บทที่ 171 ฉันคิดถึงเธอจนปวดร้าวไปทั้งตัว
ลูกรัก แม่ควรจะทำยังไงดี?
“คุณผู้หญิง ทานอะไรซักหน่อยมั้ยครับ?” ลุงบีมถือถ้วยหูฉลามเข้ามา รู้สึกปวดใจเมื่อได้เห็นร่างกายที่ผอมโซของนารา
นาราส่ายหัวเงียบๆ เธอไม่หิว ไม่ได้มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย
“คุณนารา ถึงแม้ว่าคุณจะไม่อยากทาน แต่ว่าคุณก็ต้องทานเพื่อคุณชายตัวน้อยในท้องของคุณนะ ตอนนี้เขากำลังเติบโต ต้องการสารอาหารครบถ้วน ดูคุณตอนนี้สิ ผอมไปเยอะเลย ถ้าเกิดว่าคุณชายมาเห็นเข้าต้องปวดใจมากแน่เลยครับ” ลุงบีมเตือนด้วยความหวังดี หวังว่านาราจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
พอนาราได้ยินคุณบีมพูดถึงคุณพศ ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา “หรอคะ? เขาจะสนใจจริงๆหรอ? เหอะๆ ตอนนี้เขาน่าจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าตอนนี้มีคนอย่างฉันยังอยู่ตรงนี้อยู่”
ลุงบีมส่ายหัวอย่างจนปัญญา เขาล่ะนับถือความทิฐิของนาราเลยจริงๆ “คุณผู้หญิง คุณชายเป็นคนเอาใจใส่มากนะครับ หลายปีมานี้ ผมไม่เคยเห็นท่านเห็นใครในสายตามาก่อน แต่ว่าตอนนี้ผมเห็นว่า คนๆนั้นก็คือคุณ คุณคือคนเดียวเท่านั้น ที่มีอิทธิพลต่ออารมณ์และความรู้สึกของเขา”
“คุณผู้หญิง อย่าโกรธเคืองคุณชายอีกเลยนะครับ ผมโทรบอกให้เขากลับมาดีมั้ย?”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ” นารายิ้มแห้งๆ แต่ว่าก็ไม่ได้สนใจสิ่งที่ลุงบีมพูดเลยแม้แต่นิดเดียว
ถ้าเกิดว่าเขาจะกลับมาก็คงกลับมาเองตั้งนานแล้ว ทำไมต้องโทรหาด้วยล่ะ
“คุณนาราคะ คุณชายเคนโด้มาแล้วค่ะ” เสียงป้าอ้ายดังมาจากชั้นล่าง ลังเลว่าจะให้เคนโด้เข้ามาดีรึเปล่า
ก่อนที่คุณผู้ชายจะออกไปก็กำชับกับเธอว่าต้องดูแลคุณนาราให้ดี ไม่ให้เธอพบใครทั้งนั้น
แล้วตอนนี้คุณเคนโด้มาเยี่ยมคุณนาราที่นี่ มันจะมีปัญหาอะไรรึเปล่านะ?
คุณเคนโด้งั้นหรอ?
นารางงงวย เคนโด้มาที่นี่งั้นหรอ?
เธอค่อยๆลุกขึ้นยืนจากตรงระเบียง แล้วก็เดินลงมาชั้นล่าง “รีบให้เขาเข้ามา”
ก่อนที่นาราจะลงมาชั้นล่าง เคนโด้ก็เข้ามาในบ้านแล้ว
ทั้งสองสบตากัน ก็นึกถึงสิ่งเก่าๆ
เคนโด้ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นร่างกายที่ผอมโซของนารา ท้องเธอยื่นออกมา ร่างกายผอมแห้งจนลมพัดก็น่าจะปลิว
เหมือนว่าหัวใจของเขาโดนอะไรทุบ เจ็บปวดจนแทบจะหายใจไม่ออก “นารา ทำไมเธอผอมขนาดนี้? ไอ้เลวพศนั่นดูแลเธอไม่ดีงั้นหรอ?”
“เปล่าหรอก” นาราฝืนยิ้มออกมา แล้วก็เชิญให้เคนโด้นั่งลง “ฉันสบายดีจะตาย ทำไมนายมาที่นี่ได้ล่ะ?”
“ดีมากงั้นหรอ?” เคนโด้ขึ้นเสียง “นารา เธอกำลังช่วยไอ้นั่นปิดบังอะไรอยู่?! ตอนนี้เธอถูกขังอยู่ในเกาะฟ้านี่ แล้วยังบอกว่าไม่มีอะไรอีกหรอ! ดูสภาพเธอตอนนี้สิ! แล้วมันอยู่ไหนกันล่ะ?! ไม่ได้ ฉันจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้!”
เขาลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป แต่ว่านาราจับแขนเขาไว้ก่อน “เคนโด้ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” เธอมองไปที่ใบหน้าที่สดใสและหล่อเหลาของเคนโด้ เขาพยายามจะไปทวงความยุติธรรมให้เธอ เธออดกลั้นน้ำตาไม่ไหว
เคนโด้อ้าแขนด้วยความเจ็บปวดใจ ดึงเด็กผู้หญิงที่ผอมจนเหลือแต่กระดูกมากอดไว้ในอ้อมอก แล้วก็เช็ดน้ำตาให้เธอ
“นารา ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ฉันอยู่ตรงนี้ ถ้าร้องไห้จะไม่ดีต่อลูกในท้องนะ” เขาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
นาราร้องไห้หนักกว่าเดิม เหมือนไม่มีอะไรมากั้นไว้ เธอไม่สามารถเก็บน้ำตาของตัวเองไว้ได้
เธอร้องไห้จนเสื้อเคนโด้เปียก
เคนโด้ได้แต่กอดหญิงสาวตัวน้อยที่เศร้าเสียใจเงียบๆ เขาปวดใจจนหายใจไม่ออก ผู้ชายคนนั้นเคยให้คำสาบานว่าจะดูแลเธอตลอดชีวิต จะทำให้เธอมีความสุข แต่ว่าตอนนี้……
เคนโด้รอให้นาราร้องไห้จนพอใจ แล้วก็ค่อยๆจับไหล่เธอเบาๆ “นารา ไปกับฉันเถอะ ฉันจะดูแลเธอกับลูกเอง ไอ้พศนั่นมันไม่รักเธอแล้ว เอาเธอมาไว้ที่เกาะนี่มันหมายความว่ายังไงกัน! นารา เชื่อใจฉันเถอะนะ”
เขาเอามือเช็กน้ำตาของเธอที่ไหลไม่หยุด พร้อมกับตบไหล่เธอเบาๆ
พอนาราได้ยินดังนั้นก็ได้สติกลับมา เธอรีบลุกขึ้นยืน “ขอโทษนะเคนโด้ ฉันไปไม่ได้ ฉันรับปากกับคุณปู่ไว้แล้ว ว่าฉันต้องคลอดลูกออกมา ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ต้องคลอดลูกคนนี้ออกมา”
“นารา นี่มันคุ้มกันมั้ยเนี่ย! ไอ้ชั่วนั่น ฉันจะไปหามันเดี๋ยวนี้” เคนโด้โกรธมาก
นาราเช็ดน้ำตาพลางยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เคนโด้ ฉันอยู่ที่นี่สบายจะตาย ที่นี่เงียบมาก คุณพศไม่ได้ขังฉันไว้หรอก ฉันอยากมาอยู่ที่นี่เองต่างหาก”
“นารา เธอจะปกป้องไอ้เลวนั่นไปจนถึงเมื่อไหร่ เธอรู้มั้ยว่าผู้หญิงจะอ่อนแอแค่ไหนตอนตั้งครรภ์? แล้วในฐานะสามีมันยังไม่มาอยู่ข้างเธอ แถมยังให้เธอมาอยู่ที่นี่คนเดียวอีก นี่คือการดูแลเธอดีงั้นหรอ?”
เคนโด้จับไหล่ของนาราแน่น เขาปวดใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไง
“ปล่อยเธอ!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเยือกเย็นดังขึ้นมาจากห้องรับแขก
คุณพศสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ในมือถือกุญแจรถ หล่อเหลาเหมือนเป็นพระราชาจากสวรรค์
เขาจ้องคนสองคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกันตอนนี้เขม็ง
ตั้งแต่ได้ยินสิ่งที่เคนโด้พูด เขาก็รู้สึกกระวนกระวายใจจนทนไม่ไหว
เขาอยากกลับเกาะฟ้าจะตาย หลายวันมานี้ที่เขาอดทนไม่กลับมา ตอนกลางคืนก็ไม่เคยนอนหลับ เขาคิดถึงเธอ คิดถึงจนเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด
วันนี้พอเลิกงานเขาเลยรีบตรงมาที่นี่ทันที
เขาอยากขอโทษนารา ถึงเธอจะเมินเขา ให้เขานอนในห้องอ่านหนังสือเขาก็ยอม แต่ว่าเขาไม่อยากนอนที่บริษัทแล้ว
ตอนที่เขาเปิดประตูมานั้น ก็เห็นทั้งสองคนกอดกันอยู่ที่ห้องรับแขก แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ร้องไห้อย่างหนักอยู่ในอ้อมอกของรักแรกของเธอ!
เขารู้สึกเลือดพลุ่งพล่านไปทั้งตัว สายตาก็ปรากฏการดูถูก เธอไม่มีความสุข พอเห็นเคนโด้ก็ร้องไห้จนเป็นแบบนั้น
เคนโด้กับนาราค่อยๆหันไปมองคุณพศที่กำลังเดินตรงมาที่พวกเขา
เคนโด้ปล่อยแขนนารา แล้วก็ดันเธอไปซ่อนไว้หลังเขา
“แกจะทำอะไร? กลับมาก็ดี ฉัน….”
พอคุณพศเห็นภาพนั้นสติของเขาก็หายวับ
เขากำหมัดแน่น ยังไม่ทันรอให้เคนโด้พูดจบ ก็ต่อยเขาทันที!
“ตุ้บ” เคนโด้ลงไปกองอยู่ที่โซฟา
เขาพยายามกดความเจ็บปวดที่คางไว้ แล้วก็รีบลุกขึ้น มุมปากเลือดไหลออกมาไม่หยุด
เขาปล่อยหมัดคืนให้คุณพศทันที ทั้งสองคนต่อสู้กันแบบนั้นอยู่ที่ห้องรับแขก
นารารีบเข้าไปข้างๆคนพวกนั้นแล้วตะโหนกออกมา “พวกนายไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว เคนโด้รีบกลับไปซะ คุณพศหยุดเดี๋ยวนี้!”
พอคุณพศได้ยินนาราเรียกเคนโด้อย่างสนิทสนมแบบนั้น ยังคิดจะให้เขาหยุดอีกหรอ
เขาใส่แรงขึ้นไปมากขึ้นอีก ทั้งห้องนั่งเล่นมีแต่เสียงกำปั้นและเสียงร้องอย่างเจ็บปวดเท่านั้น
ทั้งสองคนไม่ได้สนใจคำพูดของนาราเลยแม้แต่น้อย ต่อสู้กันต่อไปไม่หยุด
พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของเคนโด้ นาราก็รีบเดินเข้ามา แต่พอก้าวออกไปได้ก้าวเดียว เธอก็รู้สึกปวดท้อง แล้วล้มลงไปที่พื้นทันที
ทั้งสองคนเห็นภาพนั้นพอดี
“นารา!”
“นารา!”
ทั้งสองคนรีบวิ่งเข้ามา
เคนโด้เช็ดเลือดที่มุมปากเตรียมจะเข้าไปอุ้มนารา แต่ว่าโดนคุณพศเตะออกไปซะก่อน “ไสหัวไป!”
เขาเข้าไปกอดนาราที่ใบหน้าซีดเซียว เครียดจนหัวใจแทบจะหลุดออกมา “นารา เธอเป็นอะไรไป?”
“ฉันปวดท้องมากเลย…..”เธอรู้สึกว่าเด็กในท้องดิ้นไม่หยุด ตัวเธอเองสภาพจิตใจก็ไม่ดีอยู่แล้ว แถมยังไม่ยอมกินอะไรอีก แบบนี้จะทำให้คลอดก่อนกำหนดได้ง่ายๆเลย
“ลุงบีม ลุงบีม รีบเรียกหมอมา” คุณพศกอดเธอไว้แน่น อาทิตย์นึงนี้ไม่ได้เจอเธอ เธอผอมลงไปมากเลย มีแต่ท้องที่ใหญ่ขึ้นเท่านั้น นอกนั้นผอมจนแทบเหลือแต่กระดูก
