หลินหยุนหันไปมอง ที่แท้ก็คือคุณชายหลี่และคุณชายเฉินที่เขาได้สั่งสอนในงานประชุมสุดยอดขนาดเล็กในวันนั้น
เหยียนรุ่ยเหวินยืนอยู่ข้างหลังเศรษฐีหนุ่มๆเหล่านี้ มองไปที่หลินหยุนด้วยใบหน้าที่เบิกบานใจ
คุณชายหลี่เดินตรงมาหาหลินหยุนอย่างสบายใจ ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายเก่งในการต่อสู้ใช่ไหม? ครั้งนี้ฉันพายอดฝีมือมาโดยเฉพาะ เพื่อให้นายรู้ว่าเหนือคนยังมียอดคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า!”
“ลุงโจว ออกมาเถอะ!”
ชายชราในชุดลำลองสีดำ ตอบกลับทันที และมองหลินหยุนด้วยความดูหมิ่น
คุณชายหลี่ คุณให้ฉันมาที่นี่เพื่อมาจัดการกับเด็กที่อ่อนหัดไร้เรี่ยวแรงอย่างนี้เหรอ?”
คุณชายหลี่พูดด้วยความเคารพ “ลุงโจว คุณอย่าประมาทเขา เขาคนเดียวสามารถเอาชนะลูกน้องทั้งหกคนของเหยียนรุ่ยเหวินได้อย่างง่ายดาย เขามีแข็งแกร่งมาก!”
ลุงโจวกวาดสายตามองไปที่หลินหยุนและซูจื่อเหลียง และเขาไม่ได้รู้สึกถึงชี่แท้ในร่างกายของทั้งสองคน
“แม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้เก่ง แต่ก็เป็นแค่คนธรรมดาที่เก่งกาจเล็กน้อย คุณขอร้องพ่อของคุณให้โทรเรียกฉันมา เพียงเพื่อให้ฉันมาจัดการกับไอ้เศษสวะทั้งสองนี้เหรอ?”
“เรื่องไร้สาระ!” ลุงโจวมองตัวเองสูงส่ง เดิมทีเขาเป็นบอดี้การ์ดของพ่อของคุณชายหลี่ และพ่อของคุณชายหลี่ก็เคารพนับถือเขามาก แม้แต่คุณชายหลี่ เขาก็ไม่เกรงใจ
เมื่อถูกลุงโจวตำหนิ คุณชายหลี่ผู้หยิ่งยโสไม่กล้าที่จะโกรธ เขากลับยิ้มอย่างประจบสอพลอ “ลุงโจว ฉันใช้ความพยายามอย่างมาก และพูดแต่สิ่งดีๆมากมาย ถึงขอท่านมาจากคุณพ่อ คุณอย่าทำให้ผมผิดหวัง!”
ลุงโจวทำตาเหลือกใส่คุณชายหลี่ ก้าวไปข้างหน้า เอามือไขว้หลัง ยืนอยู่ต่อหน้าหลินหยุนด้วยใบหน้าหยิ่งยโส
“ไอ้หนุ่ม ถึงแม้ให้ฉันจัดการกับนาย มันจะเหนือกว่า แต่ใครให้นายทำให้คุณชายหลี่ของฉันขุ่นเคือง?
“ฉันจะให้นายเลือกสองทาง ทางแรก คือคุกเข่าอ้อนวอนคุณชายหลี่ของฉัน ทางที่สอง คือฉันจะตีนายจนต้องคุกเข่าขอความเมตตา!”
“นายเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง!” ลุงโจวเชิดหน้าพูด ด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง โดยไม่เห็นหลินหยุนและซูจื่อเหลียงยู่ในสายของเขาเลย
คุณชายหลี่ที่อยู่ข้างๆเหลือบมองหลินหยุนอย่างมีความสุข “ไอ้หนุ่ม เย่อหยิ่งอีกสิ ลุงโจวลงมือจัดการ นายก็เตรียมตัวมาคุกเข่าลงเพื่อขอความเมตตาจากฉัน! ฮ่าๆ……”
คุณชายเฉินและคนอื่นต่างพากันมองด้วยความยินดี รอดูการแสดงละครมันๆ
หลินหยุนสังเกตเห็นลุงโจวมานานแล้ว บุคคลที่เพิ่งเข้าสู่นักบู๊พรสวรรค์
คาดว่าคงเป็นเพราะว่าเขาเพิ่งเข้าสู่พรสวรรค์ ทัศนคติของเขาจึงหยิ่งผยองมาก และไม่เห็นคนในโลกมนุษย์อยู่ในสายตา
หลินหยุนเหลือบมองลุงโจว และพูดเบาๆว่า “ฉันก็จะให้คุณเลือกสองทาง ทางแรก คุณคลานออกจากที่นี่ ทางที่สอง ฉันตีจนคุณต้องคลานออกไป”
“คุณเลือกทางไหน”
วันนี้เป็นการประชุมสุดยอดจงโจว มีเศรษฐีและผู้มีอิทธิพลของจงโจวและมณฑลใกล้เคียงมารวมกัน นอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่รัฐหลายคนมาที่นี่ ถ้าไม่ถึงจุดสุดๆ หลินหยุนไม่ต้องการใช้กำลังแก้ปัญหา
เพียงแต่ว่า นี่เป็นการหาเรื่องสำหรับคนธรรมดาเท่านั้น แต่ถ้าเป็นนักบู๊ที่กล้ามายั่วยุ หลินหยุนไม่ยอมออมมือแน่นอน
“ไอ้หนุ่ม อยู่ต่อหน้าลุงโจวนายยังหยิ่งผยองขนาดนี้ นายไม่รู้หรือว่าลุงโจวเก่งกาจขนาดไหน!” คุณชายหลี่พูดเย้ยหยัน
ลุงโจวโกรธมาก เขารู้สึกว่าตัวเองมีความเมตตามากเกินไป คิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนี่จะไม่เห็นคุณค่า!
ยิ่งกว่านั้น ยังกล้าทำให้ตัวเองอับอายขายหน้า
ตั้งแต่ลุงโจวได้ติดตามบอสหลี่มา ทำอะไรก็ราบรื่นไปหมด และแม้ว่าจะมีศัตรูเขาก็จัดการได้อย่างง่ายดาย เขาไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน?”
“ไอ้หนุ่ม ฉันให้โอกาสนายแล้ว นายโดนหาที่ตายเอง!”
ซูจื่อเหลียงเฝ้าดูสถานการณ์ด้วยสายตาที่เย็นชามาตลอดและก้าวไปข้างหน้า จ้องมองลุงโจวและพูดอย่างเย็นชา “ฆ่าไก่ไม่ต้องใช้มีดฆ่าวัว?แค่นักบู๊จิ๊บจ๊อยที่เพิ่งเข้าสู่พรสวรรค์ ยังกล้ามาโอหังที่นี่!”
จัดการกับคุณ ถ้าฉันต้องใช้สองกระบวนท่าถือว่าฉันแพ้!”
ตอนนี้ซูจื่อเหลียงเป็นปรมจารย์ระดับเล็กแล้ว เพราะตอนที่ฝึกฝนหลินหยุนได้ถ่ายทอดวิชาให้ เพราะฉะนั้นความแข็งแกร่งที่แท้จริงจึงเทียบได้กับนักบู๊ธรรมดาอย่างปรมจารย์ระดับใหญ่
ดังนั้น ทัศนคติของซูจื่อเหลียงจึงเย่อหยิ่งยิ่งกว่าลุงโจว!
“ฉันจะฆ่านาย!” ลุงโจวตะโกน และใช้ทักษะการบำเพ็ญทั้งหมดของเขาโดยตรง ทุบซูจื่อเหลียงด้วยหมัด
ความแข็งแกร่งของนักบู๊พรสวรรค์ ในสายตาของคนทั่วไป ความแข็งแกร่งเป็นการดำรงอยู่เหนือมนุษย์อย่างแท้จริง
หมัดของลุงโจว มีลมกระโชกตามมา ทั่วร่างกายแผ่รัศมีอันทรงพลังออกมา ทำให้ทุกคนรอบตัวหวาดผวา
“คุณชายหลี่ ลุงโจวที่ติดตามพ่อของคุณ แข็งแกร่งเกินไป! นี่มันเหมือนปรมาจารย์แห่งศิลปะการต่อสู้ในนิยาย!” เศรษฐีหนุ่มผู้หนึ่งอุทานด้วยความอิจฉา
“โอ้พระเจ้า ยอดฝีมือเช่นนี้คุณพ่อของคุณไปหามาจากที่ไหน? ด้วยหมัดนี้ของเขา! คงสามารถต่อยช้างจนตายได้! กลับไปฉันต้องให้พ่อไปหามาหนึ่งคน! ร้ายกาจมาก!”
เศรษฐีหนุ่มทั้งหลายต่างอิจฉา สายตามองลุงโจวเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
คุณชายหลี่เป็นคนที่มีใจใฝ่สูงอย่างมาก แม้ว่าเขาจะเรียกลุงโจวมา เพื่อจัดการกับหลินหยุน อันที่จริงก็เพื่อจะโอ้อวดต่อหน้าทุกคนหน่อย?
ความร่ำรวยของเศรษฐีเหล่านี้เกือบจะเหมือนกัน แต่ทุกคนก็อยากจะครอบงำคนอื่น?เรื่องอื่นคุณชายหลี่ไม่สามารถทำอะไรได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มต้นจากบอดี้การ์ดของพ่อก่อน
เหมือนเด็กสองสามคน กำลังแข่งขันกัน เด็กคนหนึ่งหยิบของเล่นที่ซื้อมาใหม่ออกมา ให้เด็กคนอื่นๆอิจฉา
ด้วยวิธีนี้ เพื่อสนองจิตใจใฝ่สูงของตัวเอง
ในขณะนี้ ในขณะนี้ใจที่ใฝ่สูงของคุณชายหลี่ได้รับการตอบสนอง ความแข็งแกร่งที่ลุงโจวแสดงออกมานั้น แข็งแกร่งเกินไป!
เมื่อมองไปที่ลุงโจวที่ต่อยออกมาอย่างสุดกำลัง หลินหยุนพูดอย่างใจเย็น “เรื่องของโลกศิลปะการต่อสู้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องได้รับการแก้ไขโดยกฎของโลกศิลปะการต่อสู้ ไปเถอะ!”
“ครับ!” นั่นคือสิ่งที่ซูจื่อเหลียงรอคอย ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่กล้าออกแรงสุดๆ
ซูจื่อเหลียงตอบรับหมัดของลุงโจว และก็ต่อยหมัดออกไป เผยรอยยิ้มที่โหดร้ายตรงมุมปากของเขา
ฉึด!
นิ้วทั้งห้าของลุงโจวหัก และข้อมือของเขาก็ถูกพลังที่รุนแรงกระแทกจนขาด และเลือดไหลออกมาเยอะมาก
“ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด!” ลุงโจวนั่งทรุดตัวลงกับพื้น ด้วยท่าทางสยดสยอง
คุณชายหลี่และคนอื่นๆทำหน้านิ่งอึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าลุงโจวพ่ายแพ้!
“ลุงโจว ลุงโจว เป็นยังไงบ้าง?” หลังจากที่คุณชายหลี่หายตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และตั้งสติขึ้นมาได้ วิ่งไปนั่งยองๆข้างๆลุงโจวและถามอย่างกระวนกระวายใจ
“คุณชาย ระวังตัวด้วย ฉันจะไปทำแผลที่โรงพยาบาลก่อน!” ลุงโจวเหลือบมองซูจื่อเหลียงอย่างสยองขวัญ และวิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก
ปรมาจารย์ดูถูกไม่ได้!
เมื่อสักครู่เขาได้ทำให้ปรมาจารย์อับอายขายหน้า!
ลุงโจวกำลังตกใจจนหัวใจแทบกระเด็นออกมา และความเจ็บปวดจากมือขาดกับความหวาดผวาในใจ มันเทียบกันไม่ได้เลย!
เมื่อเห็นลุงโจวที่จากไปด้วยความตื่นตระหนก ใบหน้าของเศรษฐีหนุ่มเหล่านั้นดูแย่มาก
โดยเฉพาะคุณชายหลี่
เมื่อกี้กำลังรอดูว่าหลินหยุนถูกลุงโจวทำร้ายจนต้องคุกเข่าขอความเมตตา ในชั่วพริบตาลุงโจวผู้ซึ่งเป็นที่พึ่งพาของเขา กลับถูกต่อยด้วยหมัดเดียวจนแขนขาด
“ยังมีใครอีกไหม?” ซูจื่อเหลียงเหลือบมองเศรษฐีหนุ่มเหล่านั้น ทำให้พวกเขาถอยไปสองก้าวด้วยความกลัว แล้วก้มหัวลงอย่างเขินอาย
ลุงโจวร้ายกาจขนาดนั้น จนถูกชายชราคนนี้ในชุดแปลกๆต่อยแค่หมัดเดียวจนพ่ายแพ้ย่อยยับ พวกเขาจะกล้าหยาบคายได้อย่างไร?
เพียงแต่ว่า คุณชายหลี่ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้
เมื่อกี้ทุกคนกำลังอิจฉาเขา ทำให้จิตใจที่ใฝ่สูงของเขาได้รับการตอบสนองเต็มที่ แต่แค่พริบตาลุงโจวก็พ่ายแพ้ คุณชายหลี่ยังไม่ทันมีเวลาเพลิดเพลินไปกับความภาคภูมิใจนี้เลย
“คุณคือปรมาจารย์หลินใช่ไหม? ฮึ่ม คิดไม่ถึงว่าคุณจะถูกชะตากับไอ้หนุ่มคนนี้ และปกป้องเขาด้วยตัวเอง
ซูจื่อเหลียงงุนงง มองไปที่หลินหยุนด้วยความสงสัย เขาไม่เคยเข้าร่วมการประชุมสุดยอดขนาดเล็ก ไม่รู้ว่าคุณชายหลี่และคนอื่นๆเข้าใจผิดคิดว่าหลินหยุนเป็นศิษย์ของปรมาจารย์หลิน
หลินหยุนมองไปที่ซูจื่อเหลียง และพูดเบาๆ “พวกเขาคิดว่าคุณคือปรมาจารย์หลิน และคิดว่าฉันคือลูกศิษย์ของคุณ”
พุด!
ซูจื่อเหลียงเกือบสำลักน้ำลาย!
กำลังจะขอโทษหลินหยุน แต่หลินหยุนใช้สายตาห้ามไว
ชั่วขณะ ซูจื่อเหลียงไม่กล้าพูดอะไร และทำตัวเหมือนปรมาจารย์ที่ยอดเยี่ยมดังเดิม
