บทที่ 68 ฉันได้รับเชิญมา
หวางเสี่ยวซีพาจ้าวกางและคนอื่นๆ และเมื่อเดินผ่านหลินหยุน ก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยมี “หลินหยุน ไปด้วยกันสิ!”
หลินหยุนไม่พูดอะไร แต่เหลือบมองหวางเสี่ยวซีอย่างไม่แยแส
หวางเสี่ยวซีรู้สึกขนลุกเมื่อถูกดวงตาคมลึกคู่นั้นของหลินหยุนจ้องมอง รีบยิ้ม และเดินไปข้างหน้า
เซี่ยหยู่เวยและคนอื่นๆเดินผ่านไปด้วยสีหน้าเฉยชา โดยไม่มองไปที่หลินหยุน
มีเพียงอีหลิงเท่านั้นที่ใช้โอกาสที่คนอื่นไม่ทันสังเกต ยิ้มให้หลินหยุน
หลินหยุนพยักหน้าตอบรับ จากนั้นเดินตามเซี่ยหยู่เวย และเดินไปที่ประตูเมืองศตวรรษต้าฮัว
ชายในวัยห้าสิบที่อยู่ข้างหน้า และหญิงสาวสวยในวัยสามสิบต้นๆ ยื่นบัตรเชิญให้รปภ.ที่เฝ้าหน้าประตู
รปภ.รีบคำนับด้วยความเคารพ และให้เข้าไป
เมื่อถึงกลุ่มของหลินหยุน หวางเสี่ยวซีรีบเดินไปที่รปภ. และพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นรปภ.ก็เหลือบมองไปข้างหลัง และพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างหลัง จึงรีบโบกมือให้หวางเสี่ยวซี และส่งสัญญาณให้เธอรีบเข้าไปโดยเร็ว
หลินหยุนตามหวางเสี่ยวซีและคนอื่นๆเข้าไปในเมืองศตวรรษต้าฮัว
หลังจากเข้าไปแล้ว หวางเสี่ยวซีก็ดึงเซี่ยหยู่เวย และพูดอย่างกระวนกระวายใจ “หยู่เวย ฉันอยากไปห้องน้ำ เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย!”
“อืม” เซี่ยหยู่เวยพยักหน้า
หวางเสี่ยวซีตะโกนบอกเว่ยเทียนหมิงและคนอื่นๆ “พวกคุณขึ้นไปก่อน พวกเราไปรวมกันที่หอเฟยชุ่ย!”
ในขณะที่พูด พร้อมกับกะพริบตาใส่พวกเขา
“โอเค ไปรวมตัวกันที่หอเฟยชุ่ย!” หลี่เหยนพูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อหวางเสี่ยวซีจากไป หลี่เหยนก็มองไปที่หลินหยุนอย่างมีเลศนัย และปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นที่มุมปาก
อีหลิง คุณชายเว่ย พวกเราขึ้นไปดูกันก่อนเถอะ!” หลี่เหยนพูดด้วยรอยยิ้ม
“ดี” เว่ยเทียนหมิงพยักหน้า
พวกเขากำลังเตรียมตัวจะขึ้นไป อีหลิงก็มองหลินหยุนที่ยืนโดดเดี่ยวคนเดียวในห้องโถง ก็อดไม่ได้ และพูดว่า “หลินหยุน คุณก็ไปพร้อมกับพวกเราด้วยสิ?”
หลี่เหยนขมวดคิ้ว ใบหน้าเคร่งขรึมทันที ระงับความโกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “อีหลิง ผมรู้สึกว่าคุณจะเป็นห่วงหลินหยุนมากเกินไป?”
“ใครว่า ในเมื่อพวกเรามาด้วยกันแล้ว ก็ต้องไปด้วยกันสิ!” อีหลิงยิ้มเล็กน้อยด้วยความอาย
หลินหยุนพูดอย่างเฉยชา “ไม่เป็นไร ไม่เห็นหน้าจะได้ไม่รู้สึกเบื่อหน่าย”
แววตาของหลี่เหยนกับเว่ยเทียนหมิงและจ้าวกาง มีความโกรธปรากฏขึ้น
“ไอ้หนุ่มคนนี้ พวกเรายังไม่ได้บอกว่ารังเกียจเขา แต่เขากลับรังเกียจพวกเราก่อน!” หลี่เหยนพูดอย่างเย็นชา
“อย่าไปสนใจเขา สักครู่ได้เห็นดีกัน!” จ้าวกางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
เว่ยเทียนหมิงไม่พูดตอบโต้ แต่พูดด้วยน้ำเสียงขรึม “ไปกันเถอะ!”
หลังจากที่หลี่เหยนและคนอื่นๆจากไป มีเพียงหลินหยุนที่ยืนอยู่คนเดียวในห้องโถงที่ว่างเปล่า
หลินหยุนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา และโทรหาอู๋กั๋วส้วง
“คุณหลิน คุณถึงหรือยัง?” เสียงตามสายนั้น อู๋กั๋วส้วงพยายามพูดเสียงเบา
“ผมอยู่ที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง คุณอยู่ที่ไหน?” หลินหยุนถาม
“คุณหลินรอสักครู่ ผมกำลังพาท่านเส้พบกับแขกผู้มีเกียรติหลายท่าน อีกห้านาทีจะไปรับคุณ!”
“โอเค” หลินหยุนวางสาย
ที่ชั้นบนสุดของเมืองศตวรรษต้าฮัว หวางเสี่ยวซีพาเซี่ยหยู่เวยและหลี่เหยนและคนอื่นๆมารวมตัวกัน อยู่ข้างราวระเบียงและแอบสังเกตหลินหยุน
“หวางเสี่ยวซี เธอได้คุยกับคุณอาที่เป็นหัวหน้าของเธอหรือยัง?” หลี่เหยนถาม
“ไม่ต้องกังวล พวกเราแค่รอดูละครเท่านั้น คราวนี้จะต้องกำจัดผู้ชายที่น่าเบื่อคนนี้ออกไปอย่างแน่นอน!” หวางเสี่ยวซีพูดด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ
หลินหยุนรอในห้องโถงอย่างเงียบๆ ทันใดนั้น รปภ.ในเครื่องแบบหลายคน ถือกระบองรีบวิ่งออกมาจากบันได และล้อมรอบหลินหยุนเอาไว้
ชายคนหนึ่งสวมสูทสีดำ และสีหน้าซีดเซียวเดินออกมาจากลิฟต์
“ผู้จัดการกาว ไอ้หนุ่มคนนี้หรือเปล่า?” หัวหน้าจางได้ยินผู้จัดการกาวพูดว่ามีขโมยบุกเข้ามา ก็ตกใจทันที ถ้าวันนี้มีปัญหาด้านความปลอดภัย ไม่มีใครสามารถช่วยคุ้มหัวเขาได้
ดังนั้น หัวหน้าจางจึงนำทีมด้วยตัวเอง และตามข้อมูลที่ผู้จัดการกาวอธิบายมา คิดว่าเป็นหลินหยุนแน่นอน
และตอนนี้มีเพียงหลินหยุนที่อยู่ในห้องโถงคนเดียว
ชายหน้าซีดเซียวยืนยัน และพูดอย่างเย็นชา “เป็นเขาแน่นอน!”
หัวหน้าจางตะโกนด้วยความโกรธทันที “ไอ้หนุ่ม ใครให้ท้ายนาย กล้ามาขโมยของที่นี่!”
เมื่อคิดได้ว่าถ้ามีหัวขโมยคนหนึ่ง ทำให้ความพยายามทั้งหมดของเขาในวันนี้ไร้ผล และแม้กระทั่งอาจตกงาน หัวหน้าจางก็โกรธมาก
ที่ชั้นบนสุด หวางเสี่ยวซีก็ยิ้มแสยะและพูดว่า “ละครเริ่มแสดงแล้ว ใครอยากลงไปดูความสนุกกับฉัน?”
หลี่เหยนยิ้ม “ละครดีๆแบบนี้ ฉันพลาดไม่ได้แน่นอน”
จ้าวกางหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนผมก็พลาดไม่ได้”
เซี่ยหยู่เวยเงียบ แต่ในดวงตาที่สวยงามของเธอก็มีแสงแห่งความคาดหวัง เหมือนกับเห็นหลินหยุนกำลังอับอายขายหน้า เซี่ยหยู่เวยก็มีความสุขมาก
มีเพียงอีหลิงเท่านั้นที่เข้าใจในทันที ที่แท้นี่คือสิ่งที่หวางเสี่ยวซีกระซิบบอกกับหลี่เหยนและคนอื่นๆ ก็คือหาวิธีให้ร้ายหลินหยุน
“พวกคุณทำแบบนี้ มันมากเกินไปหรือเปล่า! ยังไง เรื่องครั้งที่แล้วเป็นเพราะหลินหยุนพวกเราถึงรอดพ้นจากอันตราย! พวกคุณทำไมแก้แค้นกับคนที่มีพระคุณ?”
อีหลิงมองพวกเขาอย่างเย็นชา หันกลับไปและรีบวิ่งไปที่ลิฟต์
“เสี่ยวหลิงหลิง!” หวังเสี่ยวซีกระทืบเท้าอย่างกระวนกระวายใจ และตะโกน “ยังนิ่งอึ้งอยู่ทำไม รีบไล่ตามไปสิ!”
หลายคนรีบไล่ตามอีหลิงเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน
ในห้องโถงชั้นหนึ่ง หลินหยุนมองไปที่ผู้จัดการกาวด้วยสายตาเย็นชา และพูดเบาๆ “ผมไม่ใช่ขโมย พวกคุณจำคนผิดแล้ว”
ผู้จัดการกาวยิ้มเยาะเย้ย “คุณไม่จำเป็นต้องแก้ตัว ผมได้รับแจ้งจากคนอื่น ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าคุณได้แอบเข้ามาเพื่อขโมยของ!”
“ผมบอกแล้ว ผมไม่ใช่ขโมย มีคนเชิญผมเข้ามาที่นี่” หลินหยุนพูดซ้ำ
หัวหน้าจางมองหลินหยุนซึ่งมีท่าทางสงบ ไม่เหมือนท่าทีของขโมยหลังจากที่ถูกจับได้ หรือว่าจะมีคนเชิญเขาเข้ามา?
“คุณบอกว่าคุณได้รับเชิญเข้ามา ถ้างั้นคุณมีบัตรเชิญหรือไม่?” หัวหน้าจางถามเคร่งขรึม
หลินหยุนพูดเสียงเบาๆ “ไม่มี”
เขาพึ่งนึกขึ้นได้ว่า อู๋กั๋วส้วงยังไม่ทันส่งบัตรเชิญให้เขา
รปภ.ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ดึงดูดผู้คนจำนวนมาก แขกจำนวนมากที่มาถึงก็หยุดดู และซุบซิบนินทาหลินหยุน
ผู้จัดการกาวหัวเราะอย่างเหยียดหยาม และพูดเสียงดังกับผู้มามุงดูว่า “ไอ้หนุ่ม นายบอกว่านายได้รับเชิญเข้ามา แต่นายไม่มีบัตรเชิญ ใครสามารถพิสูจน์ได้ว่านายไม่ได้เข้ามาเพื่อขโมยของ?”
หลินหยุนแต่งกายด้วยชุดธรรมดา แม้ว่าหน้าตาจะดูดี แต่ไม่ได้แต่งตัวเป็นพิเศษ ก็ไม่ได้โดดเด่นเหมือนคนอื่น ก็เหมือนเด็กบ้านนอกเข้ากรุงเป็นครั้งแรก
คนที่สามารถมาที่นี่ได้ในวันนี้ คือคนใหญ่คนโตในเว่ยเหอและฉินโจว สายตาที่ดุเดือด แค่มองการแต่งตัวของหลินหยุนก็สามารถบอกภูมิหลังชาติตระกูลของหลินหยุนได้
คนอย่างหลินหยุน ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะได้รับเชิญ
ถ้าหลินหยุนไม่ใช่เข้ามาเพื่อขโมยของ พวกเขาไม่เชื่อแน่นอน
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับหัวขโมยแบบนี้อีกเลย รีบไล่เขาออกไปเร็ว!” มีคนตะโกนอย่างไม่สบอารมณ์
“ใช่แล้ว ไล่ออกไป ทางที่ดีส่งให้ตำรวจดีกว่า ให้บทเรียนเขาหน่อย!”
ผู้จัดการเกายกมือขึ้น และพูดว่า “ทุกท่านใจเย็นๆอย่ารีบร้อน ผมจะให้คนมาไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้!”
“หัวหน้าจาง รีบไล่เขาออกไปเร็ว!”
“ครับ!” หัวหน้าจางพยักหน้า และโบกมือให้รปภ.หลายคน “ไล่เขาออกไป!”
“รอเดี๋ยว!”
ในขณะนี้ มีหญิงสาวสวมชุดสีขาวเรียบๆ และผมยาวคลุมไหล่ หน้าตาสะสวยรีบวิ่งออกมาจากลิฟต์
“ฉันสามารถพิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ใช่ขโมย!”
อีหลิงวิ่งไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง และขวางอยู่ข้างหน้าหลินหยุน ได้ยินเสียงหายใจของสาวงาม
เมื่อเห็นสาวสวยคนนี้ออกมายืนยันความบริสุทธิ์ให้หลินหยุน สายตาของผู้ชายบางคนที่อยู่รอบๆก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย
“เสี่ยวหลิงหลิง คุณกำลังทำอะไร! มานี่!” หวางเสี่ยวซีและคนอื่นๆที่วิ่งตามมา ยืนอยู่กับฝูงชนที่อยู่รอบๆ และตะโกนใส่อีหลิงอย่างกระวนกระวายใจ
