึงบอกกันว่าลูกสาวเป็นดั่งเสื้อตัวอุ่นของพ่อแล้วยังเป็นคนรักในชาติที่แล้ว ถึงตอนนี้เขาไม่มีลูกสาวแต่พอเห็นลูกสาวของคนอื่น หัวใจที่ขาดแคลนความรักจากพ่อของเขาดวงนี้ก็เกิดอาการสั่นคลอนขึ้นมา
“หนูชื่ออะไรเหรอ?” อู่เชาคุยกับเป่ารื่อน่าเป็นระยะ ๆ
“เป่ารื่อน่า”
“ชื่อเพราะจัง หนูอายุเท่าไหร่แล้ว?”
“สี่ขวบ คุณอาอายุเท่าไหร่แล้วเหรอ?” เป่ารื่อน่าเงยหน้าย้อนถาม
“คุณอาอายุยี่สิบหกปี”
เป่ารื่อน่าเบิกตากว้าง “คุณอาแก่จัง!”
“อุ๊บ”
สยงมู่มู่ไหลสั่นไปมาหัวเราะจนตัวแทบหงายหลัง อู่เชากระทุ้งแขนใส่เขาทีหนึ่งอย่างนึกแค้นใจ มือคันยุบยิบอยากบีบแก้มของเจ้าหนูคนนี้สักที ไม่น่ารักเลย คนเป็นแม่ไม่สอนลูกสาวตัวเองพูดจาดี ๆหน่อยหรือ?
“คุณอาอายุน้อยกว่าแม่ของหนูอีก งั้นแม่ของหนูก็แก่ยิ่งกว่าน่ะสิ!” อู่เชายิ้มตาหยีเอ่ย
เขาจำได้ดี เมื่อก่อนเหมยเหมยเคยพูดถึงอายุของฉีฉีเก๋อที่เหมือนจะมากกว่าเขาปีหนึ่ง
“ไม่ใช่!” เป่ารื่อน่าแหวเสียงขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “คุณแม่เพิ่งจะสิบแปดปี คุณอาแก่ที่สุด คุณแม่บอกแล้ว”
อู่เชารู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันที เด็กเสมือนกระดาษสีขาวบริสุทธิ์ตามคาดจริง ๆด้วย แต่ที่น่ารังเกียจที่สุดคือผู้ใหญ่ที่ละเลงสีบนกระดาษขาวต่างหาก
“แม่ของหนูพูดว่าอย่างไรนะ คุณลุงจะให้อมยิ้มอีกแท่งหนึ่ง!”
อู่เชาหยิบอมยิ้มมาหลอกล่อหนูน้อยหมวกแดงเหมือนหมาป่าตัวโตก็ไม่ปาน เป่ารื่อน่ารับอมยิ้มมาแล้วเปิดโปงแม่ของเธอไปทั้งหมด “คุณแม่บอกว่าคุณอาแก่ เป็นรุ่นเดียวกับคุณตาด้วย”
…………………………
ตอนที่ 2822 ได้ลูกสาวฟรี ๆคนหนึ่ง
ดั่งมีลูกเห็บนับหมื่นกระแทกใส่ตัวอู่เชา
“ฮ่า ๆ เจ้าอ้วนนายรุ่นเดียวกับพ่อฉันละ” สยงมู่มู่หัวเราะน้ำตาแทบไหลออกมา
อู่เชากลอกตาใส่เขาทีหนึ่งก่อนจะส่งยิ้มเหมือนแม่เลี้ยงให้เป่ารื่อน่าที่ยังงุนงงไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร
ฉีฉีเก๋อสินะ…สักวันจะต้องสั่งสอน ‘ลูกสาว’ ที่เขาทอดทิ้งไปให้ดี สอนศิลปะด้านการพูดให้เธอหน่อย
“แม่ของหนูต่างหากที่รุ่นเดียวคุณยาย อาอายุสิบแปดตลอดไป” อู่เชาปรับทัศนคติการรับรู้ให้ยัยหนูน้อยอย่างอดไม่ได้ เขาไม่อยากได้หลานสาวฟรี ๆมาคนหนึ่งหรอกนะ
ในเมื่อยัยหนูน้อยคนนี้น่ารักดี หากมาเป็นลูกสาวให้เขาก็ไม่เลว แต่คงไม่ต้องมาเป็นหลานสาวหรอกมั้ง!
“คุณแม่ไม่ใช่คุณยาย คุณอาโง่จัง!”
เป่ารื่อน่ามองเหยียดใส่อู่เชาแวบหนึ่งแล้วแลบลิ้นสีชมพูระเรื่อออกมาเลียอมยิ้ม อมยิ้มอร่อยจังเลย แต่เสียดายที่คุณแม่ไม่ค่อยให้เธอทานอมยิ้ม
“เด็กอย่ากินอมยิ้มมาก ระวังฟันหลอนะ”
อู่เชารู้สึกอัดอั้นใจพลางแย่งอมยิ้มจากมือเป่ารื่อน่ามาทีเดียวก่อนจะยัดใส่ปากสยงมู่มู่ที่ยังระเบิดเสียงหัวเราะไม่หยุด หน็อยแน่ กินอมยิ้มของเขาแล้วยังไม่รู้จักพูดจาน่ารักเอาใจ กลับบอกว่าเขาทั้งแก่ทั้งโง่ น่าโมโหจะตายชัก!
“เจ้าอ้วนนายเป็นบ้าเหรอ!”
สยงมู่มู่ดึงอมยิ้มออกจากปากเขวี้ยงออกไปนอกหน้าต่างรถซึ่งลงถังขยะอย่างแม่นยำ เป่ารื่อน่าน้ำตาคลอเบ้า เบะปากแล้วร้องไห้งอแงเสียงดัง
“คุณแม่…หนูจะหาคุณแม่!”
เจ้าหญิงตัวน้อยที่น่ารักแค่ไหนยามร้องไห้โวยวายก็จะกลายเป็นเด็กตัวแสบในพริบตา พลังทำลายล้างมากพอจะทำลายจักรวาลได้เลย
อู่เชากับสยงมู่มู่มองเป่ารื่อน่าที่ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆอย่างทำตัวไม่ถูก ต่อให้ปลอบอย่างไรก็เปล่าประโยชน์ที่แม้แต่อมยิ้มก็ไม่ได้ผล ยัยหนูร้องแต่จะหาคุณแม่ที่ใบหน้าดวงเล็กเต็มไปด้วยคราบน้ำตาและน้ำมูกซึ่งไม่น่ารักเลยสักนิด
“รีบไปตามแม่ของเธอมา ฉันปวดหูจะตายอยู่แล้ว!”
สยงมู่มู่เอามือปิดหูอย่างสิ้นหวัง ความคิดที่อยากจะมีลูกก่อนหน้านี้ดับสูญไปทันที
อู่เชาถอนหายใจเตรียมลงรถไปหาเจ้าตัว โชคดีที่พวกเหมยเหมยออกมาแล้ว ฉีฉีเก๋อได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกสาวมาแต่ไกลก็พุ่งขึ้นรถไวปานจรวด กอดเป่ารื่อน่าไว้พลางถลึงตาจ้องอู่เชาอย่างหวาดระแวง
สยงมู่มู่หน้าตาดีเหมือนเทวดาคงไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีอะไรแน่ เจ้าอ้วนนี่เวลายิ้มดูหื่นกามพิกล ไม่แน่อาจจะเป็นคุณลุงหื่นกามก็ได้ เมื่อครู่เธอไม่ควรฝากลูกสาวไว้ให้เจ้าอ้วนนี่เลย
“นายทำอะไรลูกสาวฉัน?” ฉีฉีเก๋อตะคอกเสียงถาม
อู่เชาถูกสายตาที่ราวกับมองคนร้ายของฉีฉีเก๋อกระตุ้นอารมณ์โกรธ แค้นใหม่บวกกับแค้นเก่าทำให้แรงโทสะพุ่งพรวดขึ้นมาทีเดียว เขาโวยวายอย่างไม่สบอารมณ์ “เธอนินทาอะไรฉันให้ลูกสาวเธอฟัง?”
“นายเป็นบ้าอะไร? ฉันไม่รู้จักนายด้วยซ้ำแล้วจะนินทานายได้อย่างไร? นายทำอะไรลูกสาวฉันกันแน่ ไอ้สารเลว!”
ฉีฉีเก๋อมองลูกสาวในอ้อมกอดที่ร้องไห้น้ำตาเปรอะทั้งหน้าอย่างปวดใจ ถึงขั้นไปสำรวจเสื้อผ้าของเป่ารื่อน่าที่ทำเอาอู่เชาโมโหแทบแย่
นี่เห็นเขาเป็นโรคจิตอย่างนั้นหรือ?
มีผู้หญิงมากมายวิงวอนร้องขอเป็นแฟนเขา เขาจำเป็นต้องลงไม้ลงมือกับยายหนูที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งหรือ?
“ลูกสาวเธอสบายดี กินอมยิ้มฉันไปแท่งหนึ่ง ตอนนี้คือปัญหาของเธอ เธอมีสิทธิ์อะไรมาหาว่าฉันเป็นคนรุ่นเดียวคุณตา? ฉันไม่มีลูกสาวโตขนาดเท่าเธอหรอกนะ!” อู่เชาคำรามด้วยความโกรธเคืองที่พ่นน้ำลายเต็มหน้าฉีฉีเก๋อ
พวกเหมยเหมยที่ตามขึ้นรถทีหลังได้ยินเข้าก็ทำหน้างง
คุณตาลูกสาวอะไรกัน นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
“นายยังกล้าเอาเปรียบฉันเหรอ? เหมยเหมย ทำไมเธอถึงคบพวกคนลามกโรคจิตไร้มารยาทแบบนี้เป็นเพื่อน รีบตัดขาดกับเขาซะ!” ฉีฉีเก๋อได้ยินก็ทำหน้างง คุณตาลูกสาวอะไรกัน เธอเคยพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร!
……………………………….
[1] พระสังกัจจายน์ คำเรียกทางพุทธศาสนานิกายมหายาน
