ตอนที่ 341 ล่อให้เธอเผยความจริง
เธอเพิ่งจะบ่นถึงยชญ์อยู่ในใจ ยชญ์ก็ปรากฏตัวราวกับฟ้าส่งมา
ยชญ์เห็นสถานการณ์ตรงหน้าเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างน่าอึดอัดอยู่หน่อยๆ จึงรีบถาม เจมม่า ด้วยท่าทีสบายๆ “คุณ เจมม่า ได้ยินชื่อเสียงไม่สู้ได้พบหน้านะครับ ผมชื่นชมในตัวคุณมาก ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลาว่างไหม และไม่รู้ว่าผมจะได้รับเกียรติให้เชิญหญิงงามเช่นคุณไปชมเมืองธิตกลสักพักไหมนะ?
คำพูดของเขาทำเอาคณพศและ เจมม่า แข็งทื่ออยู่ตรงนั้น คณพศอื้งไปเพียงสองสามวินาทีก็เข้าใจว่ายชญ์ต้องการจะเอาตัวเธอไป จากนั้นค่อยล่อให้เธอบอกที่อยู่ของนาราออกมา เขาแอบยกนิ้วโป้งให้ยชญ์อย่างอดไม่ได้ ชื่นชมว่าความคิดนั่นไม่เลวเลยทีเดียว
ยชญ์ยกมุมปากอย่างภูมิใจ ล้อเล่นน่า เขาน่ะคือยชญ์ผู้หล่อเหลาและชาญฉลาดเชียวนะ! บนโลกนี้นอกจากเจ้าคณพศ ยังจะมีใครเอาชนะเขาด้วยIQได้อีก?
ส่วน เจมม่า เมื่อได้ยินคำเชิญชวนนั้น หัวใจน้อยๆ ก็เต้นตูมตามราวกวางน้อยที่วิ่งโลดแล่นในป่าขึ้นมาทันที พระเจ้า คุณยชญ์ถึงกับเชิญตัวเธอไปเมืองธิตกลอย่างกระตือรือร้นขนาดนี้ แบบนี้ต้องโค้งคำนับให้ถึงพื้นเลยรึเปล่า?
แต่ก็ไม่แปลกหรอก ยังไงสาวงามระหงอย่างเธอ ก็คุ้นเคยกับสายตาชื่นชมของพวกผู้ชายมาตั้งนานแล้ว
เพียงแต่ ทำไมคำเชิญนี้ถึงไม่ใช่ประธานคณพศเอ่ยออกมากันนะ?
ถ้าหากเป็นเขา เธอจะพยักหน้าตกลงโดยไม่ลังเลเลยล่ะ!
ในใจคิดเช่นนั้น เจมม่า ก็มองคณพศอย่างไร้ซึ่งความอ่อนหวานใดๆ “ท่านประธานคณพศ คุณก็เหมือนคุณยชญ์ จะเชิญฉันไปที่สำนักงานใหญ่ของพวกคุณที่่เมืองงธิตกลไหมคะ?”
คณพศรู้สึกได้ถึงแววตากระตือรือร้นสุดๆ ของ เจมม่า รู้สึกเหมือนขนทั่วร่างจะลุกชันขึ้นมา แต่ในใจเขาก็รู้สึกว่าความคิดนี้ของยชญ์ก็ดีเหมือนกัน จึงเอ่ยเชิญอย่างยินดี “นั่นแน่นอนอยู่แล้วครับ ถ้าคุณ เจมม่า จะสามารถไปชมเมืองธิตกลสักหน ก็จะเป็นเกียรติกับเราอย่างมากครับ!”
เจมม่า พลันปลื้มปิติขึ้นมา เห็นไหมล่ะ เธอบอกแล้วว่าประธานคณพศน่ะเป็นผู้ชายที่สุภาพและอ่อนโยน เป็นไปได้มากว่านี่จะเป็นความคิดของเขาแต่แรก จากนั้นก็รับคำต่อจากปากยชญ์ก็เท่านั้น ถึงแม้คุณยชญ์เองก็ไม่เลวเหมือนกัน แต่เธอชอบผู้ชายแบบประธานคณพศน่ะสิ มองภายนอกแล้วดูเย็นชา แต่ความจริงภายในนั้นอบอุ่น ขอแค่ให้เวลาเขาสักหน่อย เธอจะต้องทำให้เขากลายเป็นหนุ่มแสนดีที่สูญพันธ์ไปจากโลกนี้แล้วได้แน่นอน!
“ในเมื่อท่านประธานกรุณาเชิญฉันไปแบบนี้ ฉันจะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยได้ยังไงล่ะคะ?” เจมม่า กะพริบตาที่เต็มไปด้วยมาสคาร่า ก่อนเอ่ยอย่างเว้าวอน “นักรบยอมตายได้เพื่อสหายที่รู้ใจ สตรีตั้งใจแต่งหน้าเพื่อคนที่ตนรัก ประธานคณพศ ฉันหวังว่าเราจะสามารถแลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆ ต่อไปนะคะ”
คณพศพยักหน้าอย่างฝืนใจ ในใจรู้สึกว่า เจมม่า ช่างดูเสแสร้งซะเหลือเกิน เฮ้อ คำพูดหวานหูพวกนี้ที่ออกมาจากจากปากชาวต่างชาติ ทำไมมันถึงได้ฟังดูน่ารังเกียจนักนะ
ส่วนยชญ์นั้นแอบหัวเราะอยู่เบาๆ เหอะๆ ดูเหมือนว่าคุณชายสามนี่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนดอกท้อก็บานสะพรั่งได้จริงๆ ! แต่สาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่อย่าง เจมม่า น่ะ เขาไม่คิดจะอิจฉาคณพศหรอกนะ!
ขณะที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกัน วิลเลียม ก็ยกแก้วเดินเข้ามา เขาเพิ่งจะรับมือกับห้องจัดเลี้ยงมา ก็ไม่กล้าที่จะละเลยกับตัวละครหลักสำคัญของตัวเองไปได้ จึงรีบเข้ามาอย่างรีบเร่ง
วิลเลียม วางแก้วใสที่เต็มไปด้วยไวน์ลงบนโต้ะ ก่อนถามด้วยรอยยิ้ม “กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอครับ? ดูเหมือนว่าคุยกันอย่างสนุกสนานเลยนะครับ”
“ก็คุยไปเรื่อยนั่นแหละค่ะ พี่ ฉันกับประธานคณพศแรกเจอก็ต้องตา เขาเชิญฉันไปเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ของเขาล่ะค่ะ” เจมม่า เอ่ยอย่างภูมิใจเล็กน้อย
วิลเลียม ตกใจขึ้นมาทันที ก่อนรีบพูด “นี่มันไม่เหมาะสมนะ?”
“ไม่เหมาะสมได้ยังไงคะ?” เจมม่า ยืนขึ้นอย่างไม่พอใจทันที “พี่คะ ประธานคณพศเขาให้เกียรติเชิญฉันไปขนาดนี้แล้ว ที่พี่พูดหมายความว่ายังไงคะ?”
ทันใดใบหน้าของ วิลเลียม ก็มีความอับอายเล็กๆ น้องสาวคนนี้ของเขาเหลี่ยมจัดซะจริง ยัยคุณหนูนี่พอคิดจะอารมณ์เสียขึ้นมาก็มักจะชักสีหน้าด่าไม่ดูกาละเทศะ แม้แต่เขาที่เป็นพี่ชายก็ไม่เว้น แต่ไหนแต่ไรอยากจะด่าก็ด่า
“เจม พี่แค่คิดว่าเราไม่ควรจะทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้ บางทีประธานคณพศอาจจะแค่พูดไปตามมารยาทเท่านั้นเอง อีกอย่าง จากโรมไปที่ไกลอย่างจีนก็คงจะไม่คุ้นเคย ถึงเวลาถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา แล้วจะทำยังไงล่ะ!” วิลเลียม ตักเตือนน้องสาวเบาๆ ไม่ให้ไว้ใจคนแปลกหน้ามากเกินไป
ฟังที่ วิลเลียม พูด เจมม่า ก็หยุดชะงัก เธอมองไปยัง วิลเลียม อย่างโมโห “พี่คะ! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ? คนเขายังบินมาได้ตั้งหลายพันไมล์ ทำไมฉันจะบินไปบ้างไม่ได้?!”
“ใช่แล้วครับ คุณ วิลเลียม ความสามารถของคุณน้องสาวมีความสำคัญต่อประธานของเราอย่างมาก จึงได้เชิญเธอไปเยี่ยมชมประเทศที่งดงามของเรา โดยการให้เธอคุ้นเคยกับทัศนียภาพที่นั่นของเรา จะเป็นประโยชน์ต่อความร่วมมือของพวกเราให้อนาคตนะครับ เราไม่ได้มีเจตนาอื่นใดทั้งสิ้น คุณไม่ต้องคิดมากไปหรอกครับ”ยชญ์เอ่ยความกังวลในใจของ วิลเลียม ออกมา บนใบหน้าเผยการเสียดสีอย่างชัดเจน
“นั่น….” ชั่วครู่สีหน้าของ วิลเลียม เปลี่ยนเป็นเก้อเขิน เขาโบกมือไปมา “ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ประธานคณพศ คุณยชญ์ พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ”
ใจจริงของ วิลเลียม นั้นกังวลแทบอยู่ไม่ติด หากประธานคณพศหมายน้องสาวของเขาแล้วอยากจะเชิญไปประเทศจีน เขาเองก็คงไม่พูดอะไรมาก แต่กลับจะยินดีด้วยซ้ำ แต่ที่คุณยชญ์พูดเมื่อครู่นี้ พวกเขาต้องการพรสวรรค์ในการออกแบบของ เจมม่า แน่ แต่ร่างออกแบบพวกนั้นเขาแค่ให้ เจมม่า แสร้งวางตัวไปชั่วคราวเท่านั้น ถ้าหากไปประเทศจีนแล้วถูกพวกเขาพบว่าเธอเป็นของปลอม ไม่แน่ว่าอาจโกรธเคืองกันได้ อาจถึงขนาดยกเลิกความร่วมมือกับ บริษัทTMเลยก็ได้ และแน่นอนเขาไม่หวังจะให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นแน่
ดังนั้นจึงสมเหตุสมผล ที่เขาต้องยับยั้งน้องสาวที่ถูกหน้าตาสูงค่าของคณพศล้างสมองไปของตัวเองไว้ให้ได้
ด้วยเหตุนี้ วิลเลียม มองไปยัง เจมม่า อย่างจริงจัง แล้วเอ่ยโน้มน้าว “ เจม อย่าเป็นอย่างนี้สิ ครั้งหน้าพี่มีเวลาจะพาเธอไปเยี่ยมประธานคณพศเอง ว่าไง?”
เจมม่า กระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ “ไม่เอา! ฉันไม่อยากให้พี่พาไปนี่นา ใครจะไปรู้ว่าคงจะเป็นชาติหน้าตอนบ่ายๆ พี่ถึงจะเจียดเวลามาให้ได้!”
วิลเลียม ถูก เจมม่า หักหน้าจนหน้าซีดเผือด ก็ยังคงโน้มน้ามต่อไป “ไม่ใช่อย่างนั้น เจม ประเทศจีนไกลเกินไปจริงๆ พี่วางใจไม่ได้จริงๆ “
ครั้งนี้ไม่รอให้ เจมม่า พูด ยชญ์ที่อยู่ข้างๆ ก็แทรกขึ้น “ทำไมล่ะครับ? หรือคุณสงสัยว่าเราจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับน้องสาวของคุณงั้นเหรอครับ?”
“ไม่ครับ ไม่ใช่อย่างนั้น คุณยชญ์เข้าใจผิดแล้ว” วิลเลียม ลนลานพูดตะกุกตะกัก
ยชญ์เอ่ยประชดประชันต่อไป “ฮะฮะ นึกไม่ถึงว่ากลุ่มบริษัทข้ามชาติของเราจะถึงกับถูกคนเข้าใจผิดได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ผมว่า ความร่วมมือของเราคงจะไม่ราบรื่นสักเท่าไหร่แล้วล่ะ”
คำพูดนั้นกระทบ วิลเลียม ราวกับสายฟ้าฟาด เขาตกใจจนรีบส่ายหน้า “ไม่ครับ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นจริงๆ คุณยชญ์ ประธานคณพศ ผมไม่ได้มีความหมายแบบนั้นเลยจริงๆ นะครับ พวกคุณฟังผมก่อน”
“พี่คะ!” เจมม่า มุ่ยปากอย่างขัดใจ “ทำไมพี่เป็นแบบนี้ล่ะ? ฉันจะถูกพี่ยั่วโมโหจนหงุดหงิดจะตายแล้วเนี่ย!”
พูดพลาง เจมม่า ก็กระแทกส้นสูงหนีไป มีพี่ชายที่ทำเธอขายขี้หน้าแบบนี้ มันน่าโมโหให้ดิ้นตายจริงๆ เชียว!
“ประธาน ผมว่าเราก็ไปกันเถอะ อย่าอยู่ที่นี่ให้คนเข้าใจผิดเลย”ยชญ์แกล้งทำเป็นโกรธแล้วพูดกับคณพศ ฉุดเขาลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนเตรียมที่จะเดินไป
