The king of War – บทที่ 231 ยกโทษให้ไม่ได้

บทที่ 231 ยกโทษให้ไม่ได้

“เจิ้ง เหม่ยหลิง ตอนเธอเรียนอยู่ในวิทยาลัยใครเป็นคนโอนเงินให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า? ในตอนนี้เธอมาตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ?”

ฉินซีโกรธขึ้นทันที ร้องไห้พร้อมตะโกนขึ้นมา

เจิ้ง เหม่ยหลิงช็อคไปนานแล้ว ตอนนี้นางพึ่งตื่นขึ้นเหมือนฝัน นางทั้งคลานทั้งกลิ้งไปที่ฉินซี “พี่สาว ฉันรู้ว่าผิดไปแล้ว ฉันมันไม่ใช่คน ฉันก็เป็นแค่สัตว์ ฉันขอโทษเธอ ครั้งนี้เธอยกโทษให้ฉัน ดีหรือไม่?”

“ไปให้พ้น!”

หัวใจของ ฉินซีถูกผู้หญิงคนนี้ทำร้ายมานานแล้ว และเธอก็ผลักเจิ้งเหม่ยหลิงออกไป

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับฉัน!” ฉินซีพูดอย่างเฉยเมย

หยางเฉินมีเจตนาฆ่าอย่างใหญ่หลวงต่อเจิ้งเหม่ยหลิง ถ้าหากคืนนี้ไม่ใช่เพราะมีเขา ฉินซีก็จะถูกทำลายโดยเจิ้งเหม่ยหลิงจริงๆ

ผู้หญิงแบบนี้ยกโทษให้ไม่ได้!

แต่อย่างไรก็ตาม เขาเข้าใจนิสัยของฉินซีเป็นอย่างดี เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นด้วยกับเขาที่จะฆ่าเจิ้งเหม่ยหลิง

นั่นไง ฉินซีก็มองไปที่ หยานเฉินด้วยสีหน้าอ้อนวอน “สามี ปล่อยเธอไปเถอะ!”

ถึงแม้ว่าคำพูดของฉินซีนั้นจะโหดร้ายมาก แต่เมื่อให้เธอทำโทษเจิ้งเหม่ยหลิงจริงๆ ใจเธอก็ทำไม่ลง

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จ้องไปที่เจิ้ง เหม่ยหลิงอย่างขู่เข็ญและกล่าวว่า “เห็นแก่หน้าของเสี่ยวซี ข้าจะปล่อยเจ้าไป ถ้ายังมีครั้งหน้า เจ้าตายแน่!”

ดวงตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง เจิ้งเหม่ยหลิงตกใจและหัวของเธอพยักจนสั่นเหมือนกลองเคลื่น “พี่เขย วางใจได้ ฉันจะไม่กล้าอีกแล้ว!”

“ไสหัวไป!”

หยางเฉินตะโกน เจิ้งเหม่ยหลิงจากคลานและกลิ้งออกไป

ทันใดนั้น ในห้องก็เหลือเพียงแค่เฉินอิงเหากับมู่เจิ้น

ดวงตาของมู่เจิ้นไม่แน่ไม่นอน และเขาก็แอบกังวลในใจ ทำไมพ่อของเขายังไม่มา

นี่คือมู่ตงเฟิง ผู้สอนมู่เจิ้นตั้งแต่ยังเด็ก

อย่าถือเอาศักดิ์ศรีอย่างจริงจัง ถ้าตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต แม้จะต้องคุกเข่าขอร้อง แล้วเป็นไรเล่า?

ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ ก็มีโอกาสที่จะแก้แค้นได้เสมอ

ตอนนี้เขาแค่รอ ตราบใดที่พ่อของเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เขาจะไม่ปล่อยให้หยางเฉินและเฉียนเปียวไปอย่างแน่นอน

แม้ว่าเฉียนเปียวจะแข็งแกร่งมาก แต่บอดี้การ์ดที่ติดตามมู่ตงเฟิงนั้น เป็นบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลมู่

เฉินอิงเหาไม่มีใจที่อยากแก้แค้นใด ๆ ได้ ทันทีที่เฉียนเปียวปรากฏตัว เขาแค่อยากมีชีวิตอยู่รอดเท่านั้น

ทันใดนั้น ห้องที่อยู่ข้างๆ

“ปัง!”

จู่ๆ ประตูของห้องก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก แค่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มีผมกระจัดกระจายก็วิ่งเข้ามา

“ใคร?”

เฉินซิงไห่โกรธจัด และตะโกนใส่ผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างรวดเร็ว: “คุณชายเจิ้นกับพี่เหา ที่อยู่ในห้องถัดไป กำลังจะถูกทุบตีจนตาย!”

“อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่ตงเฟิงและเฉินซิงไห่ต่างก็ยืนขึ้น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

“ฉันเป็นเพื่อนของพี่ห่าว เจิ้ง เหม่ยหลิง สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง พวกคุณรีบไปช่วยคนเถอะ!”

เจิ้ง เหม่ยหลิงสีหน้ากังวล ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความดุร้าย

“กล้าลงมือกับคุณชายเจิ้น มองหาความตาย!”

เฉินซิงไห่แสดงท่าทางของเขาในทันที และเป็นคนแรกที่พาคนออกไปจากในห้อง

การแสดงออกของมู่ตงเฟิงมืดมนมาก ในเมืองเล็กๆที่โจวเฉิน แค่เวลาเพียงสั้นๆ ลูกชายของเขาก็ถูกเขาทุบตีสองครั้งแล้ว

นี่ไม่ใช่แค่การทุบตีลูกชายของเขาเท่านั้นแล้ว แต่คือการยั่วยุถึงตระกูลมู่ด้วย!

เมื่อมองไปที่พวกพี่ใหญ่ในห้อง พวกเขาทั้งหมดรีบไปที่ห้องข้างๆ เจิ้งเหม่ยหลิงยิ้มอย่างเคร่งขรึม: “ไอ้ขยะก็คือไอ้ขยะ คิดว่ามีปรมาจารย์อย่างเฉียวเปียวอยู่เคียงข้างเขา ก็จะปกป้องคุณได้แล้วเหรอ?”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินตามพี่ใหญ่เหล่านั้นไปยังห้องข้าง

เธอต้องการที่จะเห็นด้วยตาของเธอเองว่าหยานเฉินถูกฆ่าตาย และฉินซีถูกเขาพาตัวไป

อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของมันกลับทำให้เธอผิดหวัง

“เฉียน เปียว!”

ทันทีที่เฉินซิงไห่รีบวิ่งไปที่ห้องถัดไป ก็เขาเห็นเงาร่างที่คุ้นเคย ด้วยความตกใจบนใบหน้าของเขา

“พ่อ ไอ้สารเลวนี้ บังคับให้ข้าคุกเข่าขอความเมตตา และยังจะเอาข้าให้ตาย!”

เมื่อมู่เจิ้นเห็นมู่ตงเฟิง เขาก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว

“บูม!”

เขากำลังจะวิ่งไปหามู่ตงเฟิง ก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในทันที เตะที่ท้องของเขา และร่างของมู่เจิ้นก็พุ่งไปที่เท้าของหยางเฉิน

“ลูกชาย!”

เมื่อมู่ตงเฟิงเห็นลูกชายของเขาถูกเฉียน เปียวเตะให้บินออกไป เขาโกรธจัดทันที

การทุบตีลูกชายต่อหน้าเขา สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นความตายที่ให้อภัยไม่ได้!

“ใครกล้าก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว เขา ตาย!”

ขณะที่มู่ตงเฟิงกำลังจะก้าวไปข้างหน้า เสียงของหยางเฉินก็ดังขึ้น

ขนาดที่ทุกคนกำลังตกใจ หยางเฉินจึงยกเท้าขึ้นและเหยียบใส่หัวของมู่เจิน

และเฉียนเปียวก็เหมือนเทพเจ้าแห่งความตาย ยืนอยู่ข้างหยานเฉิน ถือกริชเงินอยู่ในมือและเหลือบมองทุกคนอย่างเย็นชา

ฉากนี้ทำให้ทุกคนตะลึง

ทั้งห้องเงียบไปครู่หนึ่ง!

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ตัวของหยางเฉิน

ยกเว้นมู่ตงเฟิง คนอื่นๆ ล้วนเป็นพี่ใหญ่จากเมืองโจวเฉิง

และชื่อของเฉียนเปียวก็ถูกจารึกไว้ในจิตใจของพวกเขามานานแล้ว

เมื่อกี้ที่พวกเขาวิ่งเข้าไปในห้อง พวกเขาสังเกตเห็นเฉียนเปียวทันที

ในเวลานี้เฉียนเปียวแค่เป็นเหมือนน้องชาย ได้ยืนอยู่ข้างๆคนอื่น

คนที่เป็นรุ่นน้องที่อายุน้อยมาก ต่อให้เขาพบเห็นกับพวกพี่ใหญ่เจียงโจวมากมาย แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่ได้มีความกลัวแม้แต่น้อย และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้เอาพวกเขาไว้ในสายตาเลย

“หนุ่มคนนี้ คือคุณชายใหญ่ของตระกูลร่ำรวยไหนเหรอ?”

คำถามเดียวกันปรากฏขึ้นในหัวของทุกคน แต่ไม่มีใครกล้าถาม

ชายหนุ่มที่สามารถปกป้องโดยเฉียนเปียวนั้น จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

“อ้า……มันเจ็บ พ่อ รีบช่วยข้าด้วย!รีบช่วยข้าด้วย!”

มู่เจิ้นถูกหยางเฉินเหยียบหัวของเขา พยายามที่จะหลุดพ้น แต่พบว่าพลังบนเท้าของหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก เขาจะพยายามอย่างดีที่สุดแล้วก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้

ยิ่งเขาดิ้นรนมากเท่าไหร่ พลังของหยางเฉินก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น และความเจ็บปวดทำให้เขากรีดร้อง

“ไอ้น้อง ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร รีบปล่อยลูกชายของข้าไปทันที ไม่อย่างนั้น…”

“อ้า……เจ็บ เจ็บ ข้าเจ็บจะตายแล้ว!”

ก่อนที่มู่ตงเฟิงจะพูดคำขู่ออกมา มูเจิ้งก็ได้คร่ำครวญอย่างเสียงดังออกมาก่อนแล้ว เขาเลยต้องฝืนใจกลืนคำพูดกลับไป และก็โกรธมากจนกำลังจะระเบิดไปทั้งคนอยู่แล้ว

การแสดงออกของเฉินซิงไห่เคร่งขรึมอย่างยิ่ง ในฐานะผู้นำของตระกูลร่ำรวยในเมืองโจวเฉิง เขารู้จักเฉียนเปียวเป็นอย่างดี

เฉียนเปียวเป็นคนหยิ่ง ครั้งหนึ่งเขาเคยยื่นข้อเสนอที่ดีมากและขอให้เฉียนเปียวติดตามเขา แต่เขาไม่ประสบความสำเร็จ

ตอนนี้เขากำลังติดตามอยู่ข้างชายหนุ่มคนนี้ ซึ่งแสดงได้ว่าภูมิหลังของชายหนุ่มคนนี้ใหญ่มาก

หลานชายของเขาเฉินอิงเหาคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ตัวสั่นไปทั้งตัวไม่กล้าแม้แต่จะขอความช่วยเหลือจากเขา

ประตูของห้องถูกปิดกั้นโดยพวกพี่ใหญ่ของเมืองโจวเฉิง เจิ้งเหม่ยหลิงที่อยู่ข้างหลังสุดมองไม่เห็นอะไรเลย มีเพียงเสียงคร่ำครวญของมู่เจินและคำพูดที่ครอบงำของหยางเฉินเท่านั้นที่ได้ยิน

เธอไม่รู้ว่าสถานการณ์ของเธออันตรายแค่ไหน ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในความเห็นของเธอ ตอนนี้ยิ่งหยางเฉินแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเศร้าโศกมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อกี้เขาเป็นคนไปบอกข่าว เมื่อเธอพบโอกาสที่เหมาะสม เธอจะปรากฏตัวอีกครั้ง และบางทีเธออาจจะได้รับความสนใจจากมู่ตงเฟิง

เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลเจิ้งก็สามารถลุกขึ้นได้เพราะเธอ โดยไม่ต้องดูแววตาของตระกูลเฉินด้วยซ้ำ

เธอยังคงคิดถึงเรื่องดีๆ อยู่ข้างนอก แต่พวกพี่ใหญ่ที่อยู่ในห้อง

นั้นต่างก็หวาดกลัวไปหมด

เฉียนเปียวก็เป็นคนเมืองโจวเฉิง มีข่าวลือว่าการที่ตระกูลหยานถูกทำลายนั้น เฉียนเปียวก็มีส่วนเกี่ยวข้อง ตอนนี้เฉียนเปียว ติดตามชายหนุ่มคนนี้ปรากฏตัวในเมืองโจวเฉิง ใครจะรู้ว่าจุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไร

The king of War

The king of War

Status: Ongoing

ห้าปีก่อน หยางเฉินเพื่อให้ตัวเองคู่ควรกับฉินซี เขาจากไปโดยไม่ร่ำลา ห้าปีต่อมา เขาพกความสามารถอันน่าทึ่ง กลับมาอย่างรุ่งโรจน์ เพียงแต่ว่าพอมาถึง กลับพบว่าตนมีลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท