บทที่134 นาราเป็นอะไรไป
“ นารา ความจริงแล้วฉันอยากบอกกับเธอ ฉันเห็นคณพศอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน แต่เธอเป็นภรรยาของเขาไม่ใช่เหรอ? ฉันก็แค่กลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนกับฉัน พอถึงเวลาก็ถูกเขาเฉดหัวส่ง ”
พิมมี่เอ่ยเสียงดังขณะมองนารา เธอไม่เชื่อหรอกว่าหล่อนจะไม่สนใจ
“ เรื่องของเราสองคน เธอไม่ต้องมายุ่ง อย่าพูดมั่วซั่ว คณพศเป็นคนยังไงฉันรู้ดี ” นาราจะไปเชื่อคำพูดของเธอได้ยังไง
“ ฉันไม่มีสิทธ์ยุ่ง แต่ถ้าเธออยากจะรู้ให้ชัดเจนล่ะก็ พรุ่งนี้เวลานี้ไปดูที่ชมชนเมเปิ้ลสิ อาจจะได้เจอกับคุณคณพศของเธอก็ได้นะ ” พิมมี่พูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากไป
เพราะว่าเมื่อวานเธอได้เจอกับณัจยา ณัจยาบอกว่าพรุ่งนี้จะต้องได้เจอกับคณพศแน่ และจะรีบทำให้เขากลับใจแล้วมาส่งเธอที่บ้าน
เธอจะให้พิมมี่ถ่ายวิดิโอให้นาราดู แบบนี้ไม่เพียงทำให้คณพศยิ่งมิงพิมมี่ร้ายกาจยิ่งกว่าดิมแล้ว ยังทำให้นาราเข้าใจเขาผิดไปด้วย
ส่วนเธอ ณัจยาก็จะนั่งรอรับผลประโยชน์นั้น
แต่พิมมี่นั้นไม่ได้ถ่ายวิดิโอ แต่คิดจะให้นาราไปเห็นเอง เห็นตอนที่ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เธอจะรู้สึกยังไง หล่อนเพียงแค่ต้องการทำให้นาราเจ็บปวด แค่นั้นเธอก็มีความสุขแล้ว!
หลังพิมมี่เดินจากไป นาราก็เริ่มสับสน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?
แต่สัญชาตญาณบอกกับเธอว่าจะเชื่อพิมมี่ไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าเธอจะมีแผนร้ายอะไรอีก
ถึงปากจะพูดไปอย่างนั้น แต่นาราก็อยากจะกระจ่างชัดว่าหลายวันมานี้คณพศเป็นอะไรไปกันแน่
หลายวันมานี้รู้สึกเหมือนว่าเขาจะห่างเหินไปอยู่บ้าง หรือว่าเขาจะมีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างนอกจริงๆ คิดถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เต้นระส่ำ
ถ้าหากเขาไม่ต้องการเธอแล้ว ก็อาจจะเป็นวันสิ้นโลกของเธอเลยก็ได้ เพราะเธอได้ยกใจทั้งดวงให้เขาไปแล้ว เธอรักเขา รักเท่าชีวิต!
วันต่อมาเธอก็ไปยังสถานที่นั้นที่พิมมี่บอกอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
เธอรออยู่นานมากก็ไม่เจอใคร ขณะที่คิดจะหัวเราะเยาะตัวเองที่หลงกลพิมมี่อีกครั้ง เธอก็เห็นรถของคณพศที่ขับไปทางนั้นช้าๆ
เธอแอบอยู่หลังเสาไฟฟ้ามองคณพศที่ลงจากมาช่วยเปิดประตูที่นั่งอีกฝั่ง ในนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมา แม้ว่าระยาจะไกลไปสักหน่อย แต่เพียงแว่บเดียวนาราก็รู้สึกว่าหญิงสาวคนนั้นคุ้นตาอย่างมาก
เธอคิดๆ ดูแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็คล้ายกับหญิงสาวในภาพเหมือนในห้องหนังสือของคณพศอยู่
ใช่ เป็นหล่อน!
ในตอนที่ณัจยากอดคณพศ หัวใจของนาราก็ค่อยๆ จมดิ่งลงไป……
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวโลกทั้งใบพังทลาย เธอมองหญิงสาวคนนั้นกอดคณพศอยู่ตรงนั้น โดยที่เขาไม่ผลักหล่อนออก
นาราปวดร้าวจนไม่อาจหายใจ เธอพยายามจะหันกลับมา ไม่อยากจะมองภาพของคนใจด้านชานั้นอีก แต่ฉากนั้นก็ยังติดอยู่ในหัวของเธอ สลัดไม่ออก
เธอเดินกลับไปช้าๆ ไม่รู้ว่าควรจะต้องไปที่ไหน?
โดยไม่รู้สึกตัว น้ำตาก็ไหลนองหน้า
หญิงสาวคนนั้นคือผู้หญิงในชีวิตของเขาสินะ เขายังรักหล่อนอยู่
ส่วนคณพศ เขารู้สึกว่าในที่สุดก็แก้ปมในใจออกได้สักที และไม่ได้ติดค้างอะไรณัจยาอีก
เพราะในความคิดของเขา ณัจยาดูแลเขาอยู่ครึ่งปี เขาเป็นหนี้ในความเห็นใจของเธอ
มองพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เธออยากกลับไปหานาราทันทีแทบอดไม่ไหว
ที่รักตัวน้อยของเขา หลายวันมานี้เขารู้สึกว่าตัวเองละเลยเธอไป
แต่ในตอนที่เขาเปิดประตูออก ก็ไร้ซึ่งนารา
หญิงสาวคนนั้นจะคอยเขาอยู่ที่บ้านทุกวัน ทำไมถึงไม่อยู่ได้
“ นาราไปไหนเหรอครับ? “ คณพศถามป้าอ้าย
“ คุณผู้หญิงออกไปนานแล้วค่ะ ยังไม่กลับมาเลย “
น่าจะไปเรียนขับรถล่ะมั้ง คณพศคิดแบบนั้น
มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย ที่รักของเขาฉลาดจริงๆ แค่ไม่กี่วันก็ใจกล้าขึ้นแล้ว สามารถเรียนขับรถด้วยตัวเองได้แล้ว
คณพศยิ้มเหยเก ก่อนจะโทรหานารา
แต่สายไร้การตอบรับ
เกิดอะไรขึ้น?
สัญญานดังอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้รับ
คณพศในตอนนั้นกังวลเล็กน้อย นาราไปที่ไหนกันแน่? เรียนขับรถก็ไม่ต้องปิดเครื่องมือถือสักหน่อย
เขาขับรถออกไปลานฝึกทันที คนที่นั่นก็บอกว่าไม่ได้ไป
จากนั้นเขาก็ขับไปหาไลลา เขารู้ นอกจากไลลาแล้ว เธอก็ไม่มีที่ไหนให้ไปแล้ว
รถยนต์ที่วิ่งอยู่ครูดกับถนนจนเสียงลั่น
เธอจะต้องอยู่ที่บ้านไลลาแน่!
คณพศเคาะประตูบ้านของไลลาก่อนจะพรวดพราดเข้าไปโดยไม่บอกไม่กล่าว
“ ….. ” ไลลามองชายหนุ่มที่ดูรีบเร่ง โดยไม่กล้าเอ่ยอะไร
คณพศที่เข้าไปไม่เจอนารา “ นาราล่ะ? ”
ไลลาอึกอัก มองไปทางห้องนอน
คณพศเปิดประตูห้องนอนทันที
เขาเห็นนาราที่หลับตาพริ้มนอนขดอยู่บนเตียง
เขาเดินเข้าไปเลิกผ้าห่ม “ ที่รัก เป็นอะไรไป? “
นาราที่ไม่รู้ว่าร้องไห้อยู่นานเท่าไหร่ ดวงตาแห้งผาก
“ นารา ” คณพศเดิมทีโมโหจัดเมื่อเห็นภาพนี้ก็ตะลึงไปเล็กน้อย
“ คุณเป็นอะไรไปกันแน่? ”
ไม่ทันรอนาราเอ่ยตอบ คณพศก็ถูกไลลาดึงออกไป
เห็นไลลาที่ตัวเล็กสูงแค่160เซนติเมตรเมื่ออยู่ต่อหน้าคณพศ ก็ถึงแค่เอวเขา
” นาราไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ! เธอเจ็บปวดมามากพอแล้ว! นายไปทำอะไรไว้กันแน่? เธอถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้ ไม่ชอบเธอแล้วจะขอเธอแต่งงานทำไม! ถ้านายทำให้เธอมีความสุขไม่ได้ก็ปล่อยเธอไปซะ! ฉันรู้ว่านายสุดยอดมาก ฉันพูดมาขนาดนี้คุณก็ฆ่าฉันได้แล้ว! ”
ไลลาตะคอกใส่คณพศอย่างอาจหาญ แต่สวรรค์รู้ดีหลังจากเธอตะโกนออกไปแล้วก็หวั่นกลัวอยู่เหมือนกัน
คณพศยิ่งสับสนมากขึ้น…
วันนี้มันมรสุมอะไรกันเนี่ย…
“ ไปซะ! บ้านฉันไม่ต้อนรับนาย! ” เธอเอ่ยไล่ก่อนออกแรงลากคณพศออกไป
คณพศงุนงง ประธานใหญ่อย่างเขาถูกยัยนั่นไล่ออกมาไม่บอกกล่าว โดยที่เขายังไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
นอกประตูนั้นขณะที่คณพศกำลังเตรียมจะเคาะประตูอีกครั้ง กลับเห็นพิมมี่มาเพื่อดูฉากเด็ดอยู่ก่อนแล้ว
” เธอมาทำอะไร? ” คณพศที่กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พิมมี่ก็มาได้จังหวะจริงๆ
” ทำไมฉันจะมาไม่ได้? ฮ่าฮ่า….เป็นอะไรไป ที่รักของนายไม่สนใจนายแล้วรึไง? ฮ่าฮ่า… ” พิมมี่พูดอย่างมีความสุขกับหายนะที่เกิดขึ้น
คณพศรู้สึกถึงความผิดปกติอยู่ในนั้น จากนั้นจึงบีบคอเธอก่อนผลักเข้าไปในหลืบมุม
” บอกมา เธอทำอะไรกับนารา? ” หรือผู้หญิงคนนี้มาที่มาสร้างความแตกแยกที่นี่อีก ทำให้ภรรยาของเขาต้องเจ็บปวด?
มือทั้งสองข้างของพิมมี่พยายามดึงมือที่บีบคอของเธอของคณพศออก แต่มือนั้นบีบแน่นราวกับคีม ดวงตาของเธอแดงก่ำ ” คณพศ….ที่นี่อยู่ในอาคารนะ ฉันขอเตือนถ้านายไม่อยากเกิดปัญหาวุ่นวาย แค่ฉันร้องคำเดียวก็มีคนมาช่วยแล้ว! ”
” ช่วย….! ” ขณะที่พิมมี่กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ ก็ถูกคณพศทุ่มลงกับพื้น
” พูดมา เธอทำอะไร? มาดูว่าฉันจะฆ่าเธอได้ไหม ” คณพศเอ่ยด้วยสีหน้ามืดทะมึน
” อึก แค่ก… ” พิมมี่ตัวสั่นงก
เมื่อเห็นชายที่ดูราวกับทูตแห่งความตายตรงหน้า เธอก็หวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง
” ฉะ ฉะ ฉัน…ฉันพูดแล้ว พูดแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันนะ! เพราะนาราไปเห็นนายกับณัจยาสนิทสนมกัน ก็เลยเสียใจมาก “
