บทที่ 67 หากว่าเขาชอบเธอสักน้อย
เมื่อกี้ยังนึกว่าเขาทำแบบนี้กับเธอจะทำให้เธอเขินอายมากขึ้นและทำให้เขาเองก็ชอบเธอมากขึ้น แต่นี้กลับเคร่งเครียดขึ้นมาอีก
คณพศอันตรายเกินไปแล้ว นารารู้สึกเป็นห่วง พ่อของเธอคงรู้สึกได้ถึงความน่ากลัว
เพียงแต่เขากำลังจะพูด ก็เห็นเธอที่กำลังเคร่งเครียดเขาที่กำลังขมวดคิ้วอยู่ก็รีบจูบที่ริมฝีปากของเธอ
แล้วมองเธอตรงๆพร้อมพูดว่า “คุณจะเครียดไปทำไม ผมเห็นแกคุณนะ ไม่ทำอะไรพ่อของคุณหรอก”
“ผมเรียกเขามา แค่ให้เขาไปจัดการ เรื่องหย่าของผมกับพิมมี่ ผมเคยบอกกับคุณว่าจะแต่งงานกับคุณและแน่นอนต้องแต่งอยู่แล้ว”
“ดังนั้นหลังจากนี้ผมไม่หวังได้ยินเรื่องของผมกับพิมมี่จากปากของคุณอีก”
เพียงแค่นึกถึงวันนั้น วันที่พิมมี่ดื่มเหล้าหนักและพูดเรื่องนั้นกับเขามันก็ทำให้เขาขยะแขยงเธอ
หากว่าวันนั้นเป็นพิมมี่ที่ถูกส่งไปเกาะฟ้า หากว่าตอนนั้นเป็นเธอจริงๆ เขาเองก็กลัวว่าจะอดทนฆ่าเธอไม่ได้
“คุณ คุณพูโจริงๆหรอ จะหย่ากับพิมมี่จริงๆหรอ” เห็นคณพศที่ตั้งอกตั้งใจจัดการกับเรื่องนี้
ก็อดไม่ได้ว่าจะเป็นเธอจริงๆหรือที่จะอยู่ข้างเขา แค่นี้ก็ทำให้เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร
บางเวลา นาราเองก็ไม่แน่ใจว่า ในใจของคณพศเองคิดอะไรอยู่
ไม่ยอมให้เธอจากไปไหน ไหนยังบอกจะให้หนังสือสัญญากับเธอ หรือเป็นเพราะว่าเสียดายรูปร่างหน้าตาอย่างเธอ หรือเป็นเพราะแท้จริงในใจของเขาเองก็รู้สึกชอบเธอไม่น้อยเช่นกัน
เพียงแค่ความคิดของนาราออกมาเช่นนี้ก็ทำให้เธอตกใจไม่น้อย
ในตอนนี้เธอพึมพำในใจ “ตอนนี้ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ คนที่คณพศจะแต่งงานด้วยคือพิมมี่ต่างหาก”
หากว่าเขาชอบเธอจริงๆ คงจะชอบพิมมี่ หากว่าตอนนี้เขาไม่ชอบพิมมี่ งั้นก็คงไม่ชอบนารา
หากเพราะขาของคณพศ วันหนึ่งดีขึ้นแล้ว มันคงจะเป็นไปไม่ได้
อย่างเขาที่ทั้งหล่อและมีเสน่ห์ ยังคงนั่งรถวิวแชร์ต่อไปหละก็ คงจะมีอะไรที่น่าค้นหามากกว่านี้
หากว่าวันไหนเขาลุกขึ้นมาแล้ว ข้างกายของเขาคงจะไม่ใช่นาราเป็นแน่
ดังนั้งเธอหวังว่า คณพศจะมีใจให้เธอบ้าง
เห็นตัวเธอเองพูดแบบนี้ นาราเองยังมีความลังเลอยู่
คณพศยิ้มดึงมือของเธอมา “ผมโกหษคุณเมื่อไรซ่ะแล้วหละ เรื่องที่ผมตกลงกับคุณผมจะทดให้ได้”
พูดจบคณพศก็ไม่พูดอะไรต่อได้แต่ก้มหน้า
หลังจากนั้นก็ค่อยจูบเธออย่างอ่อนโยน
เพราะว่ากี่วันมานี้คณพศมัวแต่ยุ่ง อีกทั้งนาราเองก็มัวแต่สอบ เขาจึงไม่มีโอกาสเขาจึงไม่มีโอกาสอยู่กับเธอสองต่อสอง
ในที่สุดก็มโอกาสอยู่กับเธอ แน่นอนว่าคณพศจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระแน่
เขาจบเธอแบบตรงๆ และให้เธอนัลงทขาของเขา
คนใช้ที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นพวกเขาแล้วยังต้องตกใจ ในใจเองก็คิด “คุณชายสามรักคุสามเสียจริง เพื่อที่จะฝอดรักกับคุณนายสาม ถึงขนาดยอมให้เธอนั่งที่ขาของเขาโดยที่ไม่เกรงว่าจะกดทับขา”
เพราะว่าคณพศไม่กล้าที่จะปล่อยนารา ดังนั้นเขาจึงจูบเธออย่างเนิ่นนาน
ดังนั้นรอจนกว่าพวกเขาจะนั่งที่โต๊ะ และทานอาหารเย็นด้วยกันนั้นเวลาก็ดึกไปแล้ว
เพราะสาวใช้วิ่งเข้ามาเห็นพวกเขาที่กำลังฝอดรักกัน ดังนั้นในเวลาอาหารเย็นนั้นทำให้นาราเขินอายจนหน้าแดงได้แค่ก้มหน้าทานข้าว
ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองสาวใช้เลย
กลับกันคณพศที่เป็นผู่เริ่มก่อนในใจของเขากลับไม่สะทกสะท้านอะไร
เป็นเพราะว่าอารมณ์ดี จึงทานข้าวได้เยอะและยังใช้ปากของเขาป้อนข้าวเข้าที่ปากของเธอ นาราที่กำลังเขินอายอยู่ ยิ่งทำให้เธอเขินอายมากยิ่งขึ้น
รอจนพวกเขาทานข้าวเสร็จ คณพศเองก็ไม่สนใจนาราที่กำลังเขินอาย
แล้วลูบมือของเธอ อีกมือก็ควบคุมเก้าอี้วิวแชร์และขึ้นลิฟต์ไปกลับเธอ
“ผมยังมีเอกสารที่ต้องจัดการ คุณมาอยู่ในห้องหนังสือเป็นเพื่อนผมได้ไหม อีกสักพักผมจัดการเสร็จแล้วเราไปนอนพร้อมกัน” คณพศพานาราขึ้นข้างบน และไม่กลับไปห้องนอนเลย
และดึงนาราเข้าห้องหนังสือไปด้วยกัน
นาราที่ตอนแรกอยากจะมองคณพศก็เขินอายจนหน้าแดง
เขาพูดว่านอนด้วยกัน แน่นอนว่านาราได้ยิน มันหมายความว่ายังไง ดังนั้นเธอจึงเขินอายอีกครั้ง
เพราะว่ากี่วันมานี้คณพศมัวแต่ยุ่ง ออกไปทำงานแต่เช้าแล้วยังกลับดึก ทำให้ช่วงนี้เธอสงบได้เยอะ
เธอนึกว่าตัวเธอเองจะได้อยู่อย่างสงบแบบนี้ต่อไป แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดไปเองมากกว่า
ทั้งยังตั้งใจพูดแบบนี้ให้นาราได้ยิน คณพศที่ทำให้เธอหน้าแดง มองเห็นเธอหน้าแดงอยู่เขาก็แอบยิ้ม
ก็ลากมือนาราเข้าห้องอ่านหนังสือแล้วเขาก็นั่งลงที่โต๊ะ หลังจากที่กลับมาจากบริษัทก็เอาเอกสารที่ทำยังไม่เสร็จจากบริษัทกลับมาด้วย
คนที่ไม่มีอะไรอย่างนาราจึงหยิบหนังสือเกี่ยวกับการนวดขึ้นมาอ่าน
ในขณะที่นาราอ่านได้ไปเกือบครึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นก็มองขึ้นมองหน้าคณพศที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
เขายกมือขึ้น ต้องใจจะหยิบเอกสาร
แม้ว่าคณพศจะสูง แขนก็ยาว แต่ตู้หนังสือนั้นก็สูงเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงยืดแขนขึ้นช่างยากลำบากเสียจริง
“คณพศคุณอย่าขยับนะ ฉันจะช่วยคุณหยิบ” นารารีบร้อนเข้าไปช่วยคณพศหยิบหนังสือ
“ฉันทำเองได้” มองเห็นเธอตัวเล็กๆรีบวิ่งมาช่วยเขาหยิบหนังสือ
คณพศมองดูเธออย่างเอ็นดู
เมื่อกี้เห็นนาราที่ตั้งใจช่วยเขา เขาก็ไม่อยากขัดเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เธอมาช่วยหยิบหนังสือให้
เพราะว่ามีเธออยู่ เขาจึงไม่สามารถลุกขึ้นมาหยิบเอกสารเองได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่กัดฟันนั่งอยู่ที่เก้าอี้วิวแชร์
ในเมื่อนาราตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือเป็นเพราะเขาทั้งนั้น แม้ว่าเธออยากจะออกห่างจากเขา แต่เขาจะไม่ยอมให้เธอจากไปไหนแน่
“ให้ฉันทำเองดีกว่า” นาราหันหน้าและหยิบเอกสารให้คณพศ
แต่น่าจะเป็นเพราะนาราช้า หลังจากที่เธอหยิบเอกสารให้เขาและยังหยิบบางอย่างออกมาอีกด้วย
กระดาษบางๆหนึ่งแผ่นปลิวออกมาและตกลงที่พื้น
