Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว – ตอนที่ 285

ตอนที่ 285: ริกกะเรียกคุณว่าพ่อได้ไหม

เมื่อออกมาจากห้องใต้ดินพร้อมกับริกกะตัวน้อยในอ้อมแขนของเธอ อิงกริดถามด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยนว่า  ริกกะหนูรู้ไหมว่าสมบัติใดถูกซ่อนไว้ในบ้านหลังนี้หรือไม่ 

 อืม…  ริกกะน้อยครุ่นคิด ดวงตาที่สวยงามมองไปในทิศทางที่มีภาพวาด แล้วเธอก็ชี้  แม่เคยเก็บของมีค่าไว้เบื้องหลังภาพวาดนั้น แต่สมบัติเหล่านั้นต้องอยู่ในวังของราชามรกต 

 ราชามรกต…  นอร่าพึมพํา พยายามนึก ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เป็นประกายในครุ่นคิด  เป็นไปไม่ได้หรอก?…  ถ้าเป็นคนที่เธอกําลังคิดอยู่ ทฤษฎีของผู้สร้างสถานที่แห่งนี้มาจากคนที่ใกล้ชิดกับนักรบระดับ 7 ก็ถือว่าใช้ได้

เมื่อได้ยินสิ่งที่ริกกะน้อยพูด ลูเอนก็เดินเข้าไปใกล้ภาพวาด อันที่จริงเขารู้สึกได้ถึงข้อจํากัดเมื่อเข้าใกล้พวกมันเป็นคาถาปลอมตัวธรรมดา แต่แทบจะหาไม่พบและไม่สามารถทราบที่มาได้

ด้วยท่าทางมือที่เรียบง่าย เขาทําลายคาถาและผนึกแรก การปิดกับดักทั้งหมด ลูเอน สามารถถอดกรอบของมันออกได้โดยไม่ต้องเปิดใช้งานระบบรักษาความปลอดภัยใดๆ ด้านหลังกรอบใหญ่มีอุปกรณ์ทองแดง 17

นอกจากอกปกรณ์ทองแดงแล้ว ยังมีเวทย์มนตร์มากมายที่ปกป้องมัน แต่มันก็ไม่เท่าในโลงศพน้ําแข็งในทางปฏิบัติลูเอนเริ่มทําลายคาถาทั้งหมด

 มันจบแล้ว?  อิงกริดถามเมื่อเห็นเขาหยุดเคลื่อนไหว

 ใช่แล้ว  ลูเอนหันมาบอกกับเธอ จากนั้นลูเอนก็เปิดตู้เซฟ สิ่งที่อยู่ข้างในคือคริสตัลธรรมชาติจํานวนมากรวมทั้งแฟ้มเอกสารที่ดูเหมือนอัลบั้มภาพ

อิงกริดอยากรู้ว่านั่นเป็นน้องสาวของเธอจริงๆ หรือเปล่า จึงหยิบขึ้นมาเปิดดู เมื่อเธอเห็นภาพเก่าๆของเธอแม่ของเธอ และโมนิก้าร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหยิบหนังสือขึ้นมา

เมื่อผ่านไปเธอก็พบว่ามันเป็นไดอารี่ มันถูกเขียนขึ้นเกี่ยวกับชีวิตประจําวันของโมนิก้ว่าเธอได้พบกับเอลฟ์แห่งตระกูลมรกตและแต่งงานและมีลูกสาวที่สวยงามได้อย่างไร

ในไดอารี่ ซึ่งซ่อนอยู่ในภาพพิมพ์เล็กๆ เป็นอย่างดี มีบางอย่างที่เขียนราวกับว่ากลัวว่าใครจะอ่านมันมีรายละเอียดเกี่ยวกับความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของโมนิก้า อิงกริดแทบจะสําลักน้ําตาของเธอ

ลูเอนสงสัยแต่ถ้าอิงกริดไม่แสดงอะไรให้เขาเห็นหรือพูด เขาก็จะเป็นกลางเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอปิดหนังสืออิงกริดถอนหายใจและถอนหายใจอีกครั้ง เธอพยายามควบคุมอารมณ์ให้ได้อิงกริดซุกอัลบั้มไว้ในวงแหวนจัด เก็บของเธอ

อีกอัลบั้มมีภาพโมนิก้ากับน้องริกกะมีความสุข นอกจากนี้ยังมีรูปของเธอกับผู้ชายที่มีใบหน้าเป็นรอยในไดอารี่เธอพบว่าชายคนนี้ชื่อธีโอดอร์เอนเฟสโต้และได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทรยศของชายผู้นี้กับอีกกลุ่มหนึ่งเพื่อทําลายแคลนมรกต

ในไดอารี่ได้พูดถึงเหตุผลที่โมนิก้าเลือกอาศัยอยู่ในกลุ่มมรกต เช่นเดียวกับเหตุผลที่ทรยศเพราะธีโอดอร์เอนเฟสโต้ ตกหลุมรักเจ้าหญิงแห่งตระกูลชิเซ็น ธีโอดอร์สมคบคิดกับกลุ่มมรกตซึ่งถูกควบคุมโดยเจ้าหญิงแห่งตระกูลชิเซ็น นั่นเป็นทางเลือกสุดท้ายในขณะที่สํารวจหลุมฝังศพโมนิก้าได้รวบรวมโลงศพน้ําแข็งรวมทั้งข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการขึ้นทะเบียนตราประทับและรูปแบบต่างๆเธอไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ

แต่ระดับของเธอสูงพอที่จะสามารถสร้างบางสิ่งเพื่อปกป้องลูกสาวของเธอด้วยความหวังว่าใครบางคนที่มีจิตใจดีจะช่วยเธอคนที่เธอหวังว่าจะสามารถช่วยลูกสาวของเธอได้… คือจักรพรรดินียมทูตแห่งความตาย

ทําไมต้องมีฉันด้วย…อิงกริดไม่กล้าคิดมากไปกว่านี้ เธอถอนหายใจแล้วส่ายหัว ไม่อยากคิดว่าทําไมแต่จะเน้นไปที่ตอนนี้มากกว่า

 อิงกริด?  นอร่ามองเธออย่างแปลกใจ

 ไม่เป็นไร  อิงกริดกลับมาเป็นปกติ

เมื่อริกกะน้อยได้ยินชื่ออิงกริด ดวงตาที่สวยงามของเธอก็กระพริบตา ดูเหมือนบางอย่างจะเข้ามาในหัวของเธอแต่ไม่นานสายตาของเธอก็กลับมาดูไร้เดียงสาเหมือนเดิม

 เอาล่ะ เรามีทุกอย่างแล้วออกไปกันเถอะ  ลูเอนบอกเธอด้วยรอยยิ้ม

 อืม  อิงกริดพยักหน้า

หลังจากที่พวกเขาจากไป พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังปราสาทของราชามรกต ส่วนนั้นเป็นส่วนที่แย่ที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลงอย่างมากจนลูเอนไม่สามารถตรวจจับสมบัติได้ … อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะเข้าไปใกล้พระราชวังของราชามรกต

 มีบางอย่างที่นี่  ลูเอนกล่าว  ผมรู้สึกได้ บางสิ่งมีค่ามาก… 

 แม่คะ  ริกกะน้อยพูดอย่างอารมณ์ดี

อิงกริดยิ้ม เธออุ้มริกกะตัวน้อยในอ้อมแขนและจูบใบหน้าที่สวยงามของเธอ

 ฮ่ฮ่ง  ริกกะน้อยหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบจากการทําลายอาณาจักรของราชามรกต มันเป็นสิ่งที่เธอคาดหวังไว้จริงๆ…

แม้จะพูดแบบนั้น ประสาทสัมผัสของลูเอน ก็รู้ว่ามีบางอย่างอยู่ที่นั่น แต่พวกเขาไม่สามารถกําหนดทิศทางได้มันใหญ่มากและมันก็พังทลาย จะไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถหาได้ในชั่วข้ามคืน

ลูเอนคิดอะไรบางอย่าง ในไม่ช้าเขาก็พาเลวีเอธานออกไป เขาถือดาบของเลวีเอธานจนเหวี่ยงขึ้นฟ้าในเวลาต่อมาเลวีเอธานก็กลายเป็นเมืองลอยน้ํา

ลูเอนพูดขณะที่หันหลังกลับ  ไปพักผ่อนที่เลวีเอธานสัก 2-3 วัน ผมต้องเพิ่มประสาทสัมผัสและพลังให้มากขึ้นถ้าผมต้องการค้นหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ที่นี่ 

 ลูเอน มันสําคัญพอให้เราอยู่ไหม?  อิงกริดถาม

 ใช่ ผมทํานายว่ามันจะเป็นสมบัติที่แท้จริงที่ราชามรกตปกป้องและหาไม่พบ หากเป็นอย่างที่ผมคิดไม่มีทางที่จะทิ้งมันไว้เบื้องหลังเข้าใจไหม 

 แน่นอนฉันเข้าใจ  อิงกริดพยักหน้า แล้วเธอก็ยิ้มเล็กน้อย  งั้นเรารอกันก่อนนะ 

นอร่าไม่ได้ต่อต้านความคิดนี้ ถ้ามันเป็นสิ่งที่สามารถทําให้ลูเอนทํางานหนักได้ แน่นอนว่ามันต้องเป็นสิ่งที่มีค่ามากกองกําลังเท่านั้นที่นํามาซึ่งความปลอดภัย หากเป็นสิ่งที่ช่วยให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นแน่นอนว่าพวกเขาจําเป็นต้องค้นหาตําแหน่งของสมบัตินี้

ริกกะตัวน้อยเอานิ้วแตะริมฝีปากเล็กๆของเธอจากนั้นเธอก็ชี้นิ้วชี้ไปทางลูเอน  แฟนของแม่เหรอคะ? 

 ใช่ถูกต้องจะ  อิงกริดยิ้มให้เธอด้วยความรัก

 เอ่อ…  เธอถามด้วยความสงสัย  ริกกะควรจะเรียกเขาว่าพ่อ ปู ตา หรือลุงลูเอนดีคะ? 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูเอนก็ยิ้ม รอยยิ้มของเขาดูอ่อนหวานด้วยการแสดงออกถึงความรักที่แท้จริง  ริกกะชอบแบบไหนมากที่สุด? 

 เกี่ยวกับเรื่องนั้น… ริกกะไม่เคยมีพ่ออยู่ด้วย ดังนั้น… ริกกะเรียกคุณว่าพ่อได้ไหม แต่พ่อจะรักริกกะใช่ไหม  เธอถามอย่างจริงใจด้วยสีหน้าที่จริงจังและน่ารักของเธอ

แม้แต่อิงกริดและนอร่าก็รู้สึกว่าพวกเขาได้กินน้ําผึ้งไปทั้งหม้อแล้ว ผู้หญิงคนนี้ช่างหวานเหลือเกิน!

ลูเอนหัวเราะออกมาดังๆ แล้วเขาก็เอามือลูบหัว เขาได้สัมผัสเส้นผมสีฟ้าที่สวยงามราวกับสวรรค์ของเธอ แน่นอนว่าพ่อจะต้องรักหนูอย่างแน่นอน 

 เยี่ยมมากะ  ริกกะตัวน้อยยิ้มกว้างถึงหู ดวงตาที่สวยงามของเธอเป็นประกายด้วยความยินดี