ตอนที่ 259 กลับเมืองธิตกล
ยังไงก็ถูกขังแล้ว บางทีสักวันหนึ่งถ้าเคลลี่ลั่วนั่นอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาแล้วจับเธอมา*กร๊อบ*ล่ะ คงกลายเป็นผีไร้ญาติไปเลย
จากนั้น ไลลาก็ได้ลิ้มรสอาหารจากทั่วทุกมุมโลกโดยไม่ต้องกระดิกตัวออกจากห้องเลย และต้องตกใจเมื่อพบว่าคางของตัวเองเริ่มจะกลมขึ้นมาไม่น้อยแล้ว
เช้าวันนี้ เมื่อเห็นตัวเองในกระจก เธอแทบจะรับตัวเองไม่ได้
ที่รู้ๆ คือพรุ่งนี้เธอก็ยังโดนขัง… ที่ไม่รู้ คือเธอคงทำวันคืนแสนสุขหายไปที่ไหนสักที่
ไม่งั้น ทำไมหน้าจะบวมอืดเหมือนจะระเบิดแบบนี้ได้!
ไม่ได้การ เธอต้องช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากสภาพตกต่ำตรงหน้านี่ให้ได้ ต้องหนีไปจากสถานที่บ้าๆ นี่ให้ได้!
ขณะวางแผนว่าจะหนีออกไปจากที่นี่ได้ยังไงอยู่ในใจ ไลลาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอกประตูอย่างเฉียบคม
เธอรีบโยนตุ้กตาทิ้งกลางอากาศทันที ก่อนจะม้วนตัวกลิ้งลงจากเตียง
ข้างเตียงเจ้าหญิงในฝันที่เธอนอนนี้มีช่องว่างขนาดใหญ่พอที่จะซ่อนผู้ใหญ่คนหนึ่งได้ทั้งตัว
*แอ๊ด*
ประตูถูกเปิดออก เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไลลารู้ จะต้องเป็นโลลิต้าพาสาวใช้พวกนั้นมาส่งอาหารอีกแน่
ตามคาด น้ำเสียงเอาการเอางานของโลลิต้าดังขึ้นในห้อง “ คุณหนูไลลา อาหารวันนี้เป็นอาหารจากปารากวัย…… “
โลลิต้ายังพูดไม่ทันจบ ก็พบว่าในห้องไม่มีวี่แววของไลลา
เธอหยุดพูดแล้วเคาะที่ประตูห้องน้ำ เอ่ยถามเสียงเบา “ คุณหนูไลลา คุณหนูคะ? “
รออยู่ครู่หนึ่ง ในห้องนั้นก็ยังไร้เสียงตอบรับของไลลา โลลิต้าจึงผลักประตูเข้าไปอย่างเป็นกังวล “ แย่ล่ะ คุณหนูไลลาหายไปไหนแล้ว? “
ไลลานอนเงียบๆ อยู่ใต้เตียง มองโลลิต้ากับสาวใช้วิ่งวุ่นกันออกไป
เธอรออยู่พักหนึ่งจนแน่ใจว่าพวกโลลิต้าออกไปไกลแล้วจึงคลานออกมาจากใต้เตียง
“ กำลังทำอะไรน่ะ？”
ทันใดนั้นเสียงหนึ่งดังขึ้นเหนือหัวของไลลา เธอเงยหน้าขึ้นมอง จึงพบกับเคลลี่ลั่วที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามายืนอยู่ที่ประตูตั้งแต่เมื่อไหร่ ส่วนตัวเธอนั้นกำลังคลานออกมาจากเตียงด้วยท่าทางมีพิรุธ
ไลลาพลันรู้สึกอับอายขึ้นมา “ จะอะไรล่ะ ฉันกำลังหาของ “
เคลลี่ลั่วปรายตามองไลลาอย่างเย็นชา ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยออกมา
“ ได้ยินว่าช่วงนี้ว่าง่ายหน่อยแล้วนี่? แบบนี้ก็ดี ทางเลือกที่ดีที่สุดของคนฉลาด “ เคลลี่ลั่วทิ้งคำพูดไว้ก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทางมั่นใจเสียเต็มที่
ไลลามองเงาหลังของเคลลี่ลั่วที่เดินออกไป แทบอยากจะกระโดดถีบ “ พอกันที! ทางเลือกของคนฉลาดอะไร! บ้าบอชะมัด! “
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่เห็นหน้าเคลลี่ลั่ว ไลลาถึงได้มักจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมั่นใจเอาซะเลย
คนผิดไม่ใช่เธอแท้ๆ แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าเขาจะถือไพ่เหนือกว่าอยู่ตลอดเลยล่ะ?
ขณะไลลากำลังถามใจตัวเองว่าความกล้าหาญของเธอในตอนนั้นหายไปไหน โลลิต้าก็เร่งฝีเท้าพาสาวใช้พวกนั้นเข้ามาแล้ว
เมื่อเห็นไลลานั่งเรียบร้อยอยู่บนเตียง โลลิต้าก็นึกชื่นชมเจ้านายของตัวเอง
นายท่านของเธอช่างเก่งกาจเกินไปแล้ว พอบอกว่าคุณหนูไลลาไม่ได้หายไปไหน สุดท้ายคุณหนูก็อยู่ในห้องนี้ตามที่ว่ามา
“ คุณหนูไลลา พวกเรามาเสิร์ฟอาหารให้ค่ะ ดูสิคะ นี่คือปูไข่จากปารากวัย รสชาติดีหอมมันและสดใหม่ค่ะ ไม่เพียงกินเพื่อความงามแต่ยังช่วยลดน้ำหนักได้ด้วยนะคะ “
จิตใจของไลลาถูกอาหารที่พวกสาวใช้ข้างหลังโลลิต้ายกมาดึงดูดความสนใจไปนานแล้ว เธอสูดหายใจเข้า หอมจริงๆ เลย!
แต่บนหน้าของไลลาก็ยังวางมาดเย็นชาเอาไว้ เธอชี้ไปที่โต๊ะ “ วางไว้บนนั้นก่อนแล้วกัน “
รอจนโลลิต้าออกไป ไลลาก็เปิดฝาครอบอาหารออก เมื่อเห็นปูขนสีแดงตัวโตเนื้อแน่นที่อยู่ข้างใน เธอก็ทิ้งแผนการหลบหนีเมื่อครู่ไว้ข้างหลังทันที
เมื่อใกล้จะถึงเวลาส่งท้ายปี คณพศจึงพานาราและมิรากลับมายังเมืงอคณพศ
หลังลงเครื่อง ระหว่างทางนั่งรถกลับบ้านในใจคณพศเต้นระทึกไปหมด
เพราะในที่สุดเขาก็พานารากลับมาได้สำเร็จแล้ว
คนขับรถมารับที่สนามบิน คณพศนั่งอยู่เบาะหลังกับนาราและมิรา
เมื่อมองนาราที่มองออกไปนอกหน้าต่างข้างๆ คณพศก็คว้ามือเธอมากุมไว้ “ ที่รัก คุณกังวลเหรอ? “
“ เปล่า “ นาราส่ายหัว ก่อนจะพยักหน้าอีกรอบ “ บางที คงเพราะเจ็ทแลคมั้ง ฉันอาจจะจากที่นี่มานานเกินไป “
“ ไม่เป็นไรหรอกที่รัก พวกเราแค่กลับมาบ้านไม่ได้จะไปสนามรบ นอกจากนี้ คุณก็เป็นนายหญิงของตระกูลปัญญาพนต์ คำพูดคุณคือคำขาด ไม่ต้องไปสนอะไรทั้งนั้น “
คณพศเพิ่งจะพูดจบ มิราที่พิงนาราอยู่ตลอดก็พูดเสริมขึ้นบ้าง “ ใช้แล้วหม่ามี๊ ผมจะปกป้องหม่ามี๊เอง “
นาายกมุมปากเล็กน้อย “ อื้อ ไม่กลัวแล้วล่ะ มิราจะปกป้องแม่นี่นา “
“ ที่รัก คุณเมินผมได้ยังไง? ผมก็ปกป้องคุณได้เหมือนกันนะ “ คณพศออกอาการงอนเล็กน้อย พูดอย่างไม่พอใจ
นาราเหล่มองคณพศคณพศ “ งั้นเหรอ? ฉันจะรอดูแล้วกันนะ“
คณพศหุบปากเงียบ รู้สึกเหมือนโดนตอกกลับอย่างจัง ดูนาราไม่เชื่อใจเขาเอาซะเลย!
ใช่แล้ว เรื่องเมื่อตอนนั้น เขามีส่วนต้องรับผิดชอบไม่มากก็น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะความเลินเล่อของเขา ยัยสารเลวที่มีเจตนาแอบแฝงนั่นก็คงมาทำร้ายนาราไม่ได้
แต่รอก่อนนะที่รัก คราวนี้ เขาสาบาน จะไม่ให้เกิดความผิดพลาดเหมือนห้าปีก่อนอีกแล้ว
รถแล่นไปยังบ้านตระกูลปัญญาพนต์อย่างช้าๆ บนถนนเต็มไปด้วยรถราที่กำลังจอดรอสัญญาณไฟ มิรากลิ้งตัวไปที่หน้าต่างอย่างซุกซน มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย
นารานั่งอยู่ในรถด้วยความสงบเงียบ ความคิดของคณพศจดจ่ออยู่กับตัวนารา ทั้งสองไม่ได้รู้ตัวเลย ว่ากำลังถูกแววตาอันตรายจับจ้องเอาไว้
ไฟแดงดับลง และไฟเขียวสว่างขึ้น
ไม่นาน เมื่อไฟเขียวสว่าง คนขับก็ขับรถผ่านแยกไป แต่ข้างหลังรถของพวกเขา ตามมาด้วยรถสปอร์ตเปิดประทุนสีแดง
คนขับนั้นคือเขมินท์ เธอจ้องมองไปยังรถที่พบโดยบังเอิญคันนั้นอย่างไม่พอใจ หากในมือมีปืน เธอก็อยากจะยิงพวกเขาในตายทั้งหมดนั่นเลย
ห้าปีก่อน ลูกสาวของเขมินท์ พิมมี่ หายตัวไปอย่างลึกลับ เธอและบุรินทร์ทุ่มทั้งเงินและแรงไปมาก ในที่สุดที่พบตัวพิมมี่ที่ถูกขังไว้ที่คาสิโนใต้ดินแห่งหนึ่ง
เมื่อเห็นผู้ชายน่ารังเกียจที่ทำให้ลูกสาวเธอเป็นแบบนั้น เขมินท์ก็กัดฟันอย่างโกรธแค้น
แม้ว่าเธอจะไม่มีหลักฐานอะไร แต่เธอก็รู้ดี ลูกสาวแสนดีของเธอไม่มีทางไปสร้างศัตรูกับใคร คนที่จะทำเรื่องแบบนี้แล้วพวกเขายังหาหลักฐานไม่ได้ นอกจากคณพศที่อำนาจล้นฟ้าในเมืองธิตกลนี้ ยังจะเป็นใครได้อีก?
และที่คณพศอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ ก็เพราะเพื่อแก้แค้นให้นาราแน่
นังเด็กนั่นก็ตายไปแล้ว ยังจะทำเรื่องแบบนี้อีก แค่ตายก็ยังไม่สาสม!
ตอนนั้นเขมินท์และบุรินทร์ไถ่ตัวพิมมี่ออกมาต้องจ่ายไปหลายล้าน ไม่มีทางเลือก ในตอนนั้นทางคาสิโนบอกว่าพิมมี่ติดหนี้มหาศาลถึงได้ต้องใช้ร่างกายชดใช้หนี้
