ตอนที่ 210: ที่ฟา
ผ่านไปไม่กี่วันก็ถึงวันที่ 12 เมษายน 2010
รัฐบาลของแต่ละประเทศ ‘ต่างชาติ’ ที่มีสัตว์ประหลาดสายพันธุ์อัจฉริยะ ไม่ว่าจะเป็นยักษ์ใหญ่หรือเผ่าพันธุ์อื่นๆ ที่มีจํานวนน้อยกว่า
“ริว คุณควบคุมความแข็งแกร่งด้วยเทคนิคที่ฉันให้ไปหรือเปล่า” ลอยอยู่บนก้อนเมฆ ลูเอน สวมเสื้อแจ็กเก็ตและกางเกงสีเทาและรองเท้าผ้าใบสีดําอย่างสง่างามราวกับมดที่อยู่หน้า ยักษ์ริว
ริวไม่แปลกใจที่ลูเอนปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาลูเอนมาเยี่ยมเขา และยักษ์ใหญ่อื่นๆ และพวกเขาเข้ากันได้ดีมาก
“หึหึ ใช่แล้ว ลูเอน เพื่อนตัวน้อย ตอนนี้ฉันสามารถต่อสู้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะกระทบกับพันธมิตรของฉัน!” เสียงของริวดังขึ้น
ลูเอนได้เตรียมตัวเองและปิดกั้นเสียงด้วยพลัง Qi ของเขา
ริวไม่ได้ขอบคุณเขาสําหรับเรื่องนี้ การขอบคุณก็เหมือนคุยกับคนแปลกหน้า…นั่นหมายความว่าเขาปฏิบัติต่อ ลูเอน เหมือนเพื่อน
“ดีแล้ว” ลูเอนยิ้มออกมา
จากนั้นยักษ์ตัวเมียก็เดินเข้ามาพร้อมกับแอ่งขนาดใหญ่ “เพื่อนน้อย ลูเอน ฟังนะ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการใช่หรือไม่?” ภายในชามมีสมุนไพรและพืชหายากมากมาย
“ใช่ เอเธน่า” ลูเอน พยักหน้า
“เยี่ยมมาก! โอเค ไม่ต้องพิธีรีตอง เรายักษ์ใหญ่ตกลงจะให้สิ่งนี้แก่คุณฟรี” ยักษ์เอเธน่ายิ้ม
“อย่างนั้นหรือ คุณใจดีมาก” ลูเอนรับมาและใส่ไว้ในวงแหวนเก็บของของเขา
หลังจากนั้นลูเอนก็เริ่มไปเยี่ยมนางไม้ นางไม้ยังคงกลัวลูเอนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้หยุดเขาจากการซื้อขายกัน โดยหลักๆแล้ว พวกเธอแลกเปลี่ยนยาที่เขาทําขึ้น เนื่องจากมันมีประโยชน์มากสําหรับพวกเธอ
เมื่อเขามาถึง ‘อาณาจักร’ ของนางไม้ ทันใดนั้นมีคน 2 คนปรากฏตัวและขวางทางของเขา เขามองดูและเห็นทันทีว่าเป็นนางไม้คู่หนึ่งที่ขวางทางเขาอยู่ หนึ่งในนั้นดูน่ารักน่าเอ็นดู ด้วยความสูง 166 ซม. ด้วยเสื้อผ้าของเธอทั้งเก่าและล้ําค่า เธอจึงมีบรรยากาศที่สง่างามมากเกี่ยวกับตัวเธอเห็นได้ชัดว่าเธอดํารงตําแหน่งสูง
ลูเอนจํานางไม้ตัวนี้ได้ เธอชื่อทีฟา หัวหน้าของนางไม้ เธอเป็นคนสวยและมีทัศนคติที่สูงส่ง ไม่ได้ใช้เวลามากในการมองดูคนส่วนใหญ่
สําหรับนางไม้ตัวอื่นๆ เธอมีความงามที่เท่และสง่างามอย่างแท้จริง เสื้อผ้าของเธอ ประกอบด้วยชุดผ้าไหมสีดําหน้าอกใหญ่ เธอบินด้วยปีกสีรุ้ง มีขาเรียวยาว และรองเท้าที่เข้ากับชุดของเธอ
ลูเอนจําเธอได้เช่นกัน เธอเป็นมือขวาของที่ฟา ลูอิสผู้ซึ่งได้รับความนิยมในหมู่นางไม้และตอน นี้ก็ทั่วทั้งบราซิลเช่นกัน
ใบหน้าของลูเอน ดูสงบมาก ต่างจากนางไม้อื่นๆ ทีฟาผู้นําของนางไม้ที่ไม่กลัวลูเอน เธอยิ้มอย่างสง่างามให้ ลูเอน แล้วพูดว่า “ลมอะไรทําให้คุณลูเอนมาถึงที่นี่”
ด้วยสีหน้าเฉยเมยเช่นเคยลูเอนกล่าวว่า “ฉันสร้างเม็ดยาใหม่ที่จะเป็นประโยชน์ต่อเผ่าพันธุ์ของคุณ พวกมันสามารถช่วยให้คุณรวบรวมพลังเร็วขึ้น 2 เท่าเป็นเวลา 5 ชั่วโมง คุณสนใจไหม”
“แน่นอน สนใจสิ!” เธอยิ้ม “บอกฉันสิว่าเธอสนใจอะไรกันแน่”
เสียงเหมือนการติดตั้งไดรฟ์ก็ดังขึ้น ต่อหน้าต่อตาเธอ มีโฮโลแกรมปรากฏขึ้น แต่ภาพโฮโลแกรมมีต้นไม้ที่ผู้นําผีสางเทวดารู้จักเป็นอย่างดี ต้นไม้ต้นนี้ให้ผลที่ได้รับความนิยมอย่างมากและ ในขณะเดียวกันก็หาได้ยากในหมู่นางไม้ ผลิตเพียง 3 ผลต่อเดือน ผลไม้นี้อุดมไปด้วยพลัง Qi แต่ ถึงแม้จะอุดมไปด้วยพลัง Qi แต่ก็ยากที่จะสร้างยาจากมัน ด้วยเหตุนี้ มันจึงมักจะใช้สําหรับการกินเท่านั้น แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะเพิ่มการฝึกของนางไม้
‘เขารู้เรื่องต้นไม้ดมกลิ่นได้อย่างไร’ หัวหน้านางไม้ก็ระมัดระวัง ต้นไม้ต้นนี้เป็นสิ่งที่น้อยคนนักที่จะเห็น แม้แต่ในหมู่นางไม้ มีกี่คนที่ได้เห็นต้นไม้ต้นนี้ที่สามารถนับได้ด้วยมือทั้งสองข้าง เพราะมันได้รับการปกป้องโดยโลกอันศักดิ์สิทธิ์
เมื่อเข้าใจความเงียบของเธอ ลูเอนสามารถจินตนาการถึงความตกใจที่เธอมีอยู่ได้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวเสริมว่า “ฉันพบหนังสือเก่าที่พูดถึงต้นไม้ของนางไม้ ฉันจึงเข้าใจความสับสนของคุณในขณะที่ฉันพูดถึงมัน และนั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมฉันถึงรู้วิธี ใช้ผลของต้นไม้ต้นนั้น และหากคุณยินดีแลกผลไม้เหล่านี้กับฉัน ฉันจะเต็มใจทํายาจากผลไม้เหล่านั้นให้พวกคุณ”
หัวหน้านางไม้ไม่ตอบสนองในทันที เธอพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบากในการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว สาเหตุหลักมาจากประโยชน์ที่ผลไม้เหล่านี้มีต่อเผ่าพันธุ์ของเธอผลของต้นไม้ดมกลิ่นไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่พิเศษ แต่เป็นสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ ซึ่งเป็นตัวแทนของต้นกําเนิดของนางไม้
แม้แต่การแสดงออกของลูอีสก็เปลี่ยนไป ถ้าเธอไม่รู้ว่าลูเอนแข็งแกร่งแค่ไหน เธอคงโจมตีเขาแล้วเพราะเปิดเผยความรู้ของเธอ ข้อมูลเกี่ยวกับต้นไม้ดมกลิ่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้
“ให้เวลาฉันคิดวันนึง” หลังจากไตร่ตรองแล้ว ทีฟาก็พูดขึ้น
“ก็ได้ ฉันรอได้” ลูเอนตอบอย่างใจเย็น ลูเอนไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับการยอมรับง่ายๆ ดังนั้นการรู้ว่าเธอคิดอย่างไรก็เป็นความสําเร็จแล้ว
กลับมาที่เกาะ มีคนมาใหม่ 4 คน อาลินดากับลูกสาวของเธอ อลิส และ เซบาสเตียน และลูกสาวของเขา เอลีส
เมื่อเขากลับมาที่เกาะ ลูเอนก็ได้กลิ่นเนื้ออันน่ารับประทานทันที มันเบ่งบานทางจมูกของเขา และทําให้ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาต้องน้ําลายไหลด้วยความปรารถนา เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ําลาย
“แม่ครับ วันนี้แม่ทําอะไร ทําไมหอมจัง”
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงในวัย 30 ปี ซึ่งดูเหมือนอายุ 20 กลางๆ สวมผ้ากันเปื้อน มองออกไปนอกห้องครัวและยิ้มเล็กน้อย “วันนี้ลูกโชคดี อาหารใกล้จะพร้อมแล้ว”
“โอ้ โชคดีจัง” ลูเอนยิ้มให้เธอและจูบหน้าเธอและไปล้างมือ
หลังจากอยู่บนเกาะได้ 2-3 วัน ลูเอน ก็ใช้พลัง Qi ของเขาเพื่อควบคุมดินแดนและเปลี่ยนหิน และสร้างปราสาทขนาดเล็ก
มันไม่ได้หรูหราเท่าไหร่นัก แต่มันก็ค่อนข้างดี ส่วนใหญ่หลังจากการปรับปรุงเล็กน้อย เขาวาง พื้นและวอลล์เปเปอร์ มีทั้งหมด 50 ห้อง และเพียงพอสําหรับทุกๆคน
