เรื่องที่หลี่จ้งสอดแทรกหมากไว้ที่ราชวงศ์ซ่านกวนนี้ ก็ไม่ได้บอกใครคนใด แค่คิดก็รู้ว่า เขาให้ความสำคัญต่อหลี่ไท่ไป๋
เดิมทีเขาคิดว่า มีสักวันหนึ่ง รอตอนที่ตระกูลหลี่ล้มล้างราชวงศ์ซ่านกวนได้ ถึงค่อยให้หมากตัวนี้สำแดงบทบาท แต่นึกไม่ถึงว่าจะต้องใช้งานเร็วขนาดนี้ ปัจจุบันนี้ดูเหมือนว่ายังเกิดเรื่องแล้ว
“ท่านพ่อ ดึกขนาดนี้แล้ว ท่านเรียกผมมา มีอะไรสั่งการเหรอครับ?”
ไม่นาน หลี่เจียงสงมาถึงข้างกายหลี่จ้งแล้ว ถามด้วยท่าทางสงสัย
หลี่จ้งทำหน้าขึงขังพูดว่า “เกิดเรื่องแล้ว!”
หลี่เจียงสงตกใจครู่หนึ่ง สั่นไปทั่วทั้งตัว ท่าทางที่เดิมทีดูตาปรือพอสมควร ได้สติขึ้นมาทันที
“ท่านพ่อ สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วครับ?”
ถูกเรียกตัวมาดึกขนาดนี้ ต้องเกิดเรื่องใหญ่มากขึ้นแน่นอน
หลี่จ้งเล่าเรื่องของหลี่ไท่ไป๋หมากที่แอบสอดแทรกไว้ในราชวงศ์ซ่านกวนตัวนี้ไปรอบหนึ่ง ในสายตาหลี่เจียงสงเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ แน่นอนว่าเขารู้จักหลี่ไท่ไป๋คนนี้ แต่นึกไม่ถึงว่า คนคนนี้เป็นคนของตระกูลหลี่
“ท่านพ่อ ท่านให้เขาลงมือต่อหยางเฉิน ตอนนี้เขากลับขาดการติดต่อไป หรือว่า ถูกหยางเฉินฆ่าแล้วครับ?”
หลี่เจียงสงสอบถาม สีหน้าซีดเผือดครู่หนึ่ง
เรื่องนี้พัวพันเป็นวงกว้าง ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นก็ได้เพียงอธิบายข้อข้องใจอย่างหนึ่ง หยางเฉินกำลังแสดงละครมาตลอด ที่จริงแล้วมีวิถีบู๊อยู่ตลอด
นึกถึงตรงนี้ หลี่เจียงสงสีหน้าซีดเซียวอย่างยิ่ง ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นอธิบายได้ว่า หยางเฉินกำลังทดสอบอิทธิพลคนที่คบหากับเขาพวกนั้นอยู่ คืออยากดูสักหน่อยว่าตอนที่เขากลายเป็นคนไร้ค่า ยังมีคนมากมายแค่ไหนยินยอมยืนอยู่เขาฝั่งนี้
หลี่จ้งพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นี่เป็นการคาดเดา แต่ยังมีการคาดเดาอีกอย่างหนึ่ง ตอนที่หลี่ไท่ไป๋ลงมือกับหยางเฉิน ถูกคนของราชวงศ์ซ่านกวนพบเข้า ตอนนี้เขาถูกราชวงศ์ซ่านกวนควบคุมเอาไว้แล้ว”
“ไม่ว่าคือความเป็นไปได้แบบไหน สำหรับพวกเรานั้น ล้วนคือวิกฤติฉากหนึ่ง”
บนหน้าของหลี่จ้ง เต็มไปด้วยความกังวลที่ไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากหลี่เจียงสงรับรู้ทุกอย่างนี้ หวาดกลัวขึ้นมาอย่างมาก ก็เหมือนที่หลี่จ้งพูดไว้ ไม่ว่าจะคือความเป็นไปได้แบบไหน ล้วนเป็นวิกฤติของตระกูลหลี่
เพราะไม่ใช่แค่วิถีบู๊ของหยางเฉินไม่ได้ถูกทำลาย แต่ราชวงศ์ซ่านกวนยังพบว่าหลี่ไท่ไป๋เป็นหมากความเป็นไปได้สองอย่างนี้
วิถีบู๊ของหยางเฉินยังคงอยู่ ต่อให้ตอนนี้ไม่ลงมือต่อตระกูลหลี่ แต่เรื่องลงมือก็เป็นเรื่องไม่ที่คงช้าก็เร็ว
หากราชวงศ์ซ่านกวนพบว่าหลี่ไท่ไป๋เป็นหมากตัวหนึ่ง งั้นมีความเป็นไปได้มากว่าจะถูกลงโทษทรมานให้ยอมรับสารภาพ จากนั้นก็รับรู้ความสัมพันธ์ของหลี่ไท่ไป๋กับตระกูลหลี่
ดังนั้นพูดได้ว่า ไม่ว่าจะคือความเป็นไปได้แบบไหน สำหรับตระกูลหลี่แล้ว นี่ล้วนเป็นวิกฤติอันตรายทั้งสิ้น
“เอาแบบนี้ พรุ่งนี้เช้า แกไปราชวงศ์ซ่านกวนสักเที่ยว เจอกับกษัตริย์ซ่านกวน ดูปฏิกิริยาของกษัตริย์ซ่านกวนสักหน่อย” หลี่จ้งพูดขึ้นกะทันหัน
หลี่เจียงสงพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้วครับ ท่านอยากลองเชิงผ่านกษัตริย์ซ่านกวน มาใช้ยืนยันเรื่องที่หลี่ไท่ไป๋ขาดการติดต่อ เพื่อสรุปว่าโดนหยางเฉินฆ่าแล้ว หรือว่าถูกราชวงศ์ซ่านกวนพบเข้ากันแน่”
หลี่จ้งพยักหน้า “มีเพียงยืนยันว่าหลี่ไท่ไป๋เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พวกเราถึงจะหารือแผนการได้สะดวก”
หลี่เจียงสงตอบรับ “ครับ!”
เช้าตรู่วันต่อมา หลี่เจียงสงมาเยือนราชวงศ์ซ่านกวนด้วยตนเอง พบกษัตริย์ซ่านกวนที่วังราชวงศ์ซ่านกวนแล้ว
กษัตริย์ซ่านกวนนั่งอยู่บนบัลลังก์ ยิ้มกริ่มถามว่า “พรุ่งนี้ก็เป็นวันมงคลของตระกูลพวกเราแล้ว ทำไมเจ้าบ้านหลี่ถึงมาวันนี้แล้วล่ะ?”
หลี่เจียงสงหัวเราะนิดหนึ่ง “คือแบบนี้ครับ ผมมาวันนี้ คืออยากถามสักหน่อย งานแต่งเกี่ยวดองกันวันพรุ่งนี้ ฝ่าบาทต้องการสั่งการอย่างอื่นอีกหรือไม่ครับ? ขอเพียงเป็นเรื่องที่ตระกูลหลี่ทำได้ จะไม่ให้ฝ่าบาทเป็นทุกข์แน่นอนครับ”
มุมปากกษัตริย์ซ่านกวนมีรอยยิ้มระดับหนึ่ง ตั้งแต่ต้นจนจบสายตาจ้องหลี่เจียงสงไว้ เขามักรู้สึกว่า หลี่เจียงสงมาเยี่ยมเยือนแต่เช้าตรู่แบบนี้ ต้องมีเรื่องอื่นอีกแน่
ไม่อย่างนั้น จะมาสอบถามเรื่องเล็กแบบนี้ด้วยตนเองได้อย่างไร?
“เจ้าบ้านหลี่ นี่คือคุณยังมีเรื่องอื่นอยากพูดอีกสินะ?” กษัตริย์ซ่านกวนยิ้มกริ่มถามไป
ได้ยินกษัตริย์ซ่านกวนพูดขนาดนี้ ชั่วขณะนั้นใจของเขาหน่วงลงไปแล้ว หรือว่า หลี่ไท่ไป๋ถูกราชวงศ์ซ่านกวนควบคุมเอาไว้แล้วจริงเหรอ?
ถ้าเป็นแบบนี้จริง เขารีบเข้ามาลองเชิงดูเร็วขนาดนี้ จะทำให้กษัตริย์ซ่านกวนสงสัยตระกูลหลี่ขึ้นมาหรือไม่?
หลังหลี่เจียงสงเงียบงันไปช่วงสั้นๆ ก็พูดขึ้นทันใด “ไม่ปิดบังฝ่าบาทครับ ผมมีธุระมาหาท่านจริง”
“หา?”
กษัตริย์ซ่านกวนหัวเราะถามว่า “มีเรื่องอะไร ก็พูดมาตามตรงเถอะ! ถ้าไม่สะดวกพูด ผมจะให้คนอื่นออกไป”
หลี่เจียงสงส่ายหน้า “ไม่มีอะไรพูดไม่ได้ครับ”
เขาจัดระเบียบคำพูดสักหน่อย จากนั้นถึงบอกว่า “คือแบบนี้ครับ พรุ่งนี้ก็คือวันมงคลขององค์หญิงโหรวกับหลานชายผมหลี่เป่าจุ้นแล้ว ผมได้ยินว่า องค์หญิงโหรวกับคุณหยางเป็นเพื่อนสนิทกัน พรุ่งนี้วันมงคลขององค์หญิงโหรว ผมอยากเชิญคุณหยางมาเป็นสักขีพยานงานแต่งของพวกเขาครับ ขอฝ่าบาทอนุญาตด้วยครับ”
พูดคำนี้ออกมา รอยยิ้มบนหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนหดหายในชั่วพริบตา ความเยือกเย็นที่ชัดบ้างเลือนรางบ้างส่วนหนึ่ง กระจายออกจากบนตัวเขา
ก่อนหน้านี้หลี่เจียงสงมาหาหยางเฉิน ก็ทำให้เขาไม่พอใจมากแล้ว ครั้งนี้ หลี่เจียงสงยังกล้าให้หยางเฉินไปเป็นสักขีพยานงานแต่งอีก ตระกูลหลี่นี้ สรุปแล้วบรรลุข้อตกลงอะไรกับหยางเฉินบ้าง?
กษัตริย์ซ่านกวนมีเหตุให้สงสัย วันนั้นหลี่เจียงสงไปหาหยางเฉิน คุยเรื่องบางอย่างแล้ว โดยเฉพาะเรื่องพวกนั้น เป็นไปได้มากว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับการร่วมมือจัดการราชวงศ์ซ่านกวน
และในเวลานี้ คนใช้คนหนึ่งรีบร้อนเข้ามา เอ่ยปากบอกว่า “ฝ่าบาทครับ ไม่เจอหลี่ไท่ไป๋แล้วครับ!”
พูดแบบนี้ออกมา หลี่เจียงสงอดสั่นไปทั้งตัวไม่ได้ เวลานี้ คนของราชวงศ์มารายงานว่าไม่เจอหลี่ไท่ไป๋แล้ว นี่คือกษัตริย์ซ่านกวนจงใจจัดเตรียมรึเปล่า?
หรือว่า ราชวงศ์เพียงแค่เพิ่งพบจริงๆ ว่าไม่เห็นหลี่ไท่ไป๋แล้ว?
สายตาของเขาจ้องกษัตริย์ซ่านกวนไม่กะพริบ กลับเห็นสีหน้ากษัตริย์ซ่านกวนไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนว่าไม่ได้ยินการรายงานของคนใช้
ชั่วขณะนั้นในใจหลี่เจียงสงมีคำตอบแล้ว ดูท่าทางของกษัตริย์ซ่านกวนนิ่งเฉยเช่นนี้ เกรงว่าหลี่ไท่ไป๋คงถูกเขาควบคุมเอาไว้แล้ว มิฉะนั้นทำไมหลังจากได้ยินว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดหายตัวไป ยังนิ่งเฉยได้เช่นนี้?
“ฝ่าบาท ถ้าไม่สะดวก งั้นก็แล้วไปครับ ผมเพียงแค่พูดถึงเท่านั้น” หลี่เจียงสงรีบพูดทันที
กษัตริย์ซ่านกวนหัวเราะฮาๆ ขึ้นมากะทันหัน “ในเมื่อเจ้าบ้านหลี่อยากให้คุณหยางรับหน้าที่สักขีพยานงานแต่ง งั้นก็ตกลงเห็นชอบตามนี้เลย เพียงแค่คุณหยางจะยินยอมหรือไม่ ผมก็ไม่แน่ใจแล้ว”
หลี่เจียงสงรีบบอกว่า “ถ้าคุณหยางไม่ยินยอม พวกเรายังมีตัวเลือกสักขีพยานงานแต่งคนอื่นอยู่ คงต้องรบกวนฝ่าบาทช่วยพูดกับคุณหยางให้ผมสักหน่อยนะครับ”
กษัตริย์ซ่านกวนบอกว่า “ได้!”
หลี่เจียงสงพูดอีกว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมขอกลับไปก่อนแล้ว พรุ่งนี้เจอกันครับ!”
จนกระทั่งหลี่เจียงสงออกไปจากคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ในดวงตาอึมครึมโหดร้ายคู่นั้นของกษัตริย์ซ่านกวน ถึงปรากฏความเยือกเย็นออกมา มองทางคนใช้คนที่มารายงานว่าไม่เจอหลี่ไท่ไป๋ก่อนหน้านั้นแล้วถามว่า “แกว่า หลี่ไท่ไป๋หายตัวไปแล้ว?”
คนใช้รีบพยักหน้าทันที “ก่อนหน้านี้ ช่วงเช้าของทุกวัน หลี่ไท่ไป๋จะลุกขึ้นฝึกฝนตรงเวลา แต่ว่าวันนี้ ไม่มีครับ”
กษัตริย์ซ่านกวนไม่ได้พูดจาอีก แต่ว่าทุกคนในที่นั้น รู้สึกถึงความโกรธเคืองจากบนตัวของเขาแล้ว ทั้งยังมีแรงอาฆาตแค้นที่รุนแรงอีก
“เลิกประชุม!”
เขาโบกมือ จากนั้นหมุนตัวออกไป
คนของราชวงศ์กลุ่มหนึ่ง มองหน้าซึ่งกันและกันทั้งหมด ในวันปกติกษัตริย์ซ่านกวนไม่เคยเดือดดาล แต่ว่าวันนี้ เหมือนว่าจะเสียการควบคุมอารมณ์อยู่บ้าง
กษัตริย์ซ่านกวนไปหาซ่านกวนฟู่แล้ว เอ่ยปากบอกว่า “เสด็จอา ผมอยากขอให้ท่านไปกับผมสักรอบ ไปเจอหยางเฉินสักหน่อยครับ”
