เริ่มแรกตอนที่หลงเถิงมาหาเขา แสดงออกว่าอยากจะติดตามตนเอง และบอกเขาอย่างตรงไปตรงมามากๆ ว่าหลงเถิงอยากจะกลับสู่ราชวงศ์หลง
สำหรับความกังวลใจของหลงเถิง หยางเฉินสามารถเข้าใจได้ทั้งหมด
“เพียงแต่ หลงเทียนหยู่คนนี้ กลัวว่าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ”
ทันใดนั้นหม่าชาวเอ่ยปากพูดขึ้น เวลานี้บนหน้ายังมีความเคร่งขรึมระดับหนึ่ง
เมื่อสักครู่ปะทะฝีมือกับหลงเทียนหยู่ ทำให้แดนในวิถีบู๊ของเขายิ่งคงที่เพิ่มขึ้น สำหรับเขานั้น ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่มีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญเป็นอย่างมาก
แต่ว่า หลงเทียนหยู่โอหังเกินไป เพื่อโจมตีหม่าชาวให้แพ้ ไม่ลังเลแม้กระทั่งจะฝืนทะลุแดน และกินยาที่กระทบต่อรากฐานวิถีบู๊เข้าไปด้วย
หยางเฉินพยักหน้าแล้ว “คนคนนี้เผด็จการเกินไป ถ้าต่อไปเจอกันอีกรอบ นายจะต้องระวังคนคนนี้เอาไว้ด้วย”
หม่าชาวรีบตอบว่า “พี่เฉิน พี่วางใจก็พอ ผมจะพยายามทำให้ตัวเองแกร่งขึ้น จะไม่เป็นตัวถ่วงให้พี่อีก”
“หลงเทียนหยู่คนนี้โอหังเหลือเกินจริงๆ แต่ก็เข้าใจได้ โดยเฉพาะเขาเป็นหลานชายคนโตของหลงหวง อนาคตมีความเป็นไปได้ที่จะสืบทอดบัลลังก์ต่อ”
หลงเถิงทำหน้ากังวลใจพูดว่า “ส่วนที่ราชวงศ์หลง เขาก็เป็นคนหนึ่งในรุ่นคนหนุ่ม ที่มีพรสวรรค์ด้านวิถีบู๊ยอดเยี่ยมสุด ในบรรดาคนอายุน้อย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีศัตรู ครั้งนี้มาเมืองเยี่ยนตู โดนคุณหม่าบีบจนมาถึงขั้นนี้ เกรงว่าคงไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนด้วยครับ”
หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้น “ฉันไม่สนว่าเขาจะยอมปล่อยเรื่องในวันนี้นี้ไปหรือไม่ และไม่กลัวว่าเขาจะฟื้นกำลังกลับมาโจมตีใหม่ด้วย”
“ถ้าเกิดทุกอย่างเป็นแค่การพุ่งมาที่ฉันกับหม่าชาว งั้นก็แล้วไป แต่ถ้ากล้าทำร้ายคนใกล้ชิดของพวกฉัน ต่อให้เขาเป็นหลานชายคนโตของหลงหวง ฉันก็จำเป็นต้องเอาชีวิตเขามาด้วยมือตัวเอง!”
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่คนของราชวงศ์หลงออกมาจากตระกูลหลง ก็ไปซื้อคฤหาสน์หรูส่วนตัวแห่งหนึ่ง นี่ทำให้หลงเทียนหยู่ยิ่งโกรธเคืองอย่างยิ่ง
เดิมทีที่เขามาวันนี้ คือคิดจะเข้าพักที่ตระกูลหลงแห่งเยี่ยนตู จึงไม่ได้จัดเตรียมที่พักไว้ล่วงหน้าตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้ ไม่คาดคิดว่าจะมาถึงขั้นที่ตนเองซื้อคฤหาสน์พักอาศัย
“สารเลว ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”
หลงเทียนหยู่กัดฟันแน่นพูดขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย
หลงจ้านถอนหายใจเบาๆ ทันใดนั้นเอ่ยปากว่า “องค์ชาย หยางเฉินคนนี้ ไม่ธรรมดามากๆ ดีที่สุดพวกเราอย่าหาเรื่องเขาอีกเลยจะดีกว่าครับ”
“แม้แต่ลูกน้องคนหนึ่งข้างตัวเขา ยังสามารถระเบิดกำลังสู้รบแดนเทพชั้นต้นออกมาได้ นับภาษาอะไรกับเขาครับ?”
“เรื่องนี้ ผมคิดว่าท่านควรรายงานต่อหลงหวงก่อนสักหน่อยครับ ผมแนะนำว่า ถ้าเกิดสามารถเปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรได้ คงจะดีที่สุดแล้วครับ”
จนถึงตอนนี้ ในใจหลงจ้านไม่มีทางสงบนิ่งลงได้เลย เมื่อสักครู่ที่ตระกูลหลง หม่าชาวที่มีความสามารถแดนราชาขั้นปลาย สามารถระเบิดกำลังต่อสู้ของแดนเทพชั้นต้นออกมาได้ ทำเขาตื่นตกใจหมดแล้ว
สิ่งสำคัญที่สุดคือ เขาเดาถึงสถานะของหยางเฉินได้แล้ว แม้แต่หนึ่งในเก้ากษัตริย์แห่งชายแดนเหนือ ยังแกร่งได้เช่นนี้ อย่างนั้นจอมพลชายแดนเหนือที่ก้าวสู่แดนเทพแล้วล่ะ?
สำหรับตำนานของจอมพลชายแดนเหนือ หลงจ้านย่อมรู้ชัดเจนอยู่ไม่น้อย สามารถพูดได้ว่า ถ้าหยางเฉินยังดำรงตำแหน่งอยู่ที่ชายแดนเหนือ งั้นก็มีตัวตนเท่าเทียบกันกับกษัตริย์ของราชวงศ์
คนแบบนี้ หลงเทียนหยู่จะมาเปรียบเทียบได้งั้นเหรอ?
เพียงแต่ คำพูดแบบนี้ เขาย่อมไม่สามารถพูดออกมาต่อหน้าของหลงเทียนหยู่ได้
หลงเทียนหยู่เดิมก็หยิ่งยโสไร้ที่เปรียบ เพื่อโจมตีหม่าชาวให้แพ้ ยังไม่ลังเลแม้กระทั่งฝืนบังคับให้แดนในวิถีบู๊ทะลวงถึงแดนเทพ ไม่เพียงแค่นี้ ยังกินยามาระเบิดกำลังต่อสู้ที่แกร่งกว่าให้เพิ่มขึ้นด้วย
“แกหุบปากไปเดี๋ยวนี้นะ!”
เพียงแต่ เสียงพูดของหลงจ้านเพิ่งจบ หลงเทียนหยู่ก็ทำหน้าโกรธเคืองตะโกนว่า “หลงจ้าน อย่าคิดว่าคุณปู่ประทานแซ่ให้แก แล้วแกจะมีสิทธิ์สั่งสอนฉันว่าควรทำตัวอย่างไรได้”
“ถ้าไม่ใช่เห็นแก่หน้าของคุณปู่ฉัน ด้วยคำพูดของแกในวันนี้ พอจะเป็นเหตุผลให้ฉันฆ่าแกได้เลย”
ถึงหลงจ้านจะใจกว้างสักแค่ไหน เวลานี้ในใจก็มีความเคียดแค้นเพิ่มขึ้นบางส่วน
“ในเมื่อองค์ชายคิดว่าผมพูดมาก งั้นต่อไป ผมจะไม่พูดอะไรมากอีกแล้วครับ”
หลงจ้านทำหน้าอึมครึมพูดว่า “ตอนนี้ผมกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว ท่านวางใจได้ ตอนนี้ผมจะขอลาออกกับหลงหวง รอหลังจากที่หลงหวงส่งผู้แข็งแกร่งที่เก่งกว่ามาเมืองเยี่ยนตู ผมจะออกไปครับ”
“เหอะ! ถือว่าแกรู้จักเจียมตัว!”
หลงเทียนหยู่พูดจาเสียงเย็นชา “และไม่ต้องรอจนผู้แข็งแกร่งที่เก่งกว่าของราชวงศ์หลงมาถึงหรอก ในเมื่อตอนนี้แกกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว ถึงอยู่ข้างกายฉันอีกต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์สักนิด แกไปให้พ้นเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย!”
หลงเทียนหยู่ไม่ไว้หน้าหลงจ้านสักนิด ข้างกายของเขา ยังมีผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพหลายคน เวลานี้ล้วนมองหลงจ้านด้านท่าทางเย็นชา
หลงจ้านเพียงรู้สึกว่าในใจเศร้ารันทดอย่างยิ่ง นึกไม่ถึงว่าเขาเสียสละเพื่อราชวงศ์หลงมากขนาดนี้ แม้กระทั่งฝึกบำเพ็ญวิถีบู๊อันนี้ เพื่อช่วยหลงเทียนหยู่ถึงได้โดนทำลาย
เขาโจมตีหลงเทียนหยู่ต่อไปเพื่อหยุดยั้งหม่าชาว แม้กระทั่งจงใจล่อหยางเฉินมาฆ่าตนเอง ตอนนั้น เขาทำเพียงแค่อยากหลบเลี่ยงความคิดอาฆาตที่หยางเฉินมีต่อหลงเทียนหยู่ จึงยินยอมพลีชีพตนเอง
แต่ว่าถึงตอนท้าย หลงเทียนหยู่ที่ตนเองใช้ชีวิตมาปกป้องไว้ ไม่ซาบซึ้งตนเองก็แล้วไป คาดไม่ถึงยังทำกับตนเองแบบนี้
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นขอลาเลยแล้วกันครับ!”
หลงจ้านพูดจบ เดินขากะเผลกออกไป แต่ละก้าวที่เดิน ล้วนลำบากอย่างมาก
ฝ่ามือนั้นของหยางเฉินก่อนหน้านี้ เกือบจะเอาชีวิตของเขาไปแล้ว ถึงแม้หลังจากนั้นจะให้ยาวิเศษที่สามารถทำให้บาดแผลเขาคงตัวมากินเม็ดหนึ่ง แต่สุดท้ายเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บหนัก
ถ้าหากราชวงศ์ยังยินยอมรับคนไร้ประโยชน์อย่างเขาผู้นี้ไว้ ขอเพียงหลงหวงยินยอม มีความเป็นไปได้ว่าจะต้องจ่ายเงินจำนวนมากมารักษาเขาจนหาย
ต่อให้เขาไม่มีทางฟื้นความสามารถแดนเทพกลับมาได้ อย่างน้อยก็สามารถรักษาแดนในวิถีบู๊ไว้ที่กึ่งแดนเทพได้
หลังเดินออกจากคฤหาสน์หรู หลงจ้านไม่รู้ว่าตนเองสามารถไปที่ไหนได้ สุดท้ายมองไปทางคฤหาสน์แวบหนึ่ง หัวเราะเยาะตนเอง ก่อนจะส่ายหน้าแล้ว “บางที อาจเป็นเวลาที่ต้องไปจากราชวงศ์หลงแล้ว”
พูดจบ เขาหยิบมือถือออกมา ต่อสายไปยังโทรศัพท์ของหลงหวง
“หลงหวงครับ ผมอยากขอลาออกกับท่านครับ!”
หลงจ้านเอ่ยปากบอก
หลงหวงที่อยู่ราชวงศ์หวงซึ่งอยู่ไกลออกไป ตอนที่ได้ยินหลงจ้านบอกว่าอยากขอลาออก ก็ตกใจมากเช่นกัน “นายอยากไปจากราชวงศ์หลง? เป็นหลงเทียนหยู่เจ้าตัวแสบคนนี้หาเรื่องนายแล้วหรือเปล่า?”
หลงเทียนหยู่มีนิสัยแบบไหน หลงหวงรู้ชัดเจนมาก
หลงจ้านปฏิเสธ “ไม่เกี่ยวกับองค์ชายครับ เป็นการฝึกบำเพ็ญด้านวิถีบู๊ของผมโดนทำลายแล้ว ตอนนี้ก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่งครับ ถ้าเกิดอยู่ที่ราชวงศ์หลงต่อไป ได้เพียงกลายเป็นภาระของราชวงศ์หลงครับ”
หลงหวงพูดแบบตื่นตกใจ “นายว่าอะไรนะ? การฝึกบำเพ็ญของนายโดนทำลายลง?”
ถึงแม้ในบรรดาผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งห้าแห่งราชวงศ์หลง หลงจ้านจะเป็นคนนั้นที่ความสามารถอ่อนสุด แต่ก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้น
จิ่วโจวอันกว้างใหญ่ จะมีสักกี่คน ที่สามารถทำลายความสามารถของหลงจ้านทิ้งได้?
ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นพื้นที่ของเมืองเยี่ยนตูเล็กๆ?
“หลงหวงครับ ดีที่สุดราชวงศ์หลงอย่าหาเรื่องหยางเฉิน ความสามารถวิถีบู๊ของเขาแกร่งมาก แม้แต่ผม ก็ดูเขาไม่ออก ไม่เพียงแค่นั้น ข้างกายเขายังมีคนหนึ่งที่อยู่แดนราชาขั้นปลาย แต่ระเบิดกำลังต่อสู้ที่เทียบเท่าแดนเทพชั้นต้นออกมาได้ครับ”
หลงจ้านพูดเสียงทุ้ม “สำหรับความสามารถวิถีบู๊ของหยางเฉินเก่งมากแค่ไหน เดิมทีผมไม่รู้ แต่ว่าสิ่งที่ผมสามารถแน่ใจได้คือ แม้แต่การโจมตีครั้งหนึ่งของเขา ผมก็ไม่มีทางรับไหวครับ”
นี่คือคำแนะนำจากใจจริงแบบซื่อสัตย์ที่สุดที่หลงจ้านมอบให้หลงหวง ส่วนหลงหวงจะยินยอมฟังหรือไม่ คงไม่ใช่สิ่งที่เขาควบคุมได้แล้ว
