บทที่ 87 ฉันเป็นห่วงนะ
เจ็บขนาดนั้น คณพศก็ยังไม่ลืมที่จะแกล้งนารา เขาอยากให้เธอชอบเขา แคร์เขา รักเขา
ก่อนหน้านี้นารา เพราะว่าเขาลุกขึ้นยืนไม่ได้ ก็เลยพูดอยู่ทุกวันว่าพอเขาสามารถลุกขึ้นยืนได้ ก็จะไปจากเขา
ตอนนี้เขาถูกระเบิดทำให้แผ่นหลังบาดเจ็บ ถ้าต่อไปข้างหลังเป็นแผลเป็น เจ้าตัวเล็กนี่จะรังแกียจเขา แต่เธอจะรังแกียจเขาไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นเขาจะทำอะไรออกมาบ้างตัวเขาเองก็ยังไม่รู้
“นายพูดอะไรเนี้ย ถ้าไม่ใช่นาย ฉันจะมานั่งอยู่ที่นี่ดีๆได้ยังไง คณพศ นายจะให้ฉันติดหนี้นายอีกแค่ไหน นายถึงจะพอใจ” วันนั้นเขาเพื่อที่จะปกป้องเธอถูกระเบิด เธอเห็นเองกับตาเขาใช้ร่างกายตัวเองบังอันตรายไปแทบทั้งหมด
นาราที่เดิมที่เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว น้ำตาก็ไหลออกมาทันที
กำหมัดทั้งสองไว้แน่น
กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหว เพราะโกรธเกินไป แล้วใช้หมัดไปตีเขา
ในใจก็ยังคิดว่า “ในตาของคณพศ เธอนาราเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ ตอนนี้เขากว่าจะตื่นมาได้ ทำไมเรื่องที่เป็นห่วงยังเป็นเรื่องที่ เธอจะชอบเขาไหม”
“งั้นเธอก็หมายความว่า เธอยอมรับว่าชอบฉันใช่ไหม”ถึงแม้ว่าคณพศจะนอนอยู่บนเตียง พอรู้ว่าถ้าตัวเองขยับ ข้างหลังก็จะเจ็บปวดมาก
แต่พอได้ยินคำพูดของนารา อารมณ์ของเขาจู่ๆก็ดีจนจะบินแล้ว
มองตาของนาราไว้อย่างนั้น เต็มไปด้วยความเซอร์ไพรส์
นาราฟังคำพูดของคณพศแล้วก็อึ้งไปเลย
จากนั้นถึงจะรู้ว่า ตัวเองถูกคณพศแกล้งแล้ว
เพราะฉะนั้นหน้าของนาราก็แดงขึ้นมาทันที แล้วก็รีพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้นายยังเจ็บสาหัส ไม่ต้องไปคิดเรื่องพวกนั้น นายอยู่ในใจฉัน” พูดจบเลิกตาสีน้ำเงินอย่างโตแล้วชี้ที่ใจตัวเอง มองคณพศไว้
พูดตามตรง คณพศช่วยชีวิตของเธอไว้สองครั้งแล้ว
นาราถึงจะเป็นคนเลือดเย็นสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะไม่มีความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้แม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นคนนั้นยังเป็นคณพศอีก ผู้ชายที่เคยมีอะไรกับตัวเอง
มันเป็นเพียงเพราะเธอมีใจให้คณพศ แต่เธอรู้ว่า เธอไม่สามารถจมปรักเข้าไปในความอ่อนโยนของคณพศ
เพราะเธอรู้ว่า สักวันหนึ่งเธออาจจะจากไป
ผู้ชายอย่างคณพศ ถ้าอยากอยู่กับเขา ก็ต้องได้ใจของเขา ถึงแม้ว่าเธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่คณพศมีต่อเธอ แต่เธอก็ไม่มีความมั่นใจ หรือบางทีเขาชอบแค่ร่างกายของเธอ
ไม่อย่างนั้น เขาจะมีผู้หญิงที่ฐานะทางบ้านแกร่ง สามารถเอาผลประโยชน์มาให้กับบริษัทของเขาได้ ผู้หญิงแบบนี้ถึงจะเหมาะที่เป็นภรรยาของเขา
และเธอก็ไม่กล้าคิดว่าตัวเองจะเป็นภรรยาของเขา
แต่เห็นว่านาราไม่ยอมรับ คณพศก็ไม่สนใจเธอ หันหัวกลับมาแล้วนอนไปที่เตียง
แล้วพูดอย่างเสียงเบาว่า “เธอจะปฏิเสธยังไงก็เปล่าประโยชน์ เพราะฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน ตอนนี้เธอติดหนี้ชีวิตฉันสองครั้งแล้ว ฉันจะพยายามให้เธอติดหนี้ฉันเยอะขึ้นอีก อย่างนี้เธอก็จะใช้หนี้ตลอดชีวิตไม่หมด แล้วก็จะต้องอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต”
เพราะเขาตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร ก็ต้องให้นาราอยู่กับเขา อันตรายแค่ไหนก็ไม่เป็นอะไร ขอแค่ไม่เสียเธอไป
“นายพูดอะไรเนี่ย” แค่ได้ยินคำพูดนี้ของคณพศ นาราก็ลนในทันที
แต่แค่เพราะว่าของเขายังไม่ได้เข้ามาอยู่ กระจกธรรมดายังไม่ทันเปลี่ยนเป็นกระจกกันกระสุน ก็ให้ได้เปิดโอกาสให้วิษณุส์
“ครั้งก่อนนายช่วยฉันบังกระสุน ครั้งนี้นายช่วยฉันบังระเบิด ครั้งต่อนายจะช่วยฉันบังอะไร คณพศ นายคิดว่าตัวเองเป็นเหล็กหรอ นายเองก็มีชีวิต ตายเป็นเหมือนกัน ไม่ต้องมีครั้งต่อไปแล้ว”
พอถึงนี้เรื่องนี้ นารายิ่งปวดใจไปหมด เธอไม่เคยผ่านการตายมาก่อน หลายปีมานี้ถึงแม้จะเคยน้อยใจ แต่พิมมี่ก็ไม่ถึงขั้นเอาชีวิตของเธอ
แต่ครั้งนั้นเขาจะเอาชีวิตของเธอจริงๆ อยากโยนเธอลงไปที่ทะเล
พอคิดถึงตรงนี้ ตาของนาราก็แดงไปหมด น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ร้องไห้อย่างเศร้ามาก
เธอไม่อยากจะผ่านประสบการณ์แบบนั้นอีกแล้ว มองคณพศที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ารอดหรือไม่รอด ในใจแทบจะสิ้นหวัง
ไม่คิดว่าคำพูดไม่กี่คำของตัวเอง จะทำให้นาราร้องไห้อีกครั้ง ตกลงผู้ทำด้วยน้ำใช่ไหม
คณพศขมวดคิ้วอย่างเจ็บใจ ปลอบเธออย่างอ่อนโยน “เอาละ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้ไป จะพยายามไม่ให้เธอเป็นห่วง และจะไม่บาดเจ็บ ดีไหม”
ปลอบนาราไปสักพัก นาราก็เช็ดน้ำตาแล้วเตรียมจะเรียกหมอ
เวลานี้เป็นเวลาที่หมอนัดตั้งใจมาดูว่าคณพศตื่นหรือยัง และตรัญที่พอรู้ว่าคณพศเกิดเรื่องก็รีบกลับมาจากฝรั่งเศส เข้าไปในห้องผู้ป่วยพร้อมกับเด่นภูมิและยชณ์
เห็นตาของนาราที่แดงๆ คณพศยังนอนอยู่บนเตียง ยชณ์ก็หัวเราะออกมา
เดินมาดูนาราแล้วพูดว่า “เอาละน้องสะใภ้ เธอก็ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เธอเป็นอย่างนี้ มได้ทำให้คณพศเป็นห่วง ก็จะทำให้ฉันเป็นห่วงจนใจสลายแล้ว”
หลายวันมานี้คณพศไม่ฟิ้น ทุกครั้งที่ยชณ์มา ก็เห็นตาของนาราแดง
เพราะงั้นเขาไม่ไม่สนใจคณพศที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย แต่เดินตรงไปปลอบนารา
พอได้ยินยชณ์พูดแบบนั้น คณพศที่พึ่งตื่นแล้วเห็นเขาแกล้งภรรยาของตัวเอง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
แล้วพูดว่า “ไสหัวไปไกลๆหน่อย นายเป็นห่วงผิดคนแล้วมั้ง ดูเหมือนใจของนายจะสลายง่ายมากเลยนะ นายมันก็แค่ขาดการออกกำลังกาย ก็เลยอ่อนแอไม่ใช่หรอ”
“พศ นายตื่นแล้วหรอ ฉันคิดว่านายยังสลาบอยู่ซะอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า เมื่อกี้ฉันพูดเล่น นายอย่าใส่ใจเลย เพราะหลายวันมานี้พี่สะใภ้ร้องไห้เยอะมาก หมอนัทบอกแล้วว่า ถ้าพี่สะใภ้ยังร้องไห้แบบนี้อีก ตาก็จะเสียหายนะ”
เพราะว่าในช่วงที่คณพศสลบอยู่ เขาไม่ได้แกล้งอะไรเลย
ไม่ใช่แค่ไม่มีอารมณ์การแกล้งนาราเลย ขนาดผู้หญิงที่ปกติจะอยู่กับเขา เขายังไม่ให้อยู่ด้วยเลย
เพียงเพราะว่าเห็นคณพศบาดเจ็บ ไม่รู้ว่าจะตื่นมาตอนไหน อารมณ์ก็เลยหงุดหงิด
จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าที่ตัวเองทำแบบนี้เพื่อคณพศ ถูกคำพูดเมื่อกี้ทำลายหมด
และอาจจะเป็นไปได้ว่า จะหาเรื่องใส่ตัวอีกด้วย เขานี่มันซวยจริงๆเลย
ได้ยินยชณ์พูดไม่มีมารยาท คณพศอยากคิดบัญชีกับเขามาก
แต่พอได้ยินเขาพูดว่า หลายวันมานี้นาราร้องไห้ตลอด ความสนใจของเขาก็ไม่อยู่ที่ยชณ์อีกต่อไป
คณพศหันกลับไปถามนารา “ตลอดที่ฉันสลบ เธอร้องไห้ทุกวันเลยหร
