ตอนที่ 344 เธอคนนี้ตกหลุมรักนายเข้าแล้ว
ในขณะนั้นคณพศก็ชำระร่างกายเสร็จแล้ว เขาได้ยินเสียงอะไรจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกชุ่มที่ปรกหน้าผากอยู่นั้น ดูเซ็กซี่อย่างเกินต้าน
เมื่อเห็น เจมม่า ที่ย้อนกลับมา คณพศจึงขมวดคิ้วถาม “คุณเจมม่า ทำไมคุณถึงกลับมาอีกล่ะครับ?”
เจมม่า มองคณพศอย่างลุ่มหลง ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความเสน่หา เธอหลงใหลในสไตล์ของคณพศเข้าอย่างจัง รู้สึกราวกับหัวใจของหัวเองได้ถูกเขาขโมยไปแล้ว
“คุณ เจมม่า ?”เมื่อเห็น เจมม่า ไม่พูดอะไร คณพศจึงลองถามย้ำอีกครั้ง
เจมม่า ถึงเพิ่งจะรู้สึกตัว เธอละสายตาหลงใหลจากคณพศแล้วถามด้วยท่าทางเขินอาย “ประธานคณพศ ได้ยินมาว่าพวกคุณมาด้วยเครื่องบินส่วนตัวเหรอคะ?”
“ใช่ครับ มีอะไรไม่ถูกงั้นเหรอครับ?”คณพศไม่เข้าใจว่า เจมม่า จะถามไปทำไม
ในขณะนั้นยชญ์ได้ใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เขายังคงโกรธ เจมม่า เรื่องที่ใช้หน้าอกสะบึมมาข่มเหงเจ้าหนูของเขา เมื่อได้ยิน เจมม่า ถามอย่างนั้น ก็อดเอ่ยประชดประชันเสียไม่ได้ “คุณ เจมม่า ที่มาพบเป็นพิเศษในครั้งนี้ คงไม่ใช่เพราะอยากจะเห็นเครื่องบินส่วนตัวหรอกนะ? ผมได้ยินว่าช่วงไม่กี่ปีนี้ บริษัทTMของพวกคุณกำลังเฟื่องฟูขึ้นเรื่อยๆ จะไม่เคยเห็นเครื่องบินส่วนตัวเลยงั้นเหรอครับ?”
“เปล่าค่ะ ฉันแค่อยากจะปรึกษากับประธานคณพศว่า ตอนที่จะไปพรุ่งนี้จะสามารถไปอย่างลับๆ ไม่ให้พี่ชายของฉันพบได้ไหมคะ?” เจมม่า เอ่ยเสียงเบา สายตาสอดส่องอย่างระแวดระวัง กลัวว่า วิลเลียม จะกระโดดออกมาจากที่ไหนสักแห่ง
คณพศไม่ค่อยเข้าใจ “ทำไมล่ะครับ?”
เจมม่า พูดอย่างเดือดดาล “ก็พี่ชายจอมหัวโบราณนั่นของฉันน่ะสิคะ! เขาบอกว่าจะไม่อนุญาตให้ฉันออกจากโรม แถมยังเอาพาสปอร์ตของฉันไปแล้วด้วย ฉันโมโหเขาจนแทบจะดิ้นตายอยู่แล้ว!”
“ไม่อนุญาตให้คุณออกจากโรม?”ยชญ์พูดซ้ำ “เคยได้ยินแต่พ่อแม่หวง เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ยินว่าพี่ชายหวงนะเนี่ย! รู้สึกว่าคุณจะเป็นน้องรักของพี่ชายเลยนะครับ เขาให้คุณไปขวาคุณไปซ้าย เขาให้คุณทำอะไรก็อย่าไปขัดสิครับ?”
เมื่อได้ยินยชญ์พูดแบบนั้น เจมม่า จึงเถียงกับเขาอย่างไม่เกรงใจ “พ่อหวงแม่หวงอะไร คุณเป็นพ่อฉันรึไง! พี่ชายฉันก็เพราะกังวลกับความปลอดภัยของฉัน ถึงได้ไม่ยอมให้ฉันไปเมืองธิตกลกับพวกคุณน่ะ!”
เพิ่งจะพูดออกไปจบ เจมม่า ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาจนแทบจะกัดลิ้นตัวเองซะให้ได้ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้พูดแบบนั้นออกมา! ทำไมต้องพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้กันเนี่ย?
ตามคาด เมื่อ เจมม่า เอ่ยจบ คณพศและยชญ์ก็สบตากัน ก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนไป
ยชญ์พูดกระตุ้น เจมม่า อย่างต่อเนื่อง “แหม คุณก็อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว?แม้แต่อิสระก็ไม่มีเลยเหรอครับ? แต่ที่คุณพูดเมื่อกี้ว่าพี่ชายกังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณถึงได้ไม่ยอมให้ไปเมืองธิตกลกลับพวกเราน่ะ? ์คุณผู้หญิง เจมม่า คุณรีบไปเถอะครับ! พวกเราคงไม่กล้าพูดอะไรกับคุณมาก เดี๋ยวพี่ชายคุณก็พังประตูเข้ามาเพื่อความปลอดภัยของคุณหรอก!”
ขณะพูด ยชญ์ก็พยายามจะผลัก เจมม่า ออกจากห้อง
เจมม่า ที่กำลังเสียใจกับความผิดพลาดที่พูดออกไป เมื่อเห็นว่ายชญ์ต้องการจะผลักตัวเองออกไป ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เธอปัดมือไปมา “ไม่ใช่อย่างนั้น คุณเข้าใจผิดแล้ว ความหมายของพี่ชายฉันคือกังวลที่ฉันจะไปที่ที่ห่างไกล ไปถึงแล้วจะไม่คุ้นกับผู้คน แล้วจะเป็นภาระให้พวกคุณน่ะค่ะ พวกคุณเข้าใจความหมายที่ฉันจะสื่อผิดแล้วจริงๆ นะคะ”
ยชญ์เหลือบตามองคณพศอีกครั้ง คณพศกล่าวอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน “คุณ เจมม่า เดิมพวกเราอยากจะเชิญคุณไปเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ที่เมืองธิตกลอย่างจริงใจ ไม่คิดว่าพี่ชายคุณจะคัดค้านเรื่องนี้ ถ้าเขาไม่ไว้วางใจขนาดนั้นจริง ผมว่าคุณก็อย่าไปเลยดีกว่า พอถึงเวลาเดี๋ยวจะรู้สึกไม่ดี”
“ไม่ไม่ไม่!”เมื่อได้ยินคณพศพูดแบบนั้น เจมม่า ก็ร้อนรนขึ้นมาทันที เธอรีบพูด “ประธานคะ พี่ชายฉันเขาไม่ได้จะสื่ออย่างนั้นจริงๆ นะคะ อย่าเข้าใจผิด แต่ฉันอยากจะไปเมืองธิตกลจริงๆ เขายึดพาสปอร์ตของฉันไปแล้วยังไง? ฉันแอบขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปกับพวกคุณก็ได้นะ! ถ้าตามชื่อเสียงและฐานะของประธานคณพศ ถึงฉันจะไม่ได้เอาพาสปอร์ตไป คุณก็คงแก้ปัญหาพวกนั้นให้ฉันได้อย่างง่ายดายใช่ไหมคะ?”
คณพศพยักหน้าอย่างไม่ยี่หระ “จะว่าแบบนั้นก็ไม่ผิด แต่ว่าในเมื่อพี่ชายคุณไม่เห็นด้วยขนาดนั้น ผมจะไปทำให้พี่น้องต้องแตกกันเพราะเรื่องนี้ได้ยังไง? ผมว่าเรื่องนี้ช่างมันเถอะครับ”
เจมม่า ได้ยินดังนั้น ก็กระวนกระวายจนแผ่นหลังชุ่มเหงื่อ เธอแทบรอจะไปเมืองธิตกลกับคณพศแทบไม่ไหว จะไปช่างมันได้ยังไงเล่า! ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันกับคณพศ จะสวรรค์บาดาลเธอก็อยากไปทั้งนั้น
“ประธานคณพศ ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ ฉันรับผิดชอบตัวเองได้ พี่ชายฉันก็แค่วิตกเกินไป กลัวว่าฉันจะทำอะไรวุ่นวาย ถึงได้ห้ามฉัน หวังว่าพวกคุณจะเข้าใจได้นะคะ ฉันชอบความลึกลับน่าค้นหาของประเทศจีนมาตลอด ฉันอยากไปชื่นชมความงดงามของประเทศจีนมากจริงๆ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะยังไง การไปประเทศจีนเที่ยวนี้ก็ยกเลิกไม่ได้ค่ะ!” เจมม่า พูดอย่างร้อนรน กลัวว่าคณพศจะเปลี่ยนใจ
คณพศไม่พูดอะไร แล้วเบนสายตาไปทางยชญ์ ส่วนด้านยชญ์นั้นก็เข้าใจในทันที พูดขึ้นอย่างสบายๆ “แต่ว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะไปกันไปกันเร็วมากนะครับ ไม่รู้ว่าคุณ เจมม่า จะทันตื่นรึเปล่า?”
“ได้แน่นอนค่ะ ทันแน่นอน ฉันตื่นเช้าอยู่แล้ว ไม่มีปัญหาเลยค่ะ” เจมม่า เอ่ยเสียงเบา กลัวว่าพวกคณพศจะเปลี่ยนใจไม่ให้ตัวเองไปด้วย
“ดีเลยครับ พรุ่งเช้าตีห้าครึ่ง พวกเราจะขึ้นเครื่องกันนะครับ หวังว่าคุณ เจมม่า จะรักษาเวลา มาสายไม่รอนะครับ”ยชญ์เอ่ย ผายมือเชิญ เจมม่า ออกไป “คืนนี้ดึกมากแล้วนะครับ คุณ เจมม่า กลับไปก่อนเถอะ ดูแลตัวเองดีๆ พรุ่งนี้เช้าจะได้ตื่นทันนะครับ”
“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ คำไหนคำนั้น” เจมม่า เอ่ย ก่อนเดินออกจากห้องอย่างเย่อหยิ่ง ในที่สุดก็ได้ตกลงกับคณพศเรียบร้อยแล้ว ความจริงนั้นเธอลิงโลดมาก ต้องใช้พลังเต็มที่ถึงจะสะกดความรู้สึกไม่ให้ตะโกนไชโยออกมา
เมื่อส่ง เจมม่า ไปแล้ว ยชญ์ก็ปิดประตู ยักคิ้วให้กับคณพศ “ไง เจ้าหล่อนตกหลุมรักนายเข้าแล้วนะ”
คณพศนอนลงบนเตียงอย่างเรียบนิ่ง “นายไม่ได้เจอสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรกสักหน่อย มีอะไรน่าตกใจอีกรึไง?”
“เอาน่าเอาน่า พ่อคุณชายสาม มั่นคงราวกับ หลิ่วเสี้ยวฮุ่ย(คนที่ใจเย็นที่สุด) ทีเดียว ฉันยังห่างไกลนัก รีบนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันตื่นไม่ทัน ได้ถูกนายทิ้งไว้แน่เลย!” ว่าพลาง ยชญ์ก็ทิ้งตัวลงบนอีกเตียงที่อยู่ข้างๆ พูดเลียนแบบเสียงของเจมม่า “ประธานคณพศ ฉันชอบความลึกลับของประเทศจีนมาตลอด ฉันอยากไปชื่นชมความงดงามของประเทศจีนมากจริงๆ เพราะฉะนั้นไม่ว่ายังไง การไปประเทศจีนเที่ยวนี้ก็ยกเลิกไม่ได้นะคะ!”
ยชญ์ใช้น้ำเสียงของผู้ชายเลียนแบบเสียงของ เจมม่า อย่างสนุกสนาน ทำเอาคณพศคลื่นไส้ คว้าหมอนขว้างใส่หน้ายชญ์ “ไปไกลๆ เลย จะอ้วก ระวังตัวไว้เถอะสักวันฉันจะให้นางจิ้กจอกมาจัดการนาย!”
“อย่าๆๆ นายยังไม่เปลี่ยนไปเลยรึไง? ชายสาม ก็เห็นว่าฉันติดตามนายมานานขนาดนี้แล้ว นายจะโหดร้ายกับฉันได้ขนาดนั้นเลยเหรอ!”ยชญ์นึกตามคำพูดของคณพศก็กลัวขึ้นมา ผู้หญิงก็คือเสือ เขายังอยากยุ่งด้วยให้น้อยที่สุด
