ตามที่สัญญาไว้อิงกริดปรากฏตัวในเช้าวันรุ่งขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ ลูเอน” อิงกริดกล่าวด้วยรอยยิ้มทันทีที่ลูเอนเปิดประตูให้เธอ
“อรุณสวัสดิ์ เข้ามา” ลูเอนถามต่อ “ทานข้าวหรือยัง”
“ยังเลย” อิงกริดเข้ามาข้างในห้องและพูดว่า “ฉันอาบน้ำมาแล้วก่อนมาที่นี่”
“ฉันทำอาหารเช้ามาน่ะ มากินด้วยกันไหม” ลูเอนชวนเธอ
“ได้สิ” อิงกริดพยักหน้าและเดินไปที่ห้องนั่งเล่นกับเขา
ลูเอนกินขนมปังกับแฮมและชีส หลังจากเคี้ยวและกลืนลงไปเขาก็ถามต่อ “เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง นอนหลับสบายไหม”
“ ค่ะ มันดีมาก แต่แม่แทบนอนไม่หลับเพราะแม่กำลังมีความสุขมากสุดๆ” รอยยิ้มของอิงกริดเมื่อเธอตอบนั้นสวยงามจริงๆ
“ฉันเข้าใจแล้ว และฉันมีความสุขที่ได้ยินแบบนั้นนะ” ลูเอนยิ้มเล็กน้อยและกลับไปกินแซนด์วิชของเขาต่อ
‘คุณคิดถึงฉันไหม’ อิงกริดแทบอยากจะซ่อนตัวอยู่ในหลุมความคิดที่ว่าจะถามเรื่องนี้กับลูเอนดีไหม โทนสีผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูเมื่อความเขินกำลังกลืนกินตัวเธอเอง เธอนิ่งเงียบไปอีก 3 นาที ขณะรับประทานอาหารพร้อมกับกัดคำเล็ก ๆ
“อ่าใช่ ….แม่ของฉันส่งข้อความหาฉันเมื่อวานนี้และเธอบอกว่าเธอมีตำแหน่งงานว่างสองตำแหน่งที่จะให้คุณทำงานเป็นเลขานุการ: ที่นี่ในฟลอเรียโนโปลิสและอีกแห่งในจูเรเร่เพื่อเป็นเลขาของเธอ” ลูอันกล่าวถึงสิ่งที่เขาพึ่งจำได้
“นี่ … ” อิงกริดครุ่นคิด เธอมองไปที่ลูเอนแล้วมองออกไปจากนั้นก็มองไปที่ลูเอนอีกครั้งและพูดว่า “ฉันขอให้คำตอบตอนบ่ายนี้ได้ไหม”
“ไม่มีปัญหา” ลูเอนเห็นด้วย
[สวัสดีตอนเช้าฟลอเรียโนโปลิส สวัสดีตอนเช้าบราซิล พวกเราคือรายการข่าวเริ่มต้นสำหรับเช้าวันใหม่ ตอนนี้เป็นเวลา 7 นาฬิกา 1 นาที]
ในห้องนั่งเล่นมีโทรทัศน์ขนาด 52 นิ้ว อิงกริดและลูเอน ดูมัน ขณะรับประทานอาหาร
[ข่าวประจำวัน: การประท้วงของคนขับรถบัสยังคงดำเนินต่อไป จอร์จ ฆาตกรต่อเนื่องถูกฆ่าตายบนถนนในแบร์รามา ชาวเมืองพบศพเขาบนถนนแบร์รามา เขาพบว่าคนๆนั้นมีอาการบาดเจ็บแปลก ๆ ทั่วร่างกาย]
‘ฆาตกรต่อเนื่อง?’ ลูเอนมองไปที่ข่าวและเห็นรูปถ่ายที่ถ่ายไว้และในไม่ช้าเขาก็จำชายคนนั้นได้
“โอ้ฉันคิดว่าฆาตกรต่อเนื่องต้องจะมีจุดจบเช่นนี้แหละ” อิงกริดแสดงความคิดเห็นแบบสบาย ๆ “สำหรับการตายที่โหดร้ายเช่นนี้มันเหมือนกับเป็นการแก้แค้น”
“มันไม่ใช่แบบนั้น” ลูเอนสารภาพโดยไม่ต้องกังวลที่จะปิดบังความจริง “ชายคนนี้พยายามจะฆ่าฉันเมื่อวานด้วยมีด และส่วนที่เหลือก็เดาได้ง่ายว่าเกิดอะไรขึ้น”
อิงกริดไม่รู้สึกแย่ที่ได้ยินเรื่องนี้ เธอยังแสดงความคิดเห็นเชิงประชดประชันว่า “เอ๊ะ ช่างเป็นผู้ชายที่โชคร้ายที่สุด เขาคงคิดว่าคุณเป็นแค่เหยื่อคนหนึ่งของเขา แต่ฉันพนันได้เลยว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะเป็นคนที่ถูกฆ่า ~”
“ เมื่อวานฉันรู้สึกได้ถึงพลังงานด้านลบที่มาจากเขา ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไม” สำหรับลูเอนที่มีชีวิตอยู่หลายร้อยปีในชีวิตที่ผ่านมามันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะรู้สึกถึงพลังงานเชิงลบจากใครบางคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขามีความไวต่อพลังงานเชิงลบมากขึ้น
หลังจากทานอาหารเสร็จลูเอนก็กำลังจะเอาจานไปที่อ่างล้างจาน แต่ อิงกริดบอกว่า “ให้ฉันทำนะเมื่อวานคุณทำมันแล้ว จำได้ไหม”
ลูเอนไม่คิดอะไรมากและพยักหน้า “โอเค”
อิงกริดยิ้มและเริ่มล้างจาน ขณะที่ลูเอนกำลังจะไปอาบน้ำ
หลังจากแปรงฟันและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตอนนี้อิงกริดและลูเอนก็อยู่ในห้องฝึก ด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นและแม่นยำทั้งสองเริ่มฝึกฝน
เกือบ 3 ชั่วโมงที่ ลูเอนใช้เวลาในการฝึกฝน ตอนนี้ไอน้ำจากคลื่นความร้อนออกมาจากร่างกายของเขาทันทีที่เขาหยุดพัก ลูเอนนั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้นและเริ่มทำสมาธิ
หลังจากเริ่มทำสมาธิด้วยเทคนิค <ร่างกายและจิตวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์ > ทำให้คลื่นความร้อนระเบิดเข้าไปในท้องของเขาทันที และรวมเข้ากับแขนขาและโครงกระดูกของเขาทันที จากนั้นมันก็ไหลผ่านรูขุมขนของเขาเช่นเดียวกับเลือดและแขนขาของเขาทำให้การไหลของความร้อนระเบิดออกมาจากทั้งหมดของเขา แน่นอนว่าร่างกายและจิตวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์ ของเขาก็ได้รับประโยชน์มากมายจากการเสริมสร้างร่างกายและจิตวิญญาณของเขา
‘มีเหลือน้อยมาก ที่ฉันต้องทำก่อนคือการทำลายขีดจำกัด ความแข็งแกร่งของฉันต้องมากกว่าของผู้ชาย 25 คน … ‘ ลูเอนบอกตัวเองขณะที่เขานั่งสมาธิและคำนวณความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา
ลูเอนนั่งสมาธิต่อไปจนถึงเวลาเกือบ 13.00 น. อิงกริดนั่งสมาธิเมื่อเธอเสร็จแล้วและกำลังจะไปเตรียมอาหารกลางวัน
ลูเอนลุกขึ้นและเห็นว่าแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อย แต่สิ่งสกปรกก็ถูกกำจัดออกจากร่างกายของเขาผ่านรูขุมขนของเขามา ทำให้เขาเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ นอกจากนี้เขายังสังเกตเห็นว่าเขาสามารถทำลายขีดจำกัด ของเขาได้ถึงจุดที่เขามีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้ชายธรรมดา 25 คน
ในทางกลับกันอิงกริดมีความแข็งแกร่งเท่ากับชายธรรมดา 18 คน แม้ว่าความแตกต่างระหว่างเธอกับลูเอนนั้นจะมาก แต่นั่นมันก็ยอดเยี่ยมมาก และมันก็เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่สำหรับเธอ เมื่อพิจารณาว่าอิงกริดไม่มีประสบการณ์อย่างที่ลูเอนมี
เมื่อใกล้ถึง 17.00 น. อิงกริดก็ตัดสินใจ “ลูเอน ฉันจะไปทำงานที่จูเรเร่”
“ เยี่ยมมาก” ลูเอนตอบด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ
*
เวลา 17.30 น. อิงกริดก็กลับไปที่บ้านของแม่ของเธอ ลูเอนไม่ได้พักที่โรงแรม เขาออกไปดูว่าเขาสามารถหาวัสดุหายากอื่น ๆ ได้อีกหรือไม่ แม้ว่าจะมีโอกาสน้อย แต่ลูเอน ก็มีประสาทสัมผัสที่ดีมาก ดังนั้นโอกาสที่เขาจะได้พบกับสิ่งที่ยังไม่ถูกค้นพบจึงมีมากขึ้น
ลูเอนสวมเสื้อยืดคอโปโลสีแดง กางเกงยีนส์ขาสั้นและรองเท้ากีฬาสีน้ำเงิน ลูเอน เดินไปอย่างไร้จุดหมาย เขาตั้งใจจะเดินไปใกล้สถานที่ที่เงียบไร้ผู้คนมากขึ้น เช่นที่ๆใกล้ทะเลที่สุดและสถานที่ที่มีพุ่มไม้ที่ไม่มีคนดูแล
แน่นอนลูเอนไม่ได้มองโลกในแง่ดี เขารู้ว่าการเดินทางครั้งนี้อาจไร้ผล แต่นั่นไม่ได้หยุดเขาจากความพยายาม ท้ายที่สุดเฉพาะผู้ที่ลงเล่นลอตเตอรีเท่านั้นที่ชนะ ถ้าไม่เคยเล่นก็บ่นไม่ได้ถ้าไม่ชนะ
ลูเอนเดินบนทางเท้า เขาเห็นผู้คนต่างเดินผ่านเขาไม่ว่าจะมาจากที่ทำงาน โรงเรียน ตลาด ร้านค้า ฯลฯ
ลูเอนเห็นใครบางคนที่เขาไม่คิดฝันว่าจะได้พบในเร็ว ๆ นี้ ‘ผู้หญิงคนนั้นคือ … ‘
เด็กหญิงอายุ 14 ถึง 15 ปี ที่มีผิวสีแทนและผมสีแดงดวงตาสีน้ำผึ้งหน้าตาดูเศร้าและหดหู่มาก ขณะที่เธอเดินไปตามทางที่มาจากโรงเรียนใกล้เคียง
‘เป็นเธอแน่ ฉันแน่ใจ! แต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ‘ ลูเอนอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เมื่อเห็นหญิงสาว
คริสตินา ออร์แลนด์ เธอเป็นคนพิเศษในชีวิตที่ผ่านมาของลูเอน หลายคนรู้เรื่องราวของเธอ เธอเติบโตขึ้นและได้รับการเลี้ยงดูให้กลายเป็นผู้เสียสละของตระกูลซิงที่อพยพไปบราซิล ไม่มีบันทึกว่าเธออาศัยอยู่ที่ใดในบราซิล แต่ทุกคนรู้เรื่องราวของเธอ: การฆ่าเผ่า ซิง ทั้งหมด เมื่อเธอสามารถปลุกพลังของเธอในการปลุกครั้งที่ 3 ได้ ด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นที่รู้จักในนาม “คริสตินา ออร์แลนด์หญิงสาวที่บ้าคลั่ง“
‘เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในบราซิลที่ได้รับตำแหน่งลำดับที่ 6 … ฉันควรจะรับสมัครเธอไหม?’ ลูเอนครุ่นคิดถึงตัวเลือกที่อยู่ตรงหน้าเขา
—————————————————————————————————-
