คนอื่นๆ ในห้องส่วนล้วนตกตะลึง คิดไม่ถึงว่า อู๋เทียนโย่วพี่ชายของทีมงานละครจะยอมก้มหัวให้หยางเฉิน
“เซี่ยเหอ ผมคิดว่าเขาพูดถูก ถึงยังไงต่อไปคุณต้องคบหากับคนเหล่านี้ ให้อภัยพวกเขาสักครั้งดีไหม?”
หยางเฉินมองไปที่เซี่ยเหอที่สงบสติอารมณ์ลงแล้วและถามขึ้น
เซี่ยเหอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ได้ ฉันจะเชื่อคุณ!”
เห็นว่าเซี่ยเหอเชื่อฟังหยางเฉิน อู๋เทียนโย่วก็เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในส่วนลึกของแววตา
เมื่อเขาได้พบเซี่ยเหอครั้งแรก เธอก็เป็นที่รักและหวงแหนของตน เขาตามจีบมานานแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเซี่ยเหอจะกลายเป็นผู้หญิงของคนอื่น
หยางเฉินและเซี่ยเหอนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าอู๋เทียนโย่วได้ก้มหัวให้ แม้กระทั่งสิ่งที่เซี่ยเหอได้พูดไปก่อนหน้านี้ ก็สร้างความตกใจให้พวกเขาเป็นอย่างมากแล้ว
ทีมงานละครได้ทำภาพฟิตติ้งของเซี่ยเหอหลุดออกไป ละครออนไลน์เรื่องนี้ถึงได้ดังขึ้นมาทั้งๆ ที่ยังฉายไม่จบ พวกเขารู้ดีว่า มันคือคุณงามความดีของเซี่ยเหอ
หลังจากเซี่ยเหอถ่ายละครเรื่องนี้จบ ความโด่งดังของเธอจะพุ่งทะยานขึ้นอย่างมั่นคง ทิ้งระยะห่างจากพวกเขามากขึ้น
ตอนนี้มีเพียงอู๋เทียนโย่วเท่านั้น ที่สามารถพึ่งพาภูมิหลังของพี่สาวลูกพี่ลูกน้องซึ่งเป็นทายาทสายตรงของตระกูลซุน จึงจะสามารถกดเซี่ยเหอเอาไว้ได้
“มาสิ พี่หยาง ผมจะดื่มให้คุณ ขออวยพรให้คุณกับเซี่ยเหออยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าอย่างมีความสุข!”
อู๋เทียนโย่วรินไวน์แดงสองแก้ว ยื่นแก้วหนึ่งให้หยางเฉิน แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หยางเฉินเป็นคนไม่ดื่มเหล้า แต่เมื่อเห็นอู๋เทียนโย่วขยิบตาให้คนอื่นๆ เขาก็เข้าใจเจตนาของคนพวกนี้ทันที
มุมปากของเขาวาดรอยยิ้มอันแสนขี้เล่นขึ้น เขารับแก้วไวน์มาแล้วดื่มจนหมด
“พี่หยางคอแข็งมาก น้องรู้สึกชื่นชมมาก ขอดื่มให้คุณอีกแก้ว!”
อู๋เทียนโย่วเพิ่งจะวางแก้วลง ผู้หญิงคิ้วโก่งที่เคยดูถูกหยางเฉินอย่างร้ายกาจที่สุดได้ยกแก้วขึ้นเช่นกัน
หยางเฉินยิ้มบางๆ และดื่มมันจนหมดอีกครั้ง
“พี่หยาง ฉันได้พบคุณครั้งแรกก็เหมือนรู้จักกันมานาน ฉันก็อยากดื่มให้คุณเช่นกัน ไม่งั้นถือว่าคุณไม่ให้เกียรติฉัน”
“พี่หยาง ฉันด้วย ขอดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง!”
…
ภายในชั่วพริบตาเดียว คนอื่นๆ นอกจากเซี่ยเหอต่างพากันลุกขึ้น เข้ามาดื่มให้กับหยางเฉิน
ส่วนหยางเฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธ ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าเหมือนดื่มน้ำเปล่า
หากเซี่ยเหอไม่เข้าไปห้ามไว้ สงสัยคนพวกนี้จะหาข้ออ้างมาดื่มให้หยางเฉินอีก
หลังจากที่หยางเฉินดื่มแก้วสุดท้ายจนหมด เขาก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างหยอกเย้า
เขาเทไวน์ให้ตัวเองหนึ่ง “ในเมื่อทุกคนมีไมตรีจิตแบบนี้ ผมก็จะไม่ทำให้ทุกคนหมดสนุก”
“มา พี่เทียนโย่ว ผมจะดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง”
หยางเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เสนอเหล้าให้อู๋เทียนโย่วเอง
อู๋เทียนโย่วมีความประหลาดใจปรากฏขึ้นในส่วนลึกของแววตา ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ก็ดื่มไปสิบกว่าแก้วแล้ว แต่ยังไม่ส่งผลใดๆ
ไม่เพียงเท่านี้ เขายังเสนอเหล้าให้ตัวเองด้วย
“ฮ่าๆ ได้ ขอบคุณพี่หยาง!”
อู๋เทียนโย่วหัวเราะลั่น ชนแก้วแล้วดื่มจนหมด
“มา สาวสวยคิ้วโก่ง ผมขอดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว! ขอให้คุณมีอนาคตที่สดใสในเส้นทางในวงการบันเทิง”
หยางเฉินเทให้ตัวเองอีกแก้ว เดินไปถึงตรงหน้าหลิ่วเหมยและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ในเวลานี้ หลิ่วเหมยได้ดื่มไปหลายแก้วแล้ว หน้าแดงก่ำ ภายใต้แสงสลัว ช่างมีเสน่ห์ดึงดูดใจ
“ขอบคุณพี่หยาง ขอให้พี่หยางกับเซี่ยเหอรักกันเหนียวแน่น”
หลิ่วเหมยส่งสายตายั่วยวนหยางเฉิน แล้วเอนตัวพิงเขา
หลังจากดื่มให้หลิ่วเหมยแล้ว หยางเฉินก็เสนอเหล้าให้คนอื่นๆ ต่อไป
นอกจากเซี่ยเหอ หยางเฉินก็ดื่มให้ดาราปลายแถวห้าคนที่อยู่ที่นี่หมดแล้ว
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าหยางเฉินกำลังจะเลิก แต่หยางเฉินก็รินเหล้าให้ตัวเองอีกแก้วหนึ่ง
“พี่เทียนโย่ว ผมเห็นคุณครั้งแรกก็เหมือนรู้จักกันมานาน ยิ่งถูกชะตามากขึ้นเรื่อง มา เรามาดื่มกันต่อ!”
หยางเฉินโอบรอบคอของอู๋เทียนโย่วอย่างสนิทสนม ดูท่าทางเมามาย
ประกายระยิบระยับอยู่ในสายตาของอู๋เทียนโย่วเขาหัวเราะลั่นและพูดว่า “มาๆๆ วันนี้เราไม่เมาไม่กลับ!”
คนอื่นๆ ต่างส่งเสียงเชียร์
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินกำลังจะเมาแล้ว เซี่ยเหอก็ร้อนใจจนแทบร้องไห้ ได้แต่พูดเกลี้ยกล่อมเขาไม่หยุด “หยางเฉิน คุณเลิกดื่มเถอะ ถ้าดื่มอีกจะเมาแล้วนะ”
“เซี่ยเหอ แฟนคุณไม่ค่อยได้ปลดปล่อยเต็มที่ คุณอย่าไปห้ามเลย ให้เขาดื่มอย่างมีความสุขเถอะ”
หลิ่วเหมยกอดแขนของเซี่ยเหอไว้ และพูดอย่างสนิทสนม “พวกเราดูอยู่เงียบๆ ก็พอแล้ว”
ทันใดนั้นหยางเฉินก็หยิบแก้วใบใหญ่ขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พี่เทียนโย่ว เราดื่มต่อไปแบบนี้มันน่าเบื่อ ไม่สะใจเลย ในเมื่อต้องการดื่ม งั้นพวกเรามาเปลี่ยนแก้วกัน เป็นไง?”
อู๋เทียนโย่วหัวเราะลั่น “มา เปลี่ยนเป็นแก้วใหญ่!”
ทางฝั่งอู๋เทียนโย่วมีผู้ชายสามคน ไม่ว่าจะดื่มอย่างไร หยางเฉินก็เสียเปรียบ
หยางเฉินไม่ล้มเสียที มันทำให้อู๋เทียนโย่วรู้สึกว่าล้มเหลว หยางเฉินขอเปลี่ยนเป็นแก้วใหญ่เอง เขาย่อมไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
ในไม่ช้าตรงหน้าชายหนุ่มสี่คนก็มีแก้วเบียร์ขนาดใหญ่วางอยู่
“มา พี่หยาง พวกเราขอดื่มให้คุณอีกแก้ว!”
“เผิงฮุย คุณดูถูกใครหรือเปล่า? พี่หยางคอแข็งขนาดนี้ พวกเราจะมาดื่มให้เขาพร้อมกันได้ยังไง? มันไม่เป็นการดูถูกพี่หยางหรอกเหรอ?”
“ฮ่าๆ ใช่ๆๆ พวกเรามาดื่มให้พี่หยางทีละคน ห้ามแซงคิวนะ!”
หลายคนหัวเราะลั่น อู๋เทียนโย่วถามด้วยรอยยิ้มอีกว่า “พี่หยาง พวกเราแยกกันดื่มให้คุณ คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหม?”
“พวกคุณดื่มให้ผมแบบนี้ ถือว่าให้เกียรติผม ผมมีความสุขมากๆ จะไปว่าพวกคุณได้ยังไงล่ะ?”
หยางเฉินพูดอย่างเมามาย
“ฮ่าๆ พี่หยางใจป้ำดี มา ผมขอดื่มให้พี่หยางหนึ่งแก้ว!”
อู๋เทียนโย่วหัวเราะลั่น ยกแก้วใบใหญ่ขึ้นมา แล้วดื่มอึกๆๆ จนหมดในคราวเดียว
หยางเฉินไวมาก อู๋เทียนโย่วยังไม่ทันวางแก้วลง เขาก็ดื่มจนหมดแล้ว
“ฮ่าฮ่า สะใจ!”
“มา มาต่อกัน!”
“พี่น้องมาชนแก้วกัน!”
“พี่เทียนโย่ว มาต่อกัน ผู้ชายเราจะปฏิเสธไม่ได้ มา มาดื่มกับผมต่อ!”
…
ภายในเวลาสั้นๆ เพียงสิบกว่านาที บนโต๊ะอาหารก็เต็มไปด้วยขวดไวน์ อู๋เทียนโย่วและเผิงฮุยไปห้องน้ำมาสองรอบแล้ว
ในเวลานี้ นอกจากหยางเฉิน คนอื่นๆ อีกสามคนก็นอนฟุบกับพื้น
หยางเฉินพยายามดึงอู๋เทียนโย่วที่นอนอยู่บนพื้นขึ้นมา เปิดขวดไวน์แดงอีกหนึ่งขวด ดึงคอเสื้อของอู๋เทียนโย่วด้วยมือเดียว อีกมือหนึ่งจับแก้วไวน์กรอกใส่ปากของเขา
“ฮ่าๆ มา พี่เทียนโย่วมาดื่มกันต่อ!”
หยางเฉินดูท่าทางเมาอย่างเต็มที่แล้ว เขาพูดตะกุกตะกัก
อู๋เทียนโย่วไปอาเจียนที่ห้องน้ำมาสองรอบแล้ว แต่ตอนนี้เขาถูกหยางเฉินจับเอาขวดไวน์แดงกรอกใส่ปากทั้งขวด เขารู้สึกว่าท้องของเขาไม่ได้เป็นของเขาอีกต่อไป แขนขาทั้งสี่กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง
แต่ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่อาจหลุดพ้นได้
“ว้าว…”
ในขณะที่หยางเฉินกรอกไวน์แดงทั้งขวดลงในท้องของอู๋เทียนโย่วอู๋เทียนโย่วก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป อาเจียนมันออกมาทั้งหมด
อาเจียนจนสุดท้ายกระอักเลือดออกมา
ผู้หญิงทั้งสามคนที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นภาพห้องส่วนตัวยุ่งเหยิงระเนระนาด
ตอนที่พวกเธอเพิ่งออกไป อู๋เทียนโย่วและพวกทั้งสามคนยังหัวเราะลั่นดื่มเหล้าให้หยางเฉินอยู่เลย เพียงเวลาสั้นๆ ไม่กี่นาที นอกจากหยางเฉินแล้ว ทำไมคนอื่นๆ ถึงได้ร่วงลงไปกองกับพื้นกันหมด?
