บทที่ 68 เขาเริ่มโกหกเธอแล้ว
“นี้คืออะไรหรอ” นาราสงสัยจึงก้มลงไปเก็บ
แต่ว่านารายังไม่ทันที่จะหยิบกระดาษขึ้น คณพศที่นั่งอยู่บนเก้าอี้วิวแชร์กลับหยิบกระดาษขึ้นก่อน
เพียงแค่สายตาของคณพศเห็นกระดาษแผ่นนั้น สายตาของเขาก็ผิดปกติไป
จิตใต้สำนึกก็หยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดูที่ด้านหลังและพูดกับเธออย่างเย็นชาว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่ของเก่า ดึกแล้วคุณเองก็เหนื่อยแล้วกลับไปพักก่อนเถอะ ผมยังต้องจัดการกับเอกสารสักหน่อย”
หากจะเทียบกับตอนที่เขาอยู่กับเธอแล้วอ่อนโยนดุจน้ำนั้น
คณพศแปลกไปทันที นาราเองก็สัมผัสได้
ดังนั้นในใจของนารา เป็นเพราะเขาที่แปลกไปนั้นทำให้เธอเหมือนตกน้ำ
ได้ยินที่คณพศพูด เธอจึงทำได้แค่ “งั้นก็ดี ฉันกลับไปก่อนนะ”
ทั้งทั้งที่เขาเป็นคนขอให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนเขาจัดการกับเอกสาร ตอนนี้ก็เป็นเขาที่ไม่อยากให้เธอเห็นอะไรจึงบอกให้เธอกลับไปก่อน
น่าเสียดาย ที่กระดาษแผ่นนั้นเธอเห็นมันแล้ว
ในกระดาษแผ่นนั้นคือรูปผู้หญิงที่คณพศวาดออกมาอย่างสวยงาม ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ธรรมดาแน่
เธอเคยพูดไว้คณพศจะชอบเธอได้อย่างไร เขาชอบใครก็คงไม่ใช่เธอแน่
“นารา “ อันที่จริงที่คณพศบอกให้เธอกลับไปก่อนนั้น เป็นเพราะว่าในใจของเขามีบางอย่างที่ไม่อยากให้เธอเห็น
แต่เมื่อเขาเสียอารมณ์ ก็ไล่เธอไปและเธอก็ไปจริงๆ
เขามองหลังนาราที่เดินออกไปอย่างเงียบๆ คณพศก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า
ดังนั้นจิตใต้สำนึกของเขาจึงสั่งให้เขาเรียกเธอและอธิบายกับเธอไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด
เพียงแค่ตอนที่คณพศเรียกเธอไว้นั้น มันก็สายเกินไปแล้ว นาราออกไปตั้งนานแล้ว
จากนั้น คณพศก็ก้มหน้าพูดกับตัวเอง “เธอไม่โกรธหรอกมั้ง ในเมื่อเธอยังไม่รู้ ว่ากระดาษแผ่นนี้มีอะไร”
เขาคิดแบบนี้ เพราะเขามีความรู้สึกเล็กน้อยๆกับนารา ท้ายที่สุดก็ยังรู้สึกเสียใจกับมัน
ก้มหน้าดูแล้วดูอีก เขาเมื่อหลายปีก่อนและคนที่อยู่บนกระดาษนี้ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วเธอยังคงสดใสเช่นเดิม
แต่ว่าใจของเขา คงกลับไปเป็นเมื่อตอนที่เธอจากไปไม่ได้อีก เขาใจปวดร้าวเพราะว่าในตอนนั้นเธอดูแลเขาดีเหลือเกิน
คณพศไม่มัวแต่เสียเวลาและหยิบภาพวาดนั้นวางกลับไปไว้ที่เดิม และหยิบเอกสารที่เหลือจัดการจนเสร็จจึงกลับไปที่ห้อง
ในตอนที่เก้าอี้วิวแชร์ของเขาเข้ามาถึง
นาราที่อาบน้ำเสร็จแล้ว กำลังนั่งอยู่บนโซฟาและเช็ดผม
ได้ยินคณพศเข้ามา เธอก็เงยหน้าขึ้นมองคณพศทีเข้าไปในห้อง ใบหน้าไม่แสดงอะไร
คณพศเป็นแบบนี้บ่อยๆ ในตอนนที่เขายังไม่ออกปากพูดอะไรนาราเองก็ไม่กล้าพูดอะไร เกรงว่าจะทำให้เขาโกรธ ซึ้งนั้นไม่ดีสำหรับเธอแน่
“เออจัดการกับเอกสารเสร็จแล้วหรอ” มองนาราที่กำลังมองเขา เพราะว่าเรื่องในห้องหนังสือนั้น คณพศจึงออกปากพูดก่อน
ช่วงนี้ นานาฟังตามคำสั่งเขามาก เขาไม่อยากเป็นเพราะเรื่องอื่นทำให้เธอไม่สบายใจ
และเชื่อใจเรื่องที่ให้บุรินทร์ไปจัดการ ไม่นานก็จะจัดการกับพิมมี่สำเร็จ ถึงเวลานั้นเขาจะได้ให้นาราเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา
นารามองคณพศที่ไม่ดุเหมือนตอนอยู่ในห้องหนังสือ
เธอจึงวางหนังสือลงและพยายามระงับความรู้สึกอึดอัดในใจของเธอ
เธอมองคณพศแล้วพูดว่า “อืม งั้นคุณจะมาให้ฉันนวดให้ไหม กี่วันมานี้ฉันได้วิธีใหม่ๆมา ไม่แน่มันอาจจะทำให้ขาของคุณดีขึ้นก็ได้”
กี่วันมานี้คณพศวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องที่บริษัท ไปเช้ากลับเย็น นั้นทำให้นาราไม่ได้ออกไปไหนอีกทั้งไม่มีโอกาสนวดให้เขา
ในเมื่อตอนนี้เวลายังไม่ดึกมาก คณพศก็ว่างแล้วแน่นอนว่านาราจะต้องช่วยนวดให้เขา
ในเมื่อเขาเคยพูด รอจนขาของคณพศดีขึ้นแล้ว เธอก็สามารถไปจากเขาได้
ทั้งความสามารถและทรัพย์สมบัติของคณพศ เขาอยากได้ผู้หญิงแบบไหนก็ได้อยู่แล้ว แม้กระทั่งพิมมี่เองยังอยากได้ตำแหน่งภรรยาของเขาคืนมา
ต่อให้เขาจะเอา ไม่ใช่พิมมี่แต่เป็นภาพวาดในห้องหนังสือแผ่นนั้น ผู้หญิงคนนั้น ก็ต้องหาเธอให้พบสินะ。
“ไม่ต้องแล้ว กี่วันมานี้ผมเหนื่อยแล้ว อยากจะพักผ่อน” ดูเหมือนในใจของนาราจะไม่ค่อยดี คณพศก็บังคับรถวิวแชร์ของเขาไปตรงหน้าเธอ
สายตาเขาไม่หันไปไหนได้แต่จ้องเธอและพูดเบาๆว่า “ที่รัก คุณเป็นอะไร หรือว่าน้อยใจอะไร เมื่อกี้ตอนอยู่ที่ห้องหนังสือนะ ผมพูดไม่ดีเท่าไร นั้นเป็นเพราะเรื่องที่บริษัท ไม่ใช่เพราะขึ้นเสียงกับคุณ อย่าใส่ใจไปเลยนะ”
ชีวิตนี้ของคณพศ ไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร
เขามองนาราที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากสีแดงเหล่เล็กน้อย
เขาหยุดลงและตั้งใจจะอธิบายให้เธอฟังและไม่ยอมให้เธอโกรธ
แต่ว่าเกี่ยวกับเรื่องภาพวาดนั้น เขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดกับนารา ในเมื่อเรื่องนั้นมันผ่านไปแล้ว กลับกันยิ่งจะทให้เธอไม่สบายใจ
“ฉันไม่ได้ไม่สบายใจ” ได้ยินที่คณพศกล่าว แม้จะเหมือนอธิบายกับเธอ แต่เป็นเพราะคณพศไม่พูดเรื่องจริงยิ่งทำให้นาราไม่สบายใจ
และก็ไม่รู้ว่าความน้อยใจนี้มาจากไหน เธอลุกขึ้นฝืนยิ้มว่า “ในเมื่อคุณเหนื่อยแล้ว งั้นคุณก็พักผ่อนเถอะ ฉันจะไปนอนข้างนอก จะได้ไม่รับกวนคุณ”
กระดาษแผ่นนั้น เป็นรูปผู้หญิงชัดๆ
เขาเป็นเพราะว่าเธอไม่ระวังเลยทำให้ภาพวาดนั้นตกลงมา เพราะเหตุนี้เลยขึ้นเสียงกับเธอ แต่ว่าเขากลับหาข้ออ้างกับเธอบอกว่าเป็นเพราะเรื่องที่บริษัทเยอะมากเลยเหนื่อยงั้นหรอ
เธอเองก็รู้ตั้งนานแล้วว่าคณพศไม่ได้ชอบเธอจริงๆ กลับชอบคนอื่นอีกคน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องอะไรพวกนี้
ในเมื่อนาราพูดว่าจะไปนอนข้างนอก
เมื่อคณพศได้ยินดังนั้นเขาก็ขมวดคิ้วทันที “คุณ”
ในใจที่กำลังโกรธอยู่ขอนารา คืดว่าตัวเองอยู่ต่อหน้าคณพศอีกต่อไปไม่ได้แล้ว
ดังนั้นในขณะที่คณพศออกปากจะพูด เธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
ในใจก็น้อยใจอย่างที่สุด “เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ร่างกายที่นำมาแทนที่ของเธอนั้น จะมีโอกาสได้หัวใจของคณพศมา แต่ว่าเวลาสั้นๆที่เขาดีกับเธอ นั้นทำให้เธอไม่รู้ว่าเขาจริงใจหรือแค่หลอก”
ตอนนี้พอกลับมาคิด แน่นอนว่าเธอคิดมากเกินไป
