ตอนที่ 407 ออกจากความกตัญญูและการเป็นหนี้บุญคุณ
เลือดพุ่งออกจากแผล ย้อมมือของเคนโด้จนกลายเป็นสีแดง แต่เขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แล้วก็ทำแบบเดิมต่อไป พร้อมกับตัดของคนคนหนึ่ง
“ช่างตายเถอะพวกเขาช่างไร้เหตุผลจริงๆ ในเมื่อเขาคิดจะใช้วิธีลอบกัด เราก็สู้กับพวกมันไปเลย” ฝ่ายตรงข้ามร้องตะโกนด้วยความโกรธแค้น แล้วก็พุ่งตรงมาหาฉันด้วย
แล้วเรือลำเล็กของเคนโด้และแจ็คสัน ก็ถูกชายฉกรรจ์ล้อมรอบไว้อย่างรวดเร็ว
แจ็คสัน เห็นท่าไม่ค่อยดีก็เลยก้าวเท้ายาวเดินขึ้นเรือของตัวเอง แล้วก็ไม่ลืมที่จะสั่งเคนโด้ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้าแกปล้นสินค้ากลับมาไม่ได้ล่ะก็ อย่าได้กลับมาแบบมีชีวิตอีกเลย”
เคนโด้ไม่ได้ตอบโต้อะไร แต่กลับมองดูศัตรูที่กำลังถือมีดพุ่งเข้ามา ก็เหมือนกับมองดูร่างที่ไร้ชีวิตตั้งแต่แรก
ตามที่ได้ยินเสียงฆ่ากันนั้น ร่างแต่ละร่างก็ถูกโยนลงทะเล ให้รอบๆ เหลือนั้นถูกย้อมเป็นสีแดง ในอากาศนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของกินเลือดที่ทำให้คนหวาดกลัว
ส่วนเคนโด้นั้นก็อาบเลือดมาตั้งแต่แรกแล้ว เพราะบนตัวของเขามีบาดแผลที่ลึกเข้าเนื้ออยู่แล้ว ทำให้มีเลือดไหลออกมาเป็นทาง แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการตัดคอศัตรูของเขา แล้วค่อยโยนเพราะเขาลงทะเลไป
คนที่อยากจะฆ่าคนโดยในตอนแรกนั้น ก็พากันตกใจจนขี้ขลาดตาขาว พากันถอยหลังไปหมด อยากจะหลบซ่อนจากเคนโด้ที่เป็นปีศาจมาจากนรก
แต่พวกเขาลงไปก็คงไม่ได้อะไร คนที่ฆ่าคนจนตาแดงก่ำอย่างเคนโด้นั้นไม่สนใจว่าข้างหน้าเป็นใคร ขอแค่เป็นสิ่งที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็โดนตัดคอแล้วโยนลงทะเลหมด
แจ็คสัน ยืนอยู่บนเรือของตัวเอง มองดูเคนโด้ที่เหมือนกับเครื่องฆ่าคน ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา แล้วจู่ๆ เขาก็คิดขึ้นมาว่าตัวเองคิดถูกรึเปล่าที่เขาฝึกให้เคนโด้เป็นนักฆ่าเลือดเย็น
เพราะเมื่อมีอาวุธแล้ว ยังไงก็ต้องฆ่าคนนั่นแหละ ถ้าฝึกให้ดี ก็เอาไว้ฆ่าศัตรูได้ แต่ถ้าไม่ดี ก็ขาดทุนเอง
และเคนโด้ ที่เลือดเย็นในตอนนั้น ก็เผยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเองก็ยังควบคุมไม่ได้ออกไปให้กับแจ็คสัน
“พอแล้ว พวกเขาก็ตายกันหมดแล้ว รีบส่งกล่องพวกนั้นมาให้ฉัน” แจ็คสัน รีบออกคำสั่งด้วยหน้าตาที่ รู้สึกแปลกประหลาด ห้ามให้ฉันดูถอดหัวของศัตรูที่ตายไปออก
เคนโด้เงยหน้ามองแจ็คสัน ไป 1 ที แต่ก็ไม่ได้หยุดการกระทำ
เขาใช้แรงคนเดียว ดึงหัวของศัตรูออกจากร่าง จากนั้นก็ลงทะเลไป แล้วก็ใช้เท้าเตะร่างของ ศัตรูลงทะเลไปด้วย จากนั้นก็ค่อยลากกล่องที่ ถูกอาบด้วยเลือดบนเรือ ไปหาแจ็คสัน
วินาทีนั้นแจ็คสัน มองเห็นปีศาจที่มีชีวิตอยู่ แม้แต่ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขา ก็ยัง เปล่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ เพราะว่าโดนสกิลการค่าของเคนโด้ ทำให้ตกใจตั้งแต่แรก
“กล่องให้คุณ” เคนโด้ทิ้งกล่องที่อาบไปด้วยเลือดลงตรงขาแจ็คสัน
แจ็คสัน มองดูเคนโด้ที่นอนอยู่บนเรือไม่สนโลก แล้วก็มองดูลูกเรือที่โดนเคนโด้ทำให้ตกใจ แล้วก็มีแสง เทียนชัยออกมาจากสายตาของเขา
“กลับ”
ตามที่แจ็คสัน ได้สั่งไว้ พวกเขาทำได้แค่กลับไปทางเดิม แล้วคืนอะไรที่อยู่ด้านหลังเขาก็เขาก็เต็มไปด้วย ร่างที่เหลือแต่แขนขาประมาณ 30 กว่าล้าน
แจ็คสัน หาคนขับไป พอไปถึงเกาะสิ่งแรกที่เขาทำก็คือ เอาเคนโด้กลับไปขังใหม่อีกครั้ง
เพราะเขาเห็นหวาดกลัวของลูกน้องที่มีต่อเคนโด้แล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็จะให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกไม่ได้ ในเมื่อเป็นโจรแล้ว จะต้องไม่มีคำว่าแพ้
การมีชีวิตอยู่ของเคนโด้ ได้คุกคามอำนาจและตำแหน่งของเขา จะให้เขาหนีไปไม่ได้
เฮเลน รอต้อนรับแจ็คสัน ตั้งแต่ก่อนจะกลับมา แต่พอเขาเห็นว่าเคนโด้โดนขังในห้องลับอีกครั้ง กลับรู้สึกดีใจจนตบมือ “ดีมากเลยนะ ฉันกำลังรอดูว่าเมื่อไหร่เขาจะขาดใจ”
เคนโด้ไม่กล้าสบตาเฮเลน คิดไม่ถึงเลยว่าคำพูดนั้นจะออกมาจากปากผู้หญิงที่เขารู้สึกวางใจที่สุด
“มองอะไรของแก ยังมองอีก แกเชื่อไหมว่าฉันควักลูกตาแกออกมาได้” ” เฮเลน มองหน้าเคนโด้ด้วยหน้าตาดุร้าย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ” เสียงของเฮเลนเหมือนไฟที่ลุกขึ้นมา จุดเสียงหัวเราะให้กับพวกลูกน้อง พวกโจรสกปรกพวกนี้พากันเยาะเย้ยเคนโด้
“ฮ่าๆๆ นึกว่าจะเก่งแค่ไหนกัน จริงๆ แล้วก็เป็นแค่ผู้ชายไม่มีน้ำยา”
“ก็คือ ไข่อ่อนแบบนี้ยังจะกล้าทำผิดอีก ทำไมถึงไม่ตกใจจนฉี่ราดไปเลยล่ะ”
“ฮ่าๆ เดี๋ยวเราลองไปถอดกางเกงมันดู ดูว่าไอ้นั่นของมันอ่อนปวกเปียกรึเปล่า”
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยพุ่งเข้ามาที่เคนโด้ไม่หยุด แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่กลับโดนผลักให้เข้าไปคุกจนหัวเราะเยาะขึ้น
ประตูห้องลับถูกปิดอย่างรวดเร็ว แผ่นเล็กใหญ่ๆ กันเสียงหัวเราะเยาะพวกนั้นที่มาจากข้างนอกได้เป็นอย่างดีแต่เคนโด้รู้ว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
อยู่ในห้องที่มืดมิดไม่มีแสงเข้ามานานเท่าไหร่แล้ว หลายวันมานี้ คนส่งมาหารเดินเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว อุ้มเคนโด้ขึ้น “ได้ข่าวว่านายไม่มีไข่แล้วหรอ รีบมาให้ฉันลองหน่อยเร็ว”
พูดแล้ว เขาก็ทำตัวห้าวหาญ แล้วก็โน้มตัวลงมาถอดกางเกงของเคนโด้
แต่มือของเขาทันแค่จับลงมาที่ปลายเสื้อของเคนโด้ สักพักก็ได้ยินเสียงบางอย่าง “ซ๊าด”
นี่เป็นเสียงที่คนส่งอาหารโดนตัดคอ
เคนโด้ตัดคอรส่งอาหารนี้อย่างสบายๆ แล้วก็ถอดเสื้อของเขาออก สวมหมวกของเขาแล้วเดินออกไปจากห้องลับ
พอออกจากห้องลับแล้ว เคนโด้ก็ัเดินไปทางริมทะเล เขาเกลียดที่นี่เต็มทนแล้ว อยากที่จะออกไปจากที่นี่
แต่พอเขาเดินไปได้ไม่ไกล แล้วก็มีเสียงตะโกนสั่งตาหลังมาว่า “หยุดเดี๋ยวนี้”
เคนโด้หยุดเดิน แต่ไม่กล้าหันหลังไป เพราะเขาฟังออกว่านั่นเป็นเสียงของแจ็คสันเจ้าของเกาะ
แจ็คสันตั้งใจสังเกตเคนโด้ แล้วก็มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้จำคนผิด คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเขานั้น ก็คือคนที่เขาเอาเข้าห้องลับเจนที่อยากจะลองดี
“เจน แกออกมาได้ยังไง” แจ็คสันถามด้วยความไม่เข้าใจ
เคนโด้แสยะยิ้ม “บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ยากหรอกครับ สิ่งที่น่ากลัวคือคนที่พยายาม เมื่อก่อนผมติดหนี้บุญคุณที่พวกคุณช่วยชีวิตผม แต่ผมก็ได้ช่วยคุณปล้นแล้ว ตอนนี้ผมจะไปจากที่นี่”
“อยากไปหรอ ฉันจะบอกอะไรให้นะ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก มานี่ จับตัวมันไว้ ในเมื่อไม่ยอมทำตามคำสั่งฉัน ฃั้นก็โยนมันลงน้ำไปให้ฉลามกินเถอะ” แจ็คสันพูดด้วยความโกรธ เขาคุมเกาะนี้มาตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินว่ามีคนอยากไปจากเขา
ตามคำสั่งของแจ็คสันแล้วลูกน้องก็มากันจับตัวของเคนโด้ไป แต่เพราะกลัวการกระทำก่อนหน้านี้ของเคนโด้ เลยไม่กล้าจะลงมือ
