I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – ตอนที่ 130

SC:บทที่ 130 หมีดํา

เมื่อได้ยินเสียงกระแทกอย่างแรงที่ประตู หลินเฉิง ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปที่โคล่า การแสดงออกของมันกําลังขู่คํารามอย่างน่ากลัว

มันคือตัวอะไรกัน?

เสือ?เสือดาว?หมา?หมาป่า?

เขาไม่รู้แน่ชัดว่ามีสัตว์หลายชนิดใดอยู่ในภูเขา แต่ฟังจากแรงกระแทกที่ประตูสิ่งที่อยู่ด้านนอกไม่ใช่สิ่งที่สามารถจัดการได้ง่ายๆ

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง ลูบหัวโคล่าเพื่อให้มันเงียบจากนั้นเขาค่อยๆไปที่ประตู ซึ่งในขณะนี้เสียงกระแทกได้หยุดลง เขามองออกไปด้านนอกแต่ก็ไม่เห็นสิ่งใด ดังนั้นเขาจึงรีบเปิดประตูออกไปทันที

บ้านระดับ D ดูธรรมดามาก แต่ความทนทานของมันแข็งแกร่งกว่าบ้านธรรมดาอย่างแน่นอน แม้ว่าประตูนี้จะมีความป้องกันระดับสูงแต่ถ้ามันถูกสัตว์ร้ายโจมตีอีกครั้ง หลินเฉิง กลัวว่ามันจะทนไม่ไหวเช่นกัน

ในขณะที่ หลินเฉิง รีบออกมาเขารีบเก็บแคปซูลบ้านทันทีเพราะเกรงว่ามันจะถูกทําลายระหว่างการต่อสู้ จากนั้นเขากดปุ่มสีดําบนข้อมือของเขาโดยตรง

ฟึบ!

ทันทีที่กดปุ่มสีดําเกิดเสียงที่นุ่มนวลห่อหุ้มร่างกายของเขาและเห็นเสื้อกันลมสีดําสวมทับบนตัวของเขาแทนที่ชุดนอน

นี่คือฟังก์ชันแบบใหม่ของชุดป้องกันระดับ Dมันสามารถเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของมันได้

สําหรับฟังก์ชันนี้ หลินเฉิง รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก ในอดีตที่เขาสวมเสื้อผ้าเวลาที่เขาต้องจัดการกับเหล่าซอมบี้มักจะมีคราบเลือดจํานวนมากติดอยู่แม้ว่าเขาจะมีเครื่องซักผ้าก็ตามแต่เสื้อผ้าส่วนใหญ่ก็ต้องถูกทิ้งไป

แม้ว่าชุดป้องกันนี้จะสกปรกเช่นเดียวกันแต่ตราบใดที่การต่อสู้เสร็จสิ้นเขาสามารถเรียกเก็บและเรียกใช้งานใหม่อีกครั้งซึ่งมันจะกลายเป็นของใหม่เหมือนเดิม ซึ่งกลายเป็นเรื่องสะดวกมากสําหรับ หลินเฉิง

ทันทีที่เสื้อของเขาเปลี่ยนเป็นเสื้อกันลม หลินเฉิง รู้สึกถึงแรงลมพัดมาจากด้านหลังหัวของเขา หลินเฉิง รีบเอียงตัวหลบไปทางด้านข้างอย่างรวดเร็วและหันไปมอง และเห็นว่าสิ่งที่โจมตีเขา นั่นคือหมีดํายักษ์สูงเกือบ 3 เมตร!

เมื่อเห็นหมีดําตัวใหญ่ตัวนี้ หลินเฉิง รู้สึกตกตะลึง!

มีอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า?ฤดูหนาวไม่ใช่ฤดูที่มีจําจะจําศีลหรอกเหรอ มันเกิดอะไรขึ้นกับหมีตัวนี้ มันตื่นขึ้นมาปัสสาวะอย่างนั้นหรอ?

“โฮก !”

เมื่อหมีดําโจมตีพลาดมันคํารามก้องด้วยความรู้สึกโกรธ จากนั้นมันก้มตัวลงเดิน 4 ขาและวิ่งพุ่งใส่ หลินเฉิง โดยตรง

หลินเฉิง รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของพื้นดินในขณะที่มันวิ่ง และเห็นได้ชัดว่าความเร็วของมัน ไม่มีผลกระทบจากขนาดของมันเลย มันวิ่งราวกับหัวรถจักรที่ขับเคลื่อนความเร็วเต็มสูบ หลินเฉิง ไม่กล้าที่จะปะทะกับมันโดยตรงเขาเรียกกําแพงน้ำแข็งที่หนาถึง 2 เมตร ขึ้นมาตรงหน้า

“ตูม!”

ด้วยการพุ่งมาอย่างรวดเร็วทําให้หมีดําไม่สามารถเบรคได้ทันมันชนกับกําแพงน้ำแข็งโดยตรง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทําให้ หลินเฉิง ตกตะลึงยิ่งกว่า

กําแพงน้ำแข็งที่มีความหนาถึง 2 เมตร ถูกหมีดําชนแตกกระจาย กลายเป็นสะเก็ดน้ำแข็งระยิบระยับท่ามกลางอากาศ แต่เขาไม่มีเวลาที่จะมามัวชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามแบบนี้

นอกเหนือจากการต่อสู้กับ เฉิงหยู ก่อนหน้านี้ที่สามารถบดขยี้กําแพงน้ำแข็งของเขาได้เขาก็ไม่เคยพบศัตรูที่สามารถทําลายกําแพงน้ำแข็งของเขาได้เลย นี่แสดงให้เห็นว่าอํานาจการทําลายล้างของหมีดําน่ากลัวแค่ไหน

อย่างไรก็ตามไม่ว่าพลังการทําลายล้างของมันจะน่ากลัวเพียงใดแต่มันก็ยังคงเป็นสัตว์เดรัจฉาน สติปัญญาของมันไม่น่าจะดีเท่าไหร่นัก

หลังจากที่หมีดําชนกับกําแพงน้ำแข็ง มันรู้สึกเหมือนงงเล็กน้อยจากนั้นปรับมุม แล้วพุ่งมาหา หลินเฉิง ใหม่ หลินเฉิง ก็ดึงดาบสีดําของเขาออกมาจากด้านหลังและพุ่งตรงไปหาหมีดําเช่นกัน

หลินเฉิง หลบหลีกอุ้งมือของหมีพร้อมกับดาบสีดําในมือของเขาฟันเข้าไปในอุ้งมือของมัน หมีดำร้องด้วยความเจ็บปวดขาหน้าของมันถูกตัดออกไปราวกับเต้าหู้

“ เพื่อนไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอุ้งมือของนาย ฉันจะดูแลมันอย่างดี!”

หมีดําที่เสียขาหน้าซ้ายไปกรีดร้องอย่างโหยหวน หลินเฉิง ยิ้มและดีดนิ้วเกิดแท่งน้ำแข็ง 3 แท่งแทงไปที่หัวของหมีทันที

ปุปุปุ

หลังจากที่ หลินเฉิง ยิงแท่งน้ำแข็งไปแล้วเขาขี้เกียจเกินไปที่จะรอดูผล เขาก้มลงหยิบอุ้งมือหมีจากบนพื้น แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย หลินเฉิง ขมวดคิ้วและโบกดาบดําขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดการโจมตี

ปังปัง

เมื่อ หลินเฉิง สังเกตอย่างระมัดระวังพบว่าเป็นแท่งน้ำแข็งของเขา จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นและพบว่าหมีดําไม่ได้ตายด้วยการถูกแท่งน้ำแข็งของเขาแทงอย่างที่คิด แต่มันกระเด้งกลับมาเพราะขนหนาของมัน!

“ฉันเพิ่งใช้มีดตัดขามันอย่างง่ายดายแต่ในขณะเดียวกันอนุภาพของแท่งน้ำแข็งเทียบเท่ากับปืนกลับทําอะไรมันไม่ได้!”

เมื่อเห็นว่าหมีดําถูกตัดขาจริงๆ หลินเฉิงมองดาบที่อยู่ในมือของตัวเอง เขาเพิ่งใช้ดาบนี้ตัดขาหน้าของมันจริงๆดูเหมือนว่าดาบดํานี้จะคมกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้มาก

หลินเฉิง ยกเลิกแผนการที่จะนําปืนไรเฟิลออกมายิงมันเนื่องจากแม้กระทั่งแท่งน้ำแข็งของเขาที่แสนภาคภูมิใจก็ไม่สามารถเจาะขนของมันได้ เขามั่นใจว่าแม้จะเป็นปืนกลก็ไม่มีอนุภาพเท่ากับแท่งน้ำแข็งของเขา

หลินเฉิง จับดาบดําในมือแน่นและเขาเห็นว่าหมีดํากําลังหอบหายใจอย่างหนัก จากนั้นมันไม่ได้พุ่งโจมตี หลินเฉิง อีกต่อไป มันหยิบอุ้งมือที่ขาดของมันบนพื้นและยัดเข้าปากอย่างตะกละตะกลามราวกับอุ้งตีนหมีที่แสนอร่อย ก่อนที่จะโบกมือลา หลินเฉิง และหนีไป

เห็นได้ชัดว่าหมีดําตัวนี้กลายพันธุ์ทําให้มันมีสติปัญญามากยิ่งขึ้น และเมื่อเห็นว่ามันหนีไปพร้อมกับอุ้งตีนหมีที่เกือบจะเป็นของเขาแล้ว หลินเฉิง รู้สึกโกรธ เขารีบเปาปากเรียกโคล่าเพื่อติดตามมันไป

“เวรแล้วเอุ้มตีนหมีย่างถ่านกําลังหนีไป!”

เมื่อเห็นว่าหมีโง่ตัวนี้เลือกที่จะหลบหนี หลินเฉิง รู้สึกโกรธและตะโกนอย่างโกรธเคือง แม้ว่าขาของมันจะขาดแต่ความเร็วของมันไม่ได้ช้าลงเลย

มันวิ่งไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและใช้มือที่เหลือตัดต้นไม้เพื่อขัดขวางการวิ่งตามของ หลินเฉิง ในขณะที่มันวิ่งหนีเข้าไปในป่าทึบโดยไม่หันหลังกลับมา

เมื่อเห็นว่าอาหารรสเลิศของเขาวิ่งหนีไป หลินเฉิง ไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆเขาสั่งให้ โคล่า ติดตามมันไป อย่าประมาทรูปร่างของหมีดําแม้มันจะตัวใหญ่แต่เมื่อมันออกวิ่งคนธรรมดาไม่สามารถไล่ตามมันทัน

แม้ว่าความเร็วของหมีดําจะเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเกือบจะ 2 เท่า แต่มันก็ไม่สามารถเทียบกับความเร็วของ หลินเฉิง ได้ ทุกที่ที่หมีดําผ่านมันจะทําลายต้นไม้เครื่องขัดขวางไม่ให้ หลินเฉิง วิ่งตาม ในขณะที่ หลินเฉิง วิ่งตามอยู่ด้านหลังต้องคอยหลบเลี่ยงต้นไม้ที่ถูกขว้างออกมา ทําให้เขาใช้ความเร็วช้าลง แต่ความเร็วของคนและหมีกลับรักษาสมดุลได้อย่างแปลกประหลาด

หลังจากไล่ตามเกือบ 10 นาที หลินเฉิง ก็บุกเข้าไปยังปาทึบของภูเขาฟีนิกซ์อย่างไม่รู้ตัว ภายในป่าคล้ายกับป่าดึกดําบรรพ์ซึ่งมีต้นไม้สูงปกคลุมท้องฟ้า!