The king of War – บทที่ 1771 หยางเฉินเข้าแทรก

บทที่ 1771 หยางเฉินเข้าแทรก
ฟังคำพูดของมู่ชงแล้ว บุคคลสำคัญของจวนมู่ที่อยากจะรอนักดาบเงาเพชฌฆาตฟื้นมาก่อนเหล่านั้น แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะเลือกเจ้าเมืองคนใหม่หรือไม่ ล้วนสีหน้าดูแย่กันหมด
“อาการบาดเจ็บของนักดาบเงาเพชฌฆาตสาหัสอย่างยิ่ง หมอวิเศษที่จวนมู่ของพวกเรา มีความสามารถอย่างไร พวกเรารู้ดีกันมาก อาศัยแค่พวกเขา เดิมทีคงรักษานักดาบเงาเพชฌฆาตไม่หาย”
เหล่าฉีทำหน้าเคร่งขรึม จ้องมู่ชงอยู่ พูดด้วยเสียงทุ้ม “หมอวิเศษข้างตัวหยางเฉินคนนั้น ฝีมือการแพทย์ยอดเยี่ยม แม้แต่ขาทั้งสองของเจ้าเมือง ยังเป็นหล่อนที่รักษาหาย ตอนนี้มีเพียงหล่อนถึงสามารถรักษานักดาบเงาเพชฌฆาตได้”
“อีกอย่าง ถ้าหยางเฉินจ้องอยากได้ตำแหน่งของเจ้าเมืองจวนมู่จริง ตอนที่อาจารย์เขาปรากฏตัว คงช่วยเขายึดตำแหน่งเจ้าเมืองของจวนมู่เอาไว้ได้แล้ว ทำไมต้องรออาจารย์เขาออกไป ถึงค่อยคิดวางแผนต่อจวนมู่ด้วย?”
บนหน้าของเหล่าฉียังมีความโกรธระดับหนึ่ง เดิมทีเขาเป็นคนที่สนับสนุนมู่ชง แต่ว่าแบบแผนที่มู่ชงแสดงออกมาในวันนี้ เดิมทีไม่มีสิทธิ์กลายเป็นเจ้าเมืองของจวนมู่แล้ว
ถ้าให้มู่ชงสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมืองจริง เกรงว่าอีกไม่นานนัก จวนมู่คงสูญเสียตำแหน่งของคฤหาสน์เจ้าเมืองที่ซ่านเฉิงไป แม้กระทั่งอาจเป็นเพราะเหตุนี้ อาจตกลงไปเป็นกลุ่มอิทธิพลชั้นล่างของซ่านเฉิง
นี่คือสิ่งที่ไม่ว่าใครคนใดในจวนมู่ ล้วนไม่ยินยอมมองเห็น
และมีคนเอ่ยปากบอกว่า “ที่เหล่าฉีพูดมาไม่ผิด อาศัยแค่พรสวรรค์และเบื้องหลังที่หยางเฉินแสดงออกมา เดิมทีไม่มีเหตุผลอยากจะครองตำแหน่งเจ้าเมืองของจวนมู่ ฝีมือการแพทย์ของหมอวิเศษข้างกายเขาคนนั้นหลักแหลมมากๆ ปล่อยให้หล่อนมารักษานักดาบเงาเพชฌฆาต ถึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”
มู่ชงสีหน้าอึมครึมไร้ที่เปรียบ คนที่สนับสนุนเฝิงเสียวหว่านรักษานักดาบเงาเพชฌฆาตเหล่านี้ เกือบพูดว่าไม่สนับสนุนเขาเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ของจวนมู่อย่างแจ่มแจ้งแล้ว
“นี่พวกคุณหมายความว่าอะไร? เพราะพรสวรรค์ด้านบูโดเขาโดดเด่น มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่ พวกเราถึงต้องคุกเข่าให้? พวกคุณอาศัยการคาดคะเนส่วนหนึ่ง แล้วคิดว่าเขาไม่ได้มีเจตนาอยากได้จวนมู่?”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งข้างกายมู่ชง หัวเราะเยาะ พูดว่า “ผมคิดว่า ที่คุณชายมู่พูดมาถูกต้อง นักดาบเงาเพชฌฆาตมีความสำคัญต่อจวนมู่ของพวกเรามาก จะเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด”
“พวกเราจำเป็นต้องให้หมอวิเศษของตัวเองรักษาเขา ถึงมั่นใจได้ว่าจะไม่เป็นอะไร”
ระหว่างสองฝ่าย จมสู่ท่ามกลางการโต้แย้งอีกครั้ง
มู่ชงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่มองการโต้เถียงของบุคคลสำคัญกลุ่มหนึ่งในจวนมู่ด้วยสีหน้าอึมครึม
เวลานี้เอง ชายวัยกลางคนคนนั้นที่เมื่อสักครู่พูดจาแทนเขา พูดเสียงเบาๆ ที่ข้างหูเขา “คุณชายมู่ครับ ถ้านักดาบเงาเพชฌฆาตไม่ตาย ต่อให้ท่านกลายเป็นผู้นำของจวนมู่ เกรงว่าคงต้องเป็นหุ่นเชิดตัวหนึ่ง ถ้าอยากควบคุมจวนมู่ไว้ในมือของท่านแน่นๆ นักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่รอดไม่ได้ครับ”
“ท่านวางใจได้ครับ ผมจัดเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อย ขอเพียงให้หมอวิเศษของจวนมู่รักษานักดาบเงาเพชฌฆาต รับรองว่าเขาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกตลอดกาลครับ”
ฟังคำพูดของชายวัยกลางคนแล้ว ลูกตาของมู่ชงหดตัว
เขามองอีกฝ่ายแบบท่าทางไม่อยากเชื่อ อีกฝ่ายก็กำลังมองเขาด้วยสายตาเจิดจ้า เหมือนกำลังรอคำสั่งของเขา
หลังจากมู่ชงเงียบงันครู่หนึ่ง ในที่สุดตัดสินใจได้แล้ว ตะโกนเสียงดัง “หุบปากให้หมด!”
ในที่นั้น เงียบสงบลงมาทันที
มู่ชงกวาดสายตามองไปโดยรอบ “ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว สำหรับพวกเราแล้ว นักดาบเงาเพชฌฆาตมีความสำคัญอย่างมาก จะเกิดเรื่องอะไรกับเขาไม่ได้เด็ดขาด ให้คนนอกดำเนินการรักษาเขา ผมไม่ไว้ใจ”
พูดจบ เขามองทางชายวัยกลางคนผู้นั้นที่พูดแนะนำเขาเมื่อสักครู่ เอ่ยปากบอก “มู่เหลียงผิง นายรีบจัดเตรียมหมอวิเศษของจวนมู่รับช่วงรักษาให้นักดาบเงาเพชฌฆาต”
ชั่วขณะนั้นมู่เหลียงผิงดีใจ ในแววตาลึกเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ตอบรับไปทันที “ครับ!”
เห็นเขาตัดสินใจแล้ว บุคคลสำคัญของจวนมู่เหล่านั้นที่สนับสนุนให้เฝิงเสียวหว่านรักษานักดาบเงาเพชฌฆาต ล้วนส่ายหน้าอย่างขมขื่น
ถึงแม้พวกเขาจะอยากให้เฝิงเสียวหว่านรักษาต่อไป แต่ว่าโดยเฉพาะมู่ชงเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าเมืองมู่ จึงถือว่าเห็นแก่หน้าของเจ้าเมืองมู่ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาทำได้เพียงตัดใจ
เวลานี้ เฝิงเสียวหว่านอยู่ในห้องของนักดาบเงาเพชฌฆาต กำลังรักษาให้นักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ หวยหลันเป็นลูกมือให้เฝิงเสียวหว่านด้านในห้อง
หยางเฉินเฝ้าอยู่หน้าประตูห้อง รอคอยอย่างกระวนกระวายใจ
รู้จักกันมาช่วงเวลาหนึ่ง นักดาบเงาเพชฌฆาตเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากๆ เขาไม่อยากให้นักดาบเงาเพชฌฆาตเกิดเรื่องอะไร ในใจยังแอบภาวนา
เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า เฝิงเสียวหว่านยังไม่เสร็จสิ้นการรักษา
ในเวลานี้เอง เสียงฝีเท้าที่สับสน ดังขึ้นฉับพลัน
หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาแล้ว ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ตรงโถงทางเดิน ในสายตามีแสงคมกริบแวบผ่านไป
วินาทีต่อมา คนของจวนมู่กลุ่มหนึ่ง เดินเข้ามาทางนี้กันแล้ว มู่ชงเดินอยู่ตรงกลางสุด ด้านของเขา ยังมีทีมแพทย์เล็กๆ ตามมาด้วย
“หยางเฉิน เห็นแก่หน้าของคุณพ่อฉัน ฉันจะไม่ทำให้นายลำบากใจ ตอนนี้นายพาคนของนายออกไปจากจวนมู่ได้แล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกอย่างของจวนมู่ ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับนายทั้งสิ้น”
หลังจากมู่ชงเดินมาด้านหน้าของหยางเฉิน พูดด้วยท่าทางเย็นชา พูดจบ เขาโบกมือแล้ว “มู่เหลียงผิง ให้หมอวิเศษของจวนมู่รีบดำเนินการรักษานักดาบเงาเพชฌฆาต”
“ครับ!”
มู่เหลียงผิงรีบตอบรับทันที คำสั่งออกมา ทีมหมอวิเศษของจวนมู่ รีบอยากเข้าไปในห้องโดยเร็ว
เพียงแต่ หยางเฉินยืนอยู่หน้าประตูห้อง หรี่ตาจ้องมู่ชงแล้วพูดว่า “คุณสบายใจได้ ผมจะไป สำหรับการรักษาของนักดาบเงาเพชฌฆาต เสียวหว่านจะรักษาให้หายเอง พวกคุณเชิญกลับกันเถอะ!”
“หยางเฉิน นายคิดว่าจวนมู่เป็นบ้านของนายแล้วจริงๆ เหรอ? คุณชายมู่ให้นายไสหัวไป นายก็รีบไสหัวไปจากจวนมู่สิ อย่าบังคับพวกเราลงมือกับพวกนายเลย”
มู่เหลียงผิงจ้องหยางเฉินอย่างโมโหแล้วพูดขึ้น
สายตาหยางเฉินเย็นเฉียบ จ้องมู่เหลียงผิงไว้บอกไปว่า “ไม่อยากตาย ก็ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! ผมพูดแล้วว่า เสียวหว่านกำลังดำเนินการรักษานักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ ไม่ว่าใครก็ห้ามรบกวนทั้งนั้น”
ชั่วขณะหนึ่งมู่เหลียงผิงโกรธแค้นมากกว่าเดิม ยื่นนิ้วชี้ออกมาโดยตรง ชี้ที่หยางเฉินแล้วตวาดใส่ “นายถือว่าตัวเองเป็นใครกัน?ที่จวนมู่ ยังกล้ามาข่มขู่คุณชายมู่ของพวกเรา? เชื่อหรือไม่……”
“กึก!”
คำพูดของมู่เหลียงผิงยังไม่ทันจบ หยางเฉินหายตัวไปจากที่เดิม ทุกคนยังไม่ทันตอบสนองกลับมา กลับเห็นหยางเฉินปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าของมู่เหลียงผิงแล้ว แทบจะในชั่วพริบตา เสียงกระดูกแตกหักอันกังวานดังขึ้น
เห็นเพียงนิ้วชี้ของมู่เหลียงผิง โดนหักจนงอเก้าสิบองศาทันใด
“โอ๊ย…….นิ้วชี้ฉัน แกกล้าหักนิ้วชี้ของฉัน……”
ในลำคอของมู่เหลียงผิง ส่งเสียงคำรามอันน่าเวทนาออกมา
ชั่วขณะนั้นสีหน้าของมู่ชงเปลี่ยนไป ตะคอกว่า “หยางเฉิน! แกกล้าดีนักนะ คาดไม่ถึงอยู่ต่อหน้าต่อตาฉัน ยังกล้ามาหักนิ้วมือคนของฉัน”
หยางเฉินจ้องมู่ชงอย่างเย็นชาแล้วบอกว่า “เห็นแก่หน้าของเจ้าเมืองมู่ ผมไม่ถือสาหาความกับคุณได้ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า พวกคุณจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของผมได้ตามอำเภอใจ วันนี้ผมจะพูดไว้ตรงนี้เลย ใครทำให้ผมไม่พอใจ ผมจะทำให้คนนั้นไม่พอใจคืน”
“เสียวหว่านกำลังดำเนินการรักษานักดาบเงาเพชฌฆาต ใครก็ตามห้ามรบกวน ไม่อย่างนั้น ผลสุดท้ายรับผิดชอบเอง!”
คำพูดของหยางเฉิน เย็นยะเยือกถึงที่สุด แรงกดดันวิถีบู๊อันสยองขวัญ ระเบิดจากบนตัวเขาทันใด กดอัดไปยังผู้แข็งแกร่งจวนมู่กลุ่มหนึ่ง
วินาทีนี้ ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ ต่างสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่
ลักษณะพลังบนตัวของหยางเฉิน เหมือนจะแกร่งกว่าเดิม พวกเขายังไม่มีความมั่นใจในการโจมตีหยางเฉินให้แพ้ได้จริงๆ
มู่ชงกัดฟันแน่นพูดว่า “หยางเฉิน นี่คือแกแสดงออกชัดแล้วว่า อยากเป็นศัตรูกับฉัน?”
หยางเฉินหัวเราะเยาะ จ้องมู่ชงบอกไปว่า “ดูแล้ว คุณอยากจะกลายเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ของจวนมู่แบบอดใจไม่ไหวแล้วสินะตอนแรกผมก็ไม่คิดจะแทรกแซงการช่วงชิงตำแหน่งเจ้าเมืองจวนมู่หรอก ในเมื่อคุณยั่วยุครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าผมไม่แทรกแซงอีกล่ะก็ คงรู้สึกผิดต่อความไว้ใจของเจ้าเมืองมู่ที่มีต่อผมแล้วสิ”
พูดเรื่องพวกนี้ออกมา สีหน้ามู่ชงเปลี่ยนแปลงในชั่วขณะหนึ่ง ตวาดใส่ “แกอยากมาแทรกแซงการชิงตำแหน่งเจ้าเมืองของจวนมู่?”