ตอนที่216นารา เขาจากไปแล้ว
“ได้ครับ คุณนาราผู้บริหารของเราที่ถูกบอดี้การ์ดของ
เคลี่ลั่วซ้อมจนกระอักเลือกเมื่อวานนี้
เขาไม่ไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าก็ได้มีไข้ขึ้นสูง ตอนนี้อาการก็ยังไม่ดีขึ้น เขายังละเมอเรียกถึงชื่อคุณนารา”
คุณนารา ผู้บริหารของเรามาหาคุณเขาไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาแม้แต่คนเดียว เพื่อที่จะรักษาหน้าคุณไว้ คุณคิดว่าคนอย่างเคลลี่ลั่วนั้นจะทำอะไรคณพศได้หรอ？
หลายปีที่ผ่านมา เพื่อตามหาคุณ เขาไม่ได้นอนทั้งคืน แถมยังกินเหล้าจนเป็นพิษ ตอนนี้ร่างกายของเขาอยู่ในระยะที่ซุกโซม ทุกครั้งที่เขาป่วยหนัก
เขาจะละเมอเรียกชื่อของคุณเสมอ
ขอร้องเถอะไปเยี่ยมเขาหน่อยเถอะได้มั้ย? เห็นแก่บุญคุณในอดีตที่ผ่านมา
ถึงเขาจะเคยทำร้ายคุณแต่เขาก็เคยช่วยชีวิตคุณไว้
คุณจะใจร้ายแบบนี้ไม่ได้！
คำพูดของเสกข์เหมือนดาบที่แหลมคมที่ทิ่มแทงหัวใจของนาราอยู่ เขาเป็นไข้！ทำไมถึงไม่ไปโรงพยาบาล！
“ถ้าคณพศเขายอมไปฉันคงไม่มาหาคุณหรอก คุณไปดูเขาหน่อยเถอะ เขาได้มาที่ประเทศอังกฤษคนเดียว
ก็เพราะจะพาเธอกลับไป”
“ฉันจะไม่มีวันกลับไป！”พูดจบนาราก็ได้เดินเข้าไปในบ้าน
“คุณนารา คุณจะปล่อยให้คณพศตายหรอ？ เขาไม่ยอมกินข้าวมาหลายวันแล้ว ตอนนี้ลมหายใจของเขาก็แผ่วบาง คุณไม่ไปดูเขาคุณจะต้องเสียใจในภายหลัง”
เสกข์ตะโกนไปที่นาราที่กำลังหันหลังให้เขา
นาราได้ยินแล้วตัวเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะ เธอได้กำหมัดทั้งสองของเธอไว้อย่างแน่น และหลับตา
นาราได้หันหลังเดินไปที่รถของเสกข์และบอกกับเสกข์ว่า“พาฉันไปเจอเขาเป็นครั้งสุดท้าย！”
เสกข์ดีใจมาก รีบเปิดประตูรถ คุณนารา ขอบคุณครับ
รถได้เคลื่อนออกจากปราสาท มุ่งหน้าไปที่โรงแรมลอนดอน
ตอนที่คณพศถูกซ้อม ยังได้ยินนาราไล่เขาไป บอกว่าเขากับเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไป
เขาคิดว่าเรื่องราวห้าปีที่ผ่านมานี้เป็นเพียงความฝัน
ตื่นมาเขาเห็นนาราอยู่ข้างเตียงของเขา
นาราได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอได้กลายเป็นคนที่ใจร้าย เธอจะทิ้งฉันไป
เธอก็จะหมั้นกับเคลลี่ลั่ว ฉันควรทำไงดี
เขาไม่อยากใช้กำลังเพื่อให้นารากลับมาอยู่กับเขา เพราะใช้วิธีนี้ทำร้ายนารามากเกินไป
แต่เขาควรทำอย่างไร？
คณพศนอนอยู่ในห้องเพรสซิเดนและดื่มเหล้าไม่หยุด จนตนเองหลับไป
เที่ยงคืนเสกข์ได้เปิดประตูเข้าไปที่ห้อง เจอคณพศที่เมาและหายใจแผ่วเบาอยู่ ตัวของเขาร้อนมาก
เสกข์ตกใจมาก รีบพาคณพศไปโรงพยาบาล
แต่พอคณพศรู้สึกตัวกลับไล่เสกข์ออกไป
เสกข์เลยไม่มีทางเลือก
เลยเชิญคุณหมอมา หมอบอกว่า เขามีอาการช้ำใน
และเขายังดื่มไม่หยุดอีก ไข้จึงไม่ลด
ยาที่ให้คณพศเขาก็ไม่กิน เสกข์ทำได้แค่เพียงใช้ผ้าขนหนูช่วยระบายความร้อนในตัวของเขา
คณพศตอนนี้ที่สะลึมสะลือ เรียกชื่อของนาราตลอดเวลา เสกข์จึงไปที่ปราสาทตั้งแต่เช้า
วินาทีแรกที่นาราเขาไปในห้อง ในห้องรกมาก
อาหารเช้าและยาที่อยู่บนโต๊ะยังอยู่เหมือนเดิม
เธอได้เดินไปที่เตียงเห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่อย่างไร้วิญญาณ
หน้าของเขาผอมจนไม่มีเค้าโครงของคนเลย
หนวดและผมของเขายาวจนทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่ผู้บริหารคณพศ
แต่เป็นคนจนจัด
ใบหน้าของเขาขาวซีด เสกข์ได้ช่วยลดความร้อนในตัวของคณพศด้วยวิธีทางกายภาพ จึงช่วยลดอาการไข้ของเขาลงไปได้
นาราย่อตัวลงมา“ คณพศ นายรีบไปหาหมอซะ
หรือกลับไปเมืองธิตกล！ อย่ามาตายที่นี่”
คณพศที่ได้ยินเสียงนั้น หนังตาของเขาได้ขยับเบาๆ
เขาได้ลืมตา ผู้หญิงที่อยู่หน้าเตียงคือนาราใช่มั้ย？
“นารา ”เขาพูดอย่างไม่มีเสียง แต่คนที่ยืนอยู่หน้าเขาก็คือนาราจริงๆ
ออ ฉันฝันไปอีกแล้วหรอ
เขาจะฝันถึงเหตุการณ์เดียวกันทุกครั้ง
และยื่นแขนไปอย่างยากลำบากเพื่อจะจับใบหน้าของเธอ
แต่เมื่อกี้เขาได้จับแก้มข้างหนึ่งของเธอ
“คณพศเธอควรที่จะไปโรงพยาบาล เป็นผู้ชายซะเปล่ามาสำออยอะไรอยู่ตรงนี้？ นายอย่ามาตายที่นี่ และไม่ต้องมาหาฉัน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน！”
นาราได้จ้องไปที่ใบหน้าซีดเผือดของชายคนนั้น แต่มีเพียงแค่ดวงตาที่ดำมืดมองกลับมาที่เธอ
คณพศเห็นปากผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่กับเขา ตื่นเต้นจนเลือดไหลเวียนไปทั่วร่างกาย
ใช่นารา ใช่เธอ เธอมาแล้ว นาราที่อยู่ในความฝันจะไม่พูด แต่เธอพูดแล้ว
“นารา ใช้เธอมั้ย?”
คณพศพยายามที่จะขยับตัว และยื่นมือไปจับมือของนารา
นาราเตรียมที่จะถอยหลัง แต่กลับถูกมืออันร้อนระอุของคณพศจับเอาไว้
เห็นแววตาอันเจ็บปวดและไร้วิญญาณของคณพศ
ใจของนาราเหมือนภูเขาที่ถล่มลงมา
นารายอมรับว่าผ่านมาหลายปีแล้วแต่ตนเองก็ยังห่วงเขา
หรือที่ผ่านมาเธอเองอาจจะอยู่อย่างสงบเกินไป
เธอไม่มีแรงที่จะดึงมือกลับมาไม่รู้เพราะว่าคณพศที่เป็นไข้อยู่หรือ
เพราะใจเธอที่กำลังดิ้นรน
“นารา นารา ฉันรู้ว่าคือเธอ ฉันรู้ว่าเธอต้องมา
เธอฟังฉันอธิบายก่อน… ”
คณพศจับมือของนาราอย่างแน่น นาราได้ดึงมือของเธอกลับมาอย่างแรง
นาราเดินออกไปอย่างเย็นชา แต่นาราในตอนนี้น้ำตาได้ไหลไปทั่วหน้าแล้ว
“นารา อย่าไป”
คณพศที่นอนอยู่บนเตียงได้ลุกขึ้นพุ่งไปหานาราที่กำลังเดินจากไป ตนเองก็ได้ล้มลงและจับขาทั้งสองข้างของนาราไว้
เสกข์รีบวิ่งไปจับคณพศไว้ คณพศโต้กลับอย่างแรง“ ออกไป”
เสกข์ถึงกับโซเซ “ ”ทำไมใช้แรงเยอะขนาดนี้
คณพศจับขาทั้งสองข้างของนาราไม่ยอมปล่อย อย่าไปจากฉันเลย
นาราในตอนนี้ที่น้ำตาไหลไปทั่วทั้งหน้าแล้ว
เธอก้มลงไปแกะมือของผู้ชายคนนั้นที่จับขาเธออยู่
“คณพศรีบไปโรงพยาบาล อย่ามาสำออยอยู่ตรงนี้！”
ทำแบบนี้ไปเพื่อให้ใครดู เธอจะใจอ่อนไม่ได้
นาราได้เอามือของคณพศออกจากขาเธอและจากไป
คณพศที่อยู่ข้างหลังเห็นนาราที่กำลังจะจากไป ได้เป็นลมล้มลงไป
“ท่าน ท่านเป็นอะไร?”
เสกข์ได้พะยูนเขาขึ้นมาและโทรหาคุณหมอทันที
นาราที่ได้ยินเสียงของเสกข์ ได้นิ่งไปคู่หนึ่ง และเช็ดรอยน้ำตาของเธอ เดินเข้าลิฟต์ไป
เลกข์จะเป็นคนพาเขาไปโรงพยาบาลเอง ฉันกลัวว่าถ้าไปเจอเขาอีกครั้งฉันจะไปจากเขาไม่ได้
ที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป เคลลี่ลั่วเคยช่วยชีวิตเธอและดูแลเธอมาห้าปี
ฉันไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง
ส่วนคณพศ
หวังว่าจะให้เป็นอดีตไป!
โรงพยาบาล
กลิ่นยาฆ่าเชื้อที่รุนแรง ทำให้คณพศลืมตาตื่นขึ้นมา เห็นแสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาจากหน้าต่าง
นาราจากไปอีกแล้ว
เขามองไปที่เข็มที่แขนตนเอง และยิ้มแบบฝาดๆ
เสกข์ได้เข้ามาเห็นคณพศที่ตื่นแล้วก็รีบไปหาเขา
“ท่าน ได้สลบไปสองวัน ท่านทำผมใจหายหมดเลย！”
คณพศมองไปที่เสกข์ ฉันสลบไปสองวันหรอ นาราอยู่ไหน
“ คือ ถ้านับที่โรงแรมด้วย ท่านสลบไปสามวันสามคืนเต็ม นาราที่ได้มาดูท่านตอนที่ท่านอยู่โรงแรมหลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้มาอีกเลย”
เสกข์ทำได้แค่ตอบความจริงไป
แววตาของคณพศสว่างขึ้นทันใด คืนนั้นเป็นเธอจริงๆด้วย
เธอมาก็ดีแล้ว ฉันจะรู้ว่าเธอไม่ตัดใจจากฉันไม่ได้
ผู้หญิงของเขา เขาน่าจะเข้าใจ คณพศก็ได้ยิ้ม
