ตอนที่240ให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับมิราได้มั้ย
มิราเข้าใกล้นารา ได้จูบเบาๆไปที่แก้มของเธอ มิราไม่ใช่เด็กแล้วนะ มิราดูออกว่า” คุณแม่ไม่ชอบคุณพาอ
คุณครูเคยบอกว่า ลูกเป็นแกนกลางความรักของพ่อแม่ หรือแม่ไม่ได้ตั้งใจที่จะมีหนู?
ลูกไม่ได้ทำให้คุณแม่ลำบากใจใช่มั้ย?”
นาราที่ได้ยินเสียงอ่อนนุ่มของเด็กนั้น ก็ได้น้ำตาตก ลูกที่เธอรักที่สุด
ตอนนี้ได้มาถามเธอว่า เขาได้ทำให้เธอลำบากใจมั้ย?
นาราได้ไปกอดมิรา แล้วตั้งใจพูดว่า“ มิราเป็นลูกที่แม่รักที่สุด ลูกไม่ได้มาทำให้แม่ลำบากใจเลย
ในทางกลับกัน ลูกเป็นคนที่ทำให้แม่ผ่านเรื่องราวที่เลวร้ายไปได้ สำหรับแม่กับพ่อ มันเป็นเรื่องของพ่อ
ไม่เกี่ยวกับลูก เข้าใจมั้ย?”
มิราที่รู้สึกง่วงได้ขยี้ตาและบอกว่า “ดีมากเลย คุณแม่อยู่ต่อได้มั้ย？ อยู่ที่นี่กับมิรา ดูมิราเติบโตได้มั้ย?
เพื่อนๆมีแม่กันหมด ลูกก็อยากมีแม่ด้วย อาหารเช้าที่แม่ทำมันอร่อยมาก เต็มไปด้วยรสชาติของแม่
มิราชอบมาก อยากที่จะได้กินทุกวันเลย”
นาราได้ร้องไห้อีกครั้ง หลายปีที่ผ่านมาเธอได้ทำผิดต่อมิรามากเลย
“มิรา หนูเป็นลูกที่แม่รักมากที่สุด หลายปีที่ผ่านมาที่แม่ไม่ได้อยู่ดูแลลูกเป็นความผิดของแม่เอง
แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะสมหวังอย่างที่เราปราถนา คุณแม่….”
นาราที่พูดถึงประโยคนี้ เห็นมิราได้หลับไปแล้ว ก็ได้ห่มผ้าห่มให้มิรา ตัวเองก็ได้นอนหลับตามไป
แสงดวงจันทร์ที่สว่างมากได้สาดส่องเข้ามาในห้อง
ผ่านไปสักพัก นาราและมิราที่นอนหลับอยู่นั้น ประตูห้องนอนได้ค่อยๆเปิดออก
คณพศได้ย่องเบาเข้าไปในห้อง
แสงจันทร์ที่ส่องแสงอยู่ คณพศได้ย่องเบาเข้าไปที่ห้องนอน
เห็นนาราและลูกที่กำลังนอนอยู่ เขาก็แอบไปนอนข้างนารา
คณพศก็ได้ยิ้มที่เป็นไปตามแผน
เห็นนาราและลูกที่นอนอยู่ข้างเขา คณพศรู้สึกหัวใจได้เติบเต็มไปด้วยความสุข
แน่นอนว่า ถ้าวันหนึ่งนาราได้ยอมรับเขาทั้งกายและใจเขาจะยิ่งมีความสุข
เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกและจะไม่มีใครมีความสุขมากไปกว่าฉันแล้ว！
พระจันทร์ที่เริ่มเคลื่อนไปทางใต้ ดวงดาวก็เริ่มจางหายไป แทนที่ด้วยพระอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่าง
นารารู้สึกว่ามีคนจ้องมองเขาอยู่เลยตื่นขึ้นมา เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของคณพศ
“อรุณสวัสดิ์ ภรรยาสุดที่รักของฉัน” เขาได้ยิ้มอย่างมีความสุข ได้จูบไปที่หน้าผากของนาราด้วยความรักใคร่
ตอนที่ปากของคณพศกำลังจะถึงหน้าผากย์ของนารา ตัวเธอได้สั่นไปชั่วขณะ
และเมื่อริมฝีปากของคณพศไปโดนที่นารา เธอได้สั่นไปทั้งตัว
เธอคิดไม่ทัน อยากที่จะถอยหลบไป แต่เธอลืมไปว่าเธออยู่บนเตียง ถ้าถอยหลังไปอีกอาจจะตกเตียงได้
ดีที่าคณพศมือและตาไวรวมไปถึงมีมือที่และตีนที่ยาว ถึงทำให้จับนาราไว้ทัน
ป้องกันไม่ให้นาราตกจากเตียงไป
“นารา คณพศไม่อยากให้ตัวของเธอมีรอยช้ำเขียวแม้แต่รอยเดียวเลยนะ ไม่งั้นฉันคงจะเสียใจมาก”
คณพศในตอนนี้เหมือนคนที่ถูกมนต์สะกด ทำให้นาราอ่อนแรงไปทั้งตัว
ระหว่างที่นารายังไม่ทันระวัง คณพศก็ได้เอาเปรียบนาราอีกครั้ง โดยที่แอบไปจูบที่หน้าผากย์ของเธออีกครั้ง
การซุ่มโจมตีของเขาสำเร็จ ทำให้ใจของเขาหวานเหมือนได้กินน้ำผึ้งไป！
นาราที่ยังไม่ทันถกเถียงกับคณพศเรื่องที่เขาแอบไปจูบเธอ มิราได้ตื่นมาพร้อมกับทำท่ายืนตัวแล้วหาว
มิราที่พึ่งตื่นนั้นเห็นนาราและคณพศนอนอยู่กับเขาด้วย มิราดีใจจนกระโดดขึ้นมาจากเตียง
“ดีมากเลย ลูกนอนกับพ่อและแม่ได้ในเวลาเดียวกันแล้ว”
นาราที่เห็นมิรากำลังป่วนอย่างสนุกอย่างนั้น ในใจของเธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร
นอนกับพ่อและแม่ เป็นเรื่องธรรมดา นอกจากที่ลูกของเธอไม่เคยนอนกับแม่แล้ว
ยังดีใจเพียงเพราะเรื่องเล็กๆอย่าง การที่ได้นอนพร้อมหน้ากัน นี้ทำให้เธอรู้สึกผิดมาก
มิราที่ตกอยู่ในความดีใจ ได้ส่ายตูดไปมา กลิ้งไปกลิ้งมา พูดซ้ำไปซ้ำมาว่าดีมากเลย
ลูกจะได้นอนกับพ่อและแม่แล้ว
กระโดดอยู่สักพัก มิราก็ได้นอนลงไป แล้วเอาแขนไปเกี่ยวที่คอของนารา
“คุณแม่ ต่อไปนี้ เราจะตื่นมาด้วยกันแบบนี้ทุกวันใช่มั้ย? ลูกรู้สึกมีความสุขมากๆเลย!”
นาราที่เห็นมิราดีใจแบบนี้ ก็ได้ยิ้มแค่มุมปาก ไม่ได้ออกเสียง
เธอกำลังไตร่ตรองคำพูด ไม่รู้จะปฏิเสธมิราอย่างไง
คณพศรู้ว่านารากำลังกังวลอยู่ เธอได้ใช้มือไปโอบนาราและมิราไว้ในอ้อมกอด
แล้วบอกว่า “นารา เรามาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งหนึ่งนะ ฉันสาบานว่าจะทำเธอและมิรามีความสุขที่สุด”
นาราได้มองออกไปทางหน้าต่างเห็นพระอาทิตย์ที่ส่องแสง ในใจของนาราในตอนนี้รู้สึกสับสนพัวพันมาก
เธอดีใจที่ได้ลูกกลับคืนมา แต่จะให้เธอกลับไปคืนดีกับคณพศ มันเหมือนไม่ใช่ความจริง?
ตอนที่เธอออกมาจากประเทศอังกฤษ เธอได้รับปากกับเคลลี่ลั่วไว้แล้ว ว่าเธอจะกลับไป
แต่ตอนนี้ ฉันเหมือนถูกลูกผูกมัดไว้
มีชั่วพริบตาหนึ่ง ที่เธอรู้สึกว่า อนาคตที่คณพศพูดนั้นมีความสวยงามอยู่
เธอทำแบบนี้ได้อย่างไร? เธอจะเป็นคนที่ไม่มีหลักการที่ยึดถือแบบนี้ได้ไง?
ถ้าเธอไม่กลับไป เธอจะทำอย่างไรกับพี่ลั่วที่รอเธอกลับไปอยู่ที่ประเทศอังกฤษ?
แสงอาทิตย์ที่กำลังพอดีได้ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง
ส่องไปที่ตัวของคณพศและลูก ดูเหมือนภาพที่อบอุ่น
แต่นารารู้สึกว่าทั้งหมดนี้เหมือนอยู่ในฝัน และมีความรู้สึกสิ่งต่างๆได้เปลี่ยนแปลกไปมากมาย
นี้มันไม่ใช่การดำเนินชีวิตที่เธอต้องการ จริงๆ
เห็นนาราที่ไม่พูดอะไร เขารู้ว่าตัวเองไม่ควรจะรีบ ต้องช้าๆ
เขาได้ถอนหายใจแบบไม่มีเสียง แล้วบอกว่า” สองวันนี้ฉันต้องกลับไปที่เมืองธิตกล
เธออยู่ที่นี่คนเดียวก็ดูแลตัวเองดีๆนะ ถ้ามีเรื่องอะไรให้รีบโทรหาฉัน ฉันจะรีบกลับมา”
นารารู้ว่าคณพศยุ่ง เลยไม่ได้พูดอะไรมาก
ความจริง เธออยากที่จะให้คณพศกลับไปที่เมืองธิตกลเพื่อที่จะจัดการกับเรื่องต่างๆดีกว่า
ที่จะมาเฝ้าเธออย่างไม่ห่างอยู่ที่นี่ แบบนี้จะมีพื้นที่ให้เขาพักหายใจมากขึ้นเพื่อที่จะคิดทบทวนในเรื่องต่างได้
คณพศในตอนนี้ที่มีความเร่าร้อนอย่างหยุดไม่อยู่ ทำให้เธอไม่รู้จะเผชิญหน้าเขาอย่างไร
ทำได้แค่หลบหน้าเขา
คณพศที่กินอาหารเช้าแล้ว ก็ได้ออกรีบเดินทางออกจากบ้าน
ก่อนที่จะไป เขาได้สั่งคนรับใช้ในบ้านว่าต้องเชื่อฟังนารา
ห้ามขัดคำสั่งเธอ ไม่งั้นจะไม่ใช่แค่ถูกไล่ออกแบบธรรมดาแน่
