ตอนที่ 285 เมษาแผลงฤทธิ์
เรื่องที่เมษาโดนลดตำแหน่งรู้กันไปทั่วบริษัท แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงที่เธอโดนย้าย พนักงานต่างเดากันเองว่าเป็นเพราะเมษาสวยเกินไป และหลังจากนั้นเรื่องนี้ก็ถูกลือกันว่าเพราะความหึงหวงของภรรยาท่านประธานเป็นเหตุ
เพราะข่าวลือที่เพื่อนร่วมงานพูดกัน ทำให้เมษายิ่งได้ใจ ยิ่งเธอไม่ได้พูดอะไรคนอื่นยิ่งคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง กลายเป็นว่า เมษาคนเก่งแสนดีคนนี้โดนภรรยาของประธานอิจฉาเข้าแล้ว
เธอได้แต่ยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เพื่อนร่วมงานพูดกัน เธอวางงานในมือไว้ ไปยืนที่หน้าแผนกและมองดูลงไปที่ชั้นล่าง เธอครุ่นคิดอยู่เงียบๆ
แผนกฝ่ายขายกับห้องประธานอยู่ห่างกันแค่ชั้นเดียว เมษาใช้ข้ออ้างในการเติมน้ำเดินขึ้นไปที่ห้องชงชา
ในห้องชงชา เลขาแมวน้ำกำลังชงชาให้ท่านประธาน เธอดูยุ่งสุดๆ
“แมวน้ำ กำลังยุ่งหรอ ?”เมษาทักทายแมวน้ำอย่างเป็นมิตร
แมวน้ำชะงักไปเลยเมื่อคนที่เธอเห็นคือเมษา เธอยิ้มตอบ “ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็ผู้ช่วยเมษานี่เอง”
แมวน้ำรู้ว่าเมษาเป็นคนเก่ง ในบริษัทนี้ใครบ้างที่ไม่อิจฉาเธอ การงานของเธอก้าวกระโดด ถึงแม้จะโดนย้าย แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรอยู่ดี
เพราะงั้นเธอจึงยังเป็นมิตรกับเมษาขนาดนี้
“อื้ม”เมษาพยักหน้าเบาๆ “แมวน้ำ กี่วันมานี้โอเคดีใช่ไหม ?ปรับตัวได้รึยัง?”
“ก็พอได้ค่ะ ถ้าผู้ช่วยเมษาไม่ได้ย้ายไปที่ฝ่ายขาย ฉันก็คงไม่เหนื่อยขนาดนี้อะค่ะ แหะแหะ..”แมวน้ำพูดพลางมองเมษา
ที่จริงแล้วเมื่อก่อนแมวน้ำเคยเป็นลูกน้องของเมษา เธอเคยทำผิดมาก่อน จึงเกือบถูกไล่ออก แต่เพราะเมษาออกหน้ารับแทนเธอและช่วยให้เธอได้อยู่ต่อ เพราะงั้นเธอจึงรู้สึกขอบคุณเมษาเสมอมา
“แมวน้ำ พี่มีเรื่องส่วนตัวอยากจะขอร้องเธอสักหน่อย ไม่รู้ว่าเธอจะพอช่วยพี่ได้ไหม?”เมษาพูดด้วยท่าทีกังวล
แมวน้ำพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันช่วยได้หล่ะก็ พี่สั่งมาได้เลยค่ะ ที่จริงยังต้องขอบคุณพี่อีกนะคะ ถ้าไม่มีพี่ฉันคงไม่ได้อยู่ที่นี่ถึงตอนนี้ ”
“เรื่องที่พี่จะขอเล็กนิดเดียว เธอช่วยได้แน่”เมษาพูด ใบหน้าของเธอดูสับสนว่าจะพูดดีหรือไม่“นี่เป็นความลับของพี่ เธอจะต้องเหยียบไว้เลยนะ ห้ามบอกใคร ห้ามล้อพี่ด้วยนะ ！”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันสาบาน! ฉันไม่บอกใครเด็ดขาด”แมวน้ำชูสามนิ้วสาบาน
“งั้นก็ดี เธอมานี่หน่อยสิ”เมษาทำท่าทีลับๆล่อๆเรียกให้แมวน้ำมาข้างๆ พูดเสียงเบาๆ“ที่จริงแล้ว พี่เก็บความลับนี้มานานแล้วหล่ะ พี่ชื่นชอบท่านประธานมาก เมื่อก่อนแค่ได้อยู่ข้างๆเขาพี่ก็พอใจแล้ว พี่ไม่ได้อยากได้อะไรหรอก แต่ว่าภรรยาของเขาไม่ชอบพี่น่ะสิ ก็อย่างที่เธอรู้นั่นแหละ ตอนนี้พี่ก็เลยโดนย้ายออกมา”
แมวน้ำได้ยินดังนั้นก็ตาโต เธอไม่เคยคิดเลยว่าเมษาจะแอบมีใจให้ท่านประธาน
แต่ก็นะ ท่านประธานหล่อเหลาสะท้านขนาดนั้น ผู้หญิงคนไหนก็ต้องชอบเขาเป็นธรรมดา
“พี่เมษา ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะไม่บอกใครเรื่องนี้แน่ ”แมวน้ำตบปากรับคำอย่างหนักแน่น จะขาดก็แค่เพียงกล่าวคำปฏิญาณแล้วหล่ะ
เมษาตบหน้าแมวน้ำเบาๆ “พี่เชื่อเธอ แมวน้ำ ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่กับท่านประธานแล้ว แต่เมื่อก่อนเรื่องของท่านประธานพี่ก็รับผิดชอบหมดเลย อย่างชงชาก็เหมือนกัน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเธอมาทำแล้ว พี่กังวลว่าท่านจะไม่ยังไม่ชิน ถ้าเธอมีปัญหาอะไร ต้องบอกกับพี่นะ ”
“ขอบคุณค่ะพี่ พี่พูดแบบนี้ฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้ วันนี้ท่านประธานบอกว่าไม่ต้องชงกาแฟ จากนี้ไปให้เปลี่ยนเป็นชาแทน แต่ฉันชงชาไม่ค่อยเก่ง พี่สอนฉันหน่อยได้ไหมคะ?”
ได้เห็นแววตาที่ดูคาดหวังของแมวน้ำ มันก็ทำให้เธออยากจะหัวเราะออกมา เธอบังคับตัวเองให้ไม่หัวเราะ แกล้งทำท่าที่ประหลาดใจ “โอ้ย ฉันนี่ไม่ไหวเลย เรื่องสำคัญแบบนี้ลืมได้ยังไงกัน ช่วงนี้ท่านประธานเขาไม่ชอบดื่มกาแฟ แต่ก่อนเขาดื่มชาที่พี่ซื้อมาจากบ้านเกิดของพี่จนชินหน่ะ ใบชาปกติอื่นๆเขาไม่ค่อยดื่มหรอก”
“ถ้าอย่างงั้น ต้องทำยังไงดีหล่ะคะ? พี่ช่วยฉันหน่อย ชาแบบไหนคะ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อมาบ้าง ”แมวน้ำร้อนรนขึ้นมาทันที งานของเธอก็คือการรับผิดชอบอำนวยความสะดวกให้ประธานในทุกๆเรื่อง ถ้าแค่เรื่องชงชายังชงให้ถูกปากเขาไม่ได้ งานตำแหน่งนี้เธอทำได้ไม่ยาวแน่
เมษาทำเป็นแกล้งนึกขึ้นได้ “บังเอิญจริงๆ ดูเหมือนว่าในกระเป๋าพี่ยังมีเหลืออยู่นะ พี่ให้เธอเลยก็แล้วกัน”
พูดพลาง เมษาก็หยิบซองชาออกมาจากกระเป๋าสะพาย ยิ้มหวานแล้วส่งให้แมวน้ำ “แมวน้ำ นี่เป็นใบชาจากบ้านเกิดพี่เอง เป็นใบชาทำมือที่พวกผู้สูงอายุเขาทำกันเอง รสชาติดีกลิ่นหอมมาก นี่แหละชาที่ท่านประธานชอบดื่ม”
“ดีจัง ! พี่เมษา พี่เป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้จริงๆ! ขอบคุณจริงๆนะคะ!”แมวน้ำพูด พลางเอาซองชาที่เมษาให้เก็บไว้อย่างดี หลังจากนั้นก็พูดกับเมษาอย่างตื้นตัน “พี่คะ ชาพวกนี้ราคาเท่าไหร่คะ ฉันเอามาฟรีๆไม่ได้หรอก ฉันจะจ่ายเงินให้ค่ะ”
เมษาเขกไปที่หน้าผากของแมวน้ำ “อะไรกัน แค่ใบชาที่หาได้ง่ายๆจากบ้านเกิดพี่เท่านั้นแหละ ไม่มีราคาอะไรมากหรอก คราวหน้าฉันเอามาให้อีกก็ได้ รับรองว่าชีวิตช่วงฝึกงานของเธอผ่านฉลุย”
“พี่เมษา ขอบคุณจริงๆค่ะ !”แมวน้ำน้ำตาคลอเบ้า เธอโชคดีจริงๆที่ได้พบกับนางฟ้ามาโปรดแบบนี้!
เมษาโบกมือ “เอาหล่ะ ไปทำงานได้แล้ว ฉันก็จะกลับไปทำงานแล้วหล่ะ ช่วงฝึกงานก็ขยันหน่อยนะรู้มั้ย”
พูดจบ เมษาก็เดินออกไปจากห้องชงชา
แต่ทว่า เธอไม่ได้กลับไปที่ทำงาน แต่เธอกลับไปซ่อนที่แมวน้ำมองไม่เห็น แอบมองการกระทำของแมวน้ำอย่างเงียบๆ
แมวน้ำรีบเอาใบชาที่เมษาให้เธอชงลงในน้ำร้อน จัดวางให้เรียบร้อยแล้วก็ยกไปเสริ์ฟให้คณพศ
เห็นแมวน้ำเดินออกไปแล้ว เมษาก็แสยะยิ้มอย่างเลือดเย็น หึหึ ดื่มเข้าไปเถอะ ดื่มเข้าไปเยอะๆเลย!
ที่ปราสาทอังกฤษ
จากเหตุการณ์ที่ไลลาหนีออกจากปราสาทและเกือบจะถูกหมีดำจับไปฆ่านั้น เคลลี่ลั่วก็ไม่เคยจะปล่อยให้เธอคลาดสายตาอีกเลย
ตอนนี้ไลลาไม่เพียงแค่ออกมาจากห้องกักขังได้ แต่เธอยังได้รับอนุญาติให้เดินไปไหนมาไหนก็ได้ในปราสาท
ได้อยู่ท่ามกลางแสงแดดอบอุ่นยามเช้า ไลลานั่งลงบนพื้นหญ้าเขียวชอุ่ม หัวใจของเธอพองโตเพราะความสบายใจ
เธอสูดลมหายใจลึก ได้กลิ่นของความสดชื่นของอากาศบริสุทธิ์ปนกับกลิ่นหญ้า ใช่ นี่แหละกลิ่นของความอิสระ มันดีจริงๆ
ที่ไลลาไม่รู้ก็คือ ในตอนที่เธอนั่งเพลิดเพลินกับธรรมชาติและท้องฟ้าครามนั้น ในอีกมุมนึงเคลลี่ลั่วก็ได้มองเธอจากหน้าต่างชั้นสองของปราสาท สายตาที่เขามองเธอมันช่างอ่อนโยนยิ่งนัก
ในขณะที่คุณมองวิวทิวทัศน์อยู่บนสะพาน คุณก็กลายเป็นวิวที่สวยที่สุดของคนอีกคนนึงเช่นกัน ดวงจันทร์ทำให้หน้าต่างธรรมดางดงามขึ้นมาฉันท์ใด ในความฝันของเขาที่มีแต่คุณก็งดงามไปตามตัวคุณฉันท์นั้น
ไม่มีคำพรรณนาใดๆที่จะดีงดงามไปกว่าบรรยากาศในตอนนี้อีกแล้ว
