“ไม่อยากพูด อยากทำ”มุมปากของซือถูมู่หรงยกขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยตัวเอง เขามีอะไรให้ต้องพูดอีก？！ตอนนี้เขาไม่อยากจะพูดอะไรออกมาอีกแล้ว เขาอยากจะทำทุกอย่างให้มันเป็นไปตามความจริง！！
พูดจบเขาก็เข้าไปจูบเธออย่างดุเดือดอีกครั้ง
“พะ พวกเรากำลังใกล้จะสิ้นสุดสัญญาห้าปีแล้วนะ พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะจบลง”หลิวหยิงตัวแข็งทื่อยิ่มกว่าเดิม แล้วเผลอยกมือขึ้นมาดันเขาออกโดยไม่รู้ตัว
สัญญาห้าปีของเรากำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว！！
แถมเขาก็ต้องแต่งงานกับคุณมู่ด้วยไม่ใช่หรอ？
แล้วทำไมเขาถึงยัง……
“คุณก็พูดแล้วนี่นาว่ามันสิ้นสุดวันพรุ่งนี้ ใช่ไหมล่ะ？”ซือถูมู่หรงเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่เธอ ตอนนี้แม้ดวงตาเขาจะดูเหมือนยิ้มอยู่ แต่ถ้าดูดีๆแล้วสิ่งที่ถูกถ่ายทอดออกมานั้นกลับไม่ใช่ความสุขเลย นัยน์ตาลึกๆของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
เขารู้ว่าในใจเธอไม่มีเขาอยู่หรอก และมันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเขา ดังนั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็คงไม่มีประโยชน์ ไม่ว่าเขาจะดีกับเธอแค่ไหนเธอก็มองไม่เห็น ไม่ว่าเขาจะทำเพื่อเธอมากแค่ไหน เธอก็สามารถทำเป็นเฉยเมยได้
ดังนั้นพอเธอเห็นข่าวว่าเขาจะต้องแต่งงานกับคนอื่นจึงไม่รู้สึกเสียใจหรือเศร้าเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกับกลับมีความสุขและดีใจมากซะอีก
เธอไม่เคยจะสนใจเรื่องอะไรของเขาเลยอยู่แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วเขาจะยังต้องอธิบายอะไรอีก？
ทุกคำปฏิเสธของหลิวหยิงล้วนถูกสกัดด้วยคำพูดเพียงคำเดียวของเขา จริงด้วย ยังเหลืออีกวันหนึ่งนี่นา เขาเป็นนักธุรกิจ ความเป็นนักธุรกิจนี่มันแฝงอยู่ในสายเลือดเขาจริงๆ
เพียงแต่ว่าหลิวหยิงไม่เข้าใจ เขาจะแต่งงานกับคุณมู่อยู่แล้ว เพราะงั้นเขาควรจะชอบคุณมู่คนนั้นสิ นี่เขาจะยอมถนอมตัวเองไว้เพื่อคุณมู่ไม่ได้รึไง？
หรือไม่เขาก็สามารถไปหาคุณมู่ได้โดยตรงเลย ยังไงคุณมู่ก็เป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว คุณมู่ต่างหากที่เป็นภรรยาโดยชอบธรรมของเขา
“คะ คุณไม่ได้……ป้องกัน”พอหลิวหยิงรู้สึกตัวก็พบว่า ไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอม บางเรื่องมันก็ยังคงดำเนินการต่อไป แถมมันยังมาถึงขั้นตอนที่สำคัญที่สุดแล้วด้วย
เธอรู้ว่าซือถูมู่หรงต้องการ เธอปฏิเสธไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว เธอทำได้แค่สมยอมแต่โดยดี เพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมามันก็เป็นอย่างนั้น
เธอจำได้ว่าตอนแรกเพียงแค่เขาต้องการ ไม่ว่าจะเวลาไหน สถานที่ใด เขาก็ไม่ลังเลหรือสนใจความรู้สึกของเธอเลย
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยคิดว่าเธอจะลำบากใจเลย เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะทำร้ายเธอหรือทำให้เธอเจ็บรึเปล่า
เธอชินมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่หรอ？
ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งวัน สิ่งที่เธอทำได้ก็คือต้องห้ามไม่ให้เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น ดังนั้นการป้องกันจึงเป็นสิ่งสำคัญ
เมื่อก่อนเธอกินยามาโดยตลอด แต่หลังๆมานี้ซือถูมู่หรงกลับไม่ให้เธอกินยา ส่วนเขาก็หันมาป้องกันเองทุกครั้ง
แถมยาที่เคยกินมาก่อนพวกนั้นก็ไม่รู้ว่าโดนซือถูมู่หรงโยนทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่
เมื่อก่อนเธอกินยาติดต่อกันมาเป็นระยะยาว และจำเป็นต้องกินตรงตามเวลาทุกวัน แต่พอหยุดไปกลางคัน แม้จะกินตอนนี้มันจึงไม่ช่วยอะไร ดังนั้นจึงต้องพึ่งซือถูมู่หรงคนเดียวแล้ว
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆซือถูมู่หรงถึงทำได้แบบนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาซือถูมู่หรงไม่เคยเป็นผู้ชายที่ยอมลำบากเองเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่ยอมป้องกันเด็ดขาด
แต่เพียงแค่ไม่ให้เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น ไม่ว่าใครจะป้องกันมันก็เหมือนกันทั้งนั้น
ทว่าครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าซือถูมู่หรงลืม
วันสุดท้ายแล้วต้องห้ามไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเด็ดขาด！！
จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยิ้มออกมา แถมยังยิ้มออกมาอย่างสดใส จากนั้นก็ก้มลงมางับแก้มเธอแล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแบบสุดๆ“ไม่อยากป้องกัน”
จู่ๆหลิวหยิงก็รู้สึกอยากด่าคนขึ้นมา ไม่อยากป้องกันก็จะไม่ป้องกันงั้นหรอ พอถึงตอนนั้นถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา คนที่ต้องลำบากก็ต้องเป็นเธออีก
ผู้ชายนี่แม่งห่วยจริงๆ！！
แต่ว่าหลิวหยิงอยู่กับเขามาตั้งห้าปี เธอได้เรียนรู้เรื่องการคุมกำเนิดมาไม่น้อย เธอรู้ว่ายังมียาคุมฉุกเฉินอยู่
พอถึงตอนนั้นเธอก็อาจจะไปซื้อมากินซะ
ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินมีผลต่อร่างกายอย่างรุนแรง ดังนั้นตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอจึงเลือกกินยาคุมกำเนิดระยะยาว เพราะยาคุมกำเนิดระยะยาวมีผลต่อร่างกายค่อนข้างน้อย
แต่พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้ว กินเม็ดเดียวคงไม่เป็นปัญหาอะไรใหญ่โตหรอก
“ถ้าเกิดว่าท้อง คุณจะทำยังไง？”ซือถูมู่หรงเห็นเธอไม่ได้ยืนกรานว่าให้เขาป้องกัน และดูท่าทางไม่ร้อนใจ เขาจึงถามออกมาอย่างอดไม่ได้
“ไม่หรอก”หลิวหยิงตอบอย่างรวดเร็วและมั่นใจ เธอไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นหรอก ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินค่อนข้างมีคุณภาพดี เพราะงั้นมันจะไม่เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นมาหรอก
“แล้วถ้าเกิดว่าพลาดขึ้นมาล่ะ？”เมื่อซือถูมู่หรงได้ยินเธอตอบอย่างรวดเร็วและมั่นใจ สายตาของเขาก็เศร้าลงเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ถอดใจ เขาอยากรู้ว่าถ้าเกิดเธอท้องลูกของเขาขึ้นมา เธอจะทำยังไง？เธอจะเก็บเด็กไว้รึเปล่า？
เธอจะยอมอยู่ข้างกายเขาเพื่อลูกไหม？จะเป็นไปได้ไหม？
“เอาออก”หลิวหยิงอึ้งไปชั่วขณะ แต่ว่าเธอไม่ได้ลังเลมาก เธอจึงตอบออกไปอย่างรวดเร็วและมั่นใจมาก
เดิมระหว่างเธอกับเขามันก็เป็นแค่สัญญาฉบับหนึ่ง และวันนี้สัญญาก็ครบกำหนดแล้ว และเขาก็กำลังจะแต่งงาน
ถ้าเธอเกิดพลาดท้องขึ้นมาจริงๆยังไงก็ต้องเอาออก เพราะนี่มันเป็นสิ่งที่ดีทั้งต่อตัวเธอและเขาเอง
ที่จริงเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องท้องเลยด้วยซ้ำ เพราะงั้นเธอจึงเริ่มทำการป้องกันตั้งแต่แรก ตั้งแต่วันแรกที่อยู่กับเขา เธอก็ค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต จากนั้นก็ไปสอบถามคุณหมอเพื่อสั่งยาคุมกำเนิดระยะยาวให้เธอกิน
ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอกินยามาตลอด ไม่เคยลืมเลยแม้แต่วันเดียว ที่เธอทำแบบนี้ก็เพราะเป้าหมายเดียวเลยก็คือกันไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
เธอรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองเป็นยังไง ดังนั้นเธอจึงไม่อาจท้องได้เด็ดขาด และถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาจริงๆ ดูจากความเย็นชาและความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา ยังไงเขาก็ต้องให้เธอเอาออกอยู่ดี
พอถึงตอนนั้นคนที่เจ็บก็ยังเป็นเธอเหมือนเดิม
หลังจากที่บ้านเธอเกิดเรื่องขึ้น เธอก็มาอยู่กับเขา ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ได้รู้ว่าไม่มีใครที่รักและเป็นห่วงเธอหรอก มีแต่ตัวเธอเองนั้นแหละที่ต้องรักและเป็นห่วงตัวเองเอง
แววตาของซือถูมู่หรงดำดิ่งลงไปทันที มือที่จับไหล่เธอไว้กระชับแน่นขึ้น ตอนนี้เขาไม่สนใจที่จะควบคุมแรงตัวเองไว้แล้ว ผิวที่ขาวเนียนละเอียดของเธอเกิดเป็นรอยขึ้นมาทันที
เพราะจู่ๆเขาก็ออกแรงมากเกินไป หลิวหยิงเจ็บจนร้องออกมาอย่างอดไม่ได้
เดิมเขานึกว่าถ้าเธอท้อง ซึ่งท้องลูกของเขา แบบนี้จะสามารถรั้งเธอไว้ได้
หลายวันมานี้เขาวางแผนเรื่องนี้มาโดยตลอด
แต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่า เธอจะตอบเขาออกมาคำเดียวว่าเอาเด็กออก
เอาเด็กออกงั้นหรอ？！
นั้นเป็นลูกของเขากับเธอเชียวนะ？！
เธอจะใจร้ายเอาออกได้ลงคอหรอ？
นี่เธออยากไปจากเขามากแค่ไหนกัน？
ทำไมเธอถึงเลือดเย็นขนาดนี้？！ทำไมเธอถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้กันนะ？！
