SC:
“พี่หลินฉันเข้าไปดูในห้องแล้วไม่เห็นจะมีอะไรนอกจากของตกแต่งที่เต็มไปด้วยทองคำ…แต่ว่าฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติแต่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร..”
หลังจากเดินมาเคียงข้างหลินเฉิง หยูซานก็พูดขึ้นด้วยใบหน้างุนงง
เมื่อได้ยินดังนั้นหลินเฉิง หัวเราะเบาๆและตบไหล่ของเธอจากนั้นพูดว่า
“ไม่เป็นไรเธอได้ทำภารกิจเสร็จแล้วออกไปด้านนอกและรอฉัน!”
“อ๊ะ?แต่..แต่ว่า..ฉันมีความรู้สึกว่าพี่หลินพี่ไม่ควรเข้าไปในห้องนั้นพี่ก็รู้ว่าสัมผัสที่6 ของฉันงั้นแม่นยำขนาดไหน!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ไม่ได้ดุตัวเองในเรื่องนี้และยังบอกอีกว่าเธอได้ทำภารกิจสำเร็จแล้ว หยูซาน รู้สึกสับสนทันทีแต่ไม่ลืมที่จะเตือนเขา
อย่างไรก็ตามหลินเฉิง โบกมือ
“ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ยังคงยืนยันคำเดิม หยูซาน อ้าปากค้างและเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากพี่หยูซานออกจากห้องและปิดประตูหลินเฉิง หันไปมอง หวังจินหลง ชายหนุ่มคนนี้ยังคงมอง หลินเฉิง ด้วยเช่นกันแววตาของเขากำลังแสดงออกถึงความคาดหวังที่จะเข้าไปยังห้องนอนของเขา
“ไม่ต้องกังวลฉันได้สัญญากับนายเอาไว้แล้วว่านาจะต้องตายในห้องของนาย!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่ร้อนรนของหวังจินหลง หลินเฉิง ยิ้ม
“แต่ก่อนอื่นฉันคงต้องเข้าไปในห้องของนายเพื่อทำอะไรบางอย่าง..”
หลังจากผู้จบหลินเฉิง เรียกน้ำแข็งขึ้นมาและแช่แข็ง หวังจินหลง ให้อยู่บนพื้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ทำให้ตัวเองถูกตรึงไว้กับพื้น หวังจินหลง พูดอย่างตกตะลึงว่า
“แก…แกหมายถึงอะไร?”
หลินเฉิง โบกมือและพูดว่า
“เดี๋ยวนายก็จะรู้!”
หลังจากนั้นหลินเฉิง ก็เดินเข้าไปในห้องนอนที่เต็มไปด้วยทองคำ
ห้องนอนนี้มีลักษณะเป็นไปตามที่หยูซานพูดผนังและเพดานโดยรอบตกแต่งไปด้วยทองคำหรูหราและงดงามภายใต้แสงแดดที่ส่องออกมาจากหน้าต่างทำให้ส่องแสงสีทองอันน่าตื่นตะลึง
หลังจากสังเกตเล็กน้อยหลินเฉิง ดึงดาบยาวออกมาและตรงไปที่กำแพง ฉะนั้นเขาเดินลูบกำแพงสีทองสักครู่ก่อนจะดึงดาบแทงเข้าไปยังหัวสิงโตทองคำที่ยื่นออกมา
ฉึก!
มีเสียงเสียดสีเล็กน้อยแทงเข้าไปในกำแพงทองคำไม่มีสิ่งใดสามารถกีดขวางดาบของ หลินเฉิง ได้ หลินเฉิง รู้สึกสัมผัสด้านหลังกำแพงได้โดยดาบของเขา เขายังคงแทงกำแพงถัดไปอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามในเวลาอันสั้นกำแพงทองคำทั้งหมดก็ถูกตัดโดยดาบของหลินเฉิง จากนั้นไม่นานเขาก็ได้พบในสิ่งที่เขาต้องการ
เมื่อมองเห็นสิ่งต่างๆที่อยู่ตรงนั้นดวงตาของหลินเฉิง เย็นชา หลังจากเงียบสักครู่เขายังไม่เดินไปหา หวังจินหลงทันที เขาถือดาบยาวและใช้มันตัดกำแพงส่วนที่เหลืออีกครั้ง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา.. ไอรีนโนเวล
แกร็ก!
มีเสียงเปิดประตูหลินเฉิง เดินออกมาจากห้องนอนของ หวังจินหลง หลังจากเดินไปด้านข้างของ หวังจินหลง หลินเฉิง จุดบุหรี่ขึ้นสูบและสูดหายใจลึกก่อนจะพูดเบาๆว่า
“ฉันเข้าไปสำรวจดูแล้วดูเหมือนว่าไม่มีแม้กระทั่งเถ้ากระดูกพ่อแม่ของนาย..”
เมื่อได้ยินดังนั้นหวังจินหลง อ้าปากค้างเล็กน้อยและรู้สึกแปลกใจ
“แกกำลังมองหาเถ้ากระดูกพ่อแม่ของฉันอย่างนั้นหรอฉันเก็บมันไว้ในที่ปลอดภัยแกไม่มีทางหาเจอ!”
“งั้นหรอ?”
เมื่อเห็นว่าหวังจินหลง ยังแสร้งทำตัวเป็นคนดี หลินเฉิง เย้ยยันและหยิบชิ้นส่วนบางอย่างขว้างลงด้านหน้าของ หวังจินหลง จากนั้นพูดว่า
“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เจอเถ้ากระดูกพ่อแม่ของนายแต่กลับเจอสิ่งนี้..”
เมื่อมองไปที่สิ่งของบางอย่างที่มีรูปทรงสี่เหลี่ยมที่อยู่ตรงหน้าเขาหัวใจของ หวังจินหลง มืดมนแต่ใบหน้าของเขายังคงแสดงออกอย่างไม่รู้ไม่ชี้
“นี่…นี่คืออะไรมันอยู่ในห้องของฉันได้ยังไง”
“ไม่รู้อย่างนั้นหรอ?”
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง พูดอย่างเย็นชา
“ถ้าอย่างนั้นฉันขออธิบายให้ฟังสิ่งนี้เรียกว่าระเบิดพลาสติกC4! สำหรับเรื่องที่มันอยู่ในห้องของนายนั้นคงต้องถามตัวนายเอง!”
จากนั้นหลินเฉิง ดีดนิ้วทำให้น้ำแข็งบนร่างกายของ หวังจินหลง หายไป หลินเฉิง เดินไปที่ หวังจินหลง และเตะร่างของเขาทันที
แกร็ก!
“อ้าก!”
ได้ยินเสียงคมชัดของกระดูกหักหวังจินหลง ที่ถูกเตะทำให้กระดูกขาขวาของเขาหัก เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกรีดร้องและกลิ้งตัวไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
“เหอะมันคงเป็นเรื่องยากใช่ไหมที่นายจะตายอย่างสงบ?”
เมื่อมองไปที่หวังจินหลง ที่กำลังกลิ้งอยู่บนพื้น หลินเฉิง แสดงออกถึงใบหน้าเย็นชา จากนั้น หลินเฉิง ยกเท้าขึ้นอีกครั้งและกระทืบลงไปบนขาซ้ายของ หวังจินหลง
“อ้าก!!!ผมผิดไปแล้ว ได้โปรด ฆ่าผมที!”
ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีขาของ หวังจินหลง ทั้งสองข้างก็ไม่สามารถใช้งานได้อีก หวังจินหลง รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่มาจากร่างกายส่วนล่างของเขา ลิ้นของเขาแข็งและอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องขอความเมตตาจาก หลินเฉิง
สำหรับความตายของหวังจินหลง นั้น หลินเฉิง ไม่สนใจ เมื่อเสียงของ หวังจินหลง อ่อนลง หลินเฉิง กระชากเส้นผมของ หวังจินหลง และลากเข้าไปในห้องนอน
“ปัง!”
หวังจินหลงถูกโยนลงบนเตียง ในขณะที่ หลินเฉิง สูดควันบุหรี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะขยี้ก้นบุหรี่ทิ้ง
“เอาจริงๆนะฉันควรขอบใจนาย สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างใหญ่โตฉันกำลังกังวลว่าจะทำลายสถานที่แห่งนี้อย่างสมบูรณ์ได้อย่างไร แต่นายก็ส่งของขวัญชิ้นนี้มาให้!”
เมื่อมองเห็นหวังจินหลง ที่นอนนิ่งสลบอยู่บนเตียง หลินเฉิง รู้สึกเบื่อ เขาหยิบวัตถุระเบิดออกมาแล้วดึงสลักจากนั้นโบนมันใส่ตัวของ หวังจินหลง โดยตรง
ก่อนที่ระเบิดจะทำงานหลินเฉิง ก็รีบออกจากห้องอย่างรวดเร็วและปิดประตู
“บูม!”
เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงระเบิดก็ดังก้องมาจากห้องนอนแรงสั่นสะเทือนทำให้อาคารทั้งหลังสั่นเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้นหรอพี่หลิน?”
เมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่มาจากเท้าของพวกเขาหยูซาน และคนที่เหลือรีบเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นพวกเขาตกตะลึงและรีบถามทันที
หลินเฉิง โบกมือและไม่ได้อธิบายอะไรนักจากนั้นพูดตรงๆว่า
“ไปกันเถอะที่นี่กำลังจะพังลงมา!”
หลังจากได้ยินคำเตือนของหลินเฉิง แล้วไม่มีใครที่จะกล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไปพวกเขารีบติดตาม หลินเฉิง ลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
หลังจากลงมาถึงจัตุรัสเล็กๆที่ชั้น1 หลินเฉิง ก็ขอให้หยูซานและคนอื่นๆไปหาโคล่าที่หน้าประตูก่อนจากนั้น หลินเฉิง ก็จับระเบิด C4 ไว้ในมือของเขา และกำลังไต่ตรองเล็กน้อย
ในความเป็นจริงเมื่อหยูซาน บอกเขาว่ามีบางอย่างผิดปกติในห้องเขาเองก็เดาได้ว่าอาจมีวัตถุระเบิดอยู่ในนั้น นั่นเป็นความรู้สึกสัมผัสที่ 6 ของ หยูซาน วิกฤตหลายอย่างถูกเปลี่ยนแปลงด้วยความรู้สึกสัมผัสที่ 6 ของเธอ
ในทางกลับกันหลินเฉิง ไม่เคยไว้ใจ หวังจินหลง มาตั้งแต่แรก ในฐานะของผู้นำเหล่าอันธพาล เมื่อลูกน้องเป็นคนต่ำทรามลูกพี่เองก็ไม่ควรมีนิสัยแตกต่างไปจากนั้น หลินเฉิง จึงพูดคุยกับเขาสักพักเพื่อดูว่าไพ่ตายสุดท้ายของชายคนนี้คืออะไร
เขาไม่คาดคิดว่าหวังจินหลง จะร้ายกาจถึงขนาดยอมหลอกล่อ หลินเฉิง เข้าไปตายในห้องนอน ซึ่งรายล้อมไปด้วยระเบิด C4 ถ้าเขาไม่ระมัดระวังตัวเขาเองก็คงต้องตายเช่นกัน
อย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วหวังจินหลง ก็ได้ตายในห้องนอนของเขาอย่างสมความปรารถนา แต่วัตถุระเบิดที่อยู่ในห้องนั้น หลินเฉิง ได้เก็บรวบรวมเกือบหมดแล้ว
———————————-
