บทที่110 ทำไมเธอต้องหลบทุกครั้งที่ฉันกอดเธอ
เธอยกมือขึ้น คล้องเข้าที่คอของคณพศ
เธอรุกกอดคณพศเป็นครั้งแรก แล้วจูบเข้าที่ปากเซ็กซี่ของเขา
คณพศตัวสั่น เปลี่ยนจากผู้รับเป็นผู้รุก จูบเข้าที่ปาดของเด็กสาว รุนแรงนุ่มนวล……
เพราะคำสารภาพของคณพศ ทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มในห้องนอน ต่างคนต่างกอด ต่างคนต่างครอบครอง
แต่กลับมาจากบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ พิมมี่เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่และเขียวช้ำทั่วร่าง แต่กลับทำให้เขมินท์ที่รออย่างกังวลใจ ตกใจยกใหญ่
เธอตาเบิกกว้าง มองเธออย่างเหลือเชื่อ “พิมมี่ลูกนี่มันอะไรกัน？ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้？ใครรังแกลูก หรือว่าคณพศ？”
เพียงแค่พิมมี่ถูกทำร้ายจนไม่เป็นคนอย่างนี้ หลังเข้าประตูมา ก็ไม่มีคำตอบใดๆให้กับเขมินท์
เธอโซเซลงบนซฟา แล้วร้องออกมาเสียงดัง
“ที่รัก ลูกหยุดร้องแล้วบอกแม่ก่อนนะ ว่าตกแล้วเกิดอะไรขึ้น？”เห็นท่าทางจนตรอกแบบนี้ของพิมมี่ เขมินท์เองก็อยากรู้ว่าใครรังแกเธอ
เห็นว่าบุรินทร์ยังไม่มา
เขมินท์จึงโกรธ แล้วด่าในใจ ให้ตายเถอะบุรินทร์ โง่จริง ลูกสาวสภาพเป็นแบบนี้แล้ว แต่เขากลับไปตายไหนก็ไม่รู้？
ไม่ว่าเขมินท์จะถามยังไง พิมมี่ ที่ร้องไห้อย่างหนักหน่วง ก็ไม่ตอบเธอ
นี่ทำให้เขมินท์ร้อนใจ ราวกับกุ้งที่กลิ้งไปมาอยู่ในหม้อไฟ หมดหนทางแล้วจริงๆ
เห็นท่าทางของพิมมี่ ที่ตีให้ตายยังไงก็ไม่พูด เขมินท์ที่หมดความอดทน จึงลุกขึ้นแล้วพูด “เอาล่ะ ลูกไม่พูด แม่ก็จะไปหาคณพศที่บริษัทตระกูลปัญญาพนต์กรุ๊ป วันนี้ถ้าเขาไม่พูดอะไรกับแม่ แม่กับเขาก็ไม่มีวันจบกัน！”
เขามีอำนาจในตระกูลปัญญาพนต์ ต่อให้คณพศเขาอาศัยอิทธิพลใช้เล่ห์เหลี่ยมปิดบัง แล้วยังไง？
ต่อให้เธอตีเสมอเขาไม่ได้ ก็ต้องฉีกเนื้อเขาให้สักชิ้น！เธอไม่ใช่คนที่น่ายั่วโมโห！
“แม่ อย่าไปค่ะ อย่าไป พวกเราไม่ชนะเขาหรอก ”เห็นเขมินท์โกรธแบบนี้ พิมมี่ก็ยื่นมือทันที ดึงตัวเขมินท์ไว้
แค่เห็นลูกสาวตัวเองน้อยใจแบบนี้ เขมินท์คนเป็นแม่ที่ไหนจะทนไหวกัน
อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดีง “ไม่ชนะก็ต้องสู้ คณพศเป็นใครกัน เอาอะไรมาทำกับลูกสาวแม่ได้ขนาดนี้？”
พิมมี่ ถูกคณพศเรียกไปที่บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ ตอนนี้จึงเกิดเรื่องขึ้นกับพิมมี่ เขมินท์ต้องเข้าใจว่าที่เธอเป็นแบบนี้ เพราะถูกคณพศทำร้าย
พิมมี่ที่เสียใจอย่างมาก ได้ยินเขมินท์พูดแบบนี้ ยิ่งอดน้ำตาให้ไหลออกมาเป็นสายไม่ได้
พูดออกมาอย่างหัวใจแทบสลาย “ไม่ใช่คณพศ ไม่ใช่คณพศ เป็นวิษณุส์คนเลวนั่น เขาทำร้ายหนูเขาทำร้ายหนู！”
หลังจจากนั้นก็มีความโกรธแค้นในสายตา “ถ้าคณพศทำแบบนี้กับหนู หนูจะไม่เสียใจ！แต่นี่แค่เขามองหนูยังรู้สึกรังเกียจ！”
ก่อนหน้านี้ที่ทุ่มเทให้กับวิษณุส์ แถมยังมอบตัวเองให้แก่เขาทั้งคืน
ถ้าหากว่าเขาททายาทคนเดียวของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ และตัวเองก็ชอบเขามาก
แต่เขาแพ้แล้ว เขาเป็นผู้แพ้ ยิ่งมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา เธอถึงได้รู้ว่าเธอตาฝาก ตกหลุมรักปีศาจ！ผู้แพ้บวกเข้ากับปีศาจมีคุณสมบัติอะไรเหมาะกับพิมมี่นะ？
แต่ไอ้เลวนี่บีบบังคับเธอ น้ำเสียงนี้ไม่ว่าจะยังไง เธอก็จะไม่มีทางกลืนมันลงไปแน่！
“วิษณุส์？แล้วคณพศล่ะ？ลูกเป็นภรรยาเขาตามกฎหมาย หรือว่าเขาแค่ยืนมองวิษณุส์รังแกลูกเหรอ？”แค่ได้ยินว่าไม่ใช่คณพศ แต่เป็นวิษณุส์ เขมินท์ก็ระเบิดทันที
เรื่องที่วิษณุส์แย่งชิงตำแหน่งประธานจากบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ไม่ได้ ตอนนี้ใครๆก็รู้
ลูกสาวของเธอเสียเวลาคบหากับเขามาหลายปีฟรีๆ ลำบากมามากมาย
แต่ตอนนี้เจ้าเลวนี่ จะกัดพิมมี่แน่นไม่ปล่อย
คาดไม่ถึงว่าจะทำกับลูกกสาวสุดที่รักของเธอ ทำเรื่องเกินไปออกมาได้ ยกโทษให้ไม่ได้จริงๆ！
เพียงแค่ได้ยินเขมินท์ถามแบบนี้ พิมมี่ ก็ร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง
หลังจากนั้นพูดติดอ่าง “วันนี้ตอนที่หนูไปที่บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ เขาปล่อยหนูออกมาแล้ว ไม่ได้ยื่นคำขาดขอหย่ากับหนูขนาดนั้น ”
“แต่เขาบอกให้หนูพิสูจน์ให้เขาเห็น ว่าหลังจากนี้จะไม่ไปมาหาสู่กับวิษณุส์อีก แต่เรื่องวันนี้ ถ้าเขารู้ว่าวิษณุส์ทำกับหนู ……เขาต้องหย่ากับหนูแน่ ”
เธอลำบากมากมายขนาดนั้น ไม่ง่ายเลยที่จะทนมาถึงจุดนี้
แต่ไอ้เลววิษณุส์ทำแบบนี้ ทำให้ที่เธอพยายามไปมันสูญเปล่า
คิดถึงเพียงเท่านี้ พิมมี่ ก็เกลียดจนอยากตาย
แต่เขมินท์ที่ได้ยินพิมมี่พูดแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง แล้วลุกขึ้นพูด “ไม่ว่าจะเป็นคณพศหรือวิษณุส์ แต่น้ำเสียงวันนี้ แม่ต้องช่วยลูก！”
“ถึงแม้ว่าตระกูลวรชัยลภัสของพวกเราจะไม่ได้มีอำนาจเท่าตระกูลปัญญาพนต์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้คนอื่นมารังแกลูกสาวตัวเอง！”
แต่ก่อนตอนที่วิษณุส์คือทายาทคนเดียวของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ พวกเขาจะยังสนใจดูแล ประจบประแจงเขา
ปกติไม่ว่าเขาจะพาพิมมี่ไปที่ไหน พวกเขาก็ไม่เคยขวาง
ถึงยังไงก็ยังอยากให้ลูกสาวตัวเองกลายเป็นภรรยาของประธานบริษัทตระกูลปัญญาพนต์
แต่ตอนนี้วิษณุส์เป็นประธานไม่ได้แล้ว แล้วยังกล้างทำแบบนี้กับลูกสาวเธอ แบบนี้ถ้าเธอทนต่อไป เธอก็ไม่ใช่เขมินท์！
เพียงแค่เห็นท่าทางร้อนใจของเขมินท์ ต้องการไปคิดบัยชีกับวิษณุส์
พิมมี่ที่ร้องไห้อย่างหนัก ก็ขวางเธออีกครั้ง แล้วพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ “แม่คะ เรื่องนี้หนูอยากจัดการเอง วิษณุส์กล้าบีบบังคับหนูขนาดนี้！หนูจะทำให้สิ่งที่เขาทำกับตัวหนูวันนี้ ต้องชดใช้！”
สายตาพิมมี่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เรื่องของวันนี้แพร่ออกไป อาจจะทำให้คณพศ ไม่พอใจเธอ
เธอยังไงเธอก็ถูกบังคับ คณพศน่าจะไม่คิดอะไรกับเธอสิถึงจะถูก
แค่เธอทำตามที่คณพศพูด คว้าสิ่งที่เขาต้องการได้ คณพศต้องรักษาคำพูด ไม่หย่ากับเธอ
ดังนั้นคิดเพีงเท่านี้ พิมมี่ ก็ตัดสินใจ ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องคิดหาทาง ให้วิษณุส์ตกกับดักตัวเอง！
บาดแผลของคณพศ แค่พักผ่อนให้สงบก็พอแล้ว
เทียบกับเมื่อก่อนที่ทุกวันมัวแต่ยุ่งอยู่ที่บริษัท จนแทบจะไม่มีเวลาเจอผู้คน
ช่วงเวลานี้ เหมือนกับว่าเขามีเวลาว่างลงมาหน่อย ถึงได้มีเวลามากมายไปอยู่กับนาราที่เจหงส์
ดังนั้นเวลาส่วยใหญ่ คณพศก็จะอยู่กับนารา นั่งคุยกันที่ระเบียง ดูพระอาทิตย์ขึ้นลงด้วยกัน
แต่ถึงแม้ว่านาราจะย้ายที่ทุกครั้ง แต่ส่วนใหญ่ ก็จะถูกคณพศจับได้ แล้วลากมานั่งลงที่หน้าตักของเขา
แต่ทุกครั้งเวลานี้ มักจะทำให้นาราเขินอายอย่างมาด ท่าทางหน้าแดงไม่กล้ามองคณพศ
“นารา ฉันน่ากลัวมากเลยเหรอ？ถึงได้หลบทุกครั้งที่ฉันกอดเธอ？”มองนาราแบบนี้ คณพศก็อดไม่ได้ที่จะถามข้างๆหูเธอ
