ตอนที่236แม่ลูกอยู่ร่วมกันด้วยความสนิทสนม
ถึงแม้ว่าจะมีวี่แววที่จะสำเร็จ แต่การปฏิวัตินังไม่สำเร็จ พวกเรายังต้องพยายามต่อไป！
คณพศตัดสินใจแล้ว ถ้านาราไม่ขับไล่เขานั้น
เขาจะทำให้ใจของนาราที่เย็นชากลับมาร้อนรนเหมือนเดิม
บรรยากาศการกินอาหารค่ำนี้ยังถือได้ว่ามีความสามัคคี
นาราได้พามิราขึ้นไปชั้นสอง คณพศได้ตามเธอไปติดๆ
แต่เมื่อถึงที่หน้าประตู นาราก็ได้ล็อกประตูกะทันหัน
ถ้าไม่ใช้เขาหลบไว ตอนนี้จมูกเขาคงโดนประตูนีบไปแล้ว
ดูแล้วตอนนี้ การจะให้นารากลับมาคืนดียังมีหนทางอีกยาวไกล
คณพศหมดหนทาง เลยยอมที่จะกลับไปห้องของตนเอง
นาราที่ปิดประตูนั้นเธอไม่รู้เลยว่าคณพศได้ตามหลังเธอมา
และเธอไม่มีความคิดที่จะใช้ชีวิตอยู่ห้องเดียวกันกับเขาแม้แต่น้อย
เพราะว่าคนอย่างคณพศเป็นคนที่หิวกระหาย ถ้าอยู่ด้วยกันกับเขา
เธออาจจะมีความเสี่ยงที่จะโดนลวนลามได้
จึงอยู่ห่างเขายิ่งไกลยิ่งดี
“แม่ วันนี้หนูนอนกับคุณแม่ได้จริงใช่มั้ย?” ตอนนี้มิราได้เปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยแล้ว
และได้กระโดดบนที่นอนอย่างร่าเริง
นาราได้เก็บหมอนที่มิราเอาไปเล่นมาวางไว้ที่เดิน และได้นั่งลงแล้วพยักหน้า
“ใช่ มิราเป็นลูกผู้ชาย สามารถดูแลคุณแม่ได้”
มิราได้ยิ้มอย่างเจิดจ้า กระโดดไปเอามือที่อ้วนมีน้ำมีนวลตีที่ออกตัวเองไปและบอกว่า
“มันแน่นอนอยู่แล้ว พ่อบอกว่าหนูเป็นลูกผู้ชายที่เก่งมาก”
พูดไปพูดมา มิราก็หยุดกระโดดแล้ว ไปนั่งอยู่ข้างๆแม่
ไปอ้อนแม่ว่า “แม่เล่านิทานก่อนนอนให้หนูฟังหน่อยได้มั้ย?”
เพราะเมื่อก่อนจะเป็นคนรับใช้เล่านิทานให้มิราฟัง
มิราได้ฟังจนเบื่อแล้ว
การร้องขอของมิรา นาราจะปฏิเสธได้ไง?
เธอได้พยักหน้าและตอบว่า “ได้สิ ลูกจะฟังเรื่องอะไร?”
มิราคิดอยู่สักพัก นิทานเด็กฟังจนเบื่อแล้ว” หนูอยากฟังเรื่องราวของแม่ครับ”
ขอบตาของนาราน้ำตาเริ่มซึมแล้ว เจ้าตัวเล็กคนนี้
คิดจะหาวิธีเพื่อสนิทกับเธอมากขึ้นงั้นสิ
เธอได้ลูบไปที่ผมที่สั้นของมิรา“ ได้เลย เดียวแม่จะเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของแม่ให้ฟัง
เรื่องราวในวัยเด็กของแม่เป็นแบบนี้….”
นาราได้ค่อยๆเล่าเรื่องราวในวัยเด็กที่น่าสนใจให้กับมิรา
มิราฟังอย่างตั้งใจ ไม่นาน หนังตาของมิราก็เริ่มจะปิด มิราขยี้ตาหลายรอบ
มิราที่ดูเหมือนจะหลับแล้ว
นาราได้เล่าโดยใช้เสียงที่เบาลง ใช้มือไปลูบที่หลังของมิรา
มิราก็ได้หลับไปอย่างชาๆสมปรารถนา จนมิราได้หายใจตามปกติ
นาราที่กล่อมมิราจนหลับ เห็นใบหน้าที่ยิ้มหวานตอนนอนหลับของมิราแล้ว
เธอพลิกไปพลิกมาหลายรอบจนรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่หลับ
ในยามค่ำคืน เธอได้หลับตาและฟังเสียงคลื่นที่กระทบกัน
จิตใจของเธอในตอนนี้ ก็เหมือนกับคลื่นในทะเลที่ไม่มีวันสงบ
ที่ฉันมาที่นี่ พี่ลั่วจะจัดการกับสถานการณ์อันเก้อเขินที่ปราสาทอย่างไร?
เธอรู้ดีว่าเคลลี่ลั่วมีมิตรภาพที่ดีต่อเธอ แต่เธอก็ยังตามคนพศมา
เขาคงเสียใจมาก
แต่ตอนนั้นสถานการณ์มันคับขัน ถ้าเธอไม่ไปกับคณพศ
เขาคงจะระเบิดปราสาทอย่างแน่นอน
เคลลี่ลั่วดูแลเธอมานาน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอไม่อยากให้เคลลี่ลั่วไปมีเรื่อง
โดยเฉพาะไปมีเรื่องกับคนที่มีแค้นต้องชำระอย่างคณพศ
ก่อนที่เธอจะมากับคณพศ เธอได้สัญญากับพี่ลั่วไว้ว่า
เธอจะกลับไปให้เร็วที่สุด แต่ใครจะรู้ว่าคณพศได้เอาลูกออกมา
เธอที่ได้ลูกกลับคืนมา และเป็นลูกที่น่ารักเชื่อฟัง
แบบนี้ใจเธอจะเย็นชาต่อไปได้ไง？
พี่ลั่ว ฉันไม่ใช้ไม่อยากกลับไป ฉันแค่อยากจะอยู่กับลูก อีกสองสามวัน
ในใจของนาราได้คิดเรื่องราวสารพัด แต่เธอก็ทนความรู้สึกง่วงเขาเธอไม่ไหว
ก็ได้นอนหลับไป
วันต่อมา
นาราได้ตื่นตั้งแต่เข้า เมื่อฟ้าสาง เธอก็นอนไม่หลับแล้ว
มองมิราที่นอนอยู่ เธอรู้สึกถึงความสุขที่เต็มล้น
แสงจากพระอาทิตย์ตอนเช้าได้ส่องไปที่หน้าของมิรา ริมฝีปากมิราก็ได้ขยับเล็กน้อย
มิราเป็นลูกที่สมบูรณ์แบบมาก คิวดำและหนา ขนตาที่ยาวเหมือนพัด
จมูกเล็กที่โด่งและแข็งแรง ริมฝีปากที่แดง ผิวที่ข้าวบริสุทธิ์ของมิรา เหมือนฑูตสวรรค์ที่ลงมาจากฟากฟ้า
นารามองไปหามิราที่มีสายเลือดของตนเอง ธรรมชาติของเธอที่ยิ่งมองยิ่งชอบ
และเธออดไม่ได้ที่จะได้ไปจูบที่หน้าผากย์ของมิรา
ขนตาของมิราที่เงยขึ้น มิราก็ได้ขยี้ตาและตื่นขึ้นมา
มิรามีท่าทางสะลึมสะลือ “แม่”
“อื่ม？“ นาราที่เห็นมิราตื่นแล้ว ได้ถามว่า“ จะไปห้องน้ำมั้ย?”
ถึงแม้เธอจะไม่เคยดูแลลูก แต่เธอก็รู้ว่าเด็กเมื่อตื่นนอน ต้องไปที่ห้องน้ำ
เพราะเด็ดอั้นเยี่ยวไว้หนึ่งคืนแล้ว ทิ้งไว้นานไม่ดี
เห็นมิราที่เข้าห้องน้ำไปแล้ว เธอถึงจะเริ่มพับผ้าห่มที่อยู่บนเตียง
เมื่อเธอได้ซ่อนผ้าห่มที่พับเสร็จแล้ว มิราก็ได้ทำธุระเสร็จและออกมาจากห้องน้ำ
มิราที่สะลึมสะลือเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้ว ดูมีราศีขึ้นมาเยอะและได้มายื่นอยู่ข้างนารา
“แม่ หนูรู้สึกหิว”
“จริงหรอ？ มิรารอสักครู่นะ เดียวแม่ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน
เดียวแม่มาทำกับข้าวให้กิน”
มิราที่อยากจะหาเหตุผลจะให้แม่พาลงไปข้างล่าง
มิราไม่คิดเลยว่า แม่จะบอกว่าจะไปทำกับข้าวให้ตัวเองกิน
ความอัศจรรย์มาเร็วเกินไป มิรารู้สึกตัวอีกทีนาราได้ไปแต่งตัวแล้ว
ดีมากเลย!
ได้ยินเสียน้ำไหลจากก๊อกน้ำ มิราดีใจจนกระโดด
เพราะตัวเองจะได้กินอาหารเช้าแห่งความรักที่แม่จะทำให้กินแล้ว
มิรารู้สึกมีความสุขมาก
มิรายิ่งคิดยิ่งดีใจ จนจะรอไม่ไหวแล้ว
อยากที่จะไปยืนอยู่ข้างแม่แล้ว รอกินอาหารเช้าแห่งความรักของแม่
เขาไม่รู้เลยว่าอาหารเช้าที่แม่ทำรสชาติเป็นอย่างไง เพราะเขาไม่เคยกิน
นารารีบแต่งตัวและพามิราลงไปข้างล่าง
เพื่อที่จะทำตามสัญญาที่ให้ไว้เมื่อกี้ว่า จะไปทำอาหารเช้าให้กับมิรา
นาราได้ทำอย่างรวดเร็ว ไม่นาน ก็ได้ทำอาหารเช้าที่เรียบง่ายให้มิราจนเสร็จ
ไม่ใช้อาหารเช้าที่ซับซ่อนอะไร มันคือไข่ม้วนที่นารากินอยู่บ่อยครั้ง
เธอได้เอาไข่ไก่หนึ่งฟองตีลงในถ้วย และใส่แป้งลงไปนิดหนึ่ง
แล้วผสมให้เข้ากัน วางไว้เพื่อรอนำมาใช้
เปิดแก๊สและรอจนกระทะร้อง แล้วใส่เนยลงไป
พอเนยละลาย ก็ใส่แป้งที่ตีไว้ลงไป ทำเป็นไข่ม้วน
ไม่ นาน กลิ่นหอมก็ลอยมาจากห้องครัว มิราที่ได้กลิ่นก็ได้ถามว่า “แม่ แม่ทำเมนูอะไรหรอ หอมจัง”
