บทที่226 คุณไม่มีสิทธิ์พาเธอไป
” ขอบคุณสำหรับความตั้งใจ ลาก่อน! ” นาราพูดเสียงลอดไรฟัน ” ฉันทำงานที่HonDaต่อได้ แต่ขอให้ท่านประธานสงวนท่าทีไว้ด้วย เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันก็จะเป็นว่าที่ภรรยาของคนอื่น หวังว่าคุณจะเห็นแก่บริษัท อย่าทำเรื่องอะไรที่จะเป็นจุดด่างพร้อยกับภาพลักษณ์ของบริษัทนะคะ ”
” ฮ่าฮ่า คุณคิดว่าผมจะนั่งดูคุณหมั้นกับไอ้ฝรั่งนั่นจริงๆ เหรอ? ภรรยาที่ผมรักที่สุด คุณช่างไม่เข้าใจอะไรในตัวผมเอาซะเลยสินะ? ” คณพศฉีกยิ้มระรื่น เขาถอดสูทและเน็คไทของตัวเองออกพลางเดินเข้าหานารา
หน้าเขากำลังยิ้มอยู่แท้ๆ แต่กลับทำให้รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา แม้แต่บรรยากาศรอบตัวก็เหมือนจะหยุดนิ่งไปหมด
เหมือนเป็นคนละคนกับผู้ชายคนเมื่อกี้ลิบลับ!
นาราขยับไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง ฉากที่เกือบจะถูกข่มขืนฉายขื้นมาในหัวอีกครั้ง เธอต้องรีบหนีออกไปจากห้องนี้
” ที่รัก ผมว่าผมคงตามใจคุณมากเกินไปจริงๆ คุณถึงได้เข้าใจผิดว่าจะทิ้งผมไปตอนไหนก็ได้ จะบอกให้นะ ชีวิตนี้ ทุกวินาที คุณอย่าคิดว่าจะหนีไปจากผมได้เลย ”
ว่าจบคณพศก็ถอดสูทตัวนอกของตัวเองโยนลงบนโต๊ะอย่างนวยนาดก่อนเดินเข้าหานาราทีละก้าวๆ
นาราปลดล็อคประตูอย่างรีบเร่ง เมื่อดึงประตูเปิดออกก็ถูกคณพศดึงตัวกลับเข้าไปในอ้อมแขน
อ้อมกอดนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน คณพศอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าไปลึก ลมหายใจที่น่าลุ่มหลงนี้มีเพียงภรรยาตัวน้อยของเขาเท่านั้นที่จะมีมัน
นารารู้สึกได้ว่าคณพศกำลังก้มลงสูดกมเส้นผมของตัวเอง เธอรู้สึกว่าร่างกายแข็งทื่อไปทั้งตัว ” ท่านประธาน กรุณาให้เกียรติกันด้วย ”
” ฮ่าฮ่า ที่รัก คุณช่างท้าทายความอดทนของผมจริงๆ ผมอยากจะรู้นัก ใกล้ชิดกับภรรยาของตัวเอง มีอะไรไม่มันเรียกว่าไม่ให้เกียรติกันงั้นเหรอ! ”
น้ำเสียงของคณพศกดต่ำลง นาราเป็นอิสระออกมาจากอ้อมแขนของเขา แต่เมื่อก้าวไปสองสามก้าวก็ถูกคณพศดึงกลับเข้ามากอดไว้อีกครั้ง
นารารู้สึกเหมือนท้องฟ้าหมุนติ้ว เธอกลับเข้าไปในอ้อมกอดของคณพศอีกครั้ง สิ่งที่รอเธออยู่คือรสจูบดุเดือดอย่างมืดฟ้ามัวดิน
ข้อมือบางของนาราถูกคณพศยึดไว้แน่นก่อนบังคับให้สัมผัสที่หว่างขาของตัวเอง
แม้จะมีกางเกงกั้นแต่นาราก็ยังรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนที่โห่ร้องอยู่ในนั้น
” คณพศ คุณมันสัตว์เดรัจฉาน ”
” ได้เลย แม้แต่ภรรยาก็ยังหาว่าฉันมันเดรัจฉาน งั้นผมจะรีบสนองคำเรียกนั้นให้เอง! คุณทำให้ผมกลายเป็นบ้าไปแล้ว! ” เมื่อสัมผัสนารา ความต้องการที่คณพศกดลงไปอย่างยากลำบากก็ว่างเปล่า ถ้าหากความเกลียดชังจะทำให้เธออยู่ข้างกายเขาได้ งั้นก็ปล่อยให้เธอเกลียดเขาเถอะ
แต่เมื่อกอดเธอไว้อีกครั้ง เขาก็ไม่อยากจะปล่อยเธอไป! เขาแค่อยากจะระบายลงบนตัวเธออย่างเอาแต่ใจ เขาอยากจะให้ความว่างเปล่าในห้าปีนี้กลายเป็นความจริง!
หลังจากนั้น ต่อให้ต้องตกนรกก็ช่างหัวมัน!
*ปัง!*
ประตูสำนักงานประธานถูกกระแทกเปิดอย่างแรง เคลลี่ลั่วเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นเยียบ
เขามองเห็นคณพศที่กำลังกดนาราไว้บนโซฟาตัวยาวทันที ความโกรธเกรี้ยวปะทุขึ้นมาทันใด เขากระชากคอเสื้อของคณพศขึ้นมาแล้วหวดหมัดเข้าไป ” คณพศ ไอ้เวร! ”
เคลลี่ลั่วต่อยเข้าไปเต็มแรง จนคณพศเซถอยหลังไปสองก้าว
” พี่ลั่ว! ”
เมื่อเคลลี่ลั่วปรากฎตัวขึ้นนตรงหน้า นาราตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในสภาพน่าอับอายแบบนี้ ถูกเคลลี่ลั่วซัดเข้าให้จนได้
เคลลี่ลั่วก้มลงอุ้มนาราขึ้นมา ” ไปเถอะ ”
เดิมทีเขานั่งรอนาราอยู่ในรถข้างล่าง แต่รอไปรอมา สุดท้ายเธอก็ไม่ลงมาสักที เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีจึงบุกเข้ามา
โชคดีที่เขามาทันเวลา น่ากลัวว่าหากมาช้าไปอีกเพียงวินาทีไม่รู้ว่าไอ้บ้าคณพศจะทำมิดีมิร้ายอะไรกับหวานของเขา!
คณพศเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนเอ่ยเสียงเย็น ” หยุด! คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป เห็นที่นี่เป็นร้านค้าที่เข้าออกได้ตามใจชอบรึไง? ”
คณพศลุกยืนขึ้นรั้งแขนเคลลี่ลั่วเอาไว้ แย่งนาราไปจากอ้อมแขนของเขา
” ผู้หญิงของฉัน นายไม่มีสิทธิ์เอาไป! ” เขาคำรามเสียงดังลั่น
” บอดี้การ์ด! เลี้ยงเสียข้าวสุกรึไง? เข้ามาจับไอ้นี่ไปสิ! ”
บอดี้การ์ดกรูเข้ามาทันทีแล้วลากเคลลี่ลั่วออกไป
เคลลี่ลั่วหันกลับไปมองคณพศด้วยสายตารังเกียจ ” คณพศ น่าสมเพช! ฉันยินดีจะแข่งกับนายเพื่อหวานอย่างเป็นธรรม แต่ฉันจะไม่มีวันยอมทนกับไอ้คนที่มันไม่เกียรติเธอแน่! ”
คณพศโดนว่าจนใบหน้าแดงก่ำ เขากำลังบังคับนาราจริงๆ! ความจริงเมื่อครู่เขาถูกยั่วโมโห บวกกับความถวิลหาต่อนาราของเขาในหลายปีมานี้ เขาไม่อาจควบคุมการกระทำใด้เลย
หากไม่ใช่เคลลี่ลั่วที่เข้ามาทันเวลา น่ากลัวว่าเขาจะทำมันกับเธอที่นี่จริงๆ !
” ที่รัก ผม…ขอโทษ ” คณพศอธิบายอย่างอับอาย หวั่นกลัวว่านาราจะไม่สนใจตัวเองอีกแล้ว
สองแขนของเขากอดเธอเอาไว้แน่น หวาดกลัวว่าเธอจะจากไปอีกครั้ง
แต่ทิศทางก็เป็นไปในทางที่เขาคิดพอดี นาราเห็นบอดี้การ์ดลากตัวเคลลี่ลั่วออกไป สายตาของเธอที่มองไปยังคณพศเต็มไปด้วยความห่างเหิน ” คณพศ ฉันกับคุณนอกจากความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องแล้ว ก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรไปมากกว่านี้ หวังว่าจากคุณจะเลิกเรียกฉันว่าที่รักอีก ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ! ”
พูดจบนาราก็เดินเข้าหาเคลลี่ลั่ว ” พี่ลั่ว เราไปกันเถอะ! ”
เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ หนีไปจากผู้ชายอันตรายคนนี้ ถ้าหากไม่ไป เธอกลัวว่าปราการในหัวใจของเธอจะพังลงอีกครั้ง
คณพศที่ราวกับเทพอสูรเมื่อครู่ แทบอยากจะกลืนเธอลงท้องไปซะ
เขากระหายในความเป็นเจ้าของมากเหลือเกิน ผ่านมาห้าปีแล้ว เธอแค่อยากจะลืมความทุกข์ทรมาณในอดีตแล้วมีชีวิตที่สงบสุข และเธอจะติดหนี้บุญคุณกับเคลลี่ลั่วต่อไปไม่ได้
” ได้สิ ไปเถอะ ” เคลลี่ลั่วเหลือบมองคณพศก่อนจูงมือนาราเดินออกไป
ที่นี่คือประเทศอังกฤษ ไม่ใช่ที่ที่คณพศจะมาทำตัวเป็นพระเจ้าได้เหมือนเมืองธิตกล กะอีแค่บริษัทHonDaมันไม่ได้อยู่ในสายตาเขาหรอก!
เมื่อเห็นเคลลี่ลั่วออกไปด้วยกันกับนารา คณพศก็ต่อยลงบนโต๊ะทำงานด้านหลังอย่างแรง
โต๊ะนั้นถูกแรงปะทะจนเกิดเสียงดังลั่น หยดเลือดค่อยๆ ไหลออกมาจากนิ้วมือร่วงลงบนพื้น
เขาจะแข่งกับเคลลี่ลั่ว เขาจะไม่ยอมให้นารามาดูถูกเขาอีก
ตอนนี้ในใจของเขาคุกรุ่นไปด้วยความโมโห
ได้เจอกันทั้งที่ห่างหายกันไปนานแท้ๆ สุดท้ายก็โดนเคลลี่ลั่วล้มได้!
เขาสาวเท้าก้าวไปยังหน้าต่างยาวจรดพื้น มองฝูงชนที่เดินขวักไขว่กันเบื้องล่าง
เคลลี่ลั่วที่เดินออกมาจากประตูได้ยินเสียงดังสนั่นที่ออกมาจากในห้อง ฝีเท้าหยุดลงกะทันหันก่อนหันหัวกลับไปมอง ” คณพศ ถึงฉันจะไม่ชอบหน้านาย แต่ยังไงก็ขอเชิญไปร่วมงานหมั้นของฉันกับหวานด้วยแล้วกัน ”
หลังจากทิ้งคำพูดนั้นไว้ เคลลี่ลั่วก็ดึงนาราเดินจากไป
ประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้าๆ เคลลี่ลั่วได้ยินเสียงทุบโต๊ะดังออกมาจากห้องประธานอีกครั้งอย่างที่คาด เขายกมุมปากกระหยิ่มยิ้มย่อง
คณพศได้ยินคำพูดของเขาและโกรธจนแทบอยากฆ่าคน! แววตาของเขาเผยรอยยิ้มกระหายเลือด!
ฮ่าฮ่า! หมั้น? อยากตายนักสิ!
