บทที่ 1761 ตายไปด้วยกัน
เจ้าเมืองมู่จ้องเจ้าเมืองหวยตาไม่กะพริบ บนใบหน้า มีแววความเคร่งขรึมเพิ่มขึ้นมาระดับหนึ่ง
เพราะจากบนตัวของอีกฝ่าย เขาไม่รู้สึกถึงพลังชีวิตแม้แต่น้อย ทั่วทั้งตัวของเจ้าเมืองหวย ล้วนเป็นกลิ่นอายความตาย
ตอนที่เขากำลังจ้องเจ้าเมืองหวยอยู่ ทันใดนั้นเจ้าเมืองหวยขยับแล้ว ยกหอกขึ้น โจมตีมายังเขา
“ฉิ้ง!”
เจ้าเมืองมู่รีบควงมีดสกัดไว้ มีดอาถรรพ์กับหอกอาถรรพ์กระทบเข้าด้วยกัน เกิดเสียงดังกังวานออกมา
“ครื้นๆๆ!”
ผนังถ้ำด้านหลังของทั้งสองคน หลังจากไม่มีทางรับการกระแทกเข้าด้วยกันกับของอาถรรพ์สองอันได้ พลังยิ่งใหญ่จึงระเบิดออกก้อนหินจำนวนมากถูกสั่นสะเทือนจนแตก ร่วงหล่นลงมา
สิ่งที่ทำให้เจ้าเมืองมู่ตื่นตกใจคือ ความสามารถของเจ้าเมืองหวย เหมือนจะแกร่งกว่าเดิม
เขาต้องใช้วิชาลับแล้วถึงจะครอบครองพลังอันแข็งแกร่งขนาดนี้ ราคาของการใช้วิชาลับอันนี้มันมหาศาลมาก หลังจากใช้งาน ต่อให้เขามีชีวิตรอดได้ ก็คงกลายเป็นคนพิการคนหนึ่ง
สามารถพูดได้ว่า ความสามารถของเขาในตอนนี้ เทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่ง
ส่วนพลังการโจมตีของเจ้าเมืองหวยที่เพิ่งระเบิดใส่เขามานั้น ก็บรรลุถึงแดนนภาขั้นหนึ่งเหมือนกันเป็นแน่
พวกนี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งสำคัญคือ เจ้าเมืองหวยดวงตาเหม่อลอยไร้วิญญาณ ทั้งตัวล้วนมีกลิ่นอายความตายเข้มข้นอย่างมากมีเพียงคนตาย บนตัวถึงครอบครองกลิ่นอายความตายเข้มข้นเช่นนี้ได้
ทุกอย่างบ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าเมืองหวยตายแล้ว
“ฉิ้งๆๆ!”
ตอนที่เจ้าเมืองมู่รู้สึกตกใจ เจ้าเมืองหวยยังโจมตีเข้ามาอีกรอบ ควงหอกอย่างบ้าคลั่ง เจ้าเมืองมู่รีบควงมีดโจมตีกลับไป เสียงกระทบของอาวุธสองอัน ดังสนั่นไม่หยุด
นักดาบเงาเพชฌฆาตเฝ้าอยู่ด้านนอกถ้ำมาตลอด การต่อสู้ที่ระเบิดขึ้นในถ้ำ เขายังสัมผัสรับรู้ได้ทันที
“เจ้าเมือง!”
เขารีบถือดาบพุ่งเข้าไปทันใด
ไม่นาน เขาพุ่งมาด้านในถ้ำ มองเห็นเจ้าเมืองมู่และเจ้าเมืองหวยกำลังต่อสู้กันอยู่
“เจ้าเมืองครับ! ผมมาช่วยท่านอีกแรงครับ!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตร้องตะโกนออกไป ถือดาบอาถรรพ์ไว้ แล้วพุ่งเข้าไปหา
ชั่วขณะนั้นเจ้าเมืองมู่ตกใจจนหน้าถอดสี รีบบอกว่า “อย่าเข้ามา!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตแขนขาดไปข้างหนึ่งแล้ว ความสามารถลดลงมาก ส่วนความสามารถของเจ้าเมืองหวย บรรลุถึงขั้นที่เทียบเท่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาแล้ว ถ้าหากนักดาบเงาเพชฌฆาตโดนเจ้าเมืองหวยโจมตีเข้า ไม่ตายก็คงเจ็บหนัก
เพียงแต่ นักดาบเงาเพชฌฆาตพุ่งมาถึงด้านหลังของเจ้าเมืองหวยเรียบร้อย เดิมทีถอยหลังไม่ทัน
ดาบในมือของนักดาบเงาเพชฌฆาต แทงไปทางเจ้าเมืองหวยอย่างแรง
ด้านหน้าของเจ้าเมืองหวย ยังมีเจ้าเมืองมู่กำลังโจมตีมา เดิมทีไม่มีทางสนใจด้านหลัง
“เฮือก!”
วินาทีต่อมา ดาบอาถรรพ์ในมือของนักดาบเงาเพชฌฆาต เสียบเข้าร่างกายของเจ้าเมืองหวยไปตรงๆ
ชั่วขณะนั้นนักดาบเงาเพชฌฆาตดีใจใหญ่โต คาดไม่ถึงแทงโดนเจ้าเมืองหวยเต็มๆ
เพียงแค่ เขายังไม่ทันได้สติกลับมาจากอาการประหลาดใจ เจ้าเมืองหวยหมุนตัวมาฉับพลัน แทงหอกเข้ามาที่นักดาบเงาเพชฌฆาตทันที
“รีบถอย!”
เจ้าเมืองมู่ตกใจหน้าเปลี่ยนสี รีบตะโกนเสียงดัง ใช้มีดอาถรรพ์ในมือ โจมตีบนตัวของเจ้าเมืองหวยอย่างคลุ้มคลั่ง
“ตึกๆๆ!”
หลังจากนักดาบเงาเพชฌฆาตรู้สึกถึงความอาฆาตแค้นของเจ้าเมืองหวยที่มีต่อเขา จึงทิ้งดาบถอยหลังไปในวินาทีแรก ก่อนจะถอยหลังหลายสิบก้าวติดกัน ดาบยังคงเสียบอยู่บนตัวของเจ้าเมืองหวย
ระดับความเร็วของเขาไวมาก แต่ว่าระดับความเร็วของเจ้าเมืองหวยก็ไม่ช้าเช่นกัน เข้าไปฆ่าทางเขาแบบคลุ้มคลั่ง ปล่อยให้การโจมตีของเจ้าเมืองมู่ร่วงใส่บนตัวเขา
นักดาบเงาเพชฌฆาตมองตาค้างแล้ว เขาเห็นกับตาตนเองว่า เจ้าเมืองมู่โจมตีบนตัวของเจ้าเมืองหวยต่อเนื่องหลายรอบ กลับหลงเหลือเพียงแค่รอยแผลไว้บนตัวของเจ้าเมืองหวย แต่ไม่อาจทำให้เจ้าเมืองหวยล้มลงได้
นักดาบเงาเพชฌฆาตพูดด้วยท่าทางตื่นตกใจ “นี่สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“รีบหนี!”
เจ้าเมืองมู่โจมตีด้านหลังของเจ้าเมืองหวยอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันพูดเสียงดังใส่นักดาบเงาเพชฌฆาต “เขาตายไปแล้ว ตอนนี้คือหุ่นเชิดที่ไม่มีความเจ็บปวดตัวหนึ่ง”
“ไม่เพียงแค่นั้น ความแกร่งของร่างกายเขายังเพิ่มขึ้นมากเหลือเกิน มีดอาถรรพ์ของฉัน ทำได้แค่ฝืนทิ้งรอยแผลไว้บนตัวเขาเท่านั้น แต่ว่าอีกไม่นาน รอยแผลบนตัวเขาจะฟื้นตัว”
ฟังคำพูดของเจ้าเมืองมู่แล้ว นักดาบเงาเพชฌฆาตตื่นตกใจจนถึงขีดสุด
เขารับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของเจ้าเมืองหวย อาศัยแค่ความสามารถของเขา เดิมทีไม่มีทางทำร้ายอีกฝ่ายให้เจ็บหนักได้ เมื่อสักครู่หลังแทงดาบเข้าร่างกายของเจ้าเมืองหวย เดิมทีไม่ได้สร้างอาการบาดเจ็บให้แก่เจ้าเมืองหวยมากเท่าไร
เขารีบหลบหนีเอาตัวรอดทันที ถ้าเกิดโดนเจ้าเมืองหวยโจมตีเข้าเป้า เขามีเพียงตายสถานเดียว
ภายใต้การโจมตีขัดขวางของเจ้าเมืองมู่ ในที่สุดนักดาบเงาเพชฌฆาตก็หนีออกจากถ้ำอย่างราบรื่น
ไม่นาน เจ้าเมืองมู่ตามเจ้าเมืองหวยพุ่งออกมาจากถ้ำแล้ว
“เป็นเจ้าเมืองหวยกับเจ้าเมืองมู่ พวกเขากำลังต่อสู้กัน!”
“นึกไม่ถึงจะเป็นพวกเขาจริงๆ ด้วย แดนวิถีบู๊ของพวกเขา นี่คือก้าวสู่แดนนภาแล้วเหรอ? ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงระเบิดความสามารถสยองขวัญแบบนี้ออกมาได้?”
……
เหมือนกับที่จวนมู่ รอบด้านจวนเมืองหวยเฉิง ผู้แข็งแกร่งมากมายแอบซ่อนอยู่ กำลังมองดู
ความสามารถสยองขวัญที่เจ้าเมืองมู่และเจ้าเมืองหวยแสดงออกมานั้น ทำเอาทุกคนตื่นตกใจกันหมด
ภายใต้ความตกใจของทุกคน สิ่งก่อสร้างภายในจวนเมืองหวยเฉิง ถล่มลงมาอย่างต่อเนื่อง
สำหรับคนของจวนเมืองหวยเฉิง หนีไปตั้งนานแล้ว
นักดาบเงาเพชฌฆาตมองทางทั้งสองคนที่อยู่ในการต่อสู้ หน้าตาเต็มไปด้วยแววความกังวล
เขารู้ว่า เจ้าเมืองมู่คงยืนหยัดต่อไปได้ไม่นานนัก ส่วนเขากลับช่วยเหลือเจ้าเมืองมู่ไม่ได้อีก เวลานี้ความสามารถของเจ้าเมืองหวย เทียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนนภา
ผู้แข็งแกร่งที่ซ่อนตัวอยู่รอบด้านจวนเมืองหวยเฉิงพวกนั้น มองจนตาค้างไปแต่แรก พวกเขายังเห็นกับตาตนเองเป็นครั้งแรก การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งมีความสามารถเทียบเท่าแดนนภา คืองานเลี้ยงตระการตางานหนึ่งเลยทีเดียว
“ตึง!”
ในเวลานี้เอง หอกในมือของเจ้าเมืองหวย ทุ่มไปบนตัวของเจ้าเมืองมู่อย่างแรง เจ้าเมืองมู่เหมือนระเบิดลูกหนึ่ง ร่วงลงพื้นแบบหนักอึ้ง
“เจ้าเมือง!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตตะโกนเสียงดัง พุ่งเข้าไปโดยตรง
ส่วนเวลานี้ เจ้าเมืองหวยยกหอกขึ้นแล้ว พุ่งเข้ามาทิศทางของเจ้าเมืองมู่
“ไป! หนีไปจากที่นี่!”
เจ้าเมืองมู่พยายามสุดกำลัง ผลักนักดาบเงาเพชฌฆาตไปทันใด นักดาบเงาเพชฌฆาตถูกผลักจนถอยออกไปไกลหลายสิบเมตร
เจ้าเมืองมู่ยืนสั่นเทาอยู่ที่เดิม ใช้มือทั้งสองจับมีดเอาไว้แน่น จ้องเจ้าเมืองหวยที่นับวันยิ่งเข้าใกล้ตนเองมาแบบไม่กะพริบตา
“เฮือก!”
เจ้าเมืองมู่เพิ่งควงมีดในมือขึ้น หอกอาถรรพ์ในมือของเจ้าเมืองหวย แทงเข้าหน้าอกของเขาเรียบร้อย
“เจ้าเมือง!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตร้องคำรามแบบใจแทบขาด อยากจะพุ่งเข้าไป
เจ้าเมืองมู่ตะโกนบอกว่า “อย่าเข้ามา!”
จากนั้น เขามองทางเจ้าเมืองหวยทันใด ในสายตาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ กอดเจ้าเมืองหวยเอาไว้ทีหนึ่ง
วินาทีต่อมา ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวเขา เพิ่มขึ้นรวดเร็วในชั่วพริบตา
อากาศโดยรอบทั้งสี่ด้าน ราวกับบิดเบี้ยวขึ้นมา
“การต่อสู้ใกล้สิ้นสุดแล้วเหรอ?”
“อะไรใกล้จะสิ้นสุดแล้ว? นี่คือเจ้าเมืองมู่อยากตายไปด้วยกันกับเจ้าเมืองหวยแล้ว!”
“แย่แล้ว เจ้าเมืองมู่อยากจะระเบิดตัวเอง!”
ทันใดนั้นมีคนพูดขึ้นด้วยหน้าตาตกใจกลัวเต็มที่
ขณะที่เขาเพิ่งพูดจบลง ผู้แข็งแกร่งพวกนั้นที่เดิมทีซ่อนตัวอยู่รอบด้านของจวนเมืองหวยเฉิง หมุนตัววิ่งหนีเหมือนบ้าไปแล้ว
“ต่อไปนี้ จวนมู่มอบให้นายแล้วนะ!”
เจ้าเมืองมู่มองทางนักดาบเงาเพชฌฆาตทันใด ร่างกายของเขา ขยายขึ้นมาเล็กน้อย กลิ่นอายสยองขวัญที่ทำให้คนหวาดผวาส่วนหนึ่ง กระจายออกมาจากบนตัวเขา
เจ้าเมืองหวยถูกเขากอดเอาไว้แน่น เดิมทีไม่มีทางดิ้นหลุด
ดวงตาของนักดาบเงาเพชฌฆาตแดงจัด จ้องเจ้าเมืองมู่ไม่ขยับ กัดฟันบอกว่า “นอกจากผมตายไป ไม่เช่นนั้น จวนมู่จะไม่ตายเด็ดขาดครับ!”
“ฮาๆๆๆ ดี!”
เจ้าเมืองมู่หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “มีคำพูดนี้ของนาย ฉันก็วางใจแล้ว!”
