ตอนที่321 ฉันได้ใส่ที่ระบุตำแหน่งไว้ในกิ๊บติดผมของเธอ
ฉันได้ใส่ที่ระบุตำแหน่งไว้ในกิ๊บติดผมของเธอ
เคลลี่ลั่วที่เป็นคนอังกฤษ เขาเป็นคนที่ถ้ามีอะไรในใจก็จะพูดออกมา จะไม่ปิดบังและโกหก เขาได้พยักหน้ากับนารา “ใช่ นารา ฉันมาตามหาคนคนนี้ เธอแกล้งปวดท้องและได้หนีออกมาจากประสาท ฉันตามหาเธอมานาน วันนี้ได้เจอเธอสักที”
เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้นาราตกใจมาก เธอไม่คิดเลยว่า เคลลี่ลั่วจะเป็นคนที่กักขังไลลา ความจริงนี้เป็นสิ่งที่รับได้ยาก “พี่ลั่ว ไลลาบอกว่าเธอได้ถูกกักขัง คนที่กักขังเธอนั้นเป็นนายหรอ?”
เคลลี่ลั่วก็ได้แสดงใบหน้าที่เขินอาย เขาก็ได้พยักหน้า “ใช่ คนที่กักขังไลลา คือฉันเอง”
“เป็นเพราะอะไร? พี่ลั้ว ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้? ไลลาเป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดของฉัน นายทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้อย่างไง?” นาราไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น คนที่มีเสน่ห์อย่างเคลลี่ลั่วจะทำเรื่องแบบนี้
เคลลี่ลั่วมองไปที่นารา และพูดอย่างจริงจังว่า “หวาน เรื่องนี้ต้องเริ่มเล่าตั้งแต่คืนที่เธอปฏิเสธฉัน เพราะฉันที่ถูกปฏิเสธ ฉันก็ได้เสียใจมาก และดื่มเหล้าไปเยอะมาก และฉันได้ไปหาเธอ แต่ฉันคิดว่าไลลาเป็นเธอ ฉันได้ไปมีอะไรกับไลลา”
ได้ยินคำพูดของเคลลี่ลั่ว นารารู้สึกตะลึง คืนที่ถูกปฏิเสธ? พระเจ้า เป็นคืนที่คืนดีกับคณพศหรอ? เธอได้นึกถึงในบ้านที่เธอได้พบกับกระดาษใบนั้น และกระดาษที่ฉันเห็นในบ้าน นายเป็นคนเขียนใช่มั้ย?
เคลลี่ลั่วได้พยักหน้า “ใช่ เวลานั้นฉันผิดหวังและแค้นมาก กลัวไลลาจะนำเรื่องนี้ไปบอกเธอ แล้วเธอจะเกลียดฉัน ฉันก็เลยลักพาตัวไลลาไป และกักขังเธออยู่ในปราสาทของฉัน”
“พี่ลั่ว พี่ทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงฉันเสียใจมากเลย” นาราได้พูดอย่างเบาๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง เธอได้กอดไปที่ไลลานั่งอยู่ข้างที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ใจของเธอก็ได้เจ็บเป็นเท่าตัว “ไลลา ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อก่อน ขอโทษจริงๆ ถ้าฉันรู้ว่าการไปฝรั่งเศสครั้งนี้จะทำให้มีผลเสียที่ตามาแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไงฉันก็จะไม่ชวนเธอไปที่นั่น ขอโทษน่ะ”
ไลลาได้ใช้มือจับไปที่ไหล่ของนารา และส่ายหัว เรื่องแบบนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะ……
เคลลี่ลั่วได้อุ้มเด็กสาวคนหนึ่ง และพูดว่า “หวาน หลังจากที่ฉันได้กักขังไลลา ฉันไม่ได้ทำร้ายเธอน่ะ แค่ไม่ให้อิสระกับเธอเฉยๆ ไม่ให้เธอออกมา ต่อมา ฉันได้ถูกดึงดูดโดยนิสัยของเธอ รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจ จนถึงตอนที่เธอได้หนีออกมาจากประสาท ฉันถึงได้รู้ว่า ฉันขาดไลลาไม่ได้ ฉันรู้สึกว่า ฉันได้รักไลลาไปแล้ว”
“จริงหรอ? เป็นเพราะรักฉัน? หรือเป็นเพราะลูกที่อยู่ในท้องหรอ?”ไลลาหัวเราะด้วยความเสียดสี “เคลลี่ลั่ว ฉันเป็นประชาชนที่มีอิสรภาพ ฉันอยู่ในอิสระและกฎหมายของความเท่าเทียมกัน ไม่ใช่เป็นนกที่นายจะยังอยู่ในกรงและรอนายมาเล่น! เก็บความรักที่ไร้ค่าของนายเถอะ ฉันไม่ต้องการ!”
เคลลี่ลั่วโดนไลลาด่าจนหน้าซีด เขาได้เดินไปที่ไลลา “ใช่ๆๆ ฉันเป็นคนผิดเอง นี่มันเกิดขึ้นจาก…..ของฉัน แต่ตอนนี้เธอท้องอยู่ ไม่ควรที่จะโมโหน่ะ มันไม่ดีต่อร่างกาย” นาราที่ได้ฟังแบบนี้รู้สึกประหลาดใจ ใช่ เคลลี่ลั่วเป็นคนที่อ่อนโยน แต่เขาที่พูดจาอย่างช้าๆและระมัดระวังแบบนี้ นาราพึ่งเคยเห็นครั้งแรก
“นายออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย! ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะกลับไปเจอพ่อและแม่!” ไลลาที่พูดอยู่นั้น ก็ได้ร้องไห้ออกมา
“ได้ๆๆ เธอพูดอย่างไงฉันก็จะทำอย่างนั้น ขอแค่เพียงเธอไม่ใช้อารมณ์น่ะ ได้มั้ย?” เคลลี่ลั่วได้พูดอย่างอ่อนโยน ดูเหมือนเธอได้ปลอบใจเด็กที่ดื้ออยู่
ไลลานิ่งร้องไห้ยิ่งเสียใจ เธอได้เช็ดน้ำตาไม่หยุด “ไม่ได้ ฉันได้หนีพรจากนายไปแล้ว นายหาฉันเจอได้อย่างไง? เธอกลับไป ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย นายไปได้แลว!”
ไลลาไม่คิดว่าจะบอกกับนาราว่าเธอได้ท้องกับเคลลี่ลั่ว เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะบอกนาราอย่างไง แต่ตอนนี้ที่เคลลี่ลั่วได้มาที่นี่
แถมยังเล่าเรื่องนี้ให้นาราฟังอย่างไม่อาย ไลลารู้สึก…..
“ได้ๆ ฉันจะไป ฉันจะไปรอเธอที่หน้าประตู เธอใจเย็นๆน่ะ รอจนเธอใจเย็นฉันจะเข้ามาน่ะ ดีมั้ย?” เคลลี่ลั่วมองไปที่ไลลา และพูดไปและเดินไปที่ประตู
“หยุดก่อน!” ไลลาได้ตะโกนขึ้น เคลลี่ลั่วได้หยุดทันที เขาได้ยืนตรง หันหลังอย่างหล่อ “ที่รักมีอะไรจะสั่งหรอ?”
“ห้ามเรียกฉันว่าที่รัก!” ไลลาได้บีบไปที่แขนที่ขนลุกของเธอ และถามว่า “นายหาฉันเจอได้อย่างไง?”
เคลลี่ลั่วได้ยิ้มอย่างเห็นฟันขาว และได้ชี้ไปที่กิ๊บติดผมของไลลา “ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันทำไปเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอน่ะ ฉันได้ให้คนไปดัดแปลงกิ๊บติดผมของเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน ดาวเทียมก็จะรู้ที่ตั้งของเธอ เพราะหลายวันก่อนสัญญาณไม่ค่อยดี ฉันเลยไม่สามารถระบุตำแหน่งที่ชัดเจนได้
วันนี้สัญญาณได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันเลยได้รีบตามมาที่นี่”
ไลลาได้เอากิ๊บติดผมลงมาจากหัว และได้ดูอย่างละเอียด เธอได้สังเกตว่าในเพชร มีจุดสีดำใหญ่ประมาณเม็ดข้าว เธอเดาว่านี้เป็นเครื่องติดตามที่เคลลี่ลั่วได้ติดตั้ง
“นายเป็นคนที่ชั่วมาก นายแอบใส่เครื่องติดตามในกิ๊บติดผมของฉัน!” ไลลาได้โกรธ และปากิ๊บติดผมไปที่เคลลี่ลั่ว เคลลี่ลั่วได้รับกิ๊บติดผมนั้นไว้ได้อย่างสบาย และหัวเราะอย่างไม่ละอายใจ “มันแน่นอนอยู่แล้ว ต้องทำแบบนี้ถึงจะรับประกันความปลอดภัยของเธอไง”
“ออกไป!” ไลลาจะบ้าไปแล้ว ช่วงนี้คนนี้เป็นคนที่ไม่ละลายใจเลย
พูดอะไรก็เอาแต่หัวเราะ ไม่เหมือนเคลลี่ลั่วที่เยือกเย็นที่ฉันเคยเจอตอนแรก!
“ได้!” เคลลี่ลั่วได้พยักหน้า ได้เดินออกไปอย่างเร็ว และได้ออกไปจากห้องนี้
รอจนเคลลี่ลั่วออกไปแล้ว นาราถึงได้ใช้เวลากับไลลาตามลำพัง
เธอเห็นไลลาที่ตื่นเต้น เธอได้ถามไลลาอย่างนุ่มนวลว่า “ไลลา เธอบอกฉันมา เธออยากที่จะหนีจากพี่ชั่วจริงๆหรอ?”
ไลลาได้หลบสายตาของนารา “ใช่ มันแน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันจะหนีออกมาทำไม ใช่มั้ย?”
นาราได้ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไลลา เธอดูเธอตอนนี้สิ เหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ ฉันรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ แต่ฉันได้เห็นในสายตาของพี่ลั่ว เห็นแววตาที่เธอจ้องเค้าได้ เธอชอบเขา ใช่มั้ย?”
