บทที่230 ระเบิดปราสาท
เธอเดินไปขณะในใจก็กระวนกระวาย เธอไม่รู้เลยว่าคณพศไปเอารถถังปืนใหญ่มาจากไหน รู้บ้างเถอะว่าที่นี่คืออังฤษนะ ถ้าพวกเขาสองคนสู้กันจริงจังขึ้นมา จะถูกสหราชอาณาจักรจับเข้าคุกรึเปล่า
ความกังวลของนาราไม่ได้เกิดมาลอยๆ เมื่อวานที่พอเธอของมาจากบริษัทHonDa คณพศก็บอกกับยชญ์ไล่หลังมาทันที ” รีบจัดอาวุธมา มีคนจะหมั้นกับนารา! ฉันจะฆ่ามันแบบไม่หลบซ่อนอะไรทั้งนั้น! ”
ถ้าเคลลี่ลั่วหมั้นกับนารา เขาจะระเบิดปราสาทเขาซะ!
ยชญ์หน้าเหวอไปเล็กน้อย คิดอย่างไม่เข้าใจคณพศที่ถึงกับให้เขาไปเอาอาวุธไปช่วยภรรยา มีเรื่องอะไรกันถึงต้องใช้ปืนใหญ่ที่องค์กรเพิ่งสร้างขึ้นเชียวเหรอ?
แต่ว่าเมื่อมองสีหน้าหงุดหงิดของคณพศแล้ว ยชญ์ก็ฉลาดพอที่จะสงบปากสงบคำไว้แล้วรับคำ
ในส่วนของเขาก็อยากจะลองดูจริงๆ ว่าพลังของเจ้านี่จะมากขนาดไหน!
อย่าว่าแต่เขาไปเอารถถังปืนใหญ่มาเลย ต่อให้ให้เขาไปเอาเครื่องบินมาเขาก็จะไม่ลังเลแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามวันต่อมา ยชญ์ก็พาลูกน้องไปนำทัพรถถังปืนใหญ่มายังอังกฤษอย่างเกรียงไกร
เอาล่ะ ใช้อาวุธสังหารอานุภาพร้ายแรงขนาดนี้เพื่อมารับน้องสะใภ้งั้นเหรอ? จะแอบเข้ามาในเมืองอย่างลับๆ หน่อยไม่ได้รึไง น้องสะใภ้โดนขโมยไปรึไง?
ทำไมต้องใช้งานลูกรักของพวกเขามากมายขนาดนี้!
เว่อร์ขนาดนี้ มันจะไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นหรอกเหรอ?
แต่ว่าเมื่อเผชิญหน้ากับคณพศที่กำลังถมึงทึง ยชญ์ก็ไม่ได้พูดความคิดพวกนั้นออกไป
แต่ทำตามที่เขาสั่ง แล้วสั่งต่อไปยังคนของเขาให้ล้อมปราสาทของเคลลี่ลั่วไว้ทันที
จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ด้านหลังของคณพศรอให้เจ้าของปราสาทออกมาแล้วค่อยจัดการ
ใช่สิ สมรภูมิก็พร้อมแล้ว ยังไงก็ต้องสู้แล้วล่ะ?
ไม่นาน เรื่องราวก็เป็นไปตามที่ยชญ์คิดเอาไว้ เคลลี่ลั่วเดินออกมาจากปราสาทด้วยสีหน้าขึงตึงเสียยิ่งกว่าคณฑศซะอีก
เคลลี่ลั่วมองปืนใหญ่ที่เรียงรายอยู่นอกปราสาทของตัวเอง ในที่สุดเขาก็เชื่อคำพูดของโลลิต้าแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่าโลลิต้านั้นพูดเกินจริงไป ตอนนี้ได้มาเห็น แทนที่เธอจะพูดเกินจริง คงจะทำให้สถานการณ์ดูเบาบางลงซะมากกว่า
“ คณพศ นายคิดจะทำอะไรกันแน่? “
เคลลี่ลั่วไพล่มือไว้ด้านหลังแล้วมองคณพศอย่างรังเกียจเดียดฉันท์ รู้สึกอย่างกับว่าเขาเป็นเด็กที่ยังไม่โต
คณพศเดินไปข้างหน้าสองก้าว สบตากับเคลลี่ลั่ว ” ฉันมารับภรรยาฉันกลับ เคลลี่ลั่ว คงจะเหมาะสมกว่าถ้านายส่งภรรยาของฉันคืนมา ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันหยาบคายก็แล้วกัน ”
” ฮ่าฮ่า ” เคลลี่ลั่วหัวเราะลั่นอย่างอดไม่ได้ เขาพูดอย่างเยาะเย้ย ” คณพศ นายบ้าไปแล้วเหรอ? หวานไม่ได้ภรรยาของนายตั้งนานแล้ว วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอกับฉัน ถ้านายจะมาร่วมงานล่ะก็ ฉันก็ขอต้อนรับด้วยความยินดี ถ้าหากจะมาก่อกวน ฮ่าฮ่า ฉันเองก็ไม่ใช่หัวหลักหัวตอหรอกนะ ”
พูดจบ เคลลี่ลั่วโบกมือ บอดี้การ์ดชุดดำเดินออกมาจากด้านหลังของเขา
เหล่าบอดี้การ์ดเดินออกมาด้วยฝีเท้าที่สม่ำเสมอกัน รังสีอำมหิตแผ่ออกมาทั่วร่าง ดูราวกับทหารรับจ้างที่ฆ่าคนได้โดยไม่กะพริบตา
นอกจากนี้ในมือของพวกเขายังมีปืนไรเฟิลอีกด้วย
ทหารรับจ้างพวกนั้นอยู่ใต้คำสั่งของเคลลี่ลั่ว ซึ่งเป็นลูกน้องที่มีประสิทธิภาพแข็งแกร่งที่สุดของเขา ไม่ว่าเคลลี่ลั่วจะสั่งอะไรออกไป พวกเขาก็พร้อมจะทำโดยไม่ลังเล
แม้คณพศจะเอาปืนใหญ่มาหกตัว แต่ก็ยังมีความเสียเปรียบในเรื่องระยะการโจมตี หากเปิดศึกกันจริง ก็ยังไม่แน่ว่าจะเอาชนะได้
แต่ที่แน่นอนนั้นคือ หากมันเริ่มขึ้น คงต้องนองเลือดกันแน่
คณพศมองคนเดนตายพวกนั้นเงยหน้าหัวเราะกับท้องฟ้า
” เคลลี่ลั่ว นายนี่ไม่ประมาณตัวเอาซะเลยนะ ถ้านายกล้าลงมือ ฉันจะระเบิดปราสาทกับโบสถ์นายซะ แต่ว่า ฉันก็แค่มารับเมียฉันกลับ ถ้าทำไม่ได้ งั้นปีหน้า วันนี้ก็จะเป็นวันครบรอบของนาย! ” แววตาของคณพศเย็นยะเยือกราวกับอสูร
เขารักนารายิ่งกว่าชีวิต เขาไม่มีวันทนเห็นเธอแต่งกับชายอื่นได้ นอกซะจากเขาจะตาย
ไม่ ต่อให้เขาจะตาย เขาก็จะทำลายชีวิตรักของพวกเขา ไม่ยอมให้แต่งกับใครอื่นได้เด็ดขาด
คณพศรู้ว่าตัวเห็นแก่ตัวจนน่ากลัว แต่ความรักนั้นคือการขาดและเขาจะไม่เอื้อเฟื้อให้ใครเด็ดขาด
แค่คิดว่านาราจะกลายเป็นภรรยาของคนอื่น เขาก็อยากจะเผาโลกที่ทิ้งไปซะ!
เขารักนาราทั้งใจ เขาไม่ยอมให้ใจของเธอคิดถึงชายอื่นเด็ดขาด ยิ่งทนไม่ได้ที่เธอหนีเขาไปอีกครั้ง
เขาแค่อยากจะขังเธอเอาไว้ข้างกาย เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้นตลอดไป
เผชิญกับการยั่วยุของคณพศ เคลลี่ลั่วไม่คิดสนใจแม้แต่น้อย คณพศเอาปืนใหญ่มาแล้วมันยังไงกันล่ะ?
ไม่ต้องพูดถึงว่าคณพศจะกล้าใช้อาวุธสงครามขนาดใหญ่ในสหราชอาณาจักไหม ถึงเขาจะใช้จริง เรื่องใหญ่ของเขาก็คือปราสาท
เป็นไปได้ว่าอาจต้องเสียปราสาทไปครึ่งหลัง ต่อให้ปราสาทพังไปทั้งหลัง เขาก็ไม่มีวันยอมให้หวานกลับไปหาผู้ชายน่ารังเกียจแบบนั้นแน่
หวานของเขาคือนางฟ้าแสนบริสุทธิ์ จะให้ไปกับคนเลวอย่างกับปีศาจนั่นได้ยังไง!
ดังนั้น เคลลี่ลั้วไม่สนการสบประมาทของคณพศ “ เหอะ กลัวจะทำไม่ได้รึไง? ในเมื่อจะทำแล้วก็อย่ากดดันนักสิ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน แต่บอกไว้ก่อน ต่อให้นายโชคดีชนะขึ้นมา หวานของฉันก็ไม่มีทางกลับไปกับนายหรอก เธอบอกกับฉันว่า สิ่งที่เธอขยะแขยงที่สุดในชีวิต ก็คือความเห็นแก่ตัวบ้าๆ ของนาย!”
เคลลี่ลั่วจงใจพูดยั่วคณพศ โดยไม่สนใจการคุกคามอย่างชัดเจนของเขา
บทสนทนาถึงทางตัน ทั้งสองคนไม่มีใครยอมใคร สมครามกำลังจะเปิด
” ในเมื่อนายไม่ส่งคนมา งั้นฉันก็จัดให้! ”
คณพศโกรธเคลลี่ลั่วไม่น้อย ยิ่งโกรธเป็นพิเศษเมื่อได้ยินเคลลี่ลั่วจงใจพูดประโยคสุดท้ายนั้น รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะบ้าไปแล้ว
ไอ้เวรเคลลี่ลั่วนี่มีอะไรให้นาราของเขาหลงนักหลงหนากันนะ? ไม่ได้ เขาต้องรีบเอานารากลับมาให้ได้!
คิดอยู่ในใจ คณพศมองหน้าเคลลี่ลั่ว ยิ่งมองไฟในใจก็ยิ่งลุกโชติช่วง เขาสะบัดมือ ” เตรียมยิง! ”
ยชญ์เตรียมพร้อมในทันที แววตาเย็นเยือกของเขาจ้องเขม็งไปยังเคลลี่ลั่ว
ไอ้นี่รนหาที่!
เมื่อเคลลี่ลั่วเห็นคณพศคิดจะทำจริงๆ เขาหวั่นใจ
เขากลัวว่าคนที่อยู่ในปราสาทจะได้รับบาดเจ็บ คำพูดนั้นแทบทำให้เขาสำลัก!
“ คณพศ แน่จริงก็มาตัวต่อตัว! นายจะทำร้ายคนอื่นไปด้วยรึไง! “ ไม่รอให้คณพศตอบกลับมา เคลลี่ลั่วปล่อยหมัดเข้าไป ทั้งต่อยทั้งเตะ อีกนิดคณพศก็เกือบถูกผลักลงไปกับพื้น
คณพศทรงตัวไว้ กัดปากด้วยความโมโห ไอ้นี่เล่นทีเผลอ! ต่ำช้าชะมัด!
เขาเองก็สวนกลับไปอย่างโกรธเกรี้ยว!
เคลลี่ลั่วยกแขนขึ้นการ์ดรับการโจมตีของคณพศก่อนจะเริ่มแลกหมัดกับเขา
ทั้งสองคนต่อสู้กันอย่างนัวเนีย ยชญ์ที่เตรียมพร้อมจะยิงแล้วนั้นนิ่งอึ้ง
เจ้านายคนนี้นี่ยังไงกัน? ไม่ใช่ว่าสั่งให้เริ่มยิงหรอกเหรอ? ไม่นึกว่าจะมาตีกันอย่างกับเด็กๆ ซะอย่างนั้น
