ตอนที่368 ภรรยาที่ไม่ได้เจอกันมากว่าหนึ่งปี
นารา ฉันมาแล้ว เธอรู้สึกถึงฉันได้มั้ย!
“คุณชายคณพศ นายว่าตอนนี้เราควรไปหานารามั้ย? ” ยชญ์ถามไปที่คณพศ ได้ขัดอารมณ์ของเขา
คณพศได้ส่ายหัว “ไม่ พวกเราไม่ควรไปทำให้เธอตกใจ ครั้งนี้ฉันจะเข้าใจทุกอย่างของเธอ และ ตอนที่เธอปรากฏตัวที่การแข่งขันนั้น ฉันจะพาเธอกลับบ้าน”
“ได้ครับ” ยชญ์ได้รับคำสั่งจากคณพศ และได้จัดเตรียมโรงแรมห้าดาว และอยู่เป็นเพื่อนเขา
คณพศและยชญ์อยู่ห้องเพรสซิเดนสูทที่ชั้นสิบเจ็ด เขาได้มองไปที่วิวยามค่ำที่สวยงาม และสั่งให้ยชญ์ “ไปสืบปีที่ผ่านมานาราได้ทำอะไรบ้าง ฉันอยากรู้ ทำไมเธอถึงมีการเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้”
“ได้ครับ” ยชญ์ได้ทำตามคำสั่งของคณพศ ไม่นานก็สืบประวัติของนาราในตอนนี้ได้ “คุณชายคณพศ นาราจัดงานนี้ในนามของผู้ถือหุ่น”
“อืม เธอเป็นผู้ถือหุ่น? เปิดบริษัทตัวเองหรือ? ” คณพศได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่ผ่านมาตัวเองได้ดูถูกนารามากเกินไป
ยชญ์ได้ส่ายหัว “ก็ไม่ใช่แบบนี้น่ะ ฉันพึ่งไปสืบบริษัทเสื้อผ้าที่ชื่อNLมา นาราเป็นผู้ถือหุ่นและเปิดบริษัทร่วมกับคนอื่น แบรนด์ที่ดังของบริษัทก็คือNL”
คณพศได้แสดงใบหน้าที่ดื้อรั้น “กับใคร? ”
ยชญ์ได้ลังเลอยู่สักครู่ ตาฝากผู้ได้พูดออกมา “ก็ลูกของน้าชายนาย เคนโด้ ถ้าฉันเอาไม่ผิด หลายปีที่ผ่านมา เขาก็ใช้ชีวิตอยู่กับนารา เพราะคนที่ฉันให้ไปสืบบอกว่าเขาออกจากโรมันด้วยกัน และมาถึงที่ฮาวายพร้อมกัน”
“อะไรน่ะ?! ” คณพศตบไปที่โต๊ะอย่างแรง เสี่ยงดังจนทำให้ยชญ์ตกใจ
“เคนโด้! ได้ ฉันตามหานารามาอย่างยากลำบาก เขารู้มาตลอด แต่เลือกที่จะปิดบังฉัน! ดี! ดีมาก! ”คณพศโมโหมาก เขาก็ได้เตรียมที่จะโทร โทรไปหาน้าขาย
เคนโด้ที่หายตัวไปหลายปี เมื่อพูดถึงเคนโด้ที่มีความเป็นตัวเองสูงก็ทำอะไรไม่ได้ วันนี้ฉันจะให้น้าชายเห็น ดูว่าลูกรักที่ตัวเองเลี้ยง กำลังจะแย่งภรรยาจองตัวเอง!
คณพศได้กดโทรศัพท์ ขณะที่ออกไป ก็กดยกเลิก
ไม่ได้ ตอนนี้ฉันทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าฉันเรียกน้ามา นาราต้องด่าว่าตัวเองทำไปโดยไม่ได้คิด ถ้าทำให้นาราโกรธ ได้ไม่คุ้มเสียแน่
คณพศได้เก็บความรู้สึกที่โกรธ และวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ
ตอนนี้เขาจะไม่ทำอะไรก่อน และไปงานนิทรรศการเสื้อผ้าแฟชั่นและพานารากลับ! สวนเคนโด้ รอเขาคืนดีกับนาราก่อน ค่อยมาจัดการเขา!
วันต่อมา
งานการแข่งขันการออกแบบที่นาราจัดขึ้นได้เริ่มอย่างเป็นทางการ นางแบบบนเวทีรูปตัวTได้ใส่เสื้อผ้าที่นาราออกแบบ ได้รับเสียงปรบมือจากผู้ชมอย่างมากมาย
แสงไฟที่งดงามกับๆ ไฟประดับสีที่ผสมผสานกันอย่างกลมกลืน ส่องสว่างทั้งฮาวาย
และท่ามกลางผู้ชม แถวแรกมีคนที่น่าสนใจอยู่สองคน เพราะพวกเขาไม่ได้ปรบมือ แถมยังมองซ้ายมองขวา เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตั้งใจจะมางานนี้
สองคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคณพศที่จะมาพานารากลับไปและยชญ์ที่มาเป็นเพื่อนคณพศ
คณพศได้นั่งอยู่ที่แถวแรกอย่างใจเย็น แว่นดำที่ใหญ่เกือบจะบังหน้าเขาไปหมดแล้ว แต่ก็ยังคงความหล่ออยู่
เห็นชุดที่สวยงามตระการตาบนเวที นางแบบพวกนั้นก็ยิ่งดูสวย ใจของคณพศก็ได้ตื่นเต้น นี้เป็นผลงานของนารา!
ความภาคภูมิใจได้ออกมาจากใจเขา คณพศมองไปที่เวทีอย่างไม่กะพริบตา การแข่งขันจะจบแล้ว ตอนนี้ นาราก็จะเดินมาที่หน้าเวที และปรากฏตัวเองสง่า!
นางแบบนี้ค่อยๆ เข้าไป พิธีกรที่ใส่ชุดที่นาราออกแบบก็ได้เดินไปที่กลางเวที พูดไปว่า “ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานในครั้งนี้ ตอนนี้ ให้เราปรบมือให้กับ คนที่จัดงานและออกแบบในครั้งนี้ คุณนารา”
เมื่อพิธีกรพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น ยังมีเสียงโห่ร้องแซกอยู่ ทุกคนก็รอนาราจะปรากฏตัว
ใจของคณพศอยู่ไม่นิ่งแล้ว เขารอไม่ได้ที่จะเจอนาราที่เขาไม่ได้เจอมากว่าหนึ่งปีแล้ว
แสงไฟบนเวทีได้ดับลง เหนือเพียงสปอตไลท์ ที่ยังส่องแสงอยู่ รอนาราที่จะมาถึง
นาราใส่ชุดกระโปรงสีม่วงอ่อน ใบร่างที่ผอมเรียว และไหลที่เนียนที่อยู่ใต้ไฟสปอตไลท์ดูเหมือนเครื่องเคลือบที่เรียบเนียน
เธอได้ปัดกระโปรงนิดหนึ่ง และเดินไปกลางเวที ชุดที่ตัดได้เข้ากับตัวเธอนั้นทำให้เธอดูสง่ามากขึ้น ผิวที่ขาว ผมที่ดำ บวกกับดวงตาสีฟ้า ทำให้เธอเหมือนเจ้าหญิงที่ออกมาจากนิยาย สวยหรู และดูมีสง่า
คณพศได้มองทุกท่าทางของนารา เขารู้สึกใจของตัวเองจะเต้นออกมาจากหน้าอกแล้ว
เมื่อนานมาแล้ว เขารู้ว่านาราเป็นคนที่หยก และจะส่องแสงในที่ไหนสักที่
แต่เขาไม่คิดเลยว่า นาราจะเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้ เธอในตอนนี้ไม่รู้จะเอาคำไหนมาอธิบาย? เธอในตอนนี้เหมือนดวงไฟ แสงสว่าง เป็นคนที่ดังมาก และดึงดูดสายตาของผู้คน
นาราที่กำลังจะพูดต่อหน้าคนผู้ชมนั้นได้รู้สึกไม่สบายใจ เมื่อคืนเธอได้เตรียมการมาทั้งคืน ถึงได้เขียนบทความที่จะมาพูดเสร็จ และตอนที่จะขึ้นเวที อุ้งมือของเธอก็ยังเหงื่อออก
ยังดีที่เคนโด้ดูออกมานาราตื่นเต้น และได้ไปบอกกับนารา “ไม่เป็นไรน่ะนารา แสดงฝีปากของเธอด้วยความกล้าหาญน่ะ ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันจะช่วยเธอเอง”
นาราก็ได้ลดความตื่นเต้นลง และหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มการบรรยายเป็นครั้งแรก
นาราได้ค่อยๆ ที่จะลดเอวลงมา และโค้งคำนับให้กับผู้ชม แต่ใจจองเธอตื่นเต้นจนไม่กล้าไปมองผู้ชมที่แปลกหน้า ดวงตาของเธอได้มองไปที่ท้องฟ้า เสียงที่สั่นเคือง “ลำดับแรก ต้องขอบคุณทุกคนที่หาเวลามาร่วมงานในครั้งนี้ ขอบคุณ ความจริง ฉันเป็นแค่นักออกแบบธรรมดาคนหนึ่ง การจัดงานในครั้งนี้ เพราะอยากให้คนที่ชอบการออกแบบอย่างฉันรู้ว่า ถ้ามีความฝัน ก็ต้องมุ่งมั่นทำให้เป็นจริง ความสำเร็จจะอยู่ไม่ใกล้!
