ตอนที่296 การออกฤทธิ์ของยาพิษ (6)
คิดถึงตอนนี้ คณพศรู้สึกผิดมาก คณพศได้สูดจมูกที่เต็มไปด้วยน้ำมูก พูดเบาๆว่า “นารา ถ้าต่อไปอาการฉันกำเริมอีก เธอต้องใช้โซ่มัดฉันไว้น่ะ เพราะทำแบบนี้ ฉันถึงไม่ไปทำร้ายเธอ โดยเฉพาะเธอน่ะนารา นารา เธอรู้มั้ยว่า ถึงฉันจะต้องเสียชีวิต ฉันก็จะไม่ทำร้ายเธอ”
นาราได้พยักหน้า “ใช่ ฉันรู้ ฉันรู้หมด ตอนนี้ฉันหวังแค่เพียงให้นายรีบๆหายดี คณพศ นายต้องดีขึ้นน่ะ ฉันกับมิราขาดนายไม่ได้ พวกเราต้องการนาย“
คณพศยิ้มพร้อมน้ำตา “นารา สภาพฉันในตอนนี้แย่มากเลยใช่มั้ย? ขอโทษน่ะ ให้เธอเห็นสภาพที่ขี้เหร่ที่สุดของฉัน ฮึ่มๆ ฉันได้สัญญากับเธอแล้วว่าจะทำให้เธอมีความสุขตลอดไป แต่ตอนนี้ ฉันคงทำไม่ได้แล้ว”
“นายห้ามพูดแบบนี้น่ะ!” นารายื่นมือไปปิดปากของคณพศ “ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดแบบนี้ นายต้องดีขึ้น ต้องดีขึ้น คณพศที่ฉันรู้จักเขาไม่กลัวอุปสรรคใดๆเลย นายจำได้มั้ย? ตอนที่นายพาฉันกลับมาจากประเทศอังกฤษ เธอเก่งแค่ไหน พิษแค่นี้ทำอะไรนายไม่ได้หรอก นายต้องผ่านมันไปได้สำเร็จ”
คณพศได้จับมือของนาราด้วยความอ่อนแรง และส่ายหัว “นารา ฉันอาจจะทำที่ฉันเคยสัญญาไว้ไม่ได้แล้ว ตอนนี้ฉันรู้ว่า ฉันได้เหมือนคนที่ไม่มีวิญญาณแล้ว ฉันกลายเป็นปีศาจที่น่ากลัว นารา รับปากกับฉันน่ะ ต่อไปเธอต้องเอาโซ่มามัดฉันน่ะ แบบนี้ฉันถึงไม่ไปทำร้ายเธอ ถ้าฉันทำร้ายเธอในตอนที่ฉันไม่มีสติ ฉันจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!”
นาราก็ได้ร้องไห้ตาม นาราได้ซบที่นอนไปที่ตัวของคณพศ และซบไปที่หน้าอกของเขา “ไม่น่ะ! ฉันจะไม่มัดนาย! ตณพศ นายต้องมีสติ! อย่าไปยอมให้พิษมันควบคุมตัวนายน่ะ ศุกลและยชญ์ได้เชิญนักถอนพิษที่มีชื่อเสียงที่สุดในอาเมริกามาแล้วน่ะ เขารักษานายได้แน่นอน เขาต้องช่วยนายได้แน่นอน”
คณพศได้ยื่นมือที่สั่นของตัวเองออกมา ลูบไปที่ผมของนาราที่กำลังร้องไห้อยู่ ปลอบใจเธอว่า “ได้ ฉันจะไม่กลัว ฉันเป็นคนเก่งที่สุด นารา รับปากกับฉันน่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องป้องกันตัวเองเป็นลำดับแรก รู้มั้ย? แบบนี้ ถึงไม่ทำให้เธอโดนฉันทำร้ายและฉันตอนได้สติจะได้ไม่ต้องโทษตัวเองที่ทำร้ายเธอ”
น้ำตาของนาราได้ตกที่ละหยด ไม่นานน้ำตาของทั้งสองคนก็ได้ตกเต็มพื้น “ฉันรู้แล้ว ฉันรับปาก นายก็ต้องรับปากด้วยว่า จะไม่สูงเสียงความมั่นใจ นายต้องเอาชนะพิษให้ได้ และต้องดีขึ้นในไม่ช้า!”
คณพศร้องไห้ไม่หยุด น้ำของเขาก็ยังตกไม่หยุด เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเอาชนะพิษนี้ได้มั้ย เพราะตอนที่พิษออกฤทธิ์ เขามีความรู้สึกอยากที่จะตายโดยทันที
ความเจ็บปวดที่หน้าอกของเขา เป็นนาราที่เขารักมากที่สุด! แต่เขา? ทำได้เพียงมองนาราร้องไห้ แต่ทำอะไรไม่ได้ เป็นครั้งแรกในชีวิต คณพศรู้สึกโกรธตัวเองอยากที่จะฆ่าตัวเองตายใจจะขาด
ในตอนที่นาราร้องเพลงนั้น ศุกลและยชญ์ได้ไปที่ห้องพยาธิวิทยา เอาเลือดของคณพศไปให้ครูที่พวกเขาได้เชิญมาจากอาเมริกาตรวจ
นักพิษวิทยาที่มีอายุได้ทำการวิเคราะห์และเปลียบเทียบ เขาได้ทำงานจนถึงดึก ในที่สุดเขาก็ทำยาถอนพิษออกมาได้
เขาได้หัวเราะอย่างสะใจ เอายานี้ไปให้กับลูกศิษย์ที่ดีที่สุดของฉัน “นี้เป็นยาถอนพิษที่ฉันทำออกมาด้วยความไม่มั่นใจ ฉันไม่รับปากว่ามันจะได้ผลน่ะ”
ยชญ์ได้อึ้งกับที่ ยชญ์ไม่คิดเลยว่า เขาได้ไปจับที่คอเสื้อของ “ศุกล นายกำลังล้อเล่นอะไร? นายบอกว่าครูของนายเป็นเภสัชกรที่เก่งที่สุดในโลกไม่ใช่หรอ?”
ศุกลได้พยักหน้า “ใช่ ครูของผมเป็นเภสัชกรที่เก่งที่สุดในโลก แต่ นั้นไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นทีมถอนพิษที่ดีที่สุด”
“ถูกต้อง” ครูของศุกลได้พยักหน้า “ฉันเป็นแค่เภสัชกร คนที่เก่งกว่าผมก็มีอีกเยอะ ผมไม่ได้เป็นคนที่เก่งที่สุดในโลกหรอก คนที่เก่งที่สุด ไปอยู่ที่แผนกคิดค้นยาพิษหมดแล้ว พิษชนิดนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นราชาแห่งพิษ เพราะพิษนี้สามารถผสมได้เป็นร้อยแบบ ถ้าการคิดค้นมีขั้นตอนที่ไม่เหมือนกัน งั้นยาถอนพิษก็จะไม่เหมือนกัน ตอนนี้ทำได้เพียงแค่ลองผิดลองถูกไปก่อน หวังว่าส่วนผสมที่ผมคิดไว้จะถูกน่ะ”
ยขญ์ถึงได้ปล่อยมือจากคอเสื้อของ”ศุกลพูดด้วยความเสียใจว่า ศุกล ฉันเป็นคนใจร้อน คุณอย่าถือสาฉันเลย”
ศุกลได้จัดคอเสื้อของตัวเอง พูดอย่างไม่คิดอะไรว่า “ไม่เป็นไร เป้าหมายของพวกเราเป็นเป้าหมายเดียวกัน คือหวังว่าจะช่วยคณพศถอนพิษให้ได้เร็วที่สุด งั้นเราอย่านิ่งเฉย เรารีบไปดูผลเถอะ”
พูดจบ ทั้งสามคนก็ได้ออกจากห้องพยาธิวิทยา มุ่งหน้าไปที่ห้องของคณพศ
เมื่อถึงที่ห้องของคณพศ ทุกคนได้เห็นคณพศแบะนาราได้กอดกันฝนแบะร้องไห้ ในใจของพวกเขาก็รู้สึกไม่ดี คู่รักคู่นี้ได้เผชิญเรื่องร้ายมา แต่เรื่องดีๆกลับไม่มีเลย
“นารา ท่านนี้คือครูของศุกล เขาเป็นเภสัชกรที่เก่งที่สุดในโลกที่เราได้เชิญมาจากอาเมริกา” ยชญ์ได้แนะนำครูของศุกลให้กับนารา
นาราที่ได้ยินแบบนี้เธอดีใจมาก เธอได้รีบลุกขึ้นจากที่นั่ง และได้ไปทำความเครพะ “ขอบคุณคุณมากที่มาที่ประเทศจีน สามีของฉันที่โดนวางยาต้องฝากไว้กับคุณด้วย“
เภสัชกรที่มีอายุก็ได้พยักหน้า “คุณนารา นี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำ ตอนนี้ เรามาลองใช้ยาถอนพิษนี้ดีกว่า หวังว่ายานี้จะลดความเจ็บปวดของคณพศได้สำเร็จ”
เภสัชกรก็ได้โบกมือให้กับศุกล เพื่อให้เขาเอายาที่พึ่งคิดค้นออกมานั้นไปใช้กับคณพศ
ยานี้ไม่มีส่วนผสมของพิษ ถึงจะถอนพิษของคณพศไม่ได้ ก็ไม่ทำร้ายร่างกายของเขา
ศุกลได้เดินไปที่คณพศ เห็นคณพศที่ยังมีสติอยู่ เขาได้พูดด้วยความเคารพว่า “คุณชายคณพศ ตอนนี้ผมจะฉีดยาถอนพิษให้ นายอย่ากลัวน่ะ นายต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน”
คณพศเจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัวจนขยับไม่ได้ ทำได้แค่เพียงกะพริบตาเพื่อให้ศุกลรู้ว่าตัวเองจะให้ความร่วมมือ “ไม่ต้องพูดเยอะแล้ว รีบรักษาเถอะ”
คณพศก็รู้สึกผิดกับคนคนนี้ เพราะแผลทีหน้าของเขาก็เกิดจากตัวเองที่ต่อยเขา คณพศพยายามที่จะไม่มองศุกล
“ได้!” ศุกลได้ตอบรับ เขาก็ได้เริ่มหาเส้นเลือด มือของเขาก็ได้กำลังฉีดยาถอนพิษเข้าไปในหลอดเลือดของคณพศ แล้วเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก “เป็นไงบ้าง? รู้สึกอย่างไง?”
คณพศได้ส่ายหัวเบาๆ “ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ฉันยังไม่รู้สึกเจ็บที่นายฉีดยาเข้าเส้นเลือดของฉันเลย”
ศุกลได้คิดอยู่สักพัก “ยาถอนพิษที่ฉีดเข้าไป ต้องใช้เวลา พวกเรารอก่อน”
คณพศเห็นด้วยกับคำพูดของ”ศุกล คณพศก็ได้มองไปที่ยขญ์ ยชญ์ เดียวใช้โซ่มัดฉันไว้ ฉันไม่อยากให้ฉันที่ไม่ได้สตินั้น ไปทำร้ายนารา”
