มู่เชียนเชียนก็รีบพยักหน้า:“ใช่ๆ ข้าเคยได้ยิน ระดับที่แข็งแกร่งกว่าแดนราชาขั้นสูงสุด คือกึ่งแดนเทพ ขึ้นไปอีก ก็คือผู้แข็งแกร่งแดนเทพแล้ว”
“คุณปู่ลู่เมื่อครู่ก็บอกแล้ว ผู้แข็งแกร่งปริศนาคนหนึ่ง สังหารผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดที่อยู่เบื้องหลังตระกูลจางไป เช่นนั้นความสามารถของผู้แข็งแกร่งปริศนา อย่างน้อยก็อยู่ขั้นกึ่งแดนเทพ หรือเป็นแดนเทพเลย”
“กองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง ไม่มีทางที่คิดไม่ถึงจุดนี้ ถ้าหากพวกเขาจะมาที่ตระกูลลู่ จะต้องส่งผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพมาแน่ๆ หรืออาจจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ”
“พี่เสี่ยวจะรับมือไหวได้อย่างไร?”
สองพี่น้องไม่เห็นด้วยอย่างหนัก พวกนางไม่มีทางให้หยางเฉินไปเสี่ยงแน่นอน
ลู่หยวนทงและลู่ชวนสีหน้าดูไม่ดี กว่าจะได้คำตกลงของหยางเฉินมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่กลับถูกลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนพูดจาไม่เห็นด้วยออกมา
พวกเขากลัวว่าหยางเฉินจะกลับคำ ลู่ชวนตะโกนด่าออกมาทันที:“หุบปาก!”
“เจ้ารู้อะไร? ความเก่งกาจของคุณเสี่ยว พวกเจ้าไม่ได้รู้อะไรด้วยซ้ำ ตอนนี้ตระกูลลู่อยู่ในช่วงวิกฤต ถ้าคุณเสี่ยวไม่ออกมือช่วย ตระกูลลู่จะต้องจบสิ้นลงแน่”
“หรือว่า พวกเจ้าอยากจะเห็น คนของตระกูลลู่ ถูกกองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางฆ่าตายทั้งหมด?”
หลังจากต่อว่าลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียน ลู่หยวนทงรีบมองไปทางหยางเฉิน พูดด้วยสีหน้าขอร้อง:“คุณเสี่ยว พวกเรารู้ว่าความเป็นมาของท่านไม่ธรรมดา ความสามารถเก่งกาจ ตอนนี้ก็มีเพียงท่าน ถึงจะช่วยตระกูลลู่ได้!”
“คุณเสี่ยว เห็นแก่เรื่องราวหลายวันมานี้ ได้โปรดออกมือปกป้องตระกูลลู่ด้วย พวกเราจะขอบพระคุณอย่างยิ่ง!”
ลู่หยวนทงก็รีบเปิดปากขอร้อง
ตาทั้งสองข้างของลู่ฉิงเสว่ก็แดงขึ้น กัดที่ริมฝีปากไว้แน่น นางไม่อยากให้หยางเฉินต้องเข้ามาพัวพันกับการต่อสู้ของตระกูลลู่ แต่ว่า ถ้าหากหยางเฉินไม่ออกมือช่วย ตระกูลลู่ก็จะจบสิ้นลงในพริบตา
แต่ว่า ถึงแม้หยางเฉินออกมือช่วย แล้วจะช่วยตระกูลลู่ได้จริงหรือ?
“คุณปู่ เช่นนี้ดีหรือไม่ พวกเราปล่อยหนิงโจวไป ก่อนที่กองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางยังมาไม่ถึง พวกเราย้ายคนในตระกูล ออกจากหนิงโจวกันเถอะ”
ลู่ฉิงเสว่พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่นางคิดได้ ไม่เพียงสามารถหลีกเลี่ยงการตายของคนในตระกูลลู่ ยังสามารถหลีกเลี่ยงหยางเฉินที่จะถูกกองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางจ้องเล่นงาน
“หุบปาก!”
ลู่หยวนทงตะโกนด่า:“ความคิดแม่หญิง เจ้าจะไปรู้อะไร? ออกไป? เจ้าคิดว่ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง จะปล่อยให้พวกเราออกไปหรือ?”
หยางเฉินขมวดคิ้ว:“ข้าบอกแล้ว ถ้าหากตระกูลลู่มีเรื่องลำบาก ข้าจะออกมือช่วยเต็มที่ ผู้นำตระกูลลู่เชิญกลับไปเถอะ!”
ตั้งแต่ที่ลู่หยวนทงกระทำกับลู่ฉิงเสว่เหมือนกับสินค้า แล้วขายให้กับเขา ก็ทำให้เขาเริ่มไม่พอใจกับลู่หยวนทงคนนี้แล้ว
ตอนนี้ ตาแก่นี้ยังจะมาตะโกนด่าว่ากับลู่ฉิงเสว่อีก ทำให้เขาไม่พอใจขึ้นไปอีก
“เช่นนั้นก็ขอบคุณคุณเสี่ยวมากเลย!”
ลู่หยวนทงกลัวว่าหยางเฉินจะกลับคำ รีบกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็พาลู่ชวนออกไป
หลังจากที่ลู่หยวนทงและลู่ชวนจากไป มู่เชียนเชียนก็รีบพูด:“พี่เสี่ยว ถ้ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางพาคนมา พี่อย่าไปเด็ดขาด!”
“ขนาดผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดยังถูกฆ่า ถึงแม้พี่ออกมือ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร พี่อย่าได้ทำเรื่องโง่ๆ”
ลู่ฉิงเสว่ตาแดงแล้วพูด:“พี่เสี่ยว ข้ารู้ว่าพี่เก่งมาก แต่ว่าครั้งนี้ ศัตรูของตระกูลลู่ แข็งแกร่งยิ่งนัก”
พูดไป นางก็หยิบบัตรเครดิตออกมาใบหนึ่ง ยัดเข้าไปในมือของหยางเฉิน พูดสะอึกสะอื้นว่า:“พี่เสี่ยว ในบัตรนี้มีเงินเก็บทั้งหมดของข้าอยู่ น่าจะมีสักสี่ห้าล้าน พี่เอาเงินพวกนี้ออกไป อย่าได้กลับมาอีก”
มู่เชียนเชียนก็รีบหยิบบัตรเครดิตออกมาใบหนึ่ง ยัดเข้าไปในมือของหยางเฉิน:“พี่เสี่ยว ในนี้ก็มีหนึ่งล้านกว่า พี่ก็รับไว้”
เห็นลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนที่สีหน้าร้อนรน เร่งให้เขารีบออกไป ในใจของหยางเฉินก็รู้สึกซาบซึ้ง
“พี่เสี่ยว พี่รีบไปซิ!”
ลู่ฉิงเสว่เห็นหยางเฉินไม่ขยับตัว ก็ร้อนรนขึ้นมา รีบเร่งให้ไป
มู่เชียนเชียนตาก็แดง มองไปที่หยางเฉินแล้วพูด:“พี่เสี่ยว พี่จะต้องออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย ไม่ต้องสนใจพวกเรา รีบไปเถอะ!”
หยางเฉินส่ายหัว คืนบัตรเครดิตให้กับลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียน พูดด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน:“ข้าจะทิ้งพวกเจ้าแล้วจากไปได้อย่างไร?”
“พี่เสี่ยว พี่อย่าคิดอะไรโง่ๆเลย พวกเราไม่สามารถออกจากที่นี่ได้ แต่ด้วยความสามารถของพี่ ออกจากที่นี่ ก็ยังง่ายดายมาก……”
ลู่ฉิงเสว่พูดไม่จบ ก็ถูกหยางเฉินพูดตัด:“พอแล้ว พวกเจ้าก็ไม่ต้องห้ามข้าอีกแล้ว ข้าจะไม่ไปจากที่นี่แน่นอน”
“พวกเจ้าวางใจเถอะ ถ้ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง กล้ามาที่ตระกูลลู่จริงๆละก็ ข้าไม่มีทางปล่อยพวกมันไปแน่!”
ตอนนี้ หยางเฉินสีหน้าหนักแน่น ทั้งตัวให้ความรู้สึกความน่าเกรงขามของผู้แข็งแกร่ง
ลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนที่เห็นก็มึนงงไป เหมือนว่าจะสามารถเห็น บนตัวของหยางเฉินมีแสงอยู่
“พี่เสี่ยว……”
ลู่ฉิงเสว่ยังอยากจะพูดห้าม แต่ก็ถูกหยางเฉินพูดตัด:“พวกเจ้าเชื่อใจข้าหรือไม่”
“พี่เสี่ยว แน่นอนว่าพวกเราเชื่อพี่อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาที่ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่ว่าพี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดแข็งแกร่งแค่ไหน”
ลู่ฉิงเสว่พูดพร้อมกับตาที่แดง:“ข้าได้ยินว่า ถึงแม้จะเป็นคิงของตระกูลเดอะคิงทั้งห้าในจิ่วโจว ก็มีความสามารถเพียงแค่แดนราชาขั้นสูงสุด”
“ครั้งนี้ ศัตรูแข็งแกร่งจริงๆ!”
ไม่ว่าลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนจะพูดอย่างไร หยางเฉินก็ไม่ยอมไป
ตอนนี้ ในใจของลู่หยวนทงและลู่ชวนก็เต็มไปด้วยความกังวล พวกเขารู้สึกได้ว่า กองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง จะมาหาแล้ว
“ท่านพ่อ ท่านว่า คุณเสี่ยวจะออกมือช่วยพวกเราหรือไม่?”
ลู่ชวนถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
ลู่หยวนทงถอนหายใจ ส่ายหัว:“ข้าก็บอกไม่ได้ ตอนนี้ที่กลัวคือ เจ้าฉิงเสว่จะพูดห้ามให้เขาออกไป และถ้าหากเขาออกไปจริงๆ ตระกูลลู่จะไม่มีกำลังอะไรมาต่อกรเลย”
“เจ้าลูกสาวอกตัญญู!”
ลู่ชวนโกรธจนตัวสั่น
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มีหยางเฉินอยู่ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรลู่ฉิงเสว่จริงๆ
ในเวลาเดียวกัน ขบวนรถหรูที่มีโรลส์-รอยซ์หลายคันต่อกัน กำลังมุ่งมาทางตระกูลลู่อย่างรวดเร็ว
ตระกูลใหญ่โตมากมายในหนิงโจว ก็ได้รู้แล้ว ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตระกูลลู่เมื่อครู่
ตอนนี้ ตระกูลหลี่สูญสิ้นลง ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดที่จางโฉงพาไปที่ตระกูลลู่ก็ถูกฆ่าตายแล้ว ช่วงเวลานั้น สายตาของตระกูลเศรษฐีทั้งหนิงโจว ก็ได้ไปรวมอยู่ที่ตระกูลลู่ทั้งหมด
ลู่ฉิงเสว่อยู่ในคฤหาสน์ หยางเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ มองไปที่เมฆครึ้มที่อยู่เต็มท้องฟ้า ในใจก็รู้สึกกดดัน
ไม่รู้เพราะเหตุใด เขารู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจยิ่งนัก เหมือนกับว่าความทรงจำของตัวเอง จะกลับคืนมา แต่เหมือนว่าขาดอะไรบางอย่างไป ความทรงจำเหมือนกับลูกไก่ที่กำลังจะออกจากไข่
ไข่มีรอยแตกแล้ว ขอแค่เขาออกแรงอีกนิดเดียว ก็สามารถออกจากไข่ได้แล้ว แต่เพราะเช่นนี้ เขากลับออกแรงไม่ได้ เพียงแค่ออกแรง หัวก็เหมือนกับจะถูกฉีกให้ขาด แบกรับความเจ็บปวดที่คนธรรมดายากที่จะทนได้
“มาแล้ว!”
และตอนนี้เอง หยางเฉินมองไปยังทิศทางคฤหาสน์ของตระกูลลู่อย่างกะทันหัน แล้วเปิดปากพูด
“ผู้นำตระกูล แย่แล้ว จางโฉงพาคนมาอีกแล้ว!”
ในห้องของลู่หยวนทง คนใช้คนหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าที่หวาดระแวง พูดออกมาเสียงดัง
“สุดท้าย ก็ต้องเผชิญหน้าสินะ?”
ลู่หยวนทงสีหน้าเคร่งเครียด ลุกขึ้นช้าๆ เปิดปากพูด:“ไปกันเถอะพวกเรา!”
ลู่ชวนและคุณฉีอยู่ด้านซ้ายและขวาของเขาเดินตามเขาไป
ด้านนอก ผู้แข็งแกร่งของตระกูลลู่ออกมาครบแล้ว ลู่หยวนทงยืนอยู่ด้านหน้าสุด ด้านหลังเต็มไปด้วยผู้คน
ก็เห็นโรลส์-รอยซ์ต่อๆกัน ขับเข้ามา หยุดอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลลู่
ต่อจากนั้น จางโฉงเดินออกมาจากรถคันหนึ่ง จากนั้นระหว่างที่ลู่หยวนทงตะลึงอยู่ จางโฉงก็รีบวิ่งไปข้างรถหรูอีกคัน เปิดประตูรถด้วยตัวเขาเอง ตัวโค้งคำนับนิดหน่อย พูดด้วยสีหน้าที่ต่ำต้อย:“กษัตริย์ไป๋ ถึงที่ตระกูลลู่แล้ว ท่านช้าหน่อย!”
บูม!
วินาทีนั้น ในหัวลู่หยวนทงก็มีเสียงดังขึ้น สีหน้าสิ้นหวัง
จางโฉงเป็นถึงผู้นำตระกูลของหนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในหนิงโจว ตอนนี้กลับเหมือนหมาปั๊กตัวหนึ่ง เปิดประตูให้กับคนอื่น
ประเด็นคือ จางโฉงยังเรียกอีกฝ่ายว่ากษัตริย์ไป๋
มองทั่วจิ่วโจว ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคิง จะมีสักกี่คนกัน?
กษัตริย์ไป๋!
นั้นเป็นหนึ่งในตระกูลเดอะคิงทั้งห้าของจิ่วโจว ผู้ที่เป็นคิงของตระกูลเดอะคิงไป๋ไม่ใช่หรือ?
ลู่ชวนก็สีหน้าสิ้นหวัง พูดด้วยความตะลึง:“นี่……นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”
