ตอนที่291 การออกฤทธิ์ของยาพิษ (1)
คำพูดของศุกลทำให้ทุกคนตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทั้งร่างกายเน่าพุพองและตาย
นารารู้สึกมืนหัวเกือบจะเป็นลม!
ยชญ์ทิ้งใบผลการตรวจลงไปที่พื้น และจับไปที่ไหล่ของศุกลและเขยา “ในเมื่อนายรู้ชื่อของยาพิษแล้ว ก็รีบไปคิดค้นยาถอนพิษออกมาสิ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามนายต้องคิดค้นยาพิษออกมาให้ได้!”
ศุกลลังเลอยู่สักพัก “ยาพิษชนิดนี้มีความรุนแรงมาก ผมไม่รับปากน่ะ แต่ผมจะพยายามคิดค้นยาถอนพิษออกมา แต่ไม่รับประกันว่าจะคิดค้นออกมาได้ตรงจุดประสงค์หรือเปล่า”
“งั้นนายก็รีบไปคิดค้นสิ จะรออะไรอีก?” ยชญได้เร่งให้ศุกลไปคิดค้นยาถอนพิษอย่างไม่สบายใจ
“ฉายาเทพหมอของนายไม่ใช้ฉายาที่เอามาล้อเล่นๆใช่มั้ย เรื่องแบบนี่มันน่าจะไม่ยากสำหรับนายนะ?”
“ยชญ์ หลายสิ่งหลายอย่างดูเหมือนง่ายแต่ไม่ง่ายอย่างที่คิดก็ได้” ศุกลพูดจบ ได้ถอนหายใจและเดินไปที่ห้องพยาธิวิทยา
เห็นศุกลที่เดินจากไป ใจของนาราก็ได้ร้อนรนขึ้น เธอมองไปที่ยชญ์ด้วยความกังวล “พิษชนิดนี้แก้ยากจริงๆหรอ? ศุกลถึงไม่สามารถคิดค้นยาถอนพิษได้เลย?”
ในใจของยชญ์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะทำงานอาชีพไหนต้องรักอาชีพนั้นด้วยและเก่งทักษะ ยชญ์ก็ไม่รู้ข้อมูลที่เกี่ยวกับยาพิษนี้มากมาย
ยชญ์เชื่อว่าศุกลต้องคิดค้นยาถอนพิษออกมาได้แน่นอน และต้องคิดค้นออกมาให้ได้!
เห็นนาราที่เป็นห่วงคณพศและดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ยชญ์ก็ได้ปลอบใจนารา นารา คุณวางใจเถอะ
ศุกลเขาเก่งมาก เขาต้องแก้ปัญหาได้ในไม่ช้าแน่
นาราก็ทำได้แค่เพียงรอ ทำได้แค่เพียงรอจริงๆ
นาราได้จ้องมองผ่านกระจกไปที่คณพศที่ถูกทุบจนสลบนั้น ตรัญได้ใช้เชือดหมัดคณพศอีกครั้ง
“หมัดเขาไว้แบบนี้ เขาจะรู้สึกอึดอัดมั้ย? ไม่ต้องหมัดเขาได้มั้ย? อย่างน้อย อย่างน้อยเขาก็ไม่รู้สึกอึดอัดแบบนี้”
นาราไม่เคยเห็นคณพศในสภาพนี้มาก่อน เหมือนมีเค็มได้เข้าไปทิ่มในใจของนารา
ยชญ์ได้ส่ายหัว ชี้ไปที่เสกข์ที่ยืนอยู่และไม่ได้พูดอะไรเลยนั้น “นารา คุณดูที่หัวของเสกข์ทำแผลเสร็จหรือยัง? เมื่อกี้นายเห็นที่คณพศเขาจะฆ่าฉันมั้ย? เขาตอนนี้สติเขาไม่ค่อยดี เขาไม่สนหรอกว่านายเป็นใคร แค่เข้าไปใกล้เขานิดเดียว เขาก็จะตีนายจนตายแล้ว”
นารามองไปที่เสกข์ นาราที่รู้สึกเสียใจก็ได้พูดว่า “เสกข์ นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ให้หมอตรวจหน่อยมั้ย”
เสกข์ได้ส่ายหัว “ผมไม่เป็นไรครับคุณนารา ได้ทำแผลเสร็จแล้ว ชีวิตของผมคุณชายเป็นคนให้ ถ้าผมต้องตายเพื่อแลกกับคุณชายปล่อยภัย ผมก็ยอม”
ได้ฟังคำพูดของเสกจ์ที่จงรักภักดี ในใจของนาราก็ได้รู้สึกปลื้ม คณพศมีบูกน้องทึ่จงรักภักดีแบบนี้ เป็นบุญของเขามากๆเลย!
“เสกข์ นายบาดเจ็บ นายกลับไปพักก่อนก็ได้ ที่นี่ยังมีฉัน ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เดียวฉันจะโทรเรียกนายมาที่นี่” นาราได้พูดอย่างอ่อนโยน เพื่อจะให้เสกข์กลับไปพักสักหน่อย
เสกญ์ได้ส่ายหัว “คุณหญิงน้อย ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ บาดแผลแค่นี้เอง ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ คุณไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ”
นาราเห็นเสกข์ที่ไม่ยอมกลับไป นาราก็ได้ยอมให้เสกข์อยู่ต่อ
นาราก็ได้ถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปอย่างเบาๆ นาราได้จับไปที่มือที่ใหญ่ของคณพศที่วางไว้ข้างนอก นารารู้สึกหัวใจของตัวเองจะแตกสลาย
ต้องรู้ว่า เมื่อก่อนคณพศเป็นคนที่หยิ่งและอารมณ์ร้อนไม่มีใครเทียบเค้าได้ ไม่ว่าเวลาไหนเขาก็มีความหล่ออยู่ตลอดเวลา
แต่ตอนนี้ เขาเหมือนคนที่ติดยาเสพติด เห็นคณพศในตอนนี้ทำให้คนเจ็บปวดใจมาก
คณพศนายเป็นอะไรกันแน่?
อยู่ดีๆ ทำไมถึงถูกวางยาได้?
นายต้องสู้กับมันน่ะ!
“พี่สะใภ้ คุณอยู่ตรงนี้สองวันสองคืนแล้ว กลับไปพักเถอะ ที่นี่มีผมและเสกข์ดูแลก็เพียงพอแล้ว” ยชญ์เห็นนาราที่เงียบและไม่ได้พูดอะไรนั้น เขาก็ได้โน้มน้าวให้นารากลับไปพัก “คุณนารากลับไปพักก่อนเถอะ ไม่งั้นคณพศที่ยังไม่หายดี คุณนาราจะล้มป่วยไปอีกคน”
สำหรับความหวังดีของยชญ์ ในใจของนาราได้ขอบคุณเขามาก
นาราได้ยิ้มออกมาอย่างไม่เป็นธรรมขาติ “ขอบคุณมาก ฉันไม่เป็นอะไร จริงๆ ถึงให้ฉันกลับไปฉันต้องเป็นห่วงเขาจนนั่งไม่ได้อย่างแน่นอน ให้ฉันสังเกตเขาอยู่ที่นี่ดีกว่า ใจของฉันจะได้สบายใจหน่อย”
“งั้นก็ได้ ผมไปดูที่ห้องพยาธิวิทยาก่อน นี้เป็นขั้นตอนที่ยาวมาก พวกเราต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้” ยชญ์ได้พูดออกมา และเขาก็ได้เดินไปที่ห้องทดลอง
ห้องทดลองอยู่ไม่ไกลจากห้องที่คณพศอยู่ เพราะที่นี่เป็นโรงพยาบาลส่วนตัวของคณพศ โรงพยาบาลนี้จึงไม่ใหญ่มาก แต่ในโรงพยาบาลมีอุปกรณ์อย่างครบถ้วน อุปกรณ์ทั้งการแพททั้งหมดเป็นอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุด
ยขญ์ที่คุ้นเคยกับทางเดิน ไม่นานเขาก็มาถึงที่หน้าห้องทดลอง ยชญ์ได้มองผ่านกระจกเห็นศุกลกำลังคิดค้นยาอยู่กับหมออีกหลายคน
ผลักประตูและเกินเข้าไป ยชญ์พยายามที่จะเดินให้เสียงเบาที่สุด และเขาได้เดินไปอยู่ตรงหน้าของศุกลถามด้วยเสียงที่เบาว่า “เป็นไงบ้าง? มีความคืบหน้าอะไรบ้าง?”
ศุกลที่กำลังจ้องมองไปที่ยาหลากสีอยู่นั้น ได้มีเสียงรอยมาจากด้านหลัง เขาเกือบที่จะทำหลอดแก้วที่บรรจุยานั้นตกลงพื้น
“นี้นายเดินไม่มีเสียงเลยหรอ?” ศุกลก็ได้ขว้าหลอดแก้วนั้นไว้ทัน หันหลังและมองไปที่ยชญ์
“ทีหลังนายเข้ามาอย่าเงียบแบบนี้ได้มั้ย คนสามารถตกใจจนชกนายได้รู้มั้ย?”
ยชญ์ครั้งนี้ไม่ได้ไปมีปากเสียงกับศุกล เพราะสถานการณ์ที่คับขัน ทุกคนกำลังที่จะคิดค้นยาถอนพิษที่คณพศต้องการออกมา ใครจะมีแรมามีปากเสียง!
“ได้ ครั้งต่อไปฉันจะระวังให้มากกว่านี้ได้มั้ย?” ยขญได้พูดพร้อมกับใบหน้าที่จริงจัง “นายได้คิดค้นยาถอนพิษออกมาได้หรือยัง? ทำไมข้าอย่างนี้?”
ศุกลได้ขมวดคิ้ว และถอนหายใจยาว “นายคิดว่านี้เป็นไข้หรือเป็นหวัดหรอ? นี่มันคือยาพิษชนิดรุนแรง ต้องใช้เวลานาน แต่ฉันมียาถอนพิษชนิดหนึ่งจะลอง แต่ไม่รู้จะได้ผลมั้ย”
“งั้นรออะไรอีก? รีบไปรักษาคณพศ ไม่เห็นว่าคณพศในตอนนี้ได้ทรมานไปหมดทั้งตัวแล้ว” ยชญ์เป็นคนใจร้อน
ศุกลได้หยุดเดิน ได้ปลดพันธนาการที่ยชญ์ได้ทำกับศุกลไว้ “นายอย่าพึ่งรีบร้อนแบบนี้ได้มั้ย? ฉันแค่คิดตัวยาที่อาจจะถอนพิษได้คร้าวๆ แต่ยังไม่แน่ใจเลยว่ายาจะถอนพิษได้ผลหรือป่าว”
“จะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม? มันต้องลองสักครั้ง นายดูคุณนาราที่ร้องไห้จนน้ำตาจะแห้งไปหมดแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะทำไงดี? ยชญ์ได้พูดออกมาแบบนี้ เขาได้มองไปที่ขวดทั้งหลายที่อยู่ในห้องทดลอง
“ถึงจะปิดข่าวเรื่องนี้ไว้ แต่ผู้ถือหุ้นของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ถ้าไม่เห็นคณพศทุกวันเขาจะไม่สงสัยหรอ! และถ้ากษาปณ์รู้เรื่องนี้เขาต้องทนไม่ไหวอย่างแน่นอน!
ศุกลได้ถอนหายใจ “งั้นเราก็ต้องรักษาคณพศตามอาการไปก่อนก็แล้วกัน”
ทั้งสองคนได้เข้ามาในห้องของคณพศ เห็นนาราที่นั่งอยู่ข้างๆของเตียงของคณพศและมองไปที่คณพศที่ถูกหมัดอยู่
ยชญ์ได้เดินเข้าไป “คุณนารา คุณอย่าพึ่งใจร้อน คณพศจะต้องหายดี”
นาราไม่คิดเลยว่ายชญ์จะกลับมาเร็วขนาดนี้ นาราได้ยืนขึ้น “ฉันเห็นว่าปากของคณพศมันแห่ง เขาต้องหิวน้ำแน่ๆเลย เดียวฉันป้อนน้ำเขาก่อน
