ตอนที่ 353 – พลังเดรัจฉาน
หลังจากได้รับคำตอบจากหลินเซียว เอเลน่าก็ร้องไห้ด้วยความดีใจและกอดเขาไว้ ไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเธอได้ เธอเกือบจะอยากจะกระโดดขึ้นไปจูบเขาด้วยซ้ำแต่สิ่งต่อไปที่หลินเซียวพูดก็เทน้ำเย็นใส่เธอ
“ไม่ ข้าไม่มีทาง”
” เจ้าพูดอะไร? ข้าไม่ได้ยิน?” เอเลน่าไม่เชื่อหูตัวเองจึงถามอีกครั้ง
“ข้าบอกว่าข้าไม่มีทาง”
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเงียบงัน ปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ มีเพียงเสียงกรีดร้องของอเดลที่สะท้อนอยู่ข้างหลังพวกเขา
“เจ้าจริงจัง?” เอเลน่ายังไม่เชื่อและคิดว่าคนโรคจิตคนนี้กำลังล้อเล่นกับเธออยู่
“เฮ้อ… ถามกี่ครั้งก็เหมือนเดิม ข้าบอกเจ้าไปก่อนหน้านี้แล้ว ข้าไม่มีทางจริงๆ”
“จะ-เจ้า… ถ้าไม่ทำ ทำไมเจ้าถึงยอมช่วยข้า? แกล้งข้าน่าสนใจขนาดนั้นเชียวเหรอ!?”
เธอต้องการจูบหลินเซียวก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เธอแค่อยากจะกัดเขาให้ตาย
“ไม่ ข้าไม่ได้หลอกเจ้า ถ้าข้าบอกว่าจะช่วย ข้าจะช่วยอย่างแน่นอน”
“เจ้ายังคงปฏิบัติกับข้าเหมือนคนงี่เง่า? … หากเจ้าไม่มีวิธีจัดการกับมนต์ดำ เจ้าจะช่วยข้าได้อย่างไร?
“ฮิฮิ จริง ข้าไม่สามารถกำจัดมนต์ดำ…. แต่ข้าสามารถหาวิธีได้”
“หาทาง?”
“ใช่แล้ว… ในเมื่อมันเป็นเวทย์มนตร์ จึงสามารถยกเลิกได้อย่างแน่นอน”
หลินเซียวยิ้มอย่างแผ่วเบาและแม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะสงบเหมือนปกติ แต่เอเลน่าได้ยินการครอบงำและการแก้ปัญหาที่สามารถหยุดคนนับพันได้
“ถึงข้าจะไม่รู้วิธี แต่ข้าก็ยังสามารถช่วยป้าของเจ้าได้”
“หลินเซียว เจ้า…”
เอเลน่าจ้องไปที่เด็กหนุ่มตรงหน้าเธอและไม่รู้ว่าเขาจริงจังหรือว่ายังพูดเล่นอยู่
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมนต์ดำและกำลังสูญเสียและพร้อมที่จะหนี แต่เพราะเธอขอเขาจึงเต็มใจที่จะทำบางสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
หากเป็นเวทมนตร์ก็สามารถยกเลิกได้ ตรรกะง่ายๆ ที่ทำให้หูของเอเลน่าปิดบังคำพูดนับพัน
ความรู้สึกนั้นลึกซึ้งมาก มันเหมือนกับทันทีที่หลินเซียวสัญญากับเธอ เธอเชื่อเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ตราบใดที่เขาไม่ได้ล้อเล่นและให้สัญญาอย่างจริงจัง ไม่ว่ามันจะไร้สาระและเป็นไปไม่ได้แค่ไหน เขาก็สามารถทำได้ง่ายๆ
รอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายและน้ำเสียงของเขาที่สงบราวกับน้ำ ชายผู้นี้ที่ผ่านวันเวลาอย่างเกียจคร้าน แม้แต่ตอนนี้ เอเลน่าก็ไม่เห็นอารมณ์ใด ๆ จากใบหน้าของเขา… ไม่ มากกว่านั้น ไม่มีอะไรที่เขาเผชิญหน้าเลย เขาประหม่า ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้ทัศนคติที่เกียจคร้านเพื่อแก้ไขทุกอย่างได้
บางทีเมื่อเทียบกับเขาแล้ว เธอขาดประสบการณ์จริงๆ เนื่องจากเธอตกอยู่ในความโกลาหลถึงแม้จะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าคุณจะพูดในสิ่งที่เธอสามารถทำได้เพื่อชดเชยการขาดประสบการณ์ของเธอ ก็จงทิ้งศักดิ์ศรีของเธอไว้และขอร้องให้หลิน เสี่ยวเพื่อขอความช่วยเหลือจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุด
“ถ้าเป็นเวทมนตร์ แหล่งที่มาก็คือพลังเวทมนตร์ เหตุผลที่มีเวทยนตร์หลากหลายประเภทก็เพราะการแปลงร่างและการผสมผสานที่ต่างกันทั้งหมดที่ใช้ แม้ว่าจะมีจำนวนมากมาย แต่ก็มีขั้นตอนที่แน่นอนที่พวกเขาปฏิบัติตาม ตราบใดที่พวกเขาสามารถเข้าใจแกนกลางของมันได้ พวกเขาก็จะสามารถค้นพบว่าเวทย์มนตร์ประกอบขึ้นอย่างไรแล้วจึงกำจัดมันออกไป!”
หลินเซียวนึกถึงความรู้ที่เขาเรียนรู้และคิดแผนอย่างรวดเร็ว
มีสองสิ่งที่เขาต้องทำ
อย่างแรก เขาต้องควบคุมอเดลและปล่อยให้เธอเสียการควบคุมไม่ได้ ในเวลาเดียวกัน เขาต้องควบคุมพลังของเขาและไม่สามารถทำร้ายชีวิตของเธอได้
ประการที่สอง ในขณะที่ควบคุมอเดลไว้ เขาต้องคิดหาวิธีกำจัดมนต์ดำในร่างกายของเธอ นั่นคือวิธีเดียวที่จะแก้ปัญหา
สิ่งแรกไม่ยาก ปัญหาเดียวคือสิ่งที่สอง
หลินเซียวไม่เคยอ่านอะไรเกี่ยวกับมนต์ดำ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอได้รับผลกระทบจากมนต์ดำ แบบไหนนับประสาสามารถกำจัดมันได้
“เฮ้อ คงจะดีถ้าสโนว์อยู่ที่นี่”
หลินเซียวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเด็กเหลือขอคนนั้น
สโนว์เป็นผู้หญิงที่แปลก เธอดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา แต่ข้างในกลับดำสนิท โดยบังเอิญ บุคลิกของเธอเข้ากับมนต์ดำได้มาก และเธอก็สนใจในเรื่องนี้ด้วย ดังนั้นเธอจึงเชี่ยวชาญในมนต์ดำต่างๆตั้งแต่อายุยังน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวทมนตร์ที่ควบคุมจิตใจ สิ่งที่อเดลได้รับผลกระทบนั้นดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น ดังนั้นถ้าสโนว์อยู่ที่นี่ เธอจะสามารถหาวิธีได้อย่างง่ายดายจริงๆ
แค่ตอนนี้
“หืม ข้าแค่ไม่เชื่อว่าข้าจะจัดการกับมนต์ดำนอกรีตได้ถ้าไม่มีสาวน้อยคนนั้น!?” ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลินเซียวโกรธใครบางคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี้
สโนว์ไม่ใช่เด็กดื้อ แล้วเธอล่ะมีดีอะไร? หลินเซียวไม่เชื่อ เมื่อสโนว์ทิ้งเขาไว้ข้างหลังและเรียกเขาว่าขยะก่อน เขาจะกลายเป็นขยะจริงๆ และไม่สามารถทำอะไรได้เลย!
วันนี้เขาจะไปพิสูจน์ตัวเองให้สโนว์ได้เห็น!
สโนว์มองไม่เห็น… ในความหมายที่หลากหลาย
“เอเลน่า ข้ามีแผน!”
“มันคืออะไร?”
“ข้าต้องการให้เจ้าฟังทุกคำพูดของข้า มันอาจจะลำบากเล็กน้อย แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถร่วมมือกับข้าได้”
“ไม่มีปัญหา!”
เพื่อช่วยป้าคนที่สิบสามของเธอ ปัญหาเล็กน้อยไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอ
“ดี… ถ้าข้าจำไม่ผิด เธออาจจะได้รับผลกระทบจากแขนงของมนต์ดำที่ส่งผลต่อจิตใจ มันจะส่งผลต่อสภาพจิตใจและการรับรู้ของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงโจมตีเราอย่างบ้าคลั่ง”
“อืม” เอเลน่าพยักหน้าและจำทุกอย่างที่หลินเซียวพูดได้
“ข้าไม่รู้ว่ามันร่ายยังไง แต่ข้าจำได้ไม่ชัดว่าคนที่ได้รับผลกระทบจากเวทมนต์ทางจิตมีวงเวทย์เฉพาะที่หลงเหลืออยู่ซึ่งพวกเขาสามารถเข้าไปยุ่งกับสภาพจิตใจของพวกเขาและดูดพลังเวทย์มนตร์ของพวกเขาเพื่อรักษามันไว้ ตั้งแต่ป้าเจ้าไม่มีพลังเวทจึงต้องใช้พลังชีวิต ดังนั้นบาดแผลที่เธอคงทิ้งไว้จากการที่พลังชีวิตของเธอหมดไป”
“ช่างเป็นเวทมนตร์ที่ชั่วร้ายอะไรเช่นนี้” เอเลน่ากำหมัดและสาปแช่งผู้ที่ทำให้ป้าของเธอเป็นแบบนี้ “หลินเซียว เจ้ากำลังบอกว่าเราแค่ต้องหาวงกลมเวทและทำลายมัน?”
“นั่นคือความคิด… แต่กุญแจอยู่ที่วิธีการทำลายมัน”
“ทำไมเราไม่ทำลายมันตรงๆล่ะ?” เอเลน่าถามอย่างไร้เดียงสาว่า “ในเมื่อเจ้ามีพลังเวทย์มนตร์มากมาย เจ้าไม่สามารถใช้มันเพื่อกำจัดมันได้โดยตรงหรือ?”
“แค่กๆ พูดนะง่าย” หลินเซียวเกือบสำลักความไม่รู้ของเธอ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าจะกำจัดมันอย่างไร แต่ก็มีหลักการพื้นฐานสองประการที่เขารู้
ประการแรกวงกลมเวทสำคัญนั้นถูกซ่อนไว้ในที่ซ่อนอย่างแน่นอน เพื่อไม่ให้ถูกทำลายง่ายๆ
ประการที่สอง ถ้าคนที่ไม่รู้จักมนต์ดำทำลายวงกลมด้วยพลังภายนอก เหยื่อจะได้รับบาดเจ็บทางจิตใจอย่างรุนแรง พวกเขาจะคลั่งในกรณีที่รุนแรงน้อยกว่า และในกรณีที่รุนแรงกว่านั้น พวกเขาจะสูญเสียความทรงจำและกลายเป็นคนตายที่ไม่มีวิญญาณ
“ยังไงก็ตาม เราต้องหาวงกลมก่อนแล้วจึงหาวิธีที่จะทำลายมัน”
“ตกลง ข้าจะฟังเจ้า… เราจะหามันได้อย่างไร”
“ด้วยทักษะการรับรู้ของคุณ”
มันจะยากเกินไปสำหรับหลินเซียวที่จะหามันเจอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออเดลไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงต้องใช้พลังของเอเลน่า
เขารีบบอกเอเลน่าเกี่ยวกับแผน แม้ว่าเขาจะดูแปลก ๆ หลินเซียวก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้วิธีที่โง่ที่สุดและดุร้ายที่สุด
เอเลน่าพยักหน้าเงียบ ๆ หลังจากที่เธอได้ยินแผน แผน ใบ้” จึงเริ่มต้นขึ้น!
อันดับแรก เขาต้องทำให้อเดลสงบลง
“ไฟพิพากษา… เปลี่ยน!”
พลังเวทย์มนตร์จำนวนมากถูกส่งเข้าสู่บาเรีย โซ่ทั้งหมดสั่นสะเทือนและปล่อยเสียงหึ่งๆ ที่แหลมคมและกระจายการกัดกร่อนออกจากกลุ่มหมอกสีดำในอากาศ
เงามนุษย์ทั้งสิบสามตัวดึงโซ่ที่พวกมันจับไว้แน่น ไม่ให้ศัตรูขยับแม้แต่นิ้วเดียว!
“เอเลน่า!”
“โอเค!”
เพียงชำเลืองมองเพียงครั้งเดียวและเรียก เอเลน่าก็เข้าใจทันทีขณะที่เธอวิ่งไปทางอเดล
เมื่อหลินเซียวเห็นเธออยู่ในตำแหน่ง เขาก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และตั้งสมาธิ เขากัดนิ้วและทาเลือดที่หลังมือขวา
พลังเวทย์มนตร์ที่มองไม่เห็นและจำนวนมากไหลอย่างรวดเร็วและเต็มไปทั่วทั้งถ้ำ
หลินเซียวไม่ได้ซ่อนมันอีกต่อไปและนำทักษะของเขาออกมา
“มัลติแคส. ลูกธนูสายฟ้าลูกโซ่!”
วงกลมสีขาวคล้ายน้ำนมปรากฏขึ้นกลางอากาศและพับทับซ้อนกันเหมือนทางช้างเผือกที่กว้างใหญ่
“สายฟ้าผ่าเวทย์มนตร์ระดับห้า? มันไม่แรงเกินไปแต่มีผลเป็นอัมพาต พร้อมกับมัลติแคส นั่นอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับสถานการณ์ปัจจุบัน!”
เอเลน่าเข้าใจว่าด้วยการควบคุมที่แม่นยำของหลินเซียว มันจะตอกย้ำเธอลงไปที่พื้นเพื่อที่เธอจะได้ไม่ขยับเขยื้อน
มันขึ้นอยู่กับเธอแล้ว
เอเลน่าก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและยืนข้างอเดล เธอเพิกเฉยต่อลูกศรสายฟ้าที่อยู่เหนือเธอและค่อยๆ หลับตาลง
ในไม่ช้าพวกเขาจะได้รับคำตอบว่าความคิดโง่ๆ ของหลินเซียวได้ผลหรือไม่
