ตอนที่ 16 ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
และในตอนนี้ที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอที่พูดออก มานั้น ทำให้ตกใจจนไม่สามารถบรรยายได้
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?” หลังจากที่ตกใจอึ้งไปชั่ว ขณะเย่อหยู่เฟิงก็ได้สติ แล้วถามเธออีกต่อ
“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่อะไรเหรอ?”น้ำเสียงของ เงินลั่วชิงนุ่มนวลดังเมฆลอย
ทำให้เย่อหยู่นานยิ่งอึ้งมากกว่าเดิม เรื่องแบบนี้ จะไม่รู้ได้ยังไงกัน?
เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคน และผู้ชายคนนั้นก็ ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นใคร ถ้าอย่างนั้นเรื่องของพวก เขาทั้งสองที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคือหลับตาแล้วนอนด้วยกัน เหรอ?
เย่อหยู่เฟิงถลึงตามองเธอ ต้องการที่จะจับผิด เธอ แต่กลับไม่พบเงื่อนงำอะไรในแววตาเธอเลย แต่ ทันใดนั้นก็พบว่าในแววตาของเธอคู่นั้นมีเสนห์ที่ทำให้ คนหลงใหลได้เลย
“ดังนั้นเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้ก็เป็นเพราะ เธอ!” เย่อหยู่เฟิงยิ้มมุมปาก ตั้งใจที่จะเยาะเย้ยเธอ “จะ ช่วยตามหาตัวผู้ชายคนนั้นให้นะ เตรียมรับมือไว้ด้วยละ”
เขาดูออกว่าเงินลั่วฉิงไม่อยากให้หาตัวผู้ชายคน นั้นเจอ ครั้งนี้เขาไม่ได้เห็นแค่เป็นเรื่องสนุก แต่เขา อยากจะช่วยเธอจริงๆ
“มีคนอยู่ประเภทหนึ่ง แค่คุณขยับแค่ก้าวหนึ่ง เขาสามารถมองเห็นทุกอย่าง คุณคิดว่าถ้าคุณขยับแค่ ก้าวเดียว เขาจะไม่ทำลายคุณเหรอ?” เงินลั่วชิงมองหน้า เขาแล้วพูดต่อ “อย่าลืมนะว่าวันนี้คนที่โดนเรียกไปสอบ ปากคำคือคุณ”
เธอย้อนกลับไปนึกถึงความเอิกเกริกยิ่งใหญ่ที่ ผู้ชายคนนั้นทำในวันนี้ เขาสามารถใช้กำลังตำรวจได้
เธอรับรู้ได้ถึงความสามารถของผู้ชายคนนั้น หาก พลาดแค่นิดเดียว เขาก็ตามหาตัวเธอเจอแน่ดังนั้นเธอ ไม่สามารถลงมือทำอะไรได้ และไม่กล้าที่จะให้เย่อหยู่ เฟิงเข้ามายุ่งเรื่องนี้
“…” เย่อหยู่เฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง เธอพูดตรงแบบ นี้เลยเหรอ? ทำใจจิตใจคนชัดๆ !
แต่สิ่งที่ทำให้กลัดกลุ้มใจก็คือ เขารู้ว่าเขาไม่ สามารถโต้แย้งได้
เขา! เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายคนนั้น!
เขามองไปที่เงินลั่วชิงด้วยแววตาแปลกๆ ใคร บอกว่าเธอโง่? ใครบอกว่าเธอเขลา? ผู้หญิงคนนี้ที่ดู เงียบๆ แต่ความจริงแล้วรู้ดีทุกอย่าง
แต่ผู้ชายคนนั้นก็สามารถหาเขาที่ผ่านไปแถวนั้น เจอ ไม่รู้ว่าจะตรวจสอบเจอเธอหรือเปล่า? ต่อไปในงานหมั้นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกไหม? ตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาเริ่มงานแล้ว แต่เจ้าบ่าว-พี่ชายของเขายังไม่โผล่ออกมาเลย!
เขารู้สึกขึ้นมาทันใดว่าในลำดับต่อไปงานหมั้นนี้ จะเกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้น!
แต่สิ่งที่เขารอคอยก็คือ เป็นลัวฉิงจะเผชิญหน้า กับมันยังไง?
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ จนตอนนี้ก็ถึงเวลางานเริ่ม แล้ว เย่อหยู่นานผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวก็ยังคงไม่โผล่มา
ใบหน้าของคุณปู่เวินตอนนี้คร่ำเครียดมาก คนใน ตระกูลเย่อก็แสดงท่าทีเป็นกังวล คนอื่นๆ ในตระกูลเวินก็ มีท่าทางยินดียินร้ายไปกับความโชคร้ายของผู้อื่น
เงินลั่วชิงที่ถูกคุณปู่เวินนำตัวมานั้นก็ได้แต่กัม หน้ายืนอยู่นิ่งๆ ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้ไม่ได้ทำให้เธอ รู้สึกอึดอัดหรือเป็นกังวลเลย
“ปฏิกิริยาของคุณเวินคนนี้ปัญญาอ่อนจริงๆ ถึง เวลานี้แล้วดูเหมือนว่ายังไม่เข้าใจในสถานการณ์ที่เกิด ขึ้นอีก เจ้าบ่าวมาถึงแล้วก็ยังไม่ออกมา เธอไม่รู้จักคำว่า กังวลหรือยังไง?” บนชั้นสามของโรงแรม คุณชายห้าฉิง ขมวดคิ้วขึ้น สายตาเลิกลัก เดินไปยืนข้างๆ เยซื้อเฉิน ด้วยความสงสัย ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาต้องการจะดูอะไร?
“หรือว่าเธอจะไม่เป็นกังวลจริง” เย่ชื่อเฉินยิ้มมุม ปาก ดูเหมือนว่าเวลานี้ การที่เธอไม่เป็นกังวลมันทำให้ เขาพึงพอใจมาก
หากผู้หญิงเมื่อคืนคือเธอคนนี้จริงๆ เธอก็คงจะไม่ เป็นกังวลแบบนี้นี่แหละ
