ตอนที่ 290 เมื่อยาออกฤทธิ์มันจะกัดกินคุณไปจนตาย
เขาจะติดยาได้ยังไงกิน!
“ไม่ ไม่ใช่แน่ เสกข์ นายต้องมองผิดไปแน่ๆ คุณท่านของนายจะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน ”เขาเสพยาไม่เป็น!!
เสกข์ยังอยากจะพูดอะไร ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขานำผลตรวจมาให้นารา “คุณนายครับ นี่คือผลตรวจเลือดของท่านประธาน เลือดของเขามีปริมาณสารเสพติดอยู่มากทีเดียว”
คำพูดของหมอทำให้นาราอึ้งไปเลย เธอรับผลตรวจมาด้วยมือที่สั่นเทา
เธอไม่อยากจะเชื่อ นี่มันอะไรกัน คณพศไม่มีทางใช้สารเสพติด ผลตรวจนี่ต้องผิดพลาดแน่
“คุณนายครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี ? เราจะบอกเรื่องนี้กับคุณท่านกษาปณ์ดีมั้ยครับ?”เสกข์ถามนารา
“ไม่ต้อง!”นาราหยุดความคิดนั้นของเสกข์ เธอเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยอย่างช้าๆ มองเห็นคณพศที่ถูดมัดอยู่บนเตียง ใจของเธอช่างเจ็บปวดเหลือเกิน
“ไม่ต้องบอกคุณตา”คุณกษาปณ์ต้องรับไม่ได้แน่ ใครก็รับไม่ได้ทั้งนั้นแหละกับความจริงที่ว่าที่ประธานของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์เสพยาเสพติด!
“ตอนนี้ฉันจะโทรหายชญ์ เรียกศุกลให้มาที่ธิตกล ให้ปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน ห้ามใครแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปเด็ดขาด”ถึงแม้ว่านาราจะยังตกใจอยู่กับเรื่องนี้ แต่ในสถานการณ์แบบนี้เธอต้องทำการตัดสินใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะให้ใครรู้เรื่องที่คณพศติดยาไม่ได้เด็ดขาด!
พูดจบ นาราก็โทรหายชญ์ ให้เขามาที่นี่ให้เร็วที่สุด
3ชั่วโมงต่อมา ยชญ์และศุกลก็นั่งแฮลิคอปเตอร์มาถึงเมืองธิตกลมาเร่งด่วน และยังมีตรัญที่จะตามพวกเขามาภายหลังอีกด้วย
หลังจากการหาลือกัน ศุกลตัดสินใจที่จะตรวจสอบว่าสารเสพติดที่คณพศเสพนั้นเป็นชนิดไหนและหาว่าจะมียาแก้พิษของมันได้หรือไม่
ศุกลพูดจบก็นำทีมแพทย์ของเขา เริ่มกันทำการตรวจสอบสารเสพติด
ส่วนยชญ์ก็อยู่เป็นเพื่อนนารา เขาเฝ้ารอดูอาการของคณพศอยู่ไม่ขาด
“พี่สะใภ้ครับ พี่ไม่ต้องกังวลมากเกินไปนะครับ ผมเชื่อว่าคณพศต้องสู้กับมันได้แน่”ยชญ์พูดปลอบใจนารา แต่เขาก็รู้ดีว่าคำพูดของเขามันไม่ได้ช่วยสักเท่าไหร่
นาราถอนหายใจเบาๆ “ฉันรู้ เขาเป็นคนดีขนาดนั้น เขาไม่มีทางที่จะใช้มันเองหรอก มันต้องมีใครที่ลอบวางยาเขาอยู่แน่ๆ”
ยชญ์คิดแล้วคิดอีก “หรือว่าจะเป็น วิษณุส์?”
“ไม่ใช่หรอก ”นาราส่ายหน้าอย่างมั่นใจ “วิษณุส์ไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้หรอก เขาไม่น่าจะใช้วิธีนี้กำจัดคณพศ คนที่วางยาเขา จะต้องเป็นคนในบริษัทที่เกลียดเขาเข้าไส้แน่”
“โอเค งั้นตอนนี้ผมไปเตรียมคนสืบเรื่องนี้ ดูสิว่าคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือใครกัน ”ยชญ์พูดเสร็จก็เรียกลูกน้อยมา ออกคำสั่งให้ไปตรวจสอบเรื่องนี้
นาราพยักหน้า “ดีจ่ะ เริ่มจากในบริษัทดีที่สุด เพราะช่วงนี้นอกจากคณพศเขาจะอยู่บ้านกับฉันกับลูกแล้ว ที่ที่เขาไปมากที่สุดก็มีแต่บริษัท”
เมื่อเธอออกคำสั่งไปแบบนี้ นาราก็คิดได้ถึงคนคนนึง เมษา
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอไม่เคยรู้สึกวางใจกับผู้หญิงที่ชื่อเมษาคนนั้นเลย
ถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจว่าเธอเคยพบเมษาแค่ครั้งเดียว แต่เธอกลับสัมผัสได้ถึงความเกลียดแค้นที่มีต่อเธอในแววตาของเมษา
ความเกลียดแค้นแบบนั้น มันเหมือนการจ้องมองไปที่ศัตรูตัวฉกาจ มันทั้งเลือดเย็นและน่าอึดอัด
“ยชญ์ ฉันอยากให้คนของนายตรวจสอบผู้หญิงที่ชื่อเมษาดีๆหน่อย มุ่งเป้าไปที่เธอ”นาราวางใจกับเธอไม่ลงจริงๆ เธอจึงสั่งยชญ์ให้ช่วยตรวจสอบ
“เมษา?”ยชญ์ประหลาดใจเล็กน้อย “เธอคือใคร?”
“ก่อนหน้านี้เมษาเป็นผู้ช่วยของคณพศ เธอเคยวางยาเขามาแล้วรอบนึง ตอนนี้ฉันสงสัยเธอว่าอาจจะทำเรื่องแบบนี้อีก”ตอนนี้นาราเริ่มสงสัยเมษามากขึ้นไปอีก
แต่ว่า ทำไมเมษาต้องวางยาคณพศกันนะ?
จำได้ว่าคราวก่อนคณพศบอกว่า เมษาหลงผิดไปเพราะความลุ่มหลง เธอหลงรักเขา จึงทำให้เธอตัดสินใจวางยาเขารอบนั้น
หรือมันจะเป็น เพราะรักมากจึงแค้นมาก?
นาราคิดแล้วคิดอีกก็ยังไม่เข้าใจ เธอขีเกียจจะคิดแล้ว
เธอเชื่อว่า ถ้าคนของยชณ์ตรวจสอบดีๆแล้วหล่ะก็ สามารถหาความจริงได้แน่ เธอเชื่อใจในความสามารถของพวกเขา
ภายในห้องผู้ป่วยพิเศษ คณพศค่อยๆจะลืมตาขึ้นมา
นาราที่อยู่ตรงประตูกระจก พอเห็นเขาลืมตาเธอก็ดีใจมาก เธอผลักประตูและเดินข้าไป
เธอเดินเข้าไปที่เตียงของคณพศ จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงอาบแก้ม
สิ่งที่เธอเห็นคือคณพศตะโกนใส่เธอ ว่า“แกเป็นใคร? เอาชามาให้ชั้น! ชั้นอยากได้ชา!! เอาชามา! เร็วว! ”
นาราตกใจเสียงตะโกนที่บ้าคลั่งของเขา เธอขาอ่อนถอหลังลงทีละก้าว“ฉันเองค่ะ นี่ฉันเองไงคะ ฉันคือนารา คุณดูดีๆสิคะ ฉันเป็นที่รักของคุณไง”
“ที่รัก?” ดวงตาที่แดงก่ำของเขาชะงักลง ดูเหมือนกับจะได้สติขึ้นมาเสี้ยววินาทีนึง แต่ว่าเขาก็กลับมาบ้าคลั่งอีกครั้งอย่างรวดเร็ว“ออกไปซะ !ชั้นจะเอาชา !เอาชามาให้ชั้น!”
ยชญ์พยุงแขนของนารา “คณพศ นายรู้จักฉันไหม? ฉันเป็นใคร? ”
คณพศกำหมัดจะชกเข้าไปทางยชญ์ “ออกไป!”ดวงตาของเขาแดงอย่างกับไฟ ร่างกายของเราเจ็บปวดมาก เขากระโดดลงจากเตียงคว้าคอของยชญ์ไว้ได้
ยชญ์พยายามสู้กับเขาสุดกำลัง แต่ว่าเขาแรงเยอะมาก เมื่อเห็นว่ายชญ์กำลังตาเหลือก นาราก็รีบเข้าไป เธอร้องตะโดนเสียงดัง “คณพศ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยเส้ เขาคือยชญ์ไง!!”
ในขณะนั้นตรัญก็ได้เดินเข้ามา เขาเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าก็รีบเข้าไปทันที เขาตีเข้าไปที่ท้ายทอยของคณพศ คณพศค่อยๆปล่อยมือและล้มลงไปช้าๆ เขาถูกตรัญอุ้มขึ้นไปบนเตียง
นาราร้องตะโกนจนเสียงแหบแห้งเจ็บคอไปหมด เธอจับมือของคณพศไว้แน่น เธอร้องไห้เหมือนตายทั้งเป็น
“ตอนนี้เขาไม่มีสติหรอก เขาไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร” ตรัญช่วยพยุงยชญ์ที่เกือบจะตายอากาศหายใจตายขึ้นมา และพาเขาออกไปนอกห้อง
“ถ้างั้น พวกเราทำได้แค่ดูเขาเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆหรอ? ” นาราถูกพาตัวออกมาจากห้องผู้ป่วยเช่นเดียวกัน เธอพิงประตูกระจกร้องไห้อย่างเจ็บปวดหัวใจเป็นที่สุด “เมื่อเช้ายังดีอยู่แท้ๆ ทำไมจู่ๆเขาถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้”
“พี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องกังวลหรอก ตอนนี้การแพทย์ก้าวหน้ามาก ผมเชื่อว่าศุกลต้องหายาแก้พิษได้แน่” ยชญ์พยายามหายใจ เขาพูดปลอบใจนารา แต่ในใจเขาก็กลัวมากกับเรื่องเมื่อกี้ที่คณพศเกือบฆ่าเขาตาย
ทั้งสามคนกำลังพูดคุยกัน ศุกลที่เดินมาในชุดกาวน์ก็เดินเข้ามา
“ศุกล หายาแก้พิษได้แล้วใช่ไหม? ” นาราคาดหวังกับศุกลเป็นอย่างมาก นี่ก็2วันมาแล้ว เธอหวังว่ามันจะมีเรื่องที่ทำให้ใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง
ศุกลมองไปที่ไลลาด้วยใบหน้าที่หนักแน่น “พวกเราตรวจสอบเจอแค่ชนิดของสารเสพติด แต่ในเวลานี้ยังไม่มียารักษา”
นาราสิ้นหวังมาก เธอถามต่อ “ถ้าอย่างนั้น คณพศติดสารอะไร? ”
“ใช่ เขาติดสารอะไรกันแน่ ? ทำไมมันทำให้คนดีๆคนนึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้?” ยชญ์ถามต่อ
ศุกลยื่นผลการตรวจสอบสารเสพติดให้กับยชญ์ “จากการที่พวกเราได้ตรวจสอบกันข้ามวันข้ามคืนแล้วนั้น ค้นพบว่ามันเป็นสารเสพติดตัวใหม่ ชื่อว่า‘ไซยาไนด์’ในตลาดมืดสารเสพติดชนิดนี้หายากมาก อีกทั้งยัง มันจะออกฤทธิ์ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เริ่มแรกคือการทำให้คนไม่มีสติควบคุมตัวเองไม่ได้ และหลังจากนั้นมันจะกัดกินร่างกายมนุษย์ เนื้อเยื่อจะเน่าเปื่อย จนถึงความตายในที่สุด ”
