ตอนที่417 รับไหวมั้ย
ยชญ์ที่ขยับไม่ได้ ทำได้แค่ยอมให้อันฉีราจูบตัวเอง
แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือ มือของอันฉีราได้ล้วงเข้าไปที่เสื้อของเขาและจับหน้าอกที่แน่นของยชญ์
ยชญ์ที่เหมือนจะขาดอากาศหายใจ ผู้หญิงคนนี้!
อันฉีราก็ได้ทำให้ยอมแพ้ และยังหยอกเย้า บ้าไปแล้ว ตั้งแต่ที่ตัวเองโตมาเป็นครั้งแรกที่ตัวเองยอมแพ้ให้กับผู้หญิง และถูกหยอกเย้า
อันฉีรากัดไปที่ริมฝีปากของยชญ์เบาๆ ยขญ์ก็ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บ อยากที่จะด่าออกไป
อันฉีราใช้ลิ้งที่เล็กของเธอ ดูดลิ้งของยชญ์อย่างแรง
ลิ้งของเธอนุ่มนวลมาก ลิ้งของเธอก็ได้เข้าไปที่ปากของยชญ์แล้วเลียไปทั่ว!
ร่างกายของยชญ์ก็มีปฏิกิริยาทันที
แววตาของอันฉีราที่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ดวงตาที่ส่องแสงระยิบระยับ!
เธอได้แบกยชญ์เข้าบ้านไป
“…….” ยชญ์ก็เกือบจะเป็นลม
เธอที่เป็นผู้หญิง! แต่กลับแบกยชญ์ขึ้นไปชั้นสอง
ยชญ์ที่กำลังจะดิ้นรน แต่กลับถูกเธอโยงไปบนเตียง อันฉีราก็ได้ทับยชญ์ไว้
“ยชญ์ ปฏิกิริยาที่เธอแสดงออก นายไม่ได้เกลียดฉัน” เธอยิ้มและมองไปที่ยชญ์
“นั่นเป็นปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย ไม่ใช่เป็นแค่กับเธอ อันฉีรา รีบปล่อยฉันไป ย่าคิดว่าเธอที่ชนะฉัน ฉันก็จะแต่งงานกับเธอ ฝันไปเถอะ!”
ยชญ์ที่โมโหมาก วันนี้เป็นวันที่ตัวเขาหน้ามาก
ยอมแพ้ให้กับผู้หญิง ถูกหยอกเย้า ยังถูกห้ามอีก
เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายเขาทำกับ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับเป็นคนทำ
เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้
“ยชญ์ ฉันไม่สนใจ ต้องมีสักวันที่นายจะยอมแต่งงานกับฉัน ตอนนี้ที่ต้องแก้ปัญหาความต้องการทางเพศของนาย ฉันยอมที่จะสละตัวให้นาย” อันฉีราได้เข้าไปและถอดเสื้อของยชญ์
สีผิวสีแทนของยชญ์ อันฉีราชอบมาก
“…..” ยชญ์ที่เห็นเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกอันฉีราฉีกจนขาดหมดแล้ว เขาก็ทำได้แค่โกรธ
เธอเป็นผู้หญิงหรือเปล่า ทำไมถึงชอบใช้ความรุนแรง!
ไม่รอให้ยชญ์รู้สึกตัว ร่างกายที่นุ่มนวลของอันฉีราก็ได้แนบไปที่หน้าอกของยชญ์
ยชญ์สั่นไปทั้งตัว มือของยชญ์ก็ไปจับที่ไหล่ของอันฉีราโดยไม่รู้ตัว
ไอ้บ้าเอ่ย ฉันหิวมากแน่เลย ฉันมีอารมณ์กับทอมนี้ได้ย่างไง
แต่ตอนนี้มือของอันฉีราได้ข้าไปที่ และจับของยชญ์ไว้….
ยชญ์ก็ได้หายใจเข้าลึกๆ
อันฉีราที่ออกแรงจับไปที่ตรงนั้นจองยชญ์ ยชญ์ก็ได้ร้องออกมา
แววตาที่แดงของยชญ์ เขาได้จับไปที่แขนของเธอ และพลิกตัวเธอไปบนเตียงแล้วทับเฮไว้
ไหนๆ เธอก็ยากมีแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไป
ถ้าจะมีจริงๆ เดียวฉันเป็นฝ่ายบุกเอง
เพื่อที่จะเรียกสักสีของผู้ชายคืนมา เขาได้จูบไปที่ริมฝีปากที่แดงของอันฉีรา และดูดอย่างแรง
อันฉีราตกใจและชอบมาก เธอยอมให้ยชญ์จูบแบบไม่ยั้ง และให้ความร่วมมือยชญ์เป็นอย่างดี
ยชญ์ได้พยายามที่จะควบคุมอารมณ์ที่จะระเบิดของตัวเอง และมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
เธอได้นอนอยู่ข้างๆ ยชญ์ แววตาที่สดใสของเธอ
ใบหน้าที่เล็ก ผิวที่เนียน แขนที่เล็กได้จับไหล่ของยชญ์ไว้ กลัวว่าเขาจะหายไป
ผู้หญิงที่ตัวเล็กแบบนี้ กลับมีแรงที่มาก ทำให้ดขายอมแพ้ได้ และทำให้ให้ตัวเองมีอารมณ์
ตแนแรกเธอยังเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ แต่ตอนนี่ ครั้งแรกของเธอได้ถูกฉันเอาไปแล้ว
คืนนั้นถึงตัวเองจะดื่มจนเมาและปล่อยตัว แต่เขารู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่
เพราะคืนนั้นเขาควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ วันนี้เธอก็มายั่วเขาแบบนี้
ยากที่จะให้ยชญ์มีอะไรกับเธอ ดีมาก ตอนนี้เธอได้สมหวังแล้ว เพราะตอนนี้ตัวฉันจะระเบิดแล้ว
“อายุเท่าไหร่?”
“สี่สิบสอง!”
“ไหวใช่มั้ย?”
“ไหว!”
ยชญ์ก็ได้หลับตาและจูบ แล้วก็เริ่มทำในสิ่งที่ต้องการ….
ฮาวาย
คณพศที่นั่งอยู่ในห้องผู้บริหาร กรอบรูปที่อยู่บนโต๊ะ เป็นรูปของนาราและมิรา
ทุกครั้งที่คณพศไปทำงานเขาจะมองไปที่รูปนี้ และความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็จะหายไป
ตอนนี้เขามีความสุขมาก มีภรรยาที่สวยอย่างนารา และลูกที่ฉลาดและน่ารักอย่างมิรา มีแค่เรื่องที่ตัวเขาอยากได้คือ มีลูกแกคนกับนารา
หลายปีผ่านไป เขาวางแผนที่จะมีลูก แต่หนึ่งปีได้ผ่านไปแล้ว นาราก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
หกโมงเย็น เขาได้รีบกลับบ้าน คนรับใช้ได้ทำกับข้าวเสร็จแล้ว
เขาผลักประตูเข้าไป ไม่เห็นนาราอยู่ที่ห้องรับแขก “นาราอยู่ที่ไหน?”
คนรับใช้ที่อยู่ในครัวก็ตอบว่า “คุณนาราขึ้นไปที่ห้องสมุดแล้ว”
คณพศได้ขึ้นไปที่ชั้นสอง และเปิดประตูห้องนอน และวางกระเป๋าลง
และกันไปเปิดประตูของห้องสมุด เขาที่เปิดประตูห้องสมุด เห็นเก้าแบนระเบียงมีผู้หญิงผมยาวนั่งอยู่
เธอถือขาตั้งภาพ และกำลังวาดภาพของพระอาทิตย์ตกดิน ใบหน้าที่จดจ่อของเธอ ทำให้ทุกคนอยากที่จะลืมทุกสิ่งไปพร้อมกับเธอ
แสงพระอาทิตย์ตกได้ส่องไปที่ใบหน้าที่เล็กของเธอ สวยจนทำให้คนขาดอากาศหายใจได้
นี้ก็คือภรรยาของคณพศ เขารักเธอคนนี้เข้ากระดูก ทั้งหัวใจให้ผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว
คณพศได้นั่งลง มองไปที่ขาตั้งภาพของนารา
ภาพวาดหนึ่งได้เสร็จแล้ว เธอกำลังที่จะเติมสี
เพราะนาราที่จดจ่อกับการวาดภาพ เลยไม่ได้สังเกตว่ามีคนเข้ามา
ภาพวาดนี้ที่นาราพึ่งวาดเสร็จตั้งชื่อว่า พระอาทิตย์ตกดิน
เธอก็ได้ค่อยๆ หันหลังไป เห็นคณพศที่นั่งอยู่ข้างเก้าอี้ของตัวเอง
และยิ้ม “นายเข้ามาตอนไหน? ทำไมถึงไม่ให้เสียงเลย?”
คณพศได้กอดไปที่นาราที่นั่งบนเก้าอี้อยู่
เหมือนเมื่อก่อนที่ตัวเขานั่งบนขาอ่อนของเธอ และลูบผมของเธอ “ฉันมานานแล้ว ก็เธอจดจ่อกับการวาดภาพมาก”
นารายิ้มและถามว่า “ภาพที่ฉันวาด สวยไหม?”
“สวยมาก เธอวาดอะไรก็สวยไปหมด” เขาได้กลิ่นที่หอมของเธอ
หลับตา และกอดนาราไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่
“นารา เรามีลูกกันอีกสักคนไหม มีมิราแค่คนเดียวฉันคิดว่ามันน้อยไป”
คณพศพูดด้วยเสียงที่เบา มือที่ใหญ่ได้ไปลูบที่ไหล่ของนารา
“…..” นารามองไปที่เขา “ทำไมถึงยากมีลูกกะทันหันแบบนี้?” นาราก็ได้นึกถึง ที่ทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาแล้วหนึ่งปี
เธอไม่เคยที่จะกินยาคุม แต่ก็ไม่เห็นตัวเองจะท้องเลย
หรือร่างกายฉันมีปัญหา!
“ฉันอยากที่จะมีลูกเพิ่มอีกคนนานแลัว ให้มาเป็นเพื่อนมิรา ตอนนี้เรามีลูกเพิ่มกันแรกคนดีมั้ย?” คณพศจูบไปที่หูของนารา
และจูบไปที่ริมฝีปาก
นารายังคิดเรื่องที่ทำไมเธอถึงไม่ท้อง และเธอก็ได้ถูกคณพศอุ้มขึ้น และวางบนเตียง
“นารา เรามาเริ่มทำลูกกันเถอะ!”
“……” ถ้าฉันเดาไม่ผิด ปีก่อนนายกพูดแบบนี้
การจูบของคณพศได้เข้าไปถึงประสาทของเธอ
ไม่นานตัวของนาราก็ได้อ่อนแรง คณพศได้ยึดตัวของนารามาเป็นของตัวเองด้วยความรุนแรง…..
ระหว่างนั้นยังไม่ลืมที่จะเอาหมอนไปวางที่ก้นของเธอ
ทุกอย่างก็ได้จบลง ฟ้าได้มืดลง
คณพศได้อุ้มนาราลงไปกินข้าว
คนรับใช้ได้ออกไปแล้ว และให้พื้นที่กับคณพศและนารา
เมื่อกินข้าวค่ำเสร็จ คณพศก็ได้อุ้มนาราขึ้นไป.ไม่ให้นาราเดินเลย
“…..” ฉันมีขา ฉันเดินเองได้
และอุ้มนาราไปที่ห้องนอน คณพศก็เริ่มจูบไปที่นารา มือของเขาก็เริ่มที่จะอยู่ไม่นิ่ง
“คณพศ เรื่องลูกให้มันเป็นไปตามกลไกธรรมชาติเถอะ วันนี้ไม่เอาแล้ว” นาราเริ่มที่จะกลัวคณพศ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคืนนี้เธอคงไม่ได้นอนแน่
“นารา….ทำอีกครั้งหนึ่ง ก็นอนได้เลย….”
“…..” นาราก็ได้หมดคำ เพื่อแผนการมีลูกนาราก็ยอมให้คณพศ.
