ตอนที่ 65: แมงมุมยักษ์
ไมร่าที่ไปที่ยิมและเห็นความเสียหายที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นและถอนหายใจ เธอโทรหาบริษัท ปรับปรุงบ้านเพื่อแก้ไขในตอนเย็น
“แม่คะ ช่วงบ่ายเราจะออกไปกันไหม” คาธารีน่ายืนอยู่ข้างๆเธอ ถามด้วยดวงตาเป็นประกายว่า “ฉันออกไปซื้อของกับแม่มาสักพักแล้ว และเรายังพาคริสตินาไปทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านให้มากขึ้นได้ด้วย”
“ใช่ มันเป็นความคิดที่ดี ไปกันเถอะ หลังอาหารกลางวัน แต่สำหรับเรื่องนั้น เราต้องซ้อมแต่เช้า” ไมร่าเห็นด้วยกับความคิดนี้
8 ชั่วโมงต่อมา…-
“แม่ เดี๋ยวก่อน ฉันลืมกระเป๋าเงินไว้” คาธารีน่าพูดขณะวิ่งขึ้นบันได
“ผู้หญิงคนนั้น…” ไมร่าไม่รังเกียจที่จะรอและยิ้มให้คริสตินาข้างๆ เธอ “เป็นยังไงบ้าง ฝึกซ้อมได้ดีหรือไม่”
“ค่ะแม่ หนูรู้สึกแข็งแรงขึ้น” คริสตินาพูดด้วยรอยยิ้มเต็มไปด้วยความสุข เธอมีความสุขมากที่ได้ออกไปกับแม่และน้องสาวของเธอ
“แม่ดีใจที่ได้ยินเรื่องนี้” ไมร่าหมอบลงและจูบใบหน้าเล็กๆ ของคริสติน่าแล้วยิ้ม ทำให้ใบหน้าของคริสตินา แดงก่ำด้วยความสุข
“ฉันกลับมาแล้ว ไปกันเลยไหม” คาธารีน่ากลับมาพร้อมกระเป๋าวาเลนติโน่สีแดง
“โอเค ขึ้นรถ” ไมร่าปิดประตู เมื่อพวกเขาออกไปและไปที่โรงรถ รถของเธอคือ เมอซีเดสสีเงิน ไม่ใช่รถที่แพงที่สุดของเธอ แต่เป็นรถคันเดียวที่เธอมีสำหรับคนมากกว่า 2 คน
ออกจากโรงจอดรถ ไปตามถนนเลียบชายหาด มุ่งหน้าสู่ทางหลวง ไมร่าเดินทางด้วยความเร็วเกือบ 50 กม./ชม.
“แม่ไปที่ … ” ตาของคาธารีน่าเบิกกว้างและเธอตะโกนว่า “แม่ระวัง!”
คริสตินากรีดร้อง “รอยแตกกำลังเปิดออก!”
ไมร่าก็เห็นเช่นกัน แต่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ทันเวลา ช่องว่างมิติก็เปิดออกตรงหน้ารถ ต่อให้เธอหันกลับมาพยายามตีพลาดก็สายไปเสียแล้ว
* พลื้ดดด! *
รถไถลทันทีที่มันข้ามรอยแตกมิติและมันก็ไถล ตอนนี้ ไมร่าและลูกสาวสองคนของเธอพบว่าตัวเองอยู่ในทะเลทราย ขณะที่รถเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ และมันก็กำลังจมลงไปในทราย พวกเธอถูกบังคับให้หยุดรถ เมื่อรถชนกับเนินทรายเล็กๆ
“เราจบลงที่ทะเลทราย … และดูสิมีบางอย่างกำลังมาทางเราหรือไม่!” คริสตินากรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก เธอในฐานะผู้แข็งแกร่งที่สุดใน 3 คน รู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องคนอื่นๆ
คริสตินาลงจากรถและเห็นแมงมุม … ไม่จริงมันคือแมงมุมยักษ์ยาวเกือบ 2 เมตร!
“พระเจ้า! แม่! ฉันกลัว!” คาธารีน่าตัวสั่นเมื่อเห็นแมงมุมตัวนั้นวิ่งเข้าหาพวกเธอ มันน่าขยะแขยงและน่ากลัวมาก
หลังจากนั้นเธอสังเกตเห็นว่าคริสตินาออกจากรถอย่างกล้าหาญและเดินไปหาแมงมุม 2 เมตร
“คริสตินา ไม่นะ!” ไมร่าร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอเปิดประตูรถและออกไปด้วย
“แม่ ไม่เป็นไร ให้หนูปกป้องเถอะ!” คริสตินากล่าวด้วยความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า เธอกระโดดขึ้นไปในอากาศและหมุนตัวโดยเอาส้นเท้าเข้าหาหัวแมงมุมยักษ์
* ฟึ้บ! *
แมงมุมยักษ์ เมื่อเห็นสิ่งนี้จึงใช้ขาทั้งแปดของมันกระโดดไปด้านข้าง หลบการโจมตีของเธอ จากนั้นแมงมุมยักษ์ก็ปล่อยใยแมงมุมเข้าหาคริสตินา
ไมร่าโยนรองเท้าของเธอไปในทิศทางของเว็บที่เปิดตัวและหยุดมันได้ทันเวลา มันยังทำให้แมงมุมยักษ์เปลี่ยนเป้าหมายและวิ่งไปทางไมร่าแทน แม้จะรู้สึกประหม่า แต่ไมร่าก็ไม่ยอมให้ลูกสาวเสี่ยงชีวิตและอยู่นิ่งๆ ไมร่า เห็นแมงมุมเข้ามาหาเธอและถอดรองเท้าอีกข้างของเธอออก เพื่อให้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้นและวิ่งเข้าหาแมงมุมยักษ์
คาธารีน่าที่ก่อนหน้านี้ตัวสั่นด้วยความกลัว เมื่อเห็นสิ่งนี้ เธอก็กระวนกระวาย นอกจากนี้เธอยังลงจากรถ หลังจากได้เครื่องดับเพลิงจากใต้เบาะแล้ว แม้ว่าจะไม่มีประโยชน์มากนัก แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย เธอวิ่งไปหาแมงมุมยักษ์ทั้งๆ ที่เธอหวาดกลัว
คริสตินาล้มลงกับพื้นทรายโดยพลาดเป้าจากการเตะของเธอ เธอลุกขึ้นเตะพื้นวิ่งเข้าหาแมงมุมยักษ์ “อย่ายุ่งกับแม่ของฉัน!” เธอกรีดร้อง
เธอเตะเข้าไปในกองทรายอย่างแรงและโยนทรายจำนวนมากไปในทิศทางที่ศีรษะของแมงมุมโดยตั้งใจจะตัดมันออก
ในขณะที่แมงมุมยักษ์ขยี้ตาของมัน ไมร่า และ คาธารีน่า ก็เข้ามาอยู่รอบ ๆ แมงมุมยักษ์ ในขณะที่ ไมร่าชกหัวแมงมุมยักษ์อย่างสุดกำลัง คาธารีน่าก็ใช้ถังดับเพลิงตีขาหน้าของแมงมุมยักษ์
*ปัง!*
“จี๊ด!” แมงมุมยักษ์กรีดร้องอย่างน่าสะพรึงกลัวและพ่นสารที่หนาสีเขียวออกมา น่าจะเป็นยาพิษ
ไมร่า และ คาธารีน่า หน้าซีดด้วยความกลัวและย้ายออกไปจากจุดนั้น คริสตินาเข้ามาทางด้านขวาแล้วกระโดดไปต่อยที่ด้านข้างของแมงมุม กำปั้นของ คริสตินานั้นแม้จะเล็ก แต่ก็มีแรงอยู่ครึ่งตัน!
*บูม!*
ผลกระทบของหมัดของคริสตินาส่งแมงมุมยักษ์ลอยไปในอากาศและถูกเหวี่ยงจากระยะไม่กี่เมตร
“ไปเถอะ อย่าหยุด มันยังไม่ตาย!” คริสตินาตะโกน เธอวิ่งไปในทิศทางที่แมงมุมยักษ์ตกลงมาและกระโดดขึ้นไปในอากาศ เธอพยายามเหมือนก่อนหน้า หมุนตัว แล้วเอาส้นเท้าไปด้านหลังแมงมุมยักษ์
เมื่อถังดับเพลิงรั่วและบุบ คาธารีน่าก็วิ่งไปหาแมงมุมยักษ์ และหลบแอ่งน้ำสีเขียวของมัน ไมร่า วิ่งหนีเช่นกัน เพื่อหลบบ่อพิษที่อาจเกิดขึ้นจากมัน
ในขณะที่แมงมุมยักษ์กำลังลงมา ไมรา คริสตินา และคาธารีน่าโจมตีไม่หยุดจากทุกทิศทางพุ่งเข้าชนแมงมุมยักษ์
“โอเค มันหยุดเคลื่อนไหวแล้ว” ไมร่านั่งอยู่บนพื้นและรู้สึกเหนื่อยมาก
“ ในที่สุด … !” คาธษรีน่าผู้ซึ่งเหนื่อยล้าไม่เพียงแต่ทางร่างกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิตใจด้วย หลังเธอตกลงบนผืนทรายและไม่เต็มใจที่จะลุกขึ้นครู่หนึ่ง
“ฉันรู้ว่าแม่กับพี่เหนื่อย แต่ฉันคิดว่าไม่ควรรออยู่ที่นี่นาน เรากลับไปที่รถก่อนดีกว่า” คริสตินากล่าว และเธอยังคงยืนอยู่และตื่นตัวเต็มที่ เธอรู้สึกผูกพันที่จะต้องปกป้องแม่และพี่สาวของเธอแน่นอน เธอรู้ว่าชัยชนะเหนือแมงมุมยักษ์ตัวนี้ต้องขอบคุณการทำงานเป็นทีมของทั้ง 3 ถ้าเป็นเพียงเธอ คริสตินาก็จะกลายเป็นอาหารแมงมุมยักษ์ ในเวลาที่เธอไม่สามารถหลบใยแมงมุมได้
“ใช่ ลูกพูดถูก อีกอย่างคือกลิ่นเลือดของแมงมุมยักษ์ตัวนี้ เป็นไปได้ว่ามันจะดึงดูดสัตว์ร้ายตัวอื่นมา” ไมร่าพูดพร้อมกับลุกขึ้น
“คงจะดีถ้าลูเอนอยู่ที่นี่…” คาธารีน่ารู้ว่าพี่ชายของเธอแข็งแกร่ง ถ้าเขาอยู่ด้วยกันพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลมาก
“ใช่ ถ้ามีอิงกริดด้วยก็จะดีเหมือนกันเพราะเธอแข็งแกร่งพอ ๆ กับลูเอน” ไมร่าพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“แม่ พี่ ไม่ต้องกังวลฉันจะปกป้องพวกคุณเอง!” คริสตินาพูดด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง
“ลูกกำลังพูดเรื่องอะไร แน่นอนเรายอมไม่ได้ แม้ลูกจะแข็งแกร่งกว่าเรา 2 คน แต่ฉันก็ยังไม่ปล่อยให้ลูกต้องมาต่อสู้เพียงลำพัง” ไมร่าพูดอย่างจริงจัง
“ใช่ น้องสาวคนเล็กของฉัน เธอไว้ใจเราได้” คาธารีน่ากล่าว “ถึงแม้เราจะไม่แข็งแกร่ง แต่เราก็ยังไม่ใช่สิ่งธรรมดาสามัญ ตราบใดที่เราทำงานเป็นทีม เราก็สามารถออกจากที่นี่ทั้งเป็นได้”
“ใช่” คริสตินารู้สึกตื้นตันใจ แต่เธอก็ยังคงวางแผนที่จะทำอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องไมร่าและคาธารีน่า
ภายในรถ ทั้ง 3 คนนั่งลง ขณะพักผ่อน
“ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะขับรถ เพราะเสียงของเครื่องยนต์จะดึงความสนใจที่ไม่ต้องการ แต่เราสามารถดึงรถได้ มีเชือกอยู่ภายในท้ายรถ และถ้ามีรถ มันจะมีประโยชน์ หากจำเป็น” ไมร่ากล่าว
“ใช่ การดึงรถไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเรา และถ้าเราเจอของมีค่า เราสามารถเอาไปใส่ท้ายรถได้” คาธารีน่าจำได้ว่า ลูเอนเคยกล่าวว่าในสถานที่เหล่านี้มักมีสิ่งมีค่าอยู่เสมอ และแม้แต่ซากของสัตว์กลายพันธุ์ก็ยังมีมูลค่าสูง
“ ฉันค่อนข้างแข็งแรง ถ้าพวกคุณต้องการ ทุกคนสามารถรออยู่ในรถได้ ในขณะที่ฉันดึงมันด้วยเชือก” คริสตินาแนะนำ
“เรายอมรับไม่ได้เช่นกัน ถ้าเราทำเราจะผลัดกัน” ไมร่ากล่าว เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกสาวของเธอทำงานมากเกินไปได้ แต่เธอไม่สามารถแนะนำให้คนใดคนหนึ่งทำคนเดียวได้ เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ถ้าพวกเธอเปลี่ยนผลัดกัน มันจะไม่ยากขนาดนั้น
“ก็ได้ แต่แม่กับพี่ใหญ่ก็ต้องทำด้วยกันได้ ฉันทำได้คนเดียว ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเราต้องร่วมมือกัน แต่สำหรับตอนนี้ ฉันเป็นคนที่มีพลังมากกว่า ฉันน่าจะทำได้มากกว่านี้ เนื่องจากฉันใช้เวลานานมากกว่าฉันจะเหนื่อย “คริสตินากล่าว
“โอเค แต่อย่าพยายามมากเกินขีดจำกัดนะ เมื่อเธอรู้สึกเหนื่อย ฉันกับแม่จะทำให้” คาธารีน่ายอมอ่อนข้อ เธอเห็นว่า ไม่ว่าพวกเธอจะพูดอะไร คริสตินาก็ยืนยันที่จะทำงานให้หนักขึ้น เธอตระหนักว่าคริสตินา รู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องพวกเธอ
