ตอนที่ 246 นี่เป็นเพียงปฏิกิริยาตอบสนองของฉัน
คณพศไม่พูดอะไรต่อ ยกเรื่องเมืองธิตกลให้เด่นภูมิจัดการ แล้วก็บินกลับฝรั่งเศสทันที
หลังจากเขาถามแม่บ้านอย่างละเอียดแล้ว สรุปนาราแอบกลับอังกฤษไปแล้วแน่ๆ เค้าก็ไม่ลังเลที่จะตามไปที่อังกฤษทันที
มันดีจริงๆ ปกติจะให้ไปไหนคนอื่นต้องเชื้อเชิญเขาไป แต่ตอนนี้เขาเองกลับต้องไปตามเมีย!
ความจริงตอนที่เข้ามา ใจร้อนเหมือนไฟ เขาอยากถามนาราของเขาที่ใจดำ ว่าทำไมถึงทิ้งให้เขาดูแลลูกแล้วหนีไป?
แต่พอเขาถึงมาถึงหน้าประตู เรื่องที่ไม่สบายใจกลับหายไปหมด
และยิ่งไปกว่านั้นเขาได้ยินคำพูดของนารา
ดูเหมือนว่าความกังวลก่อนหน้านี้ทั้งหมดของเขานั้นไม่จำเป็นเลย เธอแค่คิดกับเคลลี่ลั่วเป็นพี่ชาย นี่ช่างเป็นข่าวดีจริงๆ สมแล้วกับที่เขาเดินทางไกลเพื่อตามเธอมาาถึงที่นี่!
ดังนั้น เขาที่อารมณ์ดีมาก0oไม่สนใจสิ่งที่ลูกชายของเขาพูด แค่อยากเอานารามาไว้ในอ้อมอก ค่อยๆบอกความรักของเขา
นาราที่ต้องเผชิญหน้ากับคณพศก็รู้สึกผิด เธอย่อตัวลงบนโซฟาพยายามซ่อนไม่ให้เห็นเงา
ท่าทางของนาราทำให้คณพศยิ้มแฉ่ง ยัยคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ดึงดูดความสนใจของเขาได้หมด แล้วยังทำให้เขาใจอ่อนได้ตลอดเลยเนี่ยสิ
“เอ่อ คุณมาได้ยังไง?” นาราทักทายอย่างอ้ำๆอึ้งๆ พูดเสร็จแล้วอยากจะกัดลิ้นตัวเอง
พระเจ้า เธอทำไมถึงโง่แบบนี้? นี่ไม่ใช่ขุดหลุมฝังศพตัวเองหรอ หาเรื่องให้คณพศลงโทษเธอหรอ!
จากนั้น คณพศยิ้มอย่างมีเลศนัย “ฉันมาตามหาเมียที่หายไปจากบ้านของฉัน ไม่มาที่นี่ แล้วต้องไปที่ไหน?”
นาราถูกเขาพูดถึงก็รู้สึกกระวนกระวาย ในที่สุดเธอก็แอบๆพามิราไปจากฝรั่งเศส ถ้าพูดตามหลักแล้วความจริงเธอเองนี่แหละที่ผิดเต็มๆ
ไลลาที่อยู่ข้างๆไม่อยากเป็นก้างควางคอ เธอรีบลุกยืนขึ้น สะพายกระเป๋า “โอ้โห ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอ กว่าจะมาอังกฤษได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันจะถือโอกาสออกไปชอปปิ้งดีว่า ไม่รบกวนพวกเธอสามคนละ ”
นารากลัวว่าไลลาจะไป งั้นตัวเองก็ตกอยู่ในกำมือของคณพศละสิ?
เธอรีบลุกขึ้นตาม “ฉันไปด้วย”
ไลลาผลักเธอออก พูดอย่างรังเกียจ “เธอไปอะไรละ? ฉันจะไปนัดผู้ชายอังกฤษ อย่ามาขัดขวางฉัน”
พูดจบ ไลลาก็สะพายกระเป๋าเดินเท่ๆจากไป ก่อนจะไปก็พูดว่า : “เดี๋ยวสักพักถ้าเธอมีกิจกรรมอะไรกัน อย่าลืมเปิดประตูให้ฉันนะ ฉันออกไปลั้ลลา กลางคืนยังกลับมา ฉันไม่นอนข้างถนนหรอกนะ ”
“ฉันดูแล้วเธอไม่ต้องกลับมาละ ไปนอนกับผู้ชายอังกฤษไป！ นาราเหน็บแนม ใครให้ไลลาไม่อยู่ช่วยตัวเอง เธอต้องเป็นเพื่อนสนิทปลอมแน่นอน ”
“นอนก็นอน ถึงตอนนั้นไม่ต้องมาอิจฉาตาร้อน บายบาย”ไลลาโบกมือเดินออกไปจากคอนโดของนารา ในใจภาวนาในนารา รีบเข้าใจตัวเองสักทีนะ!
รอไลลาออกไป บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนเป็นแปลกๆ
นาราพยายามทำตัวให้เล็กลง ถ้าเป็นไปได้เธอหวังว่าจะหลบซ่อนได้ ซ่อนจากสายตาคณพศ
แต่เรื่องไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด คณพศยังหน้าด้านเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น
นาราอยู่ไม่สุกแล้วตอนนี้ คณพศยิ่งเข้ามาใกล้เธอ เธอก็เขยิบไปข้างๆ สองคนเขยิบไปมาอย่างเงียบๆ เหลือบมองมิราที่อยู่ข้างๆ
เอ่อ มีพ่อแม่ปัญญาอ่อนแบบนี้ เขาก็ต้องจำใจ !
นารานั่งอยู่รด้านริมโซฟา พยายามอยู่ให้ห่างคณพศที่สุดเท่าที่จะทำได้
นาราอีกนิดจะหล่นโซฟา อยู่ในระยะที่ปลอดภัยกับคณพศ แต่ว่าท่าทางของเธอก็เหมือนยังให้โอาสเขาอยู่
“ระวัง!”
คณพศยื่นแขนไปดึงนารามาไว้ในอก ก้มไปที่หูของเธอแล้วถามว่า “เธออยากตกโซฟาหรอ?”
มองไปที่มิราในใจก็ร่ำไห้ พอละ เขาไปหาที่เย็นๆอยู่ดีกว่า อย่ามาสับสนอยู่ที่นี่เลย
นาราถูกคณพศกอดไว้ในอ้อมกอด หน้าแดงมาก ขนาดเสียงก็เหมือนไม่ใช่ตัวเอง ไม่มีความกล้า “ปล่อยฉัน นายปล่อย”
“ไม่ปล่อย ถ้าปล่อยเธอแล้ว เธอก็ต้องวิ่งหนี ” คณพศไม่ยอมปล่อย ยิ่งทำตรงกันข้าม เขาเอาริมฝีปากไปลูบไปที่หูของนารา ให้ความร้อนโดนไปที่เธอ
นารารู้สึกว่าหูตัวเองจะถูกเผาแล้ว เธอจับหูของตัวเอง ขอร้องอย่างอ่อนโยน “มิราอยู่นะ อย่าทำแบบนี้……”
“เหอะๆ เด็กน้อยนั่น ไปห้องอื่นตั้งนานแล้ว ” คณพศตอบที่ข้างหูของนารา “นารา ฉันแค่ห่างกับเธอแค่สองวันเอง ก็คิดถึงเธอมาก เธอคิดถึงฉันไหม?”
นาราไม่รู้ว่าคณพศไปเรียนพูดคำหวานๆพวกนี้มาจากไหน แต่ฟังแล้วใจก็เขินขึ้นมา “คุณ คุณอย่าพูดไปเรื่อย ฉันไม่ได้เป็นภรรยาคุณ”
คณพศหรี่ตา ก้มลงไปหอมที่คอของนารา “ใช่หรอ? เธอแน่ใจ?”
นารากลัวใจตัวเองจะอ่อนอีกครั้ง รีบผลักตัวเองออกจากอกคณพศ “คณพศฉันเคยพูดหลายครั้งแล้ว ระหว่างเรา ไม่มีอะไรกันแล้ว ”
“โอ้? งั้นจะมีอะไรกับใคร? ภรรยาของฉัน ฉันได้ยินมากับหู เธอกับเคลลี่ลั่วเป็นแค่พี่น้องกัน”
“ใช่ ฉันกับเคลลี่ลั่วความจริงเป็นแค่พี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความฉันอยากจะอยู่กับคุณต่อไป คุณอย่าเข้าใจผิด ”นาราไม่ลังเลที่จะสาดน้ำเย็นใส่คณพศ
แต่ว่า น้ำที่เธอสาดอุณหภูมิไม่มากพอ เพราะว่าคณพศไม่โกรธกลับหัวเราะ “นารา ไม่เป็นไร เธอยังดุกว่านี้ได้อีก ฉันชอบ”
คณพศกล้าแน่นอน ตั้งหลายปีเธอกับเคลลี่ลั่วไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภรรยาของเขาก็ยังเป็นของเขาอยู่ เขามีความสุขจนแทบจะเป็นลม
ดูคณพศที่มีความสุข นารารู้สึกว่าตัวเองโกรธเหมือนไฟสุมทรวง ใช่ เธอไม่มีทางจัดการคนไร้ยางอายอย่างคณพศได้
หรือว่าจะโดนเขากินแบบนี้จนตาย?
ไม่ได้สิ เธอจะไม่เดินกลับไปทางเดิม จะเอาตัวเองไปเจ็บไปเหนื่อย เธอต้องไม่คิดถึง!
คิดถึงตรงนี้ สีหน้าของนาราก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา มือชี้ไปที่นอกประตู “คณพศถ้าคุณมาที่เพื่อมาหาลูก ฉันต้อนรับคุณตลอด แต่ถ้าคุณมายั่วโมโหฉัน ก็อย่ามาหาว่าฉันไล่คุณละกัน”
คณพศยิื้ม “นารา ฉันก็ไม่ได้มายั่วโมโหเธอ ที่ทำทั้งหมดนี้ ฉันแค่ทำตามรู้สึกตัวเอง”
เอาเถอะ นาราหายใจเข้าลึกๆ เธอเถียงกับคณพศเธอไม่เคยจะชนะ
