ตอนที่ 310 ราชาที่ตื่นขึ้น
ศุกลผู้ไม่เข้าเรื่องพวกนี้ไม่มีเวลาให้คิดอะไรมาก เขารีบเดินเข้าไป ฉุดข้อมือข้างหนึ่งของเมษาไว้ “เมษา เธอโอหังเกินไปแล้ว ยังจะกล้ามาที่นี่อีกงั้นเหรอ?!”
ที่ยืนอยู่ในห้องผู้ป่วยของคณพศนั้นคือคนที่ส่งยาถอนพิษมาให้ก่อนหน้านี้ ณัจยาผู้เปลี่ยนชื่อเป็นเมษา เมื่อคืนเธอซ่อนตัวอยู่นอกโรงพยาบาล แน่ใจว่าในที่สุดยัยนาราก็ไปสักที เพราะหล่อนเอามิรามาสาบาน ผู้หญิงคนนี้ห่วงลูกชายมาก เธอจะต้องไปแน่นอนอยู่แล้ว! จากนั้นเธอจึงเดินเข้ามาอย่างถือดี
เพราะเธอรู้ หากยัยนารานั่นตกลงเธอแล้ว ก็จะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้กับใครอย่างแน่นอน หน้าโง่ซะจริง!
ดังนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับศุกลที่สับสน ณัจยาจึงสะบัดข้อมือออกอย่างเย่อหยิ่ง “ทำอะไร? ฉันมาส่งยาถอนพิษให้กับคณพศ ปล่อย!”
ศุกลไม่นึกว่าเมษาผู้คนร้ายวางยาจะยโสโอหังถึงขนาดนี้ เขาอึ้งไปเล็กน้อย “เธอเป็นคนวางยาคุณชายสามแท้ๆ ตอนนี้ยังจะมาวางท่าอวดดีอะไรมิทราบ ยังมีสามัญสำนึกบ้างรึเปล่า?!”
ณัจยาปรายตามองศุกลอย่างรังเกียจ แล้วแสดงยาในมืดให้ดู “ฉันมาเพื่อเอายาถอนพิษให้กับคณพศ ฉันชอบเขา ก็เลยอยากได้เขา แล้วมันผิดตรงไหน? เดาว่าเมื่อวานนาราคงป้อนยาให้เขากินแล้วสินะ เพราะฉันเห็นว่าแผลบนตัวเขาไม่ได้ลุกลามไปอีก ยังไงก็ตามจะต้องพักผ่อนให้เพียงพอ และยังต้องกินยาถอนพิษอีกครั้งนี้ถึงจะหายได้”
“เอามา!”ศุกลรีบเข้าไปคว้ายาถอนพิษมาจากมือเธอทันที
ผู้หญิงคนนี้ ให้เอายาถอนพิษมาจากมือเธอให้ได้ก่อนเถอะ จะทุบให้แหลกเลย!
ณัจยาหดมือกลับ “ฉันมีเงื่อนไข!”
“เงื่อนไขอะไร?”ศุกลถามเสียงเย็น ตีให้ตายก็ไม่เชื่อว่าเมษาคนนี้จะมีความดีอยู่ด้วย! ก็รู้ว่าเธอมีเงื่อนไขอะไร
ณัจยาหักนิ้ว พูดอย่างสะใจ “ตราบใดที่พวกนายหยุดตามล่าฉัน และสัญญาว่าจะไม่ท้วงหาความรับผิดชอบจากฉัน ฉันก็จะมอบยาถอนพิษนี่ให้นายทันที”
“ดีมาก ตกลง! ฉันสัญญาจะไม่เอาเรื่องเธอ เอายาถอนพิษนั่นมาเถอะ”ศุกลยื่นมือออกไปหาณัจยา แอบคิดในใจ ฉันทำได้แค่ในนามของฉันเท่านั้นแหละ รอให้คุณชายสามตื่นขึ้นมาแล้วจะทำยังไงกับเธอ ก็ไม่เกี่ยวกับฉันแล้ว
ณัจยานึกไม่ถึงว่าศุกลจะยอมตกลงกับคำขอของตัวเองเร็วถึงขนาดนี้ ในใจจึงยิ่งยินดีอย่างมาก “เยี่ยม ฉันเชื่อคำสัญญาของคุณ นี่คือยาพิษอีกครึ่ง แต่จะกินเข้าไปไม่ได้ ต้องผสมกับน้ำเกลือ0.9% แล้วฉีดเข้าเส้น”
นั่นทำให้ศุกลถึงได้เข้าใจว่าเขากับอาจารย์ทำพลาดไปตรงไหน ที่แท้พวกเขาเอาแต่พยายามปรุงยาแก้พิษ แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะทำแบบนี้ได้ด้วย เป็นความคิดที่ละเอียดอ่อนจริงๆ!
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง มิน่าฉันกับอาจารย์ทำยาถอนพิษไม่สำเร็จสักที”ศุกลพูดกับตัวเอง เมื่อเขาได้สติ จึงพบว่าเมษาคนนั้นหนีไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้แล้ว
ศุกลแอบหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ เมื่อครู่แค่ใจลอยไปเดี๋ยวเดียว ก็ลืมให้เธออยู่ต่อซะได้!
ช่างเถอะ ต้องให้ยาถอนพิษกับคุณชายก่อน! แต่ความคิดของศุกลและนารานั้นเหมือนกัน ยังไงก็ไม่อาขเชื่อได้ว่าณัจยาที่แอบวางยาพิษได้นั้นจะเปลี่ยนเป็นคนดีขึ้นมา ถึงเอายาถอนพิษออกมาให้เองได้
ดังนั้น ศุกลจึงไปที่ห้องทดลองอย่างไม่ลังเล ต้องตรวจสอบให้แน่ใจยาถอนพิษขวดนี้มีผลข้างเคียงหรือไม่
ไม่นาน ผลการทดสอบก็ออกมา เมื่อสารพิษในเลือดของคณพศเจอกับยาตัวนี้ มันก็ถูกทำงานจนสลายไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะเป็นยาถอนพิษของจริง
ศุกลทำตามที่เมษาได้พูดไว้ เอายาถอนพิษ0.9%ผสมกับน้ำเกลือ เตรียมนำไปฉีดเข้าในสายให้กับคณพศ ในห้องผู้ป่วยดังเสียงโหวกเหวก “ศุกล ชายสามดีขึ้นจากเมื่อวานบ้างไหม?”
ศุกลหันกลับไป พบว่าผู้มาเยือนนั้นคือยชญ์ อดรู้สึกดีใจไม่ได้ “ในที่สุดนายก็มา ฉันจะบอกนาย เมษาที่นายตามหามานานในที่สุดก็โผล่ออกมาแล้วล่ะ”
ยชญ์เบิกตากว้าง “อะไรนะ? ที่ไหน?”
ศุกลชี้ไปทางประตู “เมื่อกี้เธอยังอยู่ในโรงพยาบาลอยู่เลย เอายาถอนพิษมาให้ แล้วอยู่ๆ ก็หายไปไร้ร่องรอย ไม่รู้ว่าหนีไปแล้วรึเปล่า ถ้านายจะส่งลูกน้องไปไล่ล่า ก็น่าจะยังทัน แต่ฉันเพิ่งจะสัญญากับหล่อนไป ว่าหลังจากได้ยาถอนพิษแล้วจะไม่ตามล่าเธอ แต่นั่นก็แค่ในนามของตัวฉันเอง แต่พวกนายจะตามหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แหะแหะ”
“อะไรนะ? นังเลวเมษากล้ามาที่นี่เลยเรอะ? กินไม้กินหินเข้าไปรึไง?”ยชญ์ตกใจจนตาแทบถลน คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเมษาที่เขาแทบพลิกแผ่นดินหาก็ไม่เจอจะมาอยู่ที่โรงพยาบาล
ศุกลพยักหน้ายืนยัน แล้วแสดงยาในมือให้กับยชญ์ “นี่ไง นี่คือยาถอนพิษที่หล่อนเอามา พอฉันออกมาจากห้องทดลองก็ไม่เห็นวี่แววของเธอแล้ว”
“เวรเอ้ย! ตามหาหล่อนมาตลอดตั้งนานก็ยังหาไม่เจอ ตอนนี้นังนั่นยังวิ่งหนีไปแบบนี้ได้อีก บัดซบจริงๆ !”ยชญ์พ่นคำด่าออกมา ก่อนหมุนตัวเดินออกไป “ไม่ได้การ ฉันต้องรีบไปตามหานังผู้หญิงสารเลวนั่น!”
พูดจบ ยชญ์ก็วิ่งออกไปจากห้องผู้ป่วย อย่างกับลมกรรโชก
ศุกลเห็นยชญ์ไปแล้ว ก็นำยาไปให้กับคณพศที่อยู่ในห้องผู้ป่วย
ภายในห้อง คณพศนอนสลบไสลอยู่ตลอด ศุกลค่อยๆ ฉีดยาเข้าไปในร่างกายของเขา แล้วยืนเงียบๆ อยู่ด้สนข้าง ดูปฏิกิริยาของเขาอย่างระมัดระวัง
ผ่านไปเพียงไม่นาน ยชญ์ก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน สบถไม่หยุด “เวรเอ้ย ปล่อยให้นังสารเลวนั่นหนีไปได้อีกแล้ว ไอ้บัดซบ!”
เสียงของยชญ์ดังสนั่น ขนาดดังมาจากทางเดินยังได้ยินได้อย่างชัดเจน แต่เมื่อยชญ์เข้าห้องผู้ป่วยมา เขาก็ลดเสียงลงแล้วเอ่ยถามศุกล “เมษา ยัยผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้น เอายาถอนพิษมาให้นายง่ายๆ ได้ยังไง? นายแน่ใจนะว่ามันคือยาถอนพิษจริงๆ?”
ศุกลพยักหน้า “ฉันตรวจสอบแล้ว มันเป็นยาถอนพิษแน่นอน”
“งั้นก็น่าแปลห หล่อนจะใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ? ให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ!” ยชญ์ว่าจบก็ถามศุกลอย่างประหลาดใจ “จริงสิ น้องสะใภ้ล่ะ? ทำไมไม่เห็นเธอเลย?”
ศุกลส่ายหน้า “ฉันก็ไม่เห็นเธอเหมือนกัน อาจจะกลับบ้านไปหานายน้อยละมั้ง?”
“อ๋อ คงงั้น ตั้งแต่ชายสามนอนโรงพยาบาล เธอก็มาอยู่ข้างๆ ทันทีเลย แม้แต่นายน้อยก็ยังไม่ค่อยได้ดูแล ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมคุณชายสามถึงขาดเธอไม่ได้เลย”ยชญ์เอ่ย ก่อนถามศุกลอย่างร้อนใจ “นายรีบดูหน่อย ว่าใช่ยาถอนพิษจริงๆ รึเปล่า? ทำไมถึงตอนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ?”
ศุกลพยักหน้าก่อนเดินไปข้างเตียง จึงเห็นคณพศค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบแล้ว จังหวะที่ศุกลเห็นคณพศลืมตาก็รู้ได้ว่าพิษในร่างกายของเขาค่อยๆ สลายไป เพราะแววตาของคณพศแจ่มชัดขนาดนั้น ไร้ซึ่งความขุ่นมัวอย่างในตอนแรกอีก
“ศุกล?”คณพศรู้สึกเวียนศรีษะอยู่เล็กน้อย แต่ก็ยังถามออกไปอย่างไม่รู้ตัว “นาราล่ะ?”
“คุณชายสาม ผมเองก็ไม่เห็นคุณผู้หญิงเหมือนกัน เธออาจจะกลับไปหานายน้อยก็ได้นะครับ?” ศุกลเอ่ยอย่างเคารพ “ตอนนี้ร่างกายของคุณเป็นยังไงบ้างครับ? รู้สึกไม่สบายอะไรหรืออึดอัดที่ไหนรึเปล่าครับ?
