หยางเฉินย่อมรู้ว่าเหตุใดกษัตริย์ต้วนจึงโกรธจนไม่ยอมปล่อยแม้แต่ต้วนหวูหยา มีเพียงสาเหตุเดียว นั่นคือต้วนหวูเหยียน
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่า ทุกคนก็เป็นลูก ทำไมกษัตริย์ต้วนถึงเลือกปฏิบัติ แต่เขาก็ยังต้องการไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ต้วน
ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา ต่อให้กษัตริย์ต้วนก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว เขาก็ไม่กลัว
“คุณหยาง!”
ต้วนหวูหยามองไปที่หยางเฉิน และพูดอย่างเป็นกังวล “คุณควรรีบไปเดี๋ยวนี้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณทั้งสิ้น”
เขาพูดพลางขยิบตาให้หยางเฉินอย่างบ้าคลั่ง
เขาเป็นพระโอรสในราชวงศ์ต้วน หากฆ่าต้วนหวูเหยียนก็อาจจะยังมีโอกาสรอด
แต่ถ้ากษัตริย์ต้วนรู้ว่าหยางเฉินเป็นตัวการในการฆ่าต้วนหวูเหยียน ต้องไม่ยอมปล่อยหยางเฉินไปแน่
ต้วนหวูหยาไม่อยากให้มีความขัดแย้งระหว่างหยางเฉินกับราชวงศ์ต้วน เขารู้ดีว่าหยางเฉินมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง บางทีแม้แต่ตัวหยางเฉินเองก็ไม่รู้เรื่องนี้
เหมือนกับวันนั้นในเมืองเยี่ยนตู เมื่อหยางเฉินต่อสู้กับยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ของเมืองเหมียว เสียงที่ดูเหมือนจะมาจากเทพสงครามผู้ชนะได้ดังขึ้น ขับไล่ยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ของเมืองเหมียวออกไป
ถ้าไม่อย่างนั้น หยางเฉินก็อาจจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันนี้
แม้ว่าหยางเฉินจะไม่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง แต่ลำพังความสามารถของตัวเขาเองก็เพียงพอที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ได้แล้ว ไม่มีทางเกิดความขัดแย้งกับราชวงศ์ต้วน
ดูเหมือนว่าหยางเฉินจะอ่านจิตใจของต้วนหวูหยาออก เขาเอ่ยปากพูดเบาๆ “คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ทำอะไรกษัตริย์ต้วน เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นพ่อของคุณ”
“แน่นอน ถ้าเขารนหาที่ตายเองก็อย่าโทษผมแล้วกัน แต่ผมสัญญาว่าผมจะไว้ชีวิตเขา!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด ต้วนหวูหยาก็กังวลใจน้อยลง แต่ตู๋โยวและต้วนหยู่เยียนอยู่ข้างกายเขาตลอด เขาไม่อาจวางใจได้จริงๆ
สองยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดมองต้วนหวูหยาด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ราวกับว่าไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างพวกของหยางเฉิน
“ไปเถอะ!”
หยางเฉินพูดเรียบๆ
เมื่อมาถึงจุดนี้ มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีก ต้วนหวูหยาจำต้องตอบตกลง พาตู๋โยวและลูกสาว รวมถึงหยางเฉินไปยังที่ประทับของกษัตริย์ต้วนด้วยกัน
วังราชวงศ์ต้วนใหญ่มาก มีจวนเล็กตั้งอยู่ที่หัวมุมตะวันออกเฉียงเหนือ ในขณะที่สถานที่ประทับของกษัตริย์ต้วนนั้นอยู่ใจกลางวังราชวงศ์ต้วน ต้องใช้เวลาเดินอย่างน้อยสิบนาที
สิบนาทีต่อมา หยางเฉินและพวกทั้งสี่คน ตามด้วยยอดฝีมือระดับแดนเทพสองคนได้มาถึงวังราชวงศ์ต้วนแล้ว
ภายในท้องพระโรงขนาดใหญ่มีบัลลังก์กษัตริย์ตั้งอยู่บนแท่นสูง
ทั้งสองข้างของด้านล่างคือยอดฝีมือแดนเทพทั้งสี่ รวมถึงยอดฝีมือระดับกึ่งแดนเทพอีกหลายคน
ในเวลานี้ กษัตริย์ต้วนกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ มองลงมาด้านล่างด้วยสีหน้าเย็นชา
“หวูหยา ขอเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ!”
“ต้วนหยู่เยียน ขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”
“ตู๋โยว ขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”
ทุกคนต่างคุกเข่าลงกับพื้น ยกเว้นหยางเฉินที่ยังยืนอยู่ เงยหน้ามองขึ้นไปที่กษัตริย์ต้วนที่อยู่บนราชบัลลังก์
กษัตริย์ต้วนมีอายุมากกว่า 70 ปี ผมหงอกขาวทั้งหัว สวมชุดพิธีสีเหลือง สองตาดุจนกอินทรีส่องประกายความอาฆาตแค้น
เมื่อหยางเฉินมองไปที่กษัตริย์ต้วนหวูเหยียน กษัตริย์ต้วนก็มองพิจารณาหยางเฉินด้วย
เขายังแอบตกใจอยู่ หยางเฉินยังเด็กมากอย่างคาดไม่ถึง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหยางเฉินยังเด็กมาก แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจเมื่อได้เห็นตัวจริง
ด้วยระดับวิถีบู๊ของเขา ยอดฝีมือที่อายุยังน้อยแบบหยางเฉิน ต่อให้มีความแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถทนต่อพลังกดดันจากวิถีบู๊ของเขาได้
อย่างไรก็ตามในเวลานี้ หยางเฉินได้สบสายตากับเขา ในสายตาไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย เมื่อมองมาที่เขา ดูราวกับว่ากำลังมองหาคนทั่วไป
“หยางเฉิน อยู่ต่อหน้าข้า ทำไมถึงไม่คุกเข่าลง?”
กษัตริย์ต้วนถามอย่างเย็นชา
สองยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดที่เพิ่งพาพวกหยางเฉินมาที่วังราชวงศ์ต้วนยืนอยู่เคียงข้างขนาบซ้ายขวากษัตริย์ต้วนในเวลานี้ ทั้งหมดมองมาที่หยางเฉินด้วยความอาฆาตแค้น
ดูเหมือนว่าจะต้องการเพียงคำสั่งของกษัตริย์ต้วน พวกเขาก็จะไปฆ่าหยางเฉินทันที
หยางเฉินยิ้มเย้ย “จะให้ผมคุกเข่าให้ คุณมีดีอะไร?”
“หยางเฉิน อย่าเสียมารยาท!”
ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายที่เคียงข้างกษัตริย์ต้วนตะโกนขึ้นมาอย่างโกรธจัด
“ไปให้พ้น!”
หยางเฉินตะโกนด้วยความโกรธ พลังกดดันของวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวได้พุ่งตรงเข้าหายอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายคนนั้น
“ตึงๆๆ!”
ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายคนนั้นได้ถอยหลังออกไปหลายก้าว
จากนั้นเขาก็รู้สึกขาอ่อน หมดเรี่ยวแรงทรุดนั่งลงกับพื้น หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่ออันเย็นเยียบ สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าได้มองเห็นบางสิ่งที่น่ากลัว
“นี่…”
ภายในวังราชวงศ์ต้วน กลุ่มยอดฝีมือของราชวงศ์ต้วนต่างตกตะลึงอ้าปากค้าง
เสียงคำรามบังคับให้ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายถอยหลังออกไปหลายก้าว บ้างก็ถึงขนาดทรุดตัวลงนั่งกับพื้น มันทรงพลังขนาดไหน?
สายตาของกษัตริย์ต้วนเย็นชา ขณะที่มองไปทางหยางเฉิน ในแววตามีความเคร่งขรึม
เขารู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่ไม่คิดว่าหยางเฉินจะแข็งแกร่งจนถึงขนาดนี้
จนถึงตอนนี้ เขายังมองไม่ออกว่าหยางเฉินเป็นยอดฝีมือในระดับไหน
แต่ลำพังเสียงโกรธเกรี้ยวเมื่อครู่ของหยางเฉิน พลังกดดันของวิถีบู๊ที่ปลดปล่อยออกมาทั้งหมด อย่างน้อยก็อยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอดแล้ว
หรือว่าหยางเฉินจะเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอด?
ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดที่ยังหนุ่มแน่นเช่นนี้ ถือเป็นอัจฉริยะแห่งวิถีบู๊จริงๆ!
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น เขาก็ไม่อยากทำร้ายคนประเภทนี้จริงๆ
“คุณหยาง!”
ต้วนหวูหยาที่คุกเข่าอยู่บนพื้น มีสีหน้าดูเป็นกังวล
สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือเกิดความขัดแย้งระหว่างหยางเฉินกับกษัตริย์ต้วน เมื่อเกิดความขัดแย้งขึ้น ย่อมไม่เป็นผลดีต่อทุกคน
หากหยางเฉินพ่ายแพ้ ก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น
แต่ยอดฝีมือลึกลับผู้นั้นที่หยุดยั้งยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์จากเมืองเหมียวที่มาฆ่าหยางเฉินได้ จะทำลายราชวงศ์ต้วนไหม?
แม้จะไม่มียอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้น หม่าชาวก็ไม่มีวันปล่อยราชวงศ์ต้วนไป
ด้วยความสามารถด้านวิถีบู๊ของหม่าชาว วันหนึ่งเขาจะก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ได้ พอถึงตอนนั้นมันจะเป็นหายนะสำหรับราชวงศ์ต้วน
“ไม่ต้องห่วง ในเมื่อผมสัญญาแล้วว่าจะไม่ฆ่าคนแก่คนนี้ ผมก็จะไม่ฆ่าเขาเด็ดขาด!”
หยางเฉินพูดอย่างใจเย็น
พอพูดเช่นนี้ออกมา ทุกคนในที่นี้ก็ตกตะลึง!
หยางเฉินกล้าพูดอะไรที่หยิ่งยโสออกมาต่อหน้ากษัตริย์ต้วน และยังบอกด้วยว่ากษัตริย์ต้วนเป็นคนแก่
เป็นไปตามคาด สีหน้าของกษัตริย์ต้วนเต็มไปด้วยความโกรธ พลังแห่งวิถีบู๊ที่อยู่เหนือระดับแดนเทพชั้นยอดก็ม้วนกวาดเข้าหาหยางเฉิน
ลำพังอานุภาพวิถีบู๊ที่หลงเหลืออยู่เพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ยอดฝีมือแดนเทพในวังราชวงศ์ต้วนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
ไม่ยากเลยที่จะจินตนาการว่า หยางเฉินจะต้องรับความกดดันเพียงใดเมื่อเผชิญกับพลังแห่งวิถีบู๊ของกษัตริย์ต้วนอย่างจัง
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกเหนือความคาดหมายก็คือ เมื่อต้องเผชิญกับแรงกดดันของกษัตริย์ต้วน หยางเฉินนั้นสงบนิ่งราวกับสายน้ำ รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏขึ้นที่มุมปาก “ท่านผู้เฒ่า คุณประเมินกำลังตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า?”
“อาศัยพลังแห่งวิถีบู๊เพียงอย่างเดียว ก็คิดจะปราบผมแล้วเหรอ?”
สีหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
“ไอ้สารเลว แกกำลังรนหาที่ตาย!”
กษัตริย์ต้วนโกรธจัด สั่งการว่า “ฆ่ามัน!”
จากคำสั่งของเขา ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดสองคนที่พาพวกของหยางเฉินมา ได้ตรงปรี่เข้าไปหาหยางเฉิน
“อย่านะ เสด็จพ่อ!”
สีหน้าของต้วนหวูหยาเปลี่ยนไปอย่างมากทันที รีบเข้ามาขวางตรงหน้าหยางเฉิน
