ตอนที่ 410 ประกันตัวเคนโด้
แต่คาดไม่ถึงว่า คืนนี้เขาไดhบุกเข้าไปในบ้านพักตากอากาศของเขา”
ถึงจุดๆนี้ หัวหน้าตำรวจก็ต้องเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของตัวเอง แล้วพยายามควบคุมเสียงพูดให้ไม่สั่น “พวกเราสงสัยว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมต่อเนื่องครั้งนี้ เราต้องนำตัวเขาสอบสวน
คณพศผงกหัว จากนั้น ถามต่ออย่างเย็นชา “ถามหน่อยว่า พวกคุณมีหลักฐานอะไร
หัวหน้าตำรวจครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ แล้วพูดอย่างไม่มั่นใจว่า “หลักฐานน่ะหรอ ตอนนี้หาไม่เจอหรอก แต่น่าสงสัยตรงที่ว่า เขาอยู่ข้างนอกตากฝนทั้งคืน”
“อ๋ออออ” คณพศลากเสียงอ่อยาว ๆ ออกแนวประชดประชัน “หมายความว่าถ้าออกไปตอนกลางคืนก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปแล้ว งั้นวันหลังเราก็ออกบ้านตอนกลางคืนไม่ได้น่ะสินะ”
หัวหน้ารีบตอบกลับ “ไม่ใช่แบบนั้น ผมหมายความว่า คน ๆ นี้ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไป เพราะเขาไม่มีหลักฐานยืนตัวตน แล้วบังเอิญมีกรณีฆาตกรรมต่อเนื่อง พวกเรามีหน้าที่นำตัวเขากลับไปสอบสวน”
“ดีมาก” คณพศผงกหัว “หวังว่าพวกคุณจะมีหลักฐานมากพอที่จะชี้ว่าเขาเป็นผู้ร้ายได้นะ ไม่งั้นผมจะให้ทนายความผมสอนพื้นฐานกฎหมายให้ใหม่เอง”
หัวหน้าทำงานเป็นข้าราชการมาหลายปีแล้ว ทำไมถึงโดนชาวต่างชาติเชื้อสายจีนอย่าง คณพศเถียง ได้! เขาผงกหัว ไม่แสดงอาการเกรงกลัวใด ๆ “แน่นอน ถ้าไม่มีหลักฐานเพียงพอ พวกเราก็ไม่ทำอะไรเขาหรอก แต่ตอนนี้เรานำตัวเขาไปสอบสวน ขอรบกวนพวกคุณอย่ามายุ่งกระบวนการการทำงานของเรานะครับ”
คณพศไม่พูดอะไรต่อ แต่รั้งตัว นารา ที่กำลังจะระเบิดอารมณ์ร้อนออกมา แล้วหลีกทางให้พวกตำรวจเดิน “เจ้าหน้าที่ หวังว่าพวกคุณจะปฏิบัติตามกระบวนการของกฎหมายอย่างเคร่งครัด เดี๋ยวผมจะหาทนายความให้เขา ผมคิดว่าก่อนที่จะหาทนายได้ เขามีสิทธิที่จะไม่พูดอะไรใช่ไหมครับ แล้วก็ตอนนี้รีบส่งเขาไปโรงพยาบาลเถอะครับ อาการเขาทรุดโทรมมาก รีบไปได้แล้ว!”
สายตาอันเยือกเย็นของ คณพศนั่นช่างน่ากลัวกว่าเดิมในยามค่ำคืน
หัวหน้ารู้สึกเสียหน้า เขาไม่คาดเลยว่าเขาจะต้องมาเจอคนไม่กลัวตาย แล้วยังจะมาเจอนักธุรกิจต่างชาติปากดีรายนี้อีก
ดูเหมือนว่าสุภาษิตโบราณนั้นจะเป็นจริง การค้าย่อมมีคดโกง!
แต่หัวหน้ารู้ดีว่านักธุรกิจ คณพศนั้นมีอิทธิพลมาก ใคร ๆ ก็เกรงกลัว ไม่มีแตะต้อง
เขาทำอะไรไม่ได้ นอกจาก กัดฟันพร้อมผงกหัว “ไม่ผิดครับ เขามีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธการสอบสวน แต่ทุกประโยคที่เขาให้คำนั้น…”
หัวหน้ายังไม่ทันพูดจบ คณพศก็ปัดมือไล่ “โอเค ๆ พวกคุณจะไปไหนก็ไป ออกไปแล้วปิดประตูให้หน่อยก็ดีนะ”
พอพูดจบ คณพศก็โอบไหล่ นารา พากันเดินกลับห้อง
นารายังไม่อยากไปไหนเท่าไหร่ เขากระซิบกับ คณพศว่า “เคนโด้ นี่ยังไง เธอรู้ดีใช่ไหมว่าเขาไม่ใช่ฆาตกรแน่ ๆ”
คณพศดึง นารา เดินเข้าห้อง เดินไปกระซิบไป “ไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้ดึกแล้ว มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน”
“แต่ถ้าพวกเขาเข้าใจผิดว่าเคนโด้เป็นฆาตกร แล้วจับเข้าตะรางเสียล่ะ?” นารากังวลมาก ๆ
คณพศเห็นนาราเป็นกังวลเกี่ยวกับเคนโด้ ก็เลยรู้สึกสบายใจไปด้วย ไม่อยากให้ นารา ไม่สบาย เลยปลอบใจว่า “กฎหมายนั้นยุติธรรมอยู่แล้ว ไม่ฝักฝ่ายใด ให้เขาเดินเรื่องไปก่อน เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง”
ณ จุด ๆ นี้ คงทำอะไรไมไ่ด้แล้วล่ะ นาราร้องไห้ ได้แต่มองหน้าเคนโด้ แล้วพูดว่า “เคนโด้ วันพรุ่งนี้ฉันจะไปประกันตัวเธอที่โรงพักเอง”
เคนโด้ไม่ได้ตอบกลับ ได้แต่มองหน้านารา เหมือนว่ากำลังบันทึกภาพของช่วงเวลานี้ไว้ในสมอง จากนั้นตำรวจก็พาตัวขึ้นรถตำ แล้วขับฝ่ากลางไปกลางสายฝน
จนรถขับละสายตาไป นารายังไม่หยุดมอง น้ำตาก็ไหลพรากไม่หยุด “คณพศคุณต้องช่วย เคนโด้ ให้ได้นะ”
คณพศไม่ตอบอะไร หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรหาทนายความชั้นเยี่ยม “นี่ คณพศรบกวนคุณไปสถานีตำรวจด่วน ตอนนี้……”
พอ นารา เห็น คณพศโทรหาทนายความให้ไปจัดการเรื่องของ เคนโด้ เธอถึงรู้สึกเบาใจขึ้นมา แล้วก็เดินกลับไปในห้องพร้อมกับเขา
รู้สึกไม่สบายใจทั้งคืน
วันรุ่งขึ้น นาราตื่นแต่เช้าครู่ เธอยังเป็นห่วงเรื่องของเคนโด้ อยากไปสถานีตำรวจไปดูสถานการณ์
คณพศไม่ได้ว่าอะไร ให้คนขับรถส่วนตัวพานาราไป
จริง ๆ แล้ว คณพศก็รู้ดีว่า เคนโด้ ไม่ใช่ผู้ร้ายอย่างแน่นอน แต่ทำไม เคนโด้ โผล่ออกไปตอนนั้นพอดี
นั่งรถไปได้สักพัก ก็ถึงสถานีตำรวจฮาวายแล้ว
นารารีบลงออกจากรถ แล้ววิ่งเข้าไปข้างใน เพราะในใจยังนึกแต่เรื่องของเคนโด้
คณพศก็วิ่งตามไป จากนั้นก็เข้าห้องรับรอง
นาราพบกับหัวหน้าเจ้าหน้าที่คนเดิม จึงรีบพูดว่า “เจ้าหน้าที่ ขอรบกวนคุณช่วยฉันหน่อย ฉันอยากจะพบกับผู้ต้องสงสัยที่เมื่อคืนคุณจับไป”
หัวหน้าก้มหน้าดื่มน้ำ แล้วตอบว่า “เขาเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่ใช่ว่าจะอยากพบเมื่อไหร่ก็พบได้”
พอพูดจบ เขาก็ยืนชะงักไปชั่วครู่ เพราะเขานึกไม่ถึงว่า คนที่ยืนอยู่หน้าเขาคือคนที่มีความสัมพันธ์กับคณพศ”
“พวกคุณ พวกคุณมาจริงด้วย?” หลังจากยืนนิ่งไปชั่วครู่ เจ้าหน้าที่ก็พูดประโยคนี้ออกมา
คณพศพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เมื่อคืนก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไปมา มาจัดการเรื่องนี้โดยเฉพาะ สรุปคนที่เคนโด้นั่นเป็นฆาตกรหรือเปล่า แล้วแผลที่ขาเขาเนี่ยเป็นยังไงบ้าง?”
หัวหน้าเจ้าหน้าที่เสียหน้า แล้วตอบกลับได้ไม่เต็มปากเต็มคำ “เออ… คือว่า… เออ…”
คณพศถอนหายใจแรง ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าคุณไม่มีหลักฐานอะไรมาอ้างอิง ไม่งั้นเราจะประกันตัวแล้ว”
นาราพูดต่อว่า “ท่านเจ้าหน้าที่คะ เรามาประกันตัวเคนโด้วันนี้ค่ะ เราเชื่อว่ากฎหมายบ้านเมืองคุณก็ปกป้องนักธุรกิจอย่างพวกเราค่ะ”
“จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร?” เจ้าหน้าที่รีบลุกขึ้นแล้วตบโต๊ะแรง ๆ หนึ่งที “อย่าคิดนะว่าผมจะกลัวนักลงทุนอย่างพวกคุณ บอกไว้ก่อนนะ ว่าตอนนี้ถึงแม้ยังจะหาหลักฐานไม่เจอ แต่อีกไม่นานเราจะหาหลักฐานมาจนได้”
การฆาตกรรมต่อเนื่องในช่วงนี้ทำให้เจ้าหน้าที่มีแรงกดดันสูง ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับ ไม่สามารถหาตัวผู้ต้องสงสัยได้ง่าย แล้วตอนนี้จะปล่อยตัว เคนโด้ ไปง่าย ๆ ได้อย่างไรกัน
“งั้นหรอ?” คณพศมองด้วยสายตาอันดุร้าย “เร็ว ๆ นี้นี่คือเมื่อไหร่กัน? ถึงแม้ผมจะไม่เก่งเรื่องกฎหมายขนาดนั้น แต่ผมก็รู้ว่าเจ้าหน้าที่สามารถกักบริเวณผู้ต้องสงสัยได้เพียงแค่ 24 ชั่วโมงเพียงเท่านั้น
