หยางเฉินไม่ได้พูด เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าหลงจ้านไม่ได้ใช้กำลังใดๆ และเขาก็รู้จุดประสงค์ของการกระทำของหลงจ้านด้วย
“ลุงจ้าน!”
หลงเทียนหยู่ก็ฟื้นจากอาการช็อคในเวลานี้ และรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของหลงจ้าน แต่อาการบาดเจ็บของหลงจ้านนั้นรุนแรงมาก จนเขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น
เขามองไปที่หลงเทียนหยู่และพูดว่า “องค์ชาย เรากลับไปกันเถอะ!”
ในเวลานี้ หลงเจ้านอ่อนแอมาก สีหน้าของเขาซีดอย่างมาก และรัศมีของบูโดบนร่างกายของเขาหายไปอย่างสมบูรณ์
เห็นได้ชัดว่า บูโดของเขาถูกทำลายโดยสิ้นเชิง!
หลงเถิงก็ตกตะลึง แต่เขารู้ว่า หลงจ้านเป็นหนึ่งในห้าผู้แข็งแกร่งในราชวงศ์หลง สำหรับราชวงศ์หนึ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเทพ มีความสำคัญมาก
ตอนนี้ บูโดของหลงจ้านถูกทำลายแล้ว แค่คิดก็รู้ว่า เหตุการณ์นี้จะสร้างความเสียหายให้กับราชวงศ์หลงมากเพียงใด?
นึกภาพออกเลยว่า หลงหวงจะโกรธแค่ไหนเมื่อเขารู้เรื่องนี้
ดวงตาที่ดุร้ายของหลงเทียนหยู่ก็ตกลงมาบนร่างของหยางเฉิน และเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ส่องประกายในดวงตาที่มืดมิด
หยางเฉินไม่ต้องการทำลายบูโดของหลงจ้านจริงๆ แต่เพราะเห็นหลงจ้านแอบโจมตีหม่าชาว ดังนั้นภายใต้ความโกรธของเขา เขาจึงโจมตีหลงจ้านด้วยการโจมตีอันทรงพลัง
“เรื่องนี้ คุณต้องให้คำอธิบายแก่ราชวงศ์หลงของเรา!”
หลงเทียนหยู่กัดฟันและพูด
“องค์ชาย!”
หลงจ้านพยายามยืนขึ้นและพยายามหยุดหลงเทียนหยู่ที่หาเรื่องหยางเฉิน
“ไอ้ขี้แพ้ คุณยังกล้าขอให้พี่เฉินให้คำอธิบายงั้นหรือ?”
หม่าชาวมองไปที่หลงเทียนหยู่อย่างเย็นชาและกล่าว
หลงเถิงก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและเกลี้ยกล่อม “องค์ชาย คุณหยาง ได้โปรดสงบความโกรธของพวกคุณเถอะ! ผู้อาวุโสหลงจ้านเสียสละตัวเองเพื่อยุติเรื่องนี้ ทุกคนถอยคนละก้าว ตกลงไหม?”
“ไสหัวไป!”
หลงเทียนหยู่ตะโกนโดยตรง จ้องไปที่หยางเฉิน และพูดด้วยสีหน้าน่ากเลียด “ไอ้หนู่ ถ้าคุณมีความกล้า คุณควรฆ่าผมในวันนี้ มิฉะนั้น ผมจะทำให้คุณเสียใจอย่างแน่นอนที่มาในโลกนี้ !”
“อำนาจของราชวงศ์หลง ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างคุณมีคุณสมบัติที่จะยั่วยุ!”
ทันใดนั้น ความเย็นชาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหยางเฉิน และเขาหรี่ตาลงและพูดว่า “คุณวางแผนที่จะระรานผมไม่หยุดใช่ไหม?”
“จากสิ่งที่คุณทำในวันนี้ คุณคิดว่ามีพื้นที่สำหรับคลี่คลายความสัมพันธ์ของคุณกับราชวงศ์หลงหรือ?” หลงเทียนหยู่ถามกลับ
“ไอ้ขี้แพ้ กล้าที่จะหยิ่งผยองอย่างนี้ได้ไง?”
หม่าชาวพูดอย่างประชดประชัน และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ “ถูกต้อง การต่อสู้ตอนนี้ยังไม่จบ เราปต่อกันเถอะ!”
“องค์ชาย!”
หลงจ้างขัดขวางอีกครั้งและยังคงมีความไม่เต็มใจอยู่บนใบหน้าของเขา
ในเวลานี้ เขาได้แน่ใจแล้วว่า หยางเฉินเป็นผู้รักษาแดนเหนือ ไม่เช่นนั้นเขาจะทำลายบูโดของเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร?
แม้ว่าหยางเฉินจะไม่ต่อสู้ เพียงแค่ดูจากการต่อสู้ระหว่างหลงเทียนหยู่และหม่าชาวในเมื่อกี้ ก็ดูออกว่า หากทั้งสองยังคงต่อสู้ต่อไป คนที่ตายจะต้องหลงเทียนหยู่
หลงเทียนหยู่ในตอนนี้ เพียงเพราะความไม่พอใจของเขาในใจไ ม่ยอมรับว่ามีผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดโดดเด่นกว่าเขา
“หุบปาก!”
สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ หลงเทียนหยู่คำรามใส่หลงจ้าน
“เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมจะฆ่าเด็กคนนั้น เป็นคุณที่ทำลายเรื่องดีๆของผมไป”
หลงเทียนหยู่ไม่ได้รู้สึกขอบคุณที่หลงจ้านได้ช่วยชีวิตเขาเลย แต่กลับหยิ่งผยองอย่างมาก กัดฟันของเขาและพูดว่า”คุณควรรู้ว่าตัวตนของคุณเป็นใคร แม้ว่าคุณจะได้รับนามสกุลหลงจากหลงหวงก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่สายเลือดของราชวงศ์หลง ”
“ส่วนผม เป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง และตำแหน่งหลงหวงในอนาคต ต้องเป็นของผม!”
“ผม หลงเทียหนยู่ มีสิทธิ์ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ อย่างคุณ มีสิทธิ์มายุ่งด้วยเหรอ?”
หลงจ้านก็ตกตะลึง ใบหน้าเหม่อลอย “องค์ชาย คุณ … ”
เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถพูดได้ คำพูดของหลงเทียนหยู่ แทงใจเกินไป
ในที่สุดคำพูดที่ไม่ได้พูดก็กลายเป็นถอนหายใจยาว
เขาหัวเราะเยาะตัวเอง เดิมทีเพราะสำนึกในบุญคุณของหลงหวง ดังนั้น แม้ว่าเขาจะเสี่ยงชีวิตของเขาเอง เขาก็ยังจะปกป้องหลงเทียนหยู่
แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ หลงเทียนหยู่ไม่เห็นความสำคัญเลย กับทั้งหมดนี้ที่เขาพยายามทำให้ดี
เขาได้ทำทุกอย่างที่ทำได้ และตอนนี้เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์ แม้ว่าเขาจะต้องการรับใช้ราชวงศ์หลงในอนาคต เขาก็ไม่สามารถทำได้
“เป็นสัตว์เลือดเย็นจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาช่วยชีวิตคุณ คุณคิดว่าคุณจะฆ่าผมได้จริงๆเหรอ?”
หม่าชาวก็โกรธมากและถามอย่างเย็นชา
“ในเมื่อคุณหาที่ตาย งั้นผมจะทำตามที่คุณต้องการ!”
สีหน้าของหลงเทียนหยู่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ในขณะที่เสียงของเขาลดลง เขาหยิบขวดพอร์ซเลนสีขาวออกมา หยิบยาเม็ดที่มีกลิ่นหอมของยาออกมาแล้วกลืนเข้าไปโดยตรง
หยางเฉินขมวดคิ้วทันที เพราะเขารู้สึกถึงพลังงานที่รุนแรงอย่างมากจากเม็ดยาในขณะนั้น
เขาไม่สงสัยเลยว่า หลังจากหลงเทียนหยู่กินยานี้แล้ว จะกระตุ้นความแข็งแกร่งในร่างกายของเขาอย่างแน่นอน
เขารู้ว่ากองกำลังระดับสูงจำนวนมากมีวิธีการบางอย่างในการเพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้ในทันที เช่นพิษกู่ของเมืองเหมียว
และหลงเทียนหยู่ก็ใช้ยาเพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ของเขา
“องค์ชาย อย่า!”
เมื่อหลงจ้านเห็นหลงเทียนหยู่หยิบยาออกมา เขาก็รีบเร่งและรีบพูดเพื่อหยุดเขา
เพียงแต่ว่า การขวางของเขาไร้ประโยชน์ หลงเทียนหยู่กลืนยาโดยไม่ลังเลเลย
บูม!
ทันใดนั้น รัศมีที่รุนแรงก็พุ่งออกมาจากร่างกายของหลงเทียนหยู่
หลงเทียนหยู่ซึ่งเพิ่งเข้าสู่แดนเทพชั้นต้น ในขณะนี้ ลมหายใจในร่างกายของเขาไปถึงแดนเทพชั้นกลางโดยตรง
แม้ว่ามันจะได้พัฒนาเพียงแดนเล็กๆ แต่ในแดนเทพ ทุกครั้งที่ทะลุแดน ความยากนั้นใหญ่มาก
ยิ่งไปกว่านั้น หลงเทียนหยู่เพิ่งใช้เทคนิคลับของราชวงศ์หลง เพื่อบังคับฝ่าฟันฝ่าแดน และรากฐานของเขาก็ไม่มั่นคง ตอนนี้เขาใช้ยาเม็ดเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา นี่เป็นเพียงการกระทำของความตาย
เห็นเพียงผิวหนังของหลงเทียนหยู่ที่สัมผัสกับอากาศนั้นเป็นสีแดงเลือด เส้นเลือดบนแขนของเขาแตกออก และแม้แต่เลือดสีแดงก็ยังไหลออกมา
หลังจากกินยาเป็นเวลาหลายสิบวินาที หลงเทียนหยู่ก็เต็มไปด้วยเลือด
ทุกคนที่อยู่ในนั้นตกตะลึง แต่สำหรับคนธรรมดาของตระกูลหลง นกจากความตกใจแล้ว แต่ยังตื่นตระหนกด้วย
รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวที่ปกคลุมร่างกายของหลงเทียนหยู่ ดูเหมือนจะบดขยี้พวกเขากับพื้น
บรรดาผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นจากราชวงศ์หลง ก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้ ขาของพวกเขาอ่อนแรงและล้มลงกับพื้น
ทั่วทั้งตระกูลหลง มีรัศมีที่น่าสะพรึงกลัว เจตนาฆ่า กวาดออกไปทุกทิศทุกทาง
หยางเฉินขมวดคิ้วลึก หลงเทียนหยู่กล้าหาญจริงๆ หลงเทียนหยู่ในสถานการณ์นี้อันตรายมาก ถ้าเขาผิดพลาดแม้แต่น้อย เขาจะตายทันที
“ออกมาสู้กันเถอะซะ!”
หลงเทียนหยู่คำราม ดวงตาของเขากวาดมองไปที่หม่าชาว และไปที่ตัวหยางเฉิน
“ถ้าจะสู้กับพี่เฉิน ก็สู้กับผมก่อน!”
หม่าชาวตะโกนอย่างโกรธจัดและรีบวิ่งขึ้นไป
