ตอนที่330 รักที่ผ่านมาได้หายไปแล้ว
เคนโด้ก็ได้เก็บกระเป๋าของตัวเอง และเริ่มไปอยู่กับนารา
ทุกเช้าพวกเขาได้วิ่งด้วยกัน และวาดภาพด้วยกัน และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และทำกับข้าวด้วยกัน
เคนโด้เป็นคนที่เอาใจใส่มาก ได้ดูแลนาราได้เป็นอย่างดี ทุกวันเขารู้สึกว่าตัวเองอยู่ในฝัน การใช้ชีวิตแบบนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ ถือได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้ สิ่งหนึ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบคือ นารารู้สึกกับตัวเองแค่พี่น้องแววตาของเธอไม่ได้รู้สึกรัก
แต่ละวันที่ค่อยๆผ่านไป เคนโด้ก็เกิดความโลภ เขาไม่อยากที่จะใช้ชีวิตกับนาราเหมือนแค่พี่น้อง เขาอยากได้มากกว่านั้น อยากให้นาราเป็นแฟนของตัวเอง เหมือนความสัมพันธ์ตอนที่หนุ่มๆที่ดึงดูดคน
ในยามค่ำของวันนี้ เคนโด้ได้แอบเตรียมอาหารที่หลากหลาย และรอจนตอนกลางคืน เขาได้เรียกนาราออกมาจากห้อง
นาราได้ถูกเคนโด้ดึงไปที่สวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่สวยงาม เธอได้พบว่าที่นี่ได้ตั้งโต๊ะเล็กๆไว้ บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่มากมาย และยังมีเทียนที่สวยงามอีกด้วย
เห็นสิ่งที่อยู่คงตรงหน้านี้ นาราได้ยิ้มและมองไปที่เคนโด้ “เคนโด้ นายอยากจะกินข้าวกับฉันใต้แสงเทียนหรอ?”
เคนโด้ได้ดึงเก้าอี้ออกมาอย่างสุภาพบุรุษ “เชิญนั่งครับ นางฟ้าที่สวยที่สุดของฉัน”
นาราถูกชมจนเขิน และได้ปิดปากและยิ้ม แล้วได้นั่งลง
เคนโด้ได้เทไวน์แดงให้นารา และได้ชูแก้ว” มา ฉลองการได้เจอกันอีกครั้งของเรา cheers!”
นาราก็ได้ชูแก้วตาม ริมฝีปากที่แดงของเธอ “cheers!”
เคนโด้และนาราได้ดื่มด้วยกันหลายแก้ว เวลาก็ได้ดึกขึ้น ดวงดาวบนท้องฟ้าก็ได้กะพริบ
กะพริบเหมือนกับการกะพริบตา
ใบหน้าของนาราเริ่มแดง เธอก็ได้เริ่มเมา
เคนโด้ได้ลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างกะทันหัน และได้เอรดอกกุหลาบออกมา และได้คุกเข่าต่อหน้านารา “นารา ฉันรักเธอ แต่งงานกับฉันได้มั้ย?”
นาราตกใจกับการกระทำของเคนโด้ ตอนแรกเธอคิดว่าแค่ดื่มไวน์กันเฉยๆ แต่ตัวเองไม่คิดเลยว่าเคนโด้จะขอเธอแต่งงาน
การขอแต่งงานครั้งนี้กะทันหันเกินไป นาราไม่รู้จะทำอย่างไงดี เธอก็ได้นึ่งไปอยู่ตรงนั้น
เคนโด้ก็ได้คุกเข่าลงอย่างดื้อรั้น พูดด้วยความลึกซึ้งว่า “นารา เธอรู้มั้ย ฉันได้รักเธอมาตั้งนานแล้ว ฉันก็รู้ว่าเธอก็รักฉันเหมือนกัน แต่โชคชะตาทำให้เราต้องจากกัน ทำให้เธอต้องจากฉันไป ตอนนั้นฉันอ่อนแอเกินไป ไม่รู้เลยว่าฉันจะได้ความสุขมาได้อย่างไร และได้ปล่อยเธอไปแบบนั้น! ตอนที่ฉันได้ข่าวว่าเธอไปโดดทะเล ฉันอยากที่จะโดดลงไปในทะเลเพื่อตามหาเธอ ฉันได้เสียใจทั้งชีวิต ตอนนี้ เธอก็เหมือนนางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์แล้วและปรากฏอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้ง เราจะไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ นี้เป็นโอกาสที่พระเจ้าให้เรา! นารา แต่งงานกับฉันน่ะ!”
นาราเห็นเคนโด้ที่คุกเข่าอยู่ที่พื้น เธอก็ไม่อยากให้เขาทำแบบนั้น เธอคิดว่าเคนโด้จะรักษาเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันดีๆ และไม่พูดถึงความรู้สึกที่มันได้หายไปแล้ว แต่เธอไม่คิดเลยว่า เธอก็หลบไม่พ้น
นาราได้สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “เคนโด้ ขอโทษน่ะ ตอนแรกที่ฉันคิด คิดว่าระหว่างเราทั้งสองเป็นความรู้สึกพี่กับน้อง แต่ตอนนี้ฉันคิดผิด อาจจะเป็นตอนแรกที่ฉันคิดไปเอง และไม่ได้ถามความรู้สึกของนาย ฉัน ฉันขอโทษจริงๆ”
แววตาที่สดใสของเคนโด้ก็ได้ดับลง เขาได้คุกเข่าอย่างโศกเศร้า
เหมือนรูปปั้นรูปหนึ่ง แสงจันทร์ก็ได้ส่องไปที่เงาทีเต็มไปด้วยความเหงาของเขา
นาราเห็นใบหน้าที่โศกเศร้าของเคนโด้ เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย “เคนโด้ ฉันขอโทษน่ะ ฉันแต่งงานกับนายไม่ได้ และก็รักนายไม่ได้ด้วย ใจของฉันได้หายไปแล้ว เป็นใจที่ไม่สมบูรณ์ นายเหมาะสมกับผู้หญิงทีดีกว่า ถ้านายไม่คิดอะไร เรามาเป็นครอบครัวเดียวกันได้น่ะ ความรักของคนในครอบครัว อย่างนั้นให้นายไม่ได้จริงๆ เคนโด้ นายสามารถลืมเรื่องเมื่อก่อนได้น่ะ อย่าโทษตัวเอง ขอโทษน่ะ!”
เคนโด้ได้จ้องมองไปที่นารา เหมือนอยากจดจำใบหน้าของเขาไว้ในสมอง
ผ่านไปไม่นาน เขาได้ค่อยๆดึงมือที่ชูขึ้นจนชากลับมา และได้ลุกขึ้น แล้วพูดว่า “นารา ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะรอ ฉันจะรอแบบนี้ต่อไป รอจนเธอจะเปลี่ยนใจ รอจนถึงวันที่เธอจะกลับมาหาฉัน”
นารารู้สึกเขินอายและกัดไปที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ ตอนนี้เธอไม่รู้จะไปปลอบเคนโด้อย่างไงดี ทำได้เพียงก้มหัวและเงียบ
เคนโด้ได้หัวเราะ ตอนแรกเขาอยากที่จะเดินออกไปอย่างเงียบๆ แต่ก็กลัวนาราจะคิดมาก ถึงได้รวบรวมความกล้า “นารา อย่าทำแบบนี้ ฉันเป็นคนที่หน้าด้านมาก เสียใจกี่ครั้งก็ไม่เป็นไร จริงๆน่ะ ฉันรอได้ รอวันที่เธอจะเปลี่ยนใจ”
นารารู้สึกอยากร้องไห้ เธอมองไปที่เคนโด้ที่ทำเป็นดีใจ “เคนโด้
ฉัน….”
“พอแล้ว ฉันเป็นเคนโด้น่ะ เป็นแมลงสาบที่ตีไม่ตาย ครั้งนี้ไม่สำเร็จยังมีครั้งต่อไป” เคนโด้ได้ทำหน้าที่เว้อวัง พูดเสียดสีตัวเอง
เคนโด้ก็ทำให้นารายิ้มออกมา ถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกเขินนิดหนึ่ง
แต่ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว นาราได้มองไปที่เคนโด้ “เคนโด้ ฉันหวังว่านายจะเป็นคนในครอบครัวที่ดีที่สุดของฉัน จริงๆ”
“รู้แล้ว ฉันก็อยากเป็นคนในครอบครัวของเธอ แต่เธอจะมาห้ามฉันไม่ให้อยากได้ของที่ไม่ใช่ของฉันไม่ได้น่ะ เฮเฮ ต้องระวังน่ะ
ถ้าวันไหนฉันกลายร่างเป็นหมาป่าใหญ่ เธอตายแน่!” เคนโด้ได้ทำท่าเหมือนหมาป่า
อารมณ์ของนาราก็ได้ดีขึ้น และทำท่าทางและจับไปที่ไหล่ “โอ้ย
เป็นหมาป่าที่น่ากลัวมาก”
และเป็นแบบนี้ เคนโด้ได้ทำให้อารมณ์ที่อึดอัดตอนแรกหายไป
ทั้งสองคนได้พูดหยอกล้อกัน และต่างฝ่ายต่างกลับห้องของตัวเอง
ปิดประตู กลั้นโลกภายนอกออก และทั้งสองถึงได้เผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา ไม่ได้ยิ้มเพราะห่วงความรู้สึกของอีกฝ่าย
เคนโด้ได้นอนลงไปที่เตียงอย่างเจ็บปวด ในใจของเขารู้สึกแพ้ ถึงวันนี้ที่ขอแต่งงานไม่สำเร็จจะอยู่ในการคาดการณ์ของตัวเอง แต่ตัวเองที่ได้เผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ ต้องมีใจที่แข็งแกร่งมาก
ฉันหาเธอจนเจอ ฉันไม่อยากที่จะปล่อยเธอไป ถึงจะเป็นแค่คนในครอบครัว ก็ยังดี
นารา ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป ฉันอยากที่จะให้เธอยอมรับฉันอย่างจริงใจ ไม่ว่านานแค่ไหน ฉันก็รอได้
ในใจของเค้าได้พูดคำสาบานที่อยู่ในใจ เคนโด้รู้สึกตัวเองมีพลังมาก และได้หลับตาด้วยความพอใจ
อีกห้อง นารามองไปที่วิวนอกหน้าต่าง ได้จมลงในความรู้สึกที่คิดถึงคณพศ
